Το γεγονός και μόνο ότι αποτελεί θεσμό, αποδεικνύει την επιτυχία του εργατικού τουρνουά ποδοσφαίρου, το οποίο διοργανώνει κάθε χρόνο η Γραμματεία Νέων του ΠΑΜΕ. Με εθελοντική προσφορά στήνεται μια διοργάνωση, μέσα από την οποία επανακτάται το δικαίωμα στη δωρεάν άθληση.

Ενα λαϊκό δικαίωμα που (όπως και όλα τ' άλλα) στερεί ο καπιταλισμός -και η βαρβαρότητα που (εκ φύσεως) επιβάλλει στη λαϊκή οικογένεια- μετατρέποντάς το σε εμπόρευμα. Το ταξικό κίνημα αποδεικνύει έμπρακτα ότι παλεύει, σε κάθε στίβο, σήμερα για βελτιώσεις, αύριο για μια ολοκληρωτικά καλύτερη ζωή.

Για όλα αυτά και άλλα, συζητήσαμε με τον επικεφαλής της Γραμματείας Νέων του ΠΑΜΕ, Πόλυ Τάκα.

-- Ο χρόνος και η συμμετοχή έχουν καταξιώσει το τουρνουά ποδοσφαίρου. Τι ανάγκες τελικά καλύπτει, για να αγκαλιαστεί και να στηριχθεί;

-- Tο τουρνουά ποδοσφαίρου του ΠΑΜΕ έχει γίνει θεσμός. Κάθε χρόνο αυξάνονται οι συμμετοχές και φέτος φτάσανε το ρεκόρ των 72 ομάδων. Οι οποίες είναι από κλαδικά και επιχειρησιακά σωματεία, σωματειακές επιτροπές, λαϊκές επιτροπές, επιτροπές ανέργων, από θεραπευτικές κοινότητες, τεχνικές επαγγελματικές σχολές.

Διεξάγεται σε μια δύσκολη περίοδο. Οπου τα μέτρα κυβέρνησης, ΕΕ, εργοδοτών τσακίζουν μέρα με τη μέρα τη ζωή των εργαζομένων. Χαράτσια, μειώσεις μισθών, απολύσεις. Παράλληλα, πολλοί χώροι και κλάδοι δουλειάς έχουν κινητοποιήσεις για τα ζητήματα αυτά.

Αποδεικνύεται όμως πως είναι ανάγκη του εργαζόμενου, του άνεργου, του φοιτητή να αθληθεί. Και μάλιστα δωρεάν. Αν αναλογιστεί κανείς ότι σήμερα η άθληση έχει γίνει μία κοστοβόρα ανάγκη για τον εργαζόμενο. Ο οποίος τις περισσότερες φορές δεν μπορεί να ανταποκριθεί, με αποτέλεσμα να απέχει.

Η κρατική υποχρηματοδότηση στον αθλητισμό, συνδυάζεται με το γιγάντωμα της ιδιωτικής πρωτοβουλίας, και σε αυτό τον τομέα. Μια σειρά αθλητικών εγκαταστάσεων, όπως κάποιες από αυτές (που φτιάχτηκαν με λεφτά των εργαζομένων) για τους Ολυμπιακούς Αγώνες σήμερα ρημάζουν. 'Η ξεπουλιούνται σε επιχειρηματίες.

-- Χωρίς τηλεοπτικά συμβόλαια, χορηγούς, διαφημίσεις, τζόγο, πριμ πώς τα καταφέρνετε;

(Η πρώτη αντίδραση, στην υποτιθέμενη απορία μας, είναι κάτι μεταξύ γέλιου και μειδιάματος. Υστερα ακολουθεί η απάντηση).

-- Πλέον έχουμε αποκτήσει αρκετή πείρα. Καταφέρνουμε και έχουμε -χάρη κυρίως στην εθελοντική παρουσία μελών και φίλων μας- μια καλή διοργάνωση με ιατρούς, διαιτητές, γήπεδα. Δεν επαναπαυόμαστε βέβαια και προσπαθούμε συνεχώς να γινόμαστε καλύτεροι.

Οι εργαζόμενοι συμμετέχουν σε ένα «φτωχό» πλην τίμιο πρωτάθλημα (ξανά γέλια). Χωρίς βρομιές, στημένα παιχνίδια και πουλημένους διαιτητές, βία. Πρέπει να παραδεχθούμε ότι είμαστε... οπισθοδρομικοί (νέα γέλια). Υπάρχουν «ξεπερασμένες» αξίες όπως η ικανοποίηση και χαρά της συμμετοχής, η άμιλλα κ.λπ. Παράλληλα, με την πειθαρχία που έχει ένας εργάτης.

Είναι θετικό ότι συναντιούνται στο γήπεδο εργαζόμενοι, άνεργοι, μετανάστες, νέοι από τεχνικές σχολές. Εδώ το κοινό στοιχείο όλων των ομάδων είναι ότι δεν υπάρχουν διαχωρισμοί. Σε νέο και παλιό, Ελληνα και ξένο εργαζόμενο. Ολοι τους είναι εργάτες. Αυτό έχει μεγάλη σημασία.

Για να μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε όλη αυτήν την επίθεση που δεχόμαστε χρειάζεται να είμαστε αλληλέγγυοι. Οχι γενικά και αόριστα. Το ένα σωματείο με το άλλο, ο ένας κλάδος με τον άλλο, ο Ελληνας εργάτης με το μετανάστη, ο νέος που θα βγει αύριο στην παραγωγή με τον εργάτη. Ετσι, μέσω και του συγκεκριμένου πρωταθλήματος, γίνεται ακόμα ένα βήμα ώστε να γνωριστούν καλύτερα οι εργαζόμενοι.

-- Το τουρνουά κάθε χρόνο είναι αφιερωμένο ενάντια στην ναρκωκουλτούρα.

-- Επιπλέον, φέτος το έχουμε αφιερώσει και στους συναδέλφους μας που πέφτουν θύματα ναζιστικών, φασιστικών επιθέσεων.

Τέτοιες ενέργειες, το μόνο που κάνουν, είναι να βγάζουν λάδι τους μόνους υπεύθυνους. Τους καπιταλιστές. Αυτούς που πλουτίζουν από την εκμετάλλευση των εργαζομένων. Αυτούς που έχουν μπουκώσει από κέρδη, φορτώνοντας στην έλευση οικονομικών μεταναστών (που οι πολιτικές τους δημιουργούν) την ανεργία και την εκμετάλλευση. Γι' αυτό μιλάμε για ταξική ενότητα και οργάνωση στα σωματεία, για να περάσουν οι εργαζόμενοι στην αντεπίθεση.

Στα πλαίσια του τουρνουά, γίνονται και άλλες δραστηριότητες. Οπως η εκδήλωση, την περασμένη Τετάρτη στο Περιστέρι, ενάντια σε όλα τα ναρκωτικά και την ναρκωκουλτούρα. Μ' αυτό τον τρόπο θέλουμε να αναδείξουμε τη θέση που πρέπει να έχει το εργατικό λαϊκό κίνημα. Θέση ασυμβίβαστη με την ναρκωκουλτούρα, κόντρα σε όλους αυτούς που μας θέλουν κοιμισμένους, να μην μπορούμε να δούμε τον υπεύθυνο. Εμείς παλεύουμε για μια ζωή καθαρή.

Αναδείξαμε ότι, εκμεταλλευόμενοι την κρίση, οι έμποροι έχουν ρίξει στις πιάτσες πολύ φθηνά ναρκωτικά φτιαγμένα από υγρά μπαταρίας κ.ά. Για να μπορεί πιο εύκολα να τα προμηθευτεί ο χρήστης και σε πολύ μικρό διάστημα να υποστεί ανεπανόρθωτες βλάβες και γρήγορο θάνατο.

Και το πρόβλημα των ναρκωτικών, παράλληλα με την πάλη για τα καθημερινά προβλήματα, πρέπει να γίνει αντικείμενο πάλης σε όλα τα σωματεία. Το επόμενο διάστημα θα πραγματοποιηθεί και η τρίτη εκδήλωση -που έχουμε εξαγγείλει με την έναρξη του τουρνουά- η οποία θ' αφορά τον εργατικό λαϊκό αθλητισμό.

Π. Βανδώρος (Εργαζόμενοι και άνεργοι από Ολυμπιακό Χωριό): «Είναι ένας σημαντικός θεσμός που μας προσφέρει ψυχαγωγία, διασκέδαση. Είναι πολύ σημαντικό να γίνονται τέτοιες κινήσεις. Μας δίνεται το δικαίωμα να αθληθούμε, χωρίς να ξοδέψουμε χρήματα, σε μια περίοδο που όχι απλά δεν περισσεύουν αλλά λείπουν από τη λαϊκή οικογένεια.

Πρέπει να συνεχιστεί, να οργανωθεί ακόμα περισσότερο, να διευρυνθεί και με άλλα αθλήματα. Οι εποχές που ζούμε είναι πολύ δύσκολες. Ο κόσμος δεν έχει τα χρήματα για να πάρει τα είδη πρώτης ανάγκης, πόσο μάλλον να διαθέσει για να αθληθεί.

Επίσης, αποτελεί μια πρώτης τάξης ευκαιρία να συναντηθούν οι εργαζόμενοι της χώρας μας με εργαζόμενους/μετανάστες από άλλες χώρες. Να γνωριστούν, να κατανοήσουν ότι δεν έχουμε να χωρίσουμε τίποτα, αλλά, αντίθετα, υπάρχουν πολλά που - πρέπει να - μας ενώνουν. Οτι οι οικονομικοί μετανάστες είναι άνθρωποι όπως και 'μείς. Που βιώσανε πολέμους, δυστυχία, φτώχεια κ.λπ. και αναγκάστηκαν να ξενιτευτούν αναζητώντας μια καλύτερη ζωή.

Πρέπει να σταθούμε αλληλέγγυοι με αυτούς τους ανθρώπους. Νομίζω ότι αυτό είναι από τα σημαντικότερα μηνύματα του τουρνουά. Πως όλοι είμαστε εργάτες και δεν έχουμε να χωρίσουμε τίποτα μεταξύ μας. Αντίπαλός μας δεν είναι ο άλλος εργάτης - όποιου χρώματος, φυλής, θρησκείας - αλλά οι κεφαλαιοκράτες και ο καπιταλισμός που μας εκμεταλλεύεται όλους».

Χαρ. Κουμπούνης (Σωματείο λογιστών): «Μέσα και από τέτοιες πρωτοβουλίες, αναδεικνύεται η ταξική αλληλεγγύη και συνεργασία που πρέπει να έχουμε όλοι οι εργαζόμενοι. Την ώρα του αγώνα παίζουμε για να κερδίσουμε αλλά σημαντικότερα από το τελικό αποτέλεσμα είναι όσα αποκομίζουμε πριν, κατά την διάρκεια και μετά το τέλος του αγώνα. Η ευχαρίστηση, η χαρά της συμμετοχής, το γεγονός ότι αθλούμαστε, η επαφή και γνωριμία με συναδέλφους και άλλους εργαζόμενους.

Και κυρίως η έμπρακτη κατανόηση ότι η προσωπικότητα και οι ατομικές ικανότητες αναδεικνύονται μέσα από την ομαδική προσπάθεια. Χωρίς συλλογική προσπάθεια και κοινό στόχο δεν υπάρχει αποτέλεσμα. Και αυτό είναι ένα μήνυμα που δεν αφορά μόνο το ποδόσφαιρο, αλλά πρέπει να γίνει στάση ζωής του καθενός μας».

Γολάμ Χασανπούρ (Ομάδα προσφύγων εργαζομένων Αφγανιστάν): «Μέσα και από τη συμμετοχή μας, στο τουρνουά, θέλουμε να στείλουμε ένα μήνυμα. Οι Αφγανοί δεν είναι όλοι εγκληματίες, δολοφόνοι, όπως παρουσιάζονται. Υπάρχουν παιδιά που εργάζονται, αθλούνται, είναι άνθρωποι με ζωή και ενδιαφέροντα, όπως οι Ελληνες και κάθε λαός.

Επίσης, μας βοηθάει να γνωριστούμε με άλλους εργαζόμενους, οι οποίοι μας βοηθούν να αντιμετωπίσουμε τα προβλήματα και της καθημερινότητάς μας. Δεν μας ενδιαφέρει η νίκη αλλά να παίξουμε και όταν τελειώσει ο αγώνας να είμαστε ευχαριστημένοι. Η ανθρώπινη αντιμετώπιση που έχουμε από τους Ελληνες που συμμετέχουν, μας δείχνει πως δεν είναι όλοι οι Ελληνες ρατσιστές. Γνωριζόμαστε με παιδιά από την Ελλάδα, ανταλλάσσουμε τηλέφωνα, βγαίνουμε για ποτό. Η επικοινωνία αυτή, η ανάπτυξη σχέσεων κάνουν καλύτερη τη διαβίωσή μας».