«Η Παγκόσμια Μέρα Δασών βρίσκει τα δάση και τα δασικά οικοσυστήματα στο στόχαστρο μιας διογκούμενης καταστροφής και συνεχιζόμενης υποβάθμισης. Η καπιταλιστική ανάπτυξη, σε διεθνές επίπεδο, αντιμετωπίζει τα δάση ως πόρο που μπορεί να αυξήσει την κερδοφορία του κεφαλαίου και ως έδαφος για να επεκτείνει τις οικονομικές του δραστηριότητες, οδηγώντας στην υποβάθμισή τους και στην ταχύτατη αποψίλωση εκατομμυρίων στρεμμάτων δασικής γης ετησίως, επιδεινώνοντας τις συνθήκες ζωής όλων των λαών του πλανήτη.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα των επιπτώσεων της καπιταλιστικής ανάπτυξης στα δάση και τα δασικά οικοσυστήματα είναι η επέκταση των λεγόμενων Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας στα δάση, στα βουνά, στις παραλίες, στα νησιά και τις λίμνες της χώρας μας, μαζί με την πελώρια καταστροφή που επιφέρουν. Χιλιάδες χιλιόμετρα νέων δρόμων και δικτύων μεταφοράς ηλεκτρικού ρεύματος διανοίγονται μέσα στα δάση και τα βουνά της χώρας, εκατομμύρια κυβικά μέτρα μπετόν και χιλιάδες ανεμογεννήτριες κυριολεκτικά φυτρώνουν σε κάθε βουνοκορφή, οδηγώντας σε τεράστια επιβάρυνση των δασικών οικοσυστημάτων, σε αλλαγές στην υδρογεωλογία και σε πρόσθετα πλημμυρικά φαινόμενα.

Τα σχέδια καταστροφής των δασών, που υλοποιήθηκαν τα τελευταία χρόνια από τις κυβερνήσεις της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ, με βάση τις κατευθύνσεις της ΕΕ, επεκτείνονται σε όλη τη χώρα, απ' τον Εβρο, την Εύβοια, τη Νότια Πελοπόννησο, μέχρι την Κρήτη και σχεδόν όλα τα νησιά του Αιγαίου, ενώ δεν αφήνουν απ' έξω απ' την καταστροφή ούτε καν τα βουνά των Αγράφων και της Πίνδου με την ξεχωριστή βιοποικιλότητά τους.

Η τρομακτική περιβαλλοντική καταστροφή των λεγόμενων ΑΠΕ αποκαλύπτει ότι η προστασία του περιβάλλοντος είναι μόνο το πρόσχημα για την προώθηση των τεράστιων κερδοφόρων σχεδίων των ομίλων της Ενέργειας, αλλά και της παραγωγής του σχετικού εξοπλισμού. Αυτή είναι η λεγόμενη πολιτική της ΕΕ για την "Πράσινη Συμφωνία", για την οποία ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ διαγκωνίζονται στο ποιος είναι ο καλύτερος υπηρέτης της.

Αυτόν το στόχο εξυπηρετούν και οι δασικοί χάρτες, ώστε να διαμορφωθεί καθαρό τοπίο στη γη - εμπόρευμα, έτοιμο να "προσφερθεί" στους πεινασμένους για κέρδος μονοπωλιακούς ομίλους, διευκολύνοντας παράλληλα και τη συγκέντρωση της γης σε λίγα χέρια, σε βάρος των μικροϊδιοκτητών γης και των μικρομεσαίων αγροτοκτηνοτρόφων.

Σε παγκόσμιο επίπεδο, κάποιες "φωνές", που εμφανίζονται για τη δήθεν προστασία των δασών, δεν έχουν σχέση με τη γνήσια λαϊκή διαμαρτυρία που αναπτύσσεται. Αντίθετα κρύβουν από πίσω τους την όξυνση των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, τη διαπάλη για αγορές αγροτικών εμπορευμάτων και την ανησυχία για την αύξηση της παραγωγής απ' τις χώρες που αποψιλώνουν τώρα τα δάση τους. Αυτές οι "φωνές" χρησιμοποιούνται για να προωθηθεί σε παγκόσμια κλίμακα η "Πράσινη Κοινωνική Συμφωνία". Πραγματικός στόχος αυτής της "Συμφωνίας" είναι οι νέες επενδυτικές ευκαιρίες για το μεγάλο κεφάλαιο, που "χτίζονται" στις πλάτες αναρίθμητων συνεπειών για τους εργαζόμενους, αλλά και η προσπάθεια συγκάλυψης του γεγονότος ότι η καπιταλιστική σχέση και το κυνήγι του κέρδους είναι η πραγματική αιτία καταστροφής των δασών σε ολόκληρο τον πλανήτη.

Στην Ελλάδα η πολιτική σε βάρος των δασικών οικοσυστημάτων συνεχίζεται. Η κυβέρνηση της ΝΔ συνεχίζει ακάθεκτη το διαχρονικό έγκλημα όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων (ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΣΥΡΙΖΑ) κι εντείνει την πολιτική εμπορευματοποίησης των δασών και της γης. Διευκολύνει τη δράση των μονοπωλίων, οδηγώντας στην καταστροφή των δασών για να προχωρήσουν επενδύσεις στον τομέα της Ενέργειας, του Τουρισμού, των logistics, της διαχείρισης των απορριμμάτων και σε ό,τι άλλο χρειάζεται το κεφάλαιο.

Το ΚΚΕ παλεύει για την κατάργηση όλου του νομικού πλαισίου για τα δάση και τη χρήση γης γενικότερα, που εξυπηρετεί το κεφάλαιο και τις κερδοφόρες επιδιώξεις του. Βάζει στο στόχαστρο την αιτία που οξύνει τα προβλήματα των δασικών οικοσυστημάτων, της δασικής γης, όλων των φυσικών πόρων, που δεν είναι άλλη από τον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής.

Η ολοκληρωμένη προστασία και διαχείριση των δασών είναι δυνατή στο πλαίσιο της εργατικής εξουσίας, που με την κοινωνική ιδιοκτησία των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής, της βιομηχανίας, του τουρισμού, των δασών, γενικότερα της γης και των φυσικών πόρων, αλλά και με επιστημονικό κεντρικό σχεδιασμό και εργατικό έλεγχο, μπορεί να διασφαλίσει την ισόρροπη επίδραση του ανθρώπου στη φύση και την ανάπτυξη της παραγωγής με κριτήριο τη λαϊκή ευημερία».

Παράλληλα, για τη χτεσινή (22 Μάρτη) Παγκόσμια Μέρα Νερού, το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ εξέδωσε την ακόλουθη ανακοίνωση:

«Το 2021, εν μέσω μιας πανδημίας η οποία απαιτεί ουσιαστική βελτίωση των συνθηκών υγιεινής, η Παγκόσμια Μέρα Νερού βρίσκει δισεκατομμύρια ανθρώπους να στερούνται πρόσβασης σε ασφαλές νερό, ενώ ακόμα και στις πιο αναπτυγμένες χώρες, δεκάδες εκατομμύρια νοικοκυριά δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να καλύψουν τις ανάγκες τους σε νερό. Συγχρόνως, εκατομμύρια άνθρωποι καταναλώνουν ακατάλληλο πόσιμο νερό μολυσμένο με τοξικά χημικά, ενώ η ποιότητα των υδάτων σε λίμνες, ποταμούς και θάλασσες, σε ολόκληρο τον πλανήτη, επιδεινώνεται με ταχύτατους ρυθμούς.

Η εμπορευματοποίηση του νερού ήδη έχει δημιουργήσει μια αγορά που παγκόσμια υπερβαίνει τα 700 δισ. δολάρια ετησίως. Τα τεράστια κέρδη των μονοπωλιακών ομίλων που ελέγχουν την ύδρευση, η επιχειρηματική λειτουργία των επιχειρήσεων ύδρευσης, είναι ο βασικός λόγος για τον οποίο δεν καλύπτονται οι λαϊκές ανάγκες για ύδρευση. Ο ίδιος λόγος κρύβεται πίσω απ' την αυξανόμενη καταστροφή του υδροφόρου ορίζοντα, τη ρύπανση των υδάτων σε ολόκληρο τον κόσμο. Οι καπιταλιστικές επενδύσεις, έχοντας ως κριτήριο το κέρδος της κάθε ξεχωριστής επιχείρησης, οδηγούν νομοτελειακά σε καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος.

Η κατεύθυνση των "πράσινων επενδύσεων" σε ολόκληρο τον κόσμο, το Green New Deal, η "Πράσινη Κοινωνική Συμφωνία", όχι απλά δεν αντιμετωπίζουν τα προαναφερθέντα προβλήματα, αλλά στην πραγματικότητα τα επιδεινώνουν. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι πως με πρόσχημα και τον δήθεν "περιορισμό της σπατάλης", η Οδηγία - Πλαίσιο της ΕΕ του 2000 για το νερό και οι μετέπειτα Οδηγίες που την εξειδικεύουν, εμπορευματοποιεί περαιτέρω το νερό, αυξάνει το κόστος του για το λαό και προωθεί καπιταλιστικές επενδύσεις στον κλάδο. Αυτήν την πολιτική ακολουθεί σήμερα η ΝΔ όπως και όλες οι αστικές κυβερνήσεις παρά τις όποιες φραστικές αντεγκλήσεις ή και διαφορετικούς τρόπους εμπορευματοποίησης. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η ενιαία τιμολόγηση των υδάτων που αποφάσισε ήδη απ' το 2017 η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, η εφαρμογή της οποίας οδήγησε σε υπέρογκες αυξήσεις στις χρεώσεις νερού για τους λαϊκούς καταναλωτές.

Οι δυνάμεις του ΚΚΕ πρωταγωνιστούν σήμερα στους αγώνες ενάντια στην πολιτική της ΕΕ για την πλήρη εμπορευματοποίηση του νερού και τις ιδιωτικοποιήσεις, για τη διασφάλιση φθηνού, ελεγμένου, ποιοτικού νερού για το λαό, για την άμεση υλοποίηση των αναγκαίων έργων υποδομής, για την εξασφάλιση της επάρκειάς του χωρίς χαράτσια στην αγροτική παραγωγή. Φωτίζουν ότι η αξιοποίηση του νερού προς όφελος του λαού προϋποθέτει έναν ριζικά διαφορετικό δρόμο ανάπτυξης, με κοινωνικοποιημένα τα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής, επιστημονικό κεντρικό σχεδιασμό της οικονομίας και εργατικό έλεγχο. Σ' αυτό το πλαίσιο της εργατικής - λαϊκής εξουσίας, όπου η γη, οι υδάτινοι πόροι, τα δάση, τα εργοστάσια επεξεργασίας νερού, τα δίκτυα ύδρευσης και άρδευσης, τα δίκτυα αποχέτευσης και τα κέντρα επεξεργασίας λυμάτων, οι υδροηλεκτρικοί σταθμοί θα αποτελούν κοινωνική κρατική ιδιοκτησία, ο κεντρικός σχεδιασμός θα μπορεί να προβλέπει και να ικανοποιεί τις λαϊκές ανάγκες και σε νερό, με γνώμονα την κοινωνική ευημερία».