Οι ειδικοί επιστήμονες που ασχολούνται με τις φυσικές ιδιότητες των αφρών, τους χαρακτηρίζουν ως μαλακή ύλη. Δε ρέουν ελεύθερα όπως τα υγρά, αλλά δεν έχουν και κρυσταλλική δομή, όπως πολλά στερεά. «Είμαστε πολύ καλοί στην εξήγηση της συμπεριφοράς της στερεάς ύλης όπως οι κρύσταλλοι. Ολόκληρη η βιομηχανία ημιαγωγών, για παράδειγμα, βασίζεται σ' αυτούς», λέει ο Σ. Πέρκοβιτζ, καθηγητής Φυσικής του Πανεπιστημίου Εμορι. Αν και οι φυσικοί σωματιδίων πιστεύουν ότι μια μεγάλη ενοποιημένη φυσική θεωρία θα βασίζεται στα στοιχειώδη σωματίδια, οι φυσικοί στερεάς κατάστασης θεωρούν ότι το κλειδί βρίσκεται στην ερμηνεία των φυσικών νόμων που διέπουν σύνθετα συστήματα όπως ο αφρός.
Οι αρχές και η μακροσκοπική δομή των αφρών έχουν κατανοηθεί καλά. «Δεν ανακαλύπτουμε τον αφρό. Υπάρχει εδώ και πολύ καιρό», σημειώνει ο Ντ. Ντούριαν, του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια στο Λος Αντζελες. «Απλώς προσπαθούμε να καταλάβουμε γιατί συμπεριφέρεται όπως συμπεριφέρεται». Οι περισσότεροι αφροί περιέχουν μια ουσία αύξησης της επιφανειακής τάσης του υγρού, μια συλλογή από σύνθετα μόρια που συγκεντρώνονται στην επιφάνεια των φυσαλίδων. Τέτοιες ουσίες είναι τα λίπη και οι πρωτεΐνες στους φυσικούς αφρούς και τα χημικά πρόσθετα στους τεχνητούς. Τα μόρια των ουσιών αυτών έλκονται ισχυρά μεταξύ τους και απωθούν το νερό, επιτρέποντας στις φυσαλίδες να διατηρηθούν για αρκετή ώρα.
Οι ιδιότητες ενός αφρού εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό από το σχήμα των φυσαλίδων που τον απαρτίζουν. Αυτό το σχήμα είναι από τα παλιότερα μαθηματικά αινίγματα. Το 19ο αιώνα, ο λόρδος Κέλβιν, γνωστότερος για την κλίμακα θερμοκρασιών που αρχίζει από το απόλυτο μηδέν, συμπέρανε ότι ένα από τα σχήματα που παίρνουν οι φυσαλίδες στους αφρούς αποτελείται από έξι τετράγωνα και οκτώ εξάγωνα. Πρόσφατες έρευνες με τη βοήθεια ηλεκτρονικού υπολογιστή έδειξαν ότι υπάρχουν και άλλα σχήματα που επιτρέπουν ακόμα μεγαλύτερο πακετάρισμα φυσαλίδων.
Η μεγαλύτερη πρόκληση για τους επιστήμονες είναι να κατασκευάσουν μοντέλα ρεολογίας αφρών που να μπορούν να προβλέψουν τους τρόπους με τους οποίους οι αφροί παραμορφώνονται ή ρέουν ως συνάρτηση του χρόνου. Καθώς η ώρα περνάει, η βαρύτητα στραγγίζει το υγρό στοιχείο του αφρού. Ετσι οι μικρότερες φυσαλίδες απορροφούνται από τις μεγαλύτερες. Μέχρι πρόσφατα η γνώση μας γύρω από αυτή τη διαδικασία περιοριζόταν από τον εφήμερο χαρακτήρα του φαινομένου. Οι αφροί είναι «εύθραυστοι» και πρέπει συνήθως να περιορίζονται στα τοιχώματα κάποιου δοχείου για να μελετηθούν, αλλά αυτός ο περιορισμός (η επαφή με το γυαλί) αλλοιώνει τη συμπεριφορά τους.
Με την τεχνική χειρισμού σταγόνων αφρού με υπερήχους, οι επιστήμονες αποφεύγουν την επίδραση του δοχείου πάνω στον αφρό, αλλά ταυτόχρονα παίρνουν και σημαντικές πληροφορίες για τις μηχανικές ιδιότητες του αφρού και κυρίως για το σημείο που αρχίζει να συμπεριφέρεται ως στερεό. Σε άλλα, λίγο παλαιότερα πειράματα με χρήση ακτίνων λέιζερ είχε διαπιστωθεί τόσο η σταδιακή αλλαγή των ιδιοτήτων των αφρών καθώς προχωρά η διαδικασία απορρόφησης των μικρότερων φυσαλίδων από τις μεγαλύτερες, αλλά και η αλματική μεταβολή από ένα σημείο και πέρα. (Η εμφάνιση του διαλεκτικού νόμου του περάσματος από την ποσότητα στην ποιότητα είναι προφανής).
Είναι ακριβώς αυτό το πλατύ φάσμα μηχανικών ιδιοτήτων που επιδεικνύουν οι αφροί -- από ελαστικού στερεού μέχρι ιξώδους ρευστού -- που τους κάνει τόσο χρήσιμους στις καθημερινές εφαρμογές. Η κατανόηση της συμπεριφοράς των αφρών ίσως βοηθήσει και στην εξήγηση της δομής των κυττάρων των φυτών και των τρόπων που εξελίσσονται τα βιολογικά συστήματα.
Πρόκειται για τον πρώτο πλανήτη που βρίσκεται να μοιάζει με έναν από τους πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος. Η ίδια ερευνητική ομάδα ανακοίνωσε την ανακάλυψη και άλλων 11 πλανητών, ανεβάζοντας το σύνολο των εκτός του ηλιακού μας συστήματος πλανητών στους 98. Ενας από τους 11 μάλιστα έχει μάζα μόλις 40 φορές περισσότερη από τη Γη και είναι ο μικρότερος από τους 98.
Το πλανητικό σύστημα του αστέρα 55 του Καρκίνου θεωρείται ήδη ένας από τους πρώτους στόχους των νέων διαστημικών τηλεσκοπίων που θα εκτοξευτούν τα επόμενα χρόνια σε αναζήτηση πλανήτη που να μοιάζει με τη Γη. Η ύπαρξη σ' αυτό του πλανήτη που μοιάζει με το Δία, αλλά και ενός άλλου μικρότερου απ' αυτόν σε πιο εσωτερική τροχιά κάνουν αρκετά πιθανή την ύπαρξη και μικρότερων μη αεριωδών πλανητών που θα είναι μάλιστα προστατευμένοι σε μεγάλο βαθμό από αστεροειδείς και κομήτες, όπως είναι και η Γη χάρη στο Δία που τους έλκει και τους σαρώνει με τη μεγάλη βαρύτητά του καθώς μπαίνουν προς το εσωτερικό του ηλιακού συστήματος.
Ο αστέρας 55 του Καρκίνου απέχει 41 έτη φωτός από τη Γη και έχει ηλικία 4,7 δισεκατομμυρίων ετών, ανάλογη δηλαδή με την ηλικία του Ηλιου.