ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σάββατο 23 Μάη 2020 - Κυριακή 24 Μάη 2020
Σελ. /40
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
ΛΙΒΥΗ - ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΜΕΣΟΓΕΙΟΣ - ΕΛΛΗΝΟΤΟΥΡΚΙΚΑ
Ξεγυμνώνονται ξανά οι ευρωατλαντικοί μύθοι

Από την τηλεδιάσκεψη του υπουργού Εξωτερικών με τον Αμερικανό πρέσβη στη Λιβύη, παρουσία του Πάιατ
Από την τηλεδιάσκεψη του υπουργού Εξωτερικών με τον Αμερικανό πρέσβη στη Λιβύη, παρουσία του Πάιατ
Με πάταγο καταρρέουν ξανά τις μέρες αυτές τα ευρωατλαντικά μυθεύματα που διακινούν κυβέρνηση ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ και τα υπόλοιπα αστικά κόμματα, ότι η εμπλοκή στα ιμπεριαλιστικά σχέδια ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ αποτελεί τάχα «ασπίδα ασφαλείας» για το λαό και τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας.

Τελευταίος κρίκος στην αλυσίδα είναι οι εξελίξεις στη Λιβύη, όπου μαζί με τα όσα συμβαίνουν στο πεδίο των μαχών, τα κυβερνητικά παραμύθια ξεσκεπάζει η στήριξη του γγ του ΝΑΤΟ στην κυβέρνηση Σάρατζ και την επέμβαση της Τουρκίας στο πλευρό του, όσο και τα λίγα που βλέπουν το φως της δημοσιότητας από το ιμπεριαλιστικό παζάρι που βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη στο παρασκήνιο.

Ποιος δεν θυμάται άλλωστε την ελληνική κυβέρνηση μόλις πριν μερικούς μήνες, στο φόντο της ανακοίνωσης του αυθαίρετου τουρκολιβυκού μνημονίου, να μιλάει για την «πλήρως απομονωμένη από τη διεθνή κοινότητα Τουρκία», που προχωράει σε «σπασμωδικές κινήσεις» χωρίς κανένα αντίκρισμα;

Το μύθευμα αυτό καταρρέει ξανά με πάταγο σήμερα, γιατί δεν κρύβονται με τίποτα ούτε οι πάγιες διεκδικήσεις της τουρκικής αστικής τάξης σε όλη την περιοχή, ούτε η προσπάθειά της να τις κατοχυρώσει βήμα βήμα, με τις πλάτες της σε Ανατολική Μεσόγειο, Αιγαίο και Συρία ολοφάνερα «ζεσταμένες» από την προσπάθεια ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ (με τα ανάλογα «ανταλλάγματα») να διατηρήσουν τη ΝΑΤΟική «συνοχή» στην περιοχή απέναντι στα άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα.

Ποιος δεν θυμάται την κυβέρνηση όλο το προηγούμενο διάστημα να διαφημίζει την αναβάθμιση της στρατιωτικής συνεργασίας με κράτη όπως η Γαλλία και άλλες ισχυρές περιφερειακές δυνάμεις που παρεμβαίνουν στη Λιβύη για τα δικά τους συμφέροντα, την πρόσκληση στην Αθήνα του Χάφταρ κ.ο.κ., και τη λεγόμενη «διεθνοποίηση» του προβλήματος στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, ως απόδειξη της «ενεργού εξωτερικής πολιτικής» και των «πολύπλευρων διαύλων» που τάχα «υψώνουν τείχος προστασίας» για το λαό και τα κυριαρχικά δικαιώματα;

Ποιος δεν θυμάται με τα ίδια παραμύθια να προσπαθεί να δικαιολογήσει και την εμπλοκή στη νέα ιμπεριαλιστική επιχείρηση της ΕΕ, «Irini», στα ανοιχτά της Λιβύης, που υποτίθεται ότι έχει ως αντικείμενο την τήρηση του εμπάργκο όπλων;

Τώρα επιβεβαιώνεται ξανά πως οι «δίαυλοι» αυτοί είναι δίαυλοι για να προχωρήσουν οι αμερικανοΝΑΤΟικοί σχεδιασμοί και γι' αυτό σηματοδοτούν πολύ μεγάλους κινδύνους για τους λαούς, ανοίγουν ολοφάνερα την πόρτα σε παζάρεμα των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας και «διευθετήσεις» με τη σφραγίδα ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ.

Αλήθεια, η κυβέρνηση, που λέει και σήμερα πως τα όσα είπε ο γγ του ΝΑΤΟ απλώς δεν «αποδόθηκαν» σωστά, μπορεί να ενημερώσει τον ελληνικό λαό για το ποια είναι η σωστή «απόδοση» των όσων λένε ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ για το τουρκολιβυκό μνημόνιο, ή για το τι συζητήθηκε πίσω από τις κλειστές πόρτες για τις εξελίξεις στη Λιβύη, στη Συρία, στην Ανατ. Μεσόγειο στις πρόσφατες συναντήσεις του ΝΑΤΟ και της ΕΕ;

Μήπως μπορεί να ενημερώσει για το τι συζητήθηκε μέσα στη βδομάδα στην τηλεδιάσκεψη ανάμεσα στον υπουργό Εξωτερικών Ν. Δένδια και τον Αμερικανό πρέσβη στη Λιβύη, Ρίτσαρντ Νόρλαντ - παρουσία εννοείται του «πολυπράγμονα» Τζ. Πάιατ - αλλά και το τι «ραβασάκι» μετέφερε αμέσως μετά ο Ελληνας ΥΠΕΞ στην τηλεφωνική επικοινωνία του με τον προσκείμενο στον Χάφταρ πρόεδρο της λυβικής Βουλής;

`Η έστω τι συζητήθηκε λίγες μέρες πριν, στις τηλεφωνικές συνομιλίες με τους ΝΑΤΟικούς και στις συναντήσεις με τον Τζ. Πάιατ, επαφές που «συνέπεσαν» με την ακύρωση της ελληνικής άσκησης «Καταιγίδα», ως ολοφάνερη ανταπόκριση στο τουρκικό «αίτημα» για «μορατόριουμ ασκήσεων»;

Ευρωατλαντικά «μέτρα και σταθμά»...

Τι επιβεβαιώνεται; Οτι η εμπλοκή στα σχέδια ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ δεν είναι η λύση, αλλά ο «βραχνάς», που ανοίγει μπροστά μεγάλους κινδύνους για το λαό, αλλά και υπονομεύει τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας ακριβώς επειδή τα «εγγράφει» στη «μεγάλη εικόνα» των ανταγωνισμών ιμπεριαλιστικών κέντρων σε όλη την περιοχή.

Ενδεικτικά άλλωστε είναι και τα όσα καταγράφονται στην επιστολή που έστειλε ο μόνιμος αντιπρόσωπος της Συρίας στον ΟΗΕ (δημοσιεύτηκε μέσα στη βδομάδα), με την οποία καταδικάζει το αυθαίρετο τουρκολιβυκό μνημόνιο, αλλά και πώς την υποδέχτηκαν τα αστικά επιτελεία επιχειρώντας να την προσαρμόσουν στα μυθεύματά τους.

Για παράδειγμα, η επιστολή του Σύρου αξιωματούχου επισημαίνει σωστά πως «η τουρκική πλευρά επιδιώκει να νομιμοποιήσει και να εδραιώσει το status quo της παράνομης κατοχής στα εδάφη άλλων χωρών, εκτός από την προσπάθεια κατάσχεσης των δικαιωμάτων άλλων στην Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη».

Τα αστικά επιτελεία όμως «ξέχασαν» να πουν ότι η κυβέρνηση της ΝΔ συνυπογράφει τις αποφάσεις του ΝΑΤΟ για τη στήριξη της τουρκικής εισβολής και κατοχής στη Συρία, με μόνη «προϋπόθεση» να τηρεί η Τουρκία τις άθλιες συμφωνίες με την ΕΕ για τον εγκλωβισμό των προσφύγων στο έδαφός της.

Αλλο παράδειγμα είναι όσα γράφει ο Σύρος αξιωματούχος σχετικά με το πώς το τουρκολιβυκό μνημόνιο δημιουργεί επικίνδυνο προηγούμενο συνολικά για την περιοχή, σημειώνοντας πως «ένα τέτοιο μνημόνιο σίγουρα θα προκαλέσει νομικά, πολιτικά και πρακτικά προβλήματα στο μέλλον σε περίπτωση συμφωνίας για τον καθορισμό των θαλάσσιων συνόρων μεταξύ Συρίας και Τουρκίας».

Ομως, είναι η κυβέρνηση της ΝΔ που όταν πρόκειται για σχεδιασμούς της εγχώριας αστικής τάξης, όπως ο αγωγός «East Med» (η συμφωνία για τον οποίο ψηφίστηκε από τη Βουλή την περασμένη βδομάδα με τη «βροντερή» στήριξη ΣΥΡΙΖΑ, ΚΙΝΑΛ, Ελληνικής Λύσης), κωφεύει στις καταγγελίες Λιβάνου και Παλαιστινιακής Αρχής ότι με τη συμφωνία αυτή το Ισραήλ καταπατά τα δικά τους δικαιώματα στην ΑΟΖ.

Δέχονται δηλαδή την καταπάτηση δικαιωμάτων σε μια άλλη γωνιά της ίδιας περιοχής, δίνοντας έτσι «αέρα στα πανιά» της Τουρκίας που κάνει το ίδιο σε Αιγαίο και Ανατολική Μεσόγειο.

...που ανοίγουν τον δρόμο επικίνδυνων «διευθετήσεων»

Οι «αντιφάσεις» εξηγούνται, αφού στην καρδιά της η εξωτερική πολιτική της κυβέρνησης έχει τα συμφέροντα της αστικής τάξης και γι' αυτό είναι δεμένη πάνω στο άρμα των επικίνδυνων αμερικανοΝΑΤΟικών «διευθετήσεων» στην περιοχή που «τρέχουν» γρήγορα, με δεδομένη και τη σημασία που έχει η Τουρκία για τη διαμόρφωση των συσχετισμών ανάμεσα στα ιμπεριαλιστικά «μπλοκ», παζαρεύοντας απλά τους όρους των «επώδυνων συμβιβασμών».

Υπό αυτό το φως άλλωστε - και όχι μόνο της διαφοράς στη στρατιωτική ισχύ - πρέπει να διαβαστούν και οι πρόσφατες «διαπιστώσεις» της τουρκικής «δεξαμενής σκέψης» SETA (σε στενή διασύνδεση με το κόμμα του Ερντογάν), που σε έκθεσή της για «το μέλλον των ελληνοτουρκικών σχέσεων» λέει ότι «έπειτα από δεκαετίες στήριξης σε μέτρα εξωτερικής εξισορρόπησης, κυρίως μέσω της Ευρωπαϊκής Ενωσης, αυτή η στρατηγική έχει πλέον φτάσει στα όριά της. Η Αθήνα δεν αντέχει να εμπλακεί σε έναν μακροπρόθεσμο στρατηγικό ανταγωνισμό με την Αγκυρα...» και άρα ή γρήγορα θα πρέπει να επιλέξει τον δρόμο που επέλεξε και τις προηγούμενες φορές στο παρελθόν, στη Μαδρίτη και το Ελσίνκι...

Υπό αυτό το πρίσμα χρειάζεται να διαβαστούν και οι εκκλήσεις ένθεν κακείθεν ανάμεσα στους ΥΠΕΞ, ότι «δεν υπάρχουν διαφορές οι οποίες να είναι άλυτες» και ότι υπάρχει «ετοιμότητα για διάλογο πάνω σε ισότιμη βάση», το κάλεσμα για επανέναρξη των συζητήσεων για «δίκαιο διαμοιρασμό» των ενεργειακών πόρων γύρω από την Κύπρο χωρίς επίλυση του Κυπριακού και συνολικότερα με βάση το αμερικανοΝΑΤΟικό «σχήμα» του «East Med Gas Forum», αλλά και η «αναθέρμανση» των σχέσεων Ισραήλ - Τουρκίας με τον διπλωματικό επιτετραμμένο του Ισραήλ στην Αγκυρα, Ρ. Γκίλαντ, να γράφει στο τέλος της βδομάδας πως μια αποκατάσταση των σχέσεων «μπορεί να αποφέρει οφέλη τόσο στην Τουρκία όσο και στο Ισραήλ για να αντιμετωπίσουμε τις κοινές μας προκλήσεις με μεγαλύτερη επιτυχία, όπως μπορεί κανείς να δει στη Συρία. Αλλά όχι μόνο στη Συρία».

Οι εξελίξεις το «φωνάζουν»: Μαζί με τον αγώνα για να μην πληρώσει ο λαός την κρίση και τα «σπασμένα» του κεφαλαίου, χρειάζεται να δυναμώσει τον αγώνα του για να μην πληρώσει και τα «σπασμένα» των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και της πολιτικής της εμπλοκής.

Ειρήνη, ασφάλεια, εξασφάλιση των κυριαρχικών δικαιωμάτων, αμοιβαία επωφελείς σχέσεις με όλους τους γείτονες λαούς μπορούν να διασφαλίσουν στο λαό μόνο η πάλη ενάντια στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, η απαλλαγή του από την καπιταλιστική εξουσία και οικονομία.


ΛΙΒΥΗ
Σφοδρές μάχες και αέναο παζάρι

Οι εξελίξεις που διαδραματίζονται την τελευταία βδομάδα σε πεδία συγκρούσεων της δυτικής Λιβύης, με πιο χαρακτηριστική την κατάληψη της αεροπορικής βάσης Αλ Ουατίγια από τις ένοπλες δυνάμεις του δοτού πρωθυπουργού Φαγιέζ Σάρατζ, που στηρίζεται από την τουρκική κυβέρνηση, δείχνουν πόσο εκρηκτικό και ρευστό είναι το σκηνικό στην πολύπαθη αλλά γεμάτη υδρογονάνθρακες χώρα, που ρίχτηκε στο χάος μετά την αμερικανοΝΑΤΟική ιμπεριαλιστική επέμβαση το 2011.

Η κατάληψη της βάσης Αλ Ουατίγια, που βρισκόταν από το 2014 υπό τον έλεγχο του «Λιβυκού Εθνικού Στρατού» (LNA), του στρατηγού Χαλίφα Χάφταρ, θεωρείται σημαντική επιτυχία για Τρίπολη και Αγκυρα, αφού οδήγησε στην αποχώρηση των δυνάμεων του Χάφταρ από προάστια και περίχωρα της Τρίπολης που έλεγχαν έπειτα από αιματηρές επιχειρήσεις ενός χρόνου, όπως και στην απώλεια τουλάχιστον τριών πόλεων - οι δύο κοντά στα σύνορα με την Τυνησία.

Την Πέμπτη έγινε γνωστό ότι οι δυνάμεις του LNA απέκτησαν έξι ρωσικά μαχητικά τύπου «MiG-29», επανδρωμένα με Σέρβους και Ρώσους πιλότους, και δύο βομβαρδιστικά «Su35», που φέρεται πως προήλθαν από τη ρωσική αεροπορική βάση Χμέιμιμ στη Λαττάκεια της Συρίας. Επιπροσθέτως, ο επικεφαλής της Πολεμικής Αεροπορίας του LNA, Σαρκ αλ Τζαρούσι, ανήγγειλε πως «σύντομα» θα ξεκινήσουν σφοδρές αεροπορικές επιχειρήσεις, σε βάρος όχι μόνο των δυνάμεων του Σάρατζ αλλά και των τουρκικών δυνάμεων που τον στηρίζουν. «Οι τουρκικές θέσεις και τα τουρκικά συμφέροντα είναι στόχοι», είπε χαρακτηριστικά. Απαντώντας ο εκπρόσωπος Τύπου του τουρκικού ΥΠΕΞ, Χαμί Ακσόι, είπε ότι το ενδεχόμενο αυτό «θα έχει σοβαρές συνέπειες» και ότι «θα θεωρήσουμε νόμιμους στόχους τα στοιχεία του πραξικοπηματία Χάφταρ».

Λίγες μέρες πριν, ο Αιγύπτιος Πρόεδρος Α. Φ. Σίσι, που εμφανίζεται ως ένας από τους πιο στενούς συμμάχους του LNA, διέταξε εκ νέου το στρατό να είναι σε επιφυλακή στα σύνορα με τη Λιβύη. Στο παρασκήνιο, πάντως, πληθαίνουν οι πληροφορίες ότι «τρίζει η καρέκλα» του Χάφταρ, αφού οι μέχρι πρότινος σύμμαχοί του φέρεται πως αναζητούν διάδοχο, πιθανώς στο πρόσωπο του προέδρου του εκλεγμένου κοινοβουλίου στο Τομπρούκ, Ακίλα Σάλεχ.

Οι εξελίξεις στα πεδία των συγκρούσεων διαδραματίζονται λίγες μέρες μετά την προβληματική εκκίνηση της επιχείρησης «Irini» της ΕΕ, με υποτιθέμενο στόχο την επιβολή του διεθνούς εμπάργκο όπλων του ΟΗΕ, και ενώ στη «μεγάλη εικόνα» συνεχίζεται το ιμπεριαλιστικό παζάρι: Το βράδυ της Τετάρτης υπήρξε επικοινωνία των Προέδρων των ΗΠΑ και Γαλλίας και την επομένη ανάμεσα στους υπουργούς Εξωτερικών Τουρκίας και Ρωσίας. Ολοι εξέφρασαν υποκριτικά «ανησυχία» και επανέλαβαν τα περί «εκεχειρίας» και εκκίνησης της «πολιτικής διαδικασίας» υπό την αιγίδα του ΟΗΕ.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ