Εργατοϋπάλληλοι, άνεργοι, άνεργες, αυτοαπασχολούμενοι, βιοπαλαιστές αγρότες, συνταξιούχοι, νέοι και νέες

Το ξέσπασμα της πανδημίας του κορονοϊού ήταν για όλους μια πρωτόγνωρη και δύσκολη κατάσταση.

Ολοι μας δώσαμε τη μάχη να βγούμε με τις λιγότερες δυνατές απώλειες από την πανδημία.

Ο χρόνος, που κέρδισε ο λαός, δεν αξιοποιήθηκε από την κυβέρνηση για να στηριχθεί αποφασιστικά το δημόσιο σύστημα Υγείας, να παρθούν όλα τα αναγκαία μέτρα προστασίας σε κρίσιμους χώρους, όπως τα σχολεία, να εξασφαλιστεί η διενέργεια μαζικών τεστ στον πληθυσμό.

Απ' την πρώτη στιγμή, το ΚΚΕ κάλεσε το λαό να μείνει δυνατός, να μην υποκύψει στην προσπάθεια της κυβέρνησης και του κεφαλαίου να επιβάλουν γενικό σιωπητήριο και να εναποθέσουν τα πάντα στην «ατομική ευθύνη», ώστε να μείνουν στο απυρόβλητο οι μεγάλες κρατικές ελλείψεις.

Ολο αυτό το διάστημα, το ΚΚΕ, το ταξικά προσανατολισμένο συνδικαλιστικό εργατικό κίνημα, οι αγωνιστικές συσπειρώσεις στους επαγγελματίες - αυτοαπασχολούμενους και τους αγρότες, το ριζοσπαστικό γυναικείο κίνημα, το φοιτητικό και μαθητικό κίνημα, προσάρμοσαν τη δράση τους, με βάση τις οδηγίες των επιστημόνων, ωστόσο δεν ανέστειλαν τον αγώνα.

Αυτό αποτελεί μια πολύτιμη παρακαταθήκη, ειδικά τώρα που η πανδημία αξιοποιείται από την κυβέρνηση, την ΕΕ και το μεγάλο κεφάλαιο, για να αποτελειώσουν τα δικαιώματα των εργαζομένων.

Tο σχέδιο της κυβέρνησης για την επανεκκίνηση της οικονομίας αρχίζει και τελειώνει στη στήριξη των μεγάλων επιχειρήσεων.

Από τη μια ζητάει νέες θυσίες από εργαζόμενους και αυτοαπασχολούμενους, με το πρόσχημα της «δίκαιης κατανομής των βαρών» και από την άλλη στηρίζει με επιδοτήσεις τους μεγάλους ομίλους, που θα κληθεί να τις πληρώσει ο λαός.

Το κυβερνητικό σχέδιο σημαίνει γενίκευση της εργασιακής ευελιξίας, κατάργηση Συλλογικών Συμβάσεων, απολύσεις, ανασφάλεια για την υγεία, όταν μάλιστα η επανεκκίνηση του τουρισμού, που επιβάλλεται από τις μεγάλες μεταφορικές και ξενοδοχειακές εταιρείες, συνοδεύεται με την αποδυνάμωση έως ακύρωση των υγειονομικών πρωτοκόλλων και μέτρων προστασίας.

Το ίδιο ισχύει για τους αυτοαπασχολούμενους που φορτώνονται με νέα βάρη και χρέη, τα οποία προστίθενται στους αντιλαϊκούς νόμους και τη φοροληστεία που παραμένει σε ισχύ.

Η πανδημία δικαιολογημένα έφερε το φόβο και την ανησυχία για το παρόν και το μέλλον. Εφερε, όμως, στο προσκήνιο τα τεράστια αδιέξοδα και τη βαρβαρότητα του καπιταλιστικού συστήματος. Τροφοδοτεί με πλούσια πείρα τους εργαζόμενους, τους λαούς όλου του κόσμου.

ΤΙ ΑΠΟΔΕΙΧΤΗΚΕ:

• Η πανδημία ξεγύμνωσε την ανεπάρκεια των δημόσιων συστημάτων Υγείας, τον παρασιτικό και πολλαπλά επιζήμιο χαρακτήρα του ιδιωτικού τομέα στην Υγεία.

Τα θύματα, ακόμη και σε ισχυρά κράτη, οι ομαδικοί τάφοι, το δίλημμα «ποιος θα ζήσει και ποιος θα πεθάνει», δείχνουν τα όρια του καπιταλισμού.

Στη χώρα μας, οι τεράστιες ελλείψεις σε προσωπικό, μέσα και υποδομές δεν μπορούν να καλυφθούν από την υπερπροσπάθεια του υγειονομικού προσωπικού. Οι ίδιες πολιτικές δυνάμεις που - ως κυβερνήσεις - επέβαλαν την «οριακή» λειτουργία στο δημόσιο σύστημα Υγείας, τώρα παρουσιάζονται σαν υπερασπιστές του.

Τα μέτρα που πήρε η κυβέρνηση είναι ανεπαρκή, τόσο όσον αφορά τις τρέχουσες ανάγκες, ειδικά στην Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας, όσο ιδιαίτερα μπροστά στο ενδεχόμενο ενός νέου κύματος κορονοϊού. Ακόμη και για αυτά απαιτήθηκαν δεκάδες κινητοποιήσεις των σωματείων των υγειονομικών. Αποτελούν «σταγόνα στον ωκεανό» σε σχέση με τις σύγχρονες επιστημονικές, τεχνολογικές δυνατότητες για την πρόληψη και αποκατάσταση της υγείας.

Ο ιδιωτικός τομέας Υγείας, αντί να επιταχθεί και να μπει κάτω από κρατικό έλεγχο, συνέχισε την ανεξέλεγκτη λειτουργία του και μάλιστα με κρατική επιδότηση. Οι αρνητικές συνέπειες για την υγεία φάνηκαν ειδικά στα ιδιωτικά θεραπευτήρια.

• Η καπιταλιστική οικονομία είναι θανάσιμος εχθρός της υγείας και των δικαιωμάτων των εργαζομένων.

Η πανδημία ήταν η αφορμή για να ξεσαλώσει η μεγάλη εργοδοσία στις πλάτες των εργαζομένων. Αυτή η επίθεση κωδικοποιείται στις Πράξεις Νομοθετικού Περιεχόμενου που πέρασε η κυβέρνηση. Τα «έκτακτα» μέτρα θα παραμείνουν, αν δεν επιβάλλουν την κατάργησή τους οι ίδιοι οι εργαζόμενοι με την πάλη τους.

«Εκτακτα» ονομάστηκαν από τις κυβερνήσεις ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ και τα μέτρα των μνημονίων (2010, 2012, 2015), που όμως ακόμα ισχύουν.

Την ώρα που αποθεώνεται η ατομική ευθύνη, τα «πρωτόκολλα» υγείας πηγαίνουν περίπατο όταν πρέπει να προστατευτούν τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων. Οι μεγάλοι εργασιακοί χώροι λειτουργούσαν και λειτουργούν με ελλιπή μέτρα υγιεινής και ασφάλειας.

Την ίδια στιγμή, ο «παγκόσμιος πόλεμος» για μία αποτελεσματική θεραπεία μαρτυρά ότι οι τεράστιες δυνατότητες της εποχής μας τελικά υπονομεύονται από τον ιό του καπιταλιστικού ανταγωνισμού.

• Για μια ακόμη φορά αποκαλύφθηκε ο αντιδραστικός και αντιλαϊκός χαρακτήρας της ΕΕ.

Είναι ένωση καπιταλιστικών κρατών, ληστών που από κοινού κλέβουν τους λαούς και τσακώνονται για τη λεία. Μπροστά στα γεγονότα καταρρέουν οι μεγάλες κουβέντες περί «αλληλεγγύης» της ΕΕ.

Η αντιπαράθεση εντός της ΕΕ είναι ξένη προς το συμφέρον των λαών. Είναι σύγκρουση μεταξύ των υπερχρεωμένων κρατών και όσων βρίσκονται στον σκληρό πυρήνα για τους όρους στήριξης των καπιταλιστικών οικονομιών και των μονοπωλίων κάθε χώρας.

Σε κάθε περίπτωση τα σπασμένα θα τα πληρώσουν οι λαοί. Το «εμβόλιο» για να ξεπεράσουν την κρίση τους είναι έτοιμο και δοκιμασμένο. Ενταση της εκμετάλλευσης, σχετικός και συχνά απόλυτος περιορισμός του εργατικού - λαϊκού εισοδήματος, παρά την αύξηση της παραγωγικότητας και των αναγκών, νέοι νόμοι καταστολής λαϊκών δικαιωμάτων.

Η ΚΡΙΣΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ

ΟΧΙ ΤΟΥ ΚΟΡΟΝΟΪΟΥ

ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΟΡΑΤΟΣ ΕΧΘΡΟΣ

H πανδημία επέδρασε ως καταλύτης για το ξέσπασμα μιας νέας και βαθιάς καπιταλιστικής κρίσης σε παγκόσμια διάσταση, αφού τα σημάδια ήταν ορατά από πριν. Η κρίση προέκυψε από την «κανονικότητα» του καπιταλιστικού συστήματος και κανένα μείγμα διαχείρισης δεν μπορεί να αποτρέψει την εκδήλωσή της.

Η υιοθέτηση επεκτατικής - κεϊνσιανής πολιτικής, δηλαδή η μεγαλύτερη κρατική παρέμβαση για την έξοδο από την κρίση, που είναι αναγκαία για την καπιταλιστική οικονομία, δεν θα φέρει μια τέτοια δυναμική ανάπτυξη, από την οποία κάπως θα ωφεληθούν και οι εργαζόμενοι. Οπως δεν συνέβη και σε παρόμοιες συνθήκες στο παρελθόν.

Γι' αυτό κι αυτή η πολιτική δεν συνιστά φιλολαϊκή στροφή. Αποδεικνύει πως το αστικό κράτος όχι μόνο δεν είναι «πάνω από τάξεις», αλλά παρεμβαίνει με απόλυτο κριτήριο τη σωτηρία της καπιταλιστικής κερδοφορίας.

Τα χρήματα, που συγκεντρώθηκαν στις πλάτες του λαού, κατευθύνονται στη στήριξη του κεφαλαίου, μέσω κρατικών επιδοτήσεων, απαλλάσσοντας τους επιχειρηματίες από χρέη και ζημιές. Ο ταξικός αντιλαϊκός χαρακτήρας της καπιταλιστικής ανάπτυξης φαίνεται και από το ότι η εκμετάλλευση απογειώθηκε ακόμα και σε κλάδους (π.χ. τρόφιμα, σούπερ μάρκετ) με υψηλή κερδοφορία την περίοδο της πανδημίας.

ΚΑΜΙΑ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ ΣΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ,

ΣΤΟ ΣΑΠΙΟ ΑΣΤΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ

ΚΑΙ ΤΑ ΚΟΜΜΑΤΑ ΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ

H κυβέρνηση της ΝΔ υπηρετεί με συνέπεια τις ανάγκες του κεφαλαίου. Προσπαθεί να αποσπάσει τη συναίνεση του λαού στις βαθιά αντιδραστικές και αντεργατικές μεταρρυθμίσεις, στις απαιτήσεις του ΣΕΒ, πριν την πανδημία, εμφανίζοντάς τες ως σύγχρονες και τεχνοκρατικές. Την ίδια στιγμή, δεν χάνει ευκαιρία να συκοφαντεί και να ποινικοποιεί τις λαϊκές διεκδικήσεις, τις κινητοποιήσεις, την ταξική πάλη, ενισχύοντας το πλαίσιο της καταστολής.

Ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται στην αμήχανη θέση που βρισκόταν η ΝΔ, επί δικής του διακυβέρνησης. Οσο κι αν προσπαθεί να εμφανιστεί ότι διαφοροποιείται απ' την κυβέρνηση, στην πραγματικότητα υιοθετεί την ουσία της κυρίαρχης στρατηγικής, προσπαθώντας μάλιστα να παρουσιαστεί ως ο αυθεντικός εκφραστής της κρατικής παρέμβασης υπέρ του κεφαλαίου. Ανταγωνίζεται με το ΚΙΝΑΛ για το ποιος εκπροσωπεί το χώρο της αμαρτωλής και δοκιμασμένης σοσιαλδημοκρατίας, που αυτοαποκαλείται «προοδευτική παράταξη».

Ο ΣΥΡΙΖΑ, όπως και το ΜέΡΑ25, συνεχίζει να καλλιεργεί την απάτη περί εξανθρωπισμού της ΕΕ, όταν όλες οι κυβερνήσεις των χωρών - μελών, ακόμη κι εκεί που κυβερνούν συγγενικές δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ (π.χ. Ισπανία), πρωτοστάτησαν στην αντιλαϊκή επίθεση, ενώ ευθύνονται για τις εκατόμβες θυμάτων.

Η μεγαλύτερη, όμως, συνεισφορά αυτών των δυνάμεων στο σύστημα είναι η λογική τού «βάζουμε πλάτη και θα λογαριαστούμε μετά», στο όνομα μιας ομοψυχίας, που ρίχνει πέπλο σκότους στις ταξικές αντιθέσεις. Είναι η λογική που, απευθυνόμενη στο κίνημα, στο λαό, λέει ότι σε έκτακτες συνθήκες η αντιπολίτευση, ο αγώνας, η διεκδίκηση πρέπει να «κάνουν διάλειμμα».

Είναι η καλύτερη συνεισφορά στην προσπάθεια της κυβέρνησης να χτίσει μια ευρύτερη λαϊκή συναίνεση, με πρόσχημα την πανδημία, αλλά και για μετά.

Ολα τα αστικά κόμματα αναμασούν τη θέση περί ενός «νέου κοινωνικού συμβολαίου». Είναι η γνωστή παγίδα της ταξικής συνεργασίας που δένει χειροπόδαρα τους εργαζόμενους.

ΚΑΜΙΑ ΑΝΑΜΟΝΗ!

Η ΕΠΟΜΕΝΗ ΜΕΡΑ ΕΙΝΑΙ ΗΔΗ ΕΔΩ!

Tο ΚΚΕ σας καλεί σε πλατιά, μαχητική συμπόρευση, σε μαζική συμμετοχή στα εργατικά σωματεία, στους φορείς των αυτοαπασχολουμένων - επαγγελματιών, των αγροτών, του ριζοσπαστικού γυναικείου κινήματος, των μαθητών, φοιτητών.

-- Να δυναμώσει η κοινή δράση, η κοινωνική συμμαχία.

-- Για μέτρα προστασίας της ζωής και της υγείας, για μαζικές προσλήψεις στο δημόσιο σύστημα Υγείας, για αποκλειστικά δημόσιο και δωρεάν σύστημα Υγείας, με έμφαση στην Πρόληψη και την Πρωτοβάθμια Φροντίδα.

-- Ενάντια στις απολύσεις, στην επιδείνωση των εργασιακών σχέσεων, στις νέες μορφές εκμετάλλευσης.

-- Για τη στήριξη του εργατικού - λαϊκού εισοδήματος, μέτρα προστασίας όλων των ανέργων. Για να πληρώσει το μεγάλο κεφάλαιο.

-- Για να ανοίξουν τα σχολεία με ασφάλεια και χωρίς κανένα κενό, με μαζικούς μόνιμους διορισμούς εκπαιδευτικών και προσωπικού καθαριότητας, με διασφάλιση όλων των αναγκαίων μέσων και υποδομών.

-- Για να μην περάσουν τα νέα μέτρα καταστολής της λαϊκής δράσης. Για να μη γίνουν πλειστηριασμοί λαϊκών κατοικιών.

-- Για την οργάνωση της αλληλεγγύης για να μη μείνει κανένας μόνος και αβοήθητος.

Οι συνθήκες της πανδημίας ανέδειξαν ποιος είναι αυτός που μπορεί να μπει μπροστά για το δίκιο του λαού.

Η συγκέντρωση της Πρωτομαγιάς από τα ταξικά συνδικάτα, το ΠΑΜΕ, άφησε παρακαταθήκη. Μεγάλο κομμάτι κόσμου που αισθάνεται δημοκράτης, προοδευτικός, είδε να υψώνεται ψηλά και το δικό του αγωνιστικό αίσθημα. Γέμισε δύναμη τους εργαζόμενους. Είδαν ότι υπάρχει ελπίδα στην «οργανωμένη απειθαρχία».

Οσο πιο γρήγορα οργανωθεί η αντίσταση στα σχέδιά τους, τόσο πιο αποτελεσματικός θα είναι ο αγώνας μας.

ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΧΩΡΙΣ ΤΗ ΔΥΝΑΜΗ ΤΟΥΣ

ΔΕΝ ΘΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥΣΕ ΤΙΠΟΤΑ

ΕΙΝΑΙ ΟΛΟΙ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΜΠΟΡΟΥΝ

ΝΑ ΑΛΛΑΞΟΥΝ ΤΑ ΠΑΝΤΑ!

Σε όσους δικαιολογημένα αναρωτιούνται αν η κατάσταση θα μπορούσε να είναι διαφορετική, απαντάμε κατηγορηματικά ΝΑΙ. Τα πράγματα θα ήταν πολύ καλύτερα:

-- Αν η χώρα μας είχε αναπτύξει τις μεγάλες παραγωγικές δυνατότητές της κόντρα στο μοντέλο της λεγόμενης «εξωστρέφειας», που θυσιάζει υπαρκτές δυνατότητες στο βωμό του καπιταλιστικού κέρδους.

-- Αν ο ελληνικός λαός δεν πλήρωνε ένα δυσβάσταχτο χρέος που δεν δημιούργησε ο ίδιος, αν δεν πλήρωνε δισ. ευρώ κάθε χρόνο για τις πολεμικές ανάγκες και τους αμερικανοΝΑΤΟικούς σχεδιασμούς.

-- Αν η Ελλάδα ήταν αποδεσμευμένη απ' τη μέγγενη της ΕΕ και του ΝΑΤΟ.

-- Αν υπήρχε κοινωνική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής, επιστημονικός κεντρικός σχεδιασμός, με εργατικό έλεγχο, εργατική εξουσία.

Ο κορονοϊός θα γιατρευτεί. Ο καπιταλισμός, όμως, είναι ο αθεράπευτος ιός και θα βασανίζει την ανθρωπότητα, με τη φτώχεια, την ανεργία, τους πολέμους, την καταστροφή του περιβάλλοντος, μέχρι οι λαοί να αποφασίσουν να βγουν στο προσκήνιο.

Ο σοσιαλισμός είναι η μόνη επίκαιρη και ρεαλιστική λύση σε αυτήν τη βαρβαρότητα.

Η πανδημία διδάσκει πόσο παρασιτικός και ιστορικά παρωχημένος είναι ο ρόλος των βιομηχάνων, των εφοπλιστών, των τραπεζιτών, των χρηματιστών, των κλινικαρχών, των μεγαλεμπόρων, συνολικά της αστικής τάξης. Και την ίδια ώρα, πόσο κοινωνικά χρήσιμοι είναι οι βιομηχανικοί εργάτες, οι υπάλληλοι των σούπερ μάρκετ και των τραπεζών, οι διανομείς, οι αγρότες, οι μισθωτοί επιστήμονες, οι ερευνητές, οι νοσηλευτές και οι γιατροί, οι εκπαιδευτικοί, οι καλλιτέχνες, όλοι οι εργαζόμενοι.

Ο ΑΓΩΝΑΣ ΕΧΕΙ ΞΕΚΙΝΗΣΕΙ ΚΑΙ ΤΟ ΔΙΛΗΜΜΑ ΕΧΕΙ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΑ ΤΕΘΕΙ:

`Η Ο ΛΑΟΣ ΘΑ ΧΑΣΕΙ `Η ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ

ΣΤΟ ΧΕΡΙ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΒΓΕΙ Ο ΛΑΟΣ ΝΙΚΗΤΗΣ!