Σύμφωνα με όσα γράφει το άρθρο στην «Καθημερινή», δεν χρειάζεται καν να γίνουν εκλογές. Θα γλιτώσει και το δημόσιο ταμείο τόσα χρήματα. Σαμαράς Βενιζέλος συμφωνούν ότι θα 'ναι ο Σαμαράς πρωθυπουργός, υπουργούς έχουν έτοιμους, όχι μόνο τους σημερινούς αλλά κι αυτούς που έχει στην αναμονή η «Καθημερινή», ενδεχομένως και άλλοι κύκλοι της αστικής τάξης. Κατά το «ψεκάστε, σκουπίστε, τελειώσατε» όλα τα 'χουν κανονισμένα.

Δική τους η δημοκρατία, δικό τους και το χτένι. Κάνουν - δεν κάνουν εκλογές. Με αυτήν ή την άλλη κυβέρνηση, το δεδομένο τους είναι ένα: η δανειακή σύμβαση και το μνημόνιο, μ' όλες τις συνέπειες που ήδη βιώνουν τα λαϊκά στρώματα.

Απέναντι σ' αυτήν την πραγματικότητα που τόσο κυνικά προβάλλει ως δεδομένη η αστική τάξη, πρέπει να αντιπαρατεθεί ένα όσο το δυνατόν ισχυρότατο λαϊκό κίνημα που εκ των πραγμάτων έχει μόνο ένα περιθώριο:

Να ανατρέψει και την εφαρμοζόμενη πολιτική και τους φορείς της.

Η ίδια η αστική τάξη, παρά τους κατά καιρούς ύμνους της στην κοινοβουλευτική δημοκρατία, κάνει καθαρό πως οι εκλογές είναι μόνο ένας φερετζές για την και με εκλογές νομιμοποίηση αυτού που βρίσκεται «κάτω από το φερετζέ», δηλαδή της εξουσίας της. Ομολογία που διαβασμένη από τη σκοπιά της εργατικής τάξης σημαίνει πως μ' άλλο δρόμο θα ανατρέψει την εξουσία των καπιταλιστών.

Το πώς θα γίνει αυτό θα το κρίνει εκείνη η στιγμή. Σήμερα είμαστε σε άλλο καιρό:

Αυτόν στον οποίο πρέπει να συγκεντρωθούν δυνάμεις. Οχι γενικά δυνάμεις, αλλά δυνάμεις που δίνουν από σήμερα τη μάχη, δυνάμεις που βάζουν κάθε εμπόδιο στην εφαρμογή αυτής της πολιτικής και αποκτούν συνείδηση μέσα απ' αυτό ότι τελικά μόνο ανατρέποντας τη σαπίλα, μόνο τσακίζοντας τον αντίπαλο, μπορούν να νικήσουν. Από τις επιδιώξεις της αστικής τάξης κρατάμε μόνο το γεγονός ότι καθώς δεν μπορεί να κάνει κι αλλιώς η ίδια είναι αυτή που επιταχύνει τις εξελίξεις. Οδηγεί, δηλαδή, μεγάλες μάζες εργαζομένων στη θέση που πρέπει να επιλέξουν για ποιο στρατόπεδο θα χύσουν το αίμα τους: Για τα κέρδη των καπιταλιστών, ή για την απελευθέρωση των εργατών.

Ο πόλεμος θα κριθεί εκεί που πράγματι κινούνται μάζες εργαζομένων, ευρύτερα λαϊκών στρωμάτων, ενάντια στον πραγματικό αντίπαλο.

Παράδειγμα: Στη Νέα Ιωνία η Λαϊκή Επιτροπή μπήκε μπροστά και κάλεσε το λαό της περιοχής να διαδηλώσει μαζί με τους απεργούς εργαζόμενους στην επιχείρηση τηλεπικοινωνιακών υπηρεσιών «phone-marketing». Οι εργαζόμενοι ήδη δίνουν τη μάχη στηριγμένοι στα σωματεία ΣΕΤΗΠ - τηλεπικοινωνιών και χρηματοπιστωτικού που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ. Η Λαϊκή Επιτροπή καλεί την εργατική τάξη και το λαό της Ν. Ιωνίας να συμπαρασταθούν στο δίκαιο αγώνα των εργαζομένων. Και ήδη στη μάχη για τη στήριξη των απεργών έχουν πέσει οι φορείς που συγκροτούν τη Λαϊκή Επιτροπή, δηλαδή το Παράρτημα Συνδικάτου Οικοδόμων Ν. Ιωνίας, η Επιτροπή ΕΒΕ, η Επιτροπή Ανέργων, ο Σύλλογος Γυναικών, τα Σωματεία Συνταξιούχων ΙΚΑ και ΤΕΒΕ, ο Σύλλογος Δασκάλων «Γ. Σεφέρης», το Συνδικάτο ΟΤΑ Αττικής.

Ετσι πρέπει να πάμε, έτσι θα πάμε.

Ασε τα επιτελεία της αστικής τάξης να κάνουν ασκήσεις επί χάρτου για την κυβέρνηση που τους ταιριάζει. Δεδομένο από τώρα τι θα είναι αυτή η κυβέρνηση: βαθιά αντιλαϊκή, εξαιρετικά αντεργατική, μια κυβέρνηση επικίνδυνη.

Το κρίσιμο είναι τι θα έχει απέναντί της αυτή η κυβέρνηση. Εκλογικά, η απάντηση είναι μία:

Ενα όσο το δυνατόν ισχυρότερο ΚΚΕ που ήδη έχει διαθέσει όλες του τις δυνάμεις στην οργάνωση των αγώνων, στο κτίσιμο στη βάση ενός ισχυρού λαϊκού μετώπου που αντιμετωπίζει σε κάθε φάση την αντεργατική - αντιλαϊκή επίθεση, προβάλλει ως κεντρικό στόχο την ανατροπή της εξουσίας των καπιταλιστών, την ανάληψη της εξουσίας από την εργατική τάξη που παράγει τον πλούτο που σήμερα ιδιοποιούνται οι καπιταλιστές μέσα από το μηχανισμό της δικτατορίας τους, μιας δικτατορίας που κάθε τέσσερα χρόνια με όρους μαζικής λοβοτομής επιχειρεί να νομιμοποιείται ως - και δήθεν - δημοκρατική.

Η δημοκρατία των εργατών προϋποθέτει την εξαφάνιση του κύριου συντελεστή της ανισότητας κι αυτός δεν είναι άλλος από τις καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής. Γι' αυτό παλεύουμε, αυτό προβάλλουμε καθαρά στην εργατική τάξη, γι' αυτό καλούμε σε συσπείρωση γύρω από τη στρατηγική του ΚΚΕ, χωρίς ν' αφήνουμε κανένα περιθώριο που να καλλιεργεί αυταπάτες ότι μπορεί και ο σκύλος - οι καπιταλιστές- να 'ναι χορτάτος και η πίτα - ο κοινωνικά παραγόμενος πλούτος - να ανήκει στους παραγωγούς του.

Σ' αυτές τις εκλογές η εργατική τάξη καλείται να μετάσχει με πλησίστιες τις σημαίες της απελευθέρωσής της. Οι ίδιοι οι καπιταλιστές έχουν κάνει καθαρό πως βρισκόμαστε μπροστά σε μια κορυφαία μάχη. Από εκεί αυτοί και τα κόμματά τους (μ' όποιον φερετζέ) κι από δω η εργατική τάξη με τους συμμάχους της και το Κόμμα της, το ΚΚΕ.

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: «Εκλεψαν νόμιμα» το 70% των αποθεματικών του ΟΕΚ

ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ: Ως πότε παλληκάρια θα ζούμε στα στενά

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ: Δανειολήπτες σε απόγνωση

Η ΒΡΑΔΥΝΗ: Ρυθμίζουν τα «κόκκινα» δάνεια

Ο ΛΟΓΟΣ: Απολύσεις με σχέδιο

ΤΑ ΝΕΑ: Είπαν - ξείπαν για το πλαφόν στα καύσιμα

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: «Παράθυρα» υπέρ λαθρεμπόρων

ΗΜΕΡΗΣΙΑ: Μέσω τραπεζών μισθοί - εισφορές

ΕΘΝΟΣ: Πόρισμα - σοκ για τη διαφθορά στους δήμους

Η ΑΥΓΗ: 10 μέτρα για τους ανέργους

Η ΝΙΚΗ: Τι πρέπει να κάνετε για να νικήσετε τις τράπεζες

ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ: Με αργούς ρυθμούς οι λίστες των υποψηφίων στη ΝΔ

ΑΥΡΙΑΝΗ: 200 δισ. δίνει η Ρωσία για να αποκτήσει πρόσβαση στα ελληνικά λιμάνια

«Οσο μεγαλύτερη είναι η εκμετάλλευση της εργατικής τάξης, των εργαζομένων και των άλλων λαϊκών στρωμάτων, τόσο μεγαλύτερα είναι και τα κέρδη του μεγάλου κεφαλαίου. Η θλίψη του λαού είναι χαρά για τους πλουτοκράτες. Η αστική τάξη δεν έχει ταλαντεύσεις, δεν έχει δισταγμούς και συγχύσεις. Ξέρει το συμφέρον της και, ανεξάρτητα από τις συνέπειες στην κοινωνία, δεν το διαπραγματεύεται, παρά μόνο εάν εξαναγκαστεί. Από αυτή τη σκοπιά, η σφοδρή επίθεση του ΣΕΒ στο ΚΚΕ είναι εύλογη και βαθιά ταξική. Το ΚΚΕ συνιστά χειροπιαστή απειλή γι' αυτά τα συμφέροντα. Με αυτήν την έννοια αναμενόμενη είναι και η αναζήτηση των "υπεύθυνων" δυνάμεων μέσα στο συρφετό των παλιών και νέων από τα παλιά πολιτικών σχηματισμών, που πάντως υποστηρίζουν τόσο το μνημόνιο ή το "παίζουν" και αντιμνημονιακά, όσο και τον ευρωενωσιακό εγκλωβισμό της χώρας. Γι' αυτό, σε πλήρη σύμπνοια με το ΣΕΒ, τα κόμματα που εξυπηρετούν τα συμφέροντα των μεγαλοεπιχειρηματιών επιτίθενται και αυτά στο "ανεύθυνο" ΚΚΕ.

Ο ΣΕΒ (...) δεν έχει κανένα φραγμό να προτάξει τρομοκρατικά διλήμματα ελπίζοντας να νοθεύσει το εκλογικό αποτέλεσμα (..) Οι εκλογές, λέει, είναι και "δημοψήφισμα". Υποστηρίζει ότι το πραγματικό δίλημμα δεν είναι υπέρ ή κατά του μνημονίου, αλλά το "Ευρώπη ή χάος"... Μια Ευρώπη των μονοπωλίων, της παραγωγικής απαξίωσης, των εκατομμυρίων ανέργων, των εργαζομένων για 300 ευρώ, των ακόμη χαμηλότερων συντάξεων, της ακριβοπληρωμένης Υγείας, της υποβαθμισμένης Παιδείας... Αυτό είναι τελικά το πραγματικό χάος, η Ευρώπη της βαρβαρότητας που στηρίζει ο ΣΕΒ, έναντι του «χάους» που μπορεί να προκαλέσει η επιλογή του λαού να στηριχτεί στις δικές του δυνάμεις, να γίνει κύριος του τόπου και του μόχθου του, παραμερίζοντας τους "μεσάζοντες" του ιδρώτα του.

(...) Ζητούμενο για το λαό είναι η διαρκής βελτίωση των συνθηκών διαβίωσής του, η κάλυψη των σύγχρονων αναγκών του, η εξασφάλιση δουλειάς, τροφής, στέγης, περίθαλψης, μόρφωσης για όλους. Αλλά αυτό απαιτεί να πάρουν οι εργαζόμενοι την εξουσία και τα κλειδιά της οικονομίας στα χέρια τους. Εγγύηση γι' αυτήν την προοπτική είναι μόνο η πρόταση διεξόδου του ΚΚΕ, που καλεί το λαό να την κάνει δική του υπόθεση. Τα γρανάζια δε γυρνούν από μόνα τους. Η λαϊκή εξουσία και η λαϊκή οικονομία είναι εργαλεία που μπορούν να λειτουργήσουν στα χέρια των εργαζομένων σε όφελός τους. Η ενδυνάμωση του ΚΚΕ στις ερχόμενες εκλογές και η αποδυνάμωση των κομματικών σχηματισμών που στηρίζουν τα συμφέροντα της άρχουσας τάξης είναι μια συμβολή» (από το κύριο άρθρο στον ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ).