ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σάββατο 23 Μάρτη 2013 - Κυριακή 24 Μάρτη 2013
Σελ. /16
ΕΝΘΕΤΗ ΕΚΔΟΣΗ: "7 ΜΕΡΕΣ ΜΑΖΙ"
ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ
Ντοκιμαντέρ για τον αλησμόνητο «παππού»

Ο Γρηγόρης Δανάλης νέος
Ο Γρηγόρης Δανάλης νέος
«Ο Παππούς». Ετσι τιτλοφορείται το ντοκιμαντέρ - τιμητικό και συνάμα τρυφερό αφιέρωμα του Προκόπη Δάφνου στον αλησμόνητο για τους καλλιτέχνες και τεχνικούς του κινηματογράφου και της τηλεόρασης, αγωνιστή της ΕΑΜικής Αντίστασης, φυλακισμένου και εξόριστου στα εμφυλιακά χρόνια, του ΚΚΕ, έως το θάνατό του, και πρωτοπόρο συνδικαλιστή - «ηγέτη» στον τομέα του, Γρηγόρη Δανάλη. Το ντοκιμαντέρ θα προβληθεί σε εκδήλωση που οργανώνουν η Ενωση Τεχνικών Κινηματογράφου - Τηλεόρασης (ΕΤΕΚΤ) και ο Οργανισμός Συλλογικής Διαχείρισης Πνευματικών Δικαιωμάτων των τεχνικών κινηματογράφου, «Ο Ισοκράτης», στο Ιδρυμα «Μιχάλης Κακογιάννης», (Πειραιώς 206, Ταύρος), στις 29/3 (8 μ.μ., εισιτήριο 3 ευρώ), με αφορμή τα 20 χρόνια από το θάνατό του (11/6/1993). Προλογίζει ο συγγραφέας - κριτικός Κινηματογράφου Δημήτρης Κολιοδήμος.

Ο «παππούς», όπως με εκτίμηση και αγάπη αποκαλούσαν τον Γρηγόρη Δανάλη, οι καλλιτέχνες και τεχνικοί του κινηματογράφου και της τηλεόρασης, ζούσε και ανέπνεε για τον κινηματογράφο. Ξεκίνησε κάνοντας διάφορες τεχνικές δουλειές στον κινηματογράφο. Σύντομα, έγινε ηλεκτρολόγος και μηχανικός της προβολής. Παρότι αυτοδίδακτος αναδείχθηκε σε πολυπράγμονα εικονολήπτη, αφήνοντας ανεξίτηλο ίχνος σε τουλάχιστον 80 ταινίες (σε πολλές από αυτές συνεργάστηκε με τον αδελφό του Συρράκο Δανάλη).

Στο «βήμα» ενός από τους πολλούς συνδικαλιστικούς αγώνες του
Στο «βήμα» ενός από τους πολλούς συνδικαλιστικούς αγώνες του
Ο Γρηγόρης Δανάλης γεννήθηκε (1916) στη Σάμη της Κεφαλονιάς, από φτωχούς αγρότες. Μετά το Γυμνάσιο, ήρθε στην Αθήνα, για σπουδές. Μέλος του ΚΚΕ, διώχθηκε για τη δράση του από τη μεταξική δικτατορία και κλείστηκε στις φυλακές Αβέρωφ. Για ένα διάστημα στην Κατοχή δούλεψε στο Ταχυδρομείο, από όπου διώχθηκε λόγω της ΕΑΜικής δράσης του. Στα εμφυλιακά και μετεμφυλιακά χρόνια εξορίστηκε στην Ικαρία, στη Μακρόνησο, όπου προσβλήθηκε από καλπάζουσα φυματίωση. Μεταφέρθηκε στην Ικαρία, από όπου, βαριά άρρωστος, ελευθερώθηκε στις αρχές της δεκαετίας του 1950. Εκτοτε ζούσε, δούλευε και δρούσε με μισό πνευμόνι...

Ο «παππούς» πρωτοστάτησε στην ίδρυση της ΕΤΕΚΤ και στους διεκδικητικούς αγώνες του κλάδου. Εμβληματική μορφή της υπήρξε πολλά χρόνια πρόεδρό της. Πηγαία λαϊκός «ρήτορας», ανυποχώρητος συνδικαλιστής, με το παράδειγμά του «δίδαξε», ενθάρρυνε και υποστήριξε νεότερους συναδέλφους του, δίνοντας πολλούς και επιτυχείς αγώνες για τις συνθήκες εργασίας, τις Συλλογικές Συμβάσεις, τα ασφαλιστικά και ιατροφαρμακευτικά δικαιώματά τους. Εκλεγόμενος από την ΕΤΕΚΤ - με την παράταξη της ΕΣΑΚ - διετέλεσε για αρκετά χρόνια γενικός γραμματέας και αντιπρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Θεάματος - Ακροάματος (ΠΟΘΑ), της οποίας, αργότερα, ανακηρύχθηκε σε επίτιμο πρόεδρό της.

Ο Γρηγόρης Δανάλης έχοντας «ζυμωθεί» με τον παλιό ελληνικό κινηματογράφο, όπου οι συνθήκες επέβαλαν σκηνοθετικές και σεναριακές λύσεις, «δίδασκε» στους ομοτέχνους του και πώς να αναπτύσσουν την ικανότητα, την εφευρετικότητα και τη φαντασία τους για την αντιμετώπιση κάθε είδους προβλήματος. Χάρη στην πολύπλευρη γνώση του, με απόφαση του ΥΠΠΟ, επί υπουργίας Μελίνας Μερκούρη, διετέλεσε για αρκετά χρόνια διευθυντής του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.

Το ντοκιμαντέρ

Ανήκοντας στη γενιά των βετεράνων του παλιού ελληνικού κινηματογράφου, στην εξέλιξη του οποίου συνέβαλε ο οπερατέρ, σκηνοθέτης και παραγωγός - ο θρυλικός «παππούς», με τη χαρακτηριστική γενειάδα του, ο πάντα παρών σε όλες τις φάσεις ολοκλήρωσης μιας ταινίας, σε ανύποπτο χρόνο «απαθανατίστηκε» από τον Προκόπη Δάφνο, μιλώντας του για τη θαυμαστή μετάλλαξη του φωτός σε ταινία.

Η κάμερα του Προκόπη Δάφνου (σκηνοθεσία - διεύθυνση φωτογραφίας - παραγωγή) «ταξιδεύει» σε ένα παρελθόν που σηματοδότησε τη «χρυσή» εποχή του ελληνικού κινηματογράφου. Αφηγήσεις, αποσπάσματα ταινιών και ντοκουμέντα αποκαλύπτουν το πορτρέτο του βραβευμένου Κεφαλλονίτη, ανιχνεύοντας, παράλληλα, την αγωνία και το μεράκι των παλιών κινηματογραφιστών να δώσουν στις αίθουσες προβολής ένα αξιοπρεπές αποτέλεσμα και κάποτε μοναδικό. Ηταν η εποχή που οι τεχνικοί του κινηματογράφου, δουλεύοντας με ελάχιστα μέσα, σε συνθήκες παραγωγής κυριολεκτικά πρωτόγονες, με υποτυπώδη εξοπλισμό, «θαυματουργούσαν», γυρίζοντας, συχνά μια ταινία σε μια μόνον βδομάδα, στην πόλη, στην ύπαιθρο, στο κρύο, στο λιοπύρι, ενώ το τράβελινγκ γινόταν με μια ...κουρελού!

Γι' αυτόν τον σπουδαίο πρωτοπόρο του ελληνικού κινηματογράφου μιλούν γνωστοί ηθοποιοί, κινηματογραφιστές και τεχνικοί που συνεργάστηκαν μαζί του, ενώ το χειμαρρώδη λόγο του ίδιου του «παππού» διακόπτουν αποσπάσματα γνωστών και βραβευμένων ταινιών, που άφησαν εποχή («Λουστράκος» - 1962, «Ουρανός» - 1962, «Ο διωγμός» - 1964, «201 καναρίνια» - 1964, «Η 7η μέρα της δημιουργίας» - 1966 κ.ά.). Συντελεστές του ντοκιμαντέρ είναι και οι: Τζαννέτος Κομηνέας (μοντάζ), Νίκος Ξανθούλης (πρωτότυπη μουσική).


Α.Ε



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ