ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Τρίτη 23 Μάρτη 2010
Σελ. /40
ΠΡΟ ΗΜΕΡΗΣΙΑΣ ΔΙΑΤΑΞΗΣ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΓΙΑ ΤΟ «ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΣΤΑΘΕΡΟΤΗΤΑΣ» ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ

Το ΚΚΕ διαφωνεί ριζικά, οριζοντίως, καθέτως με την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, για το οποίο θεωρεί ότι εφαρμόζει το αντιλαϊκό του πρόγραμμα. Αντιπαλεύει όμως και τη στρατηγική των κομμάτων εκείνων που προσπαθούν να παρουσιάσουν την κρίση σαν αποτέλεσμα μιας δήθεν «κακής» διαχείρισης, για να κρύψουν ότι είναι γέννημα θρέμμα του καπιταλισμού και ότι σαν τέτοια πρέπει να αντιμετωπιστεί από τους εργαζόμενους και το λαό.

Στη βάση αυτή, η χτεσινή προ ημερησίας διάταξης συζήτηση στη Βουλή για το «Πρόγραμμα Σταθερότητας» δεν θα μπορούσε παρά να αναδείξει τις δυο στρατηγικές γραμμές που αντικειμενικά συγκρούονται στο οικονομικό και πολιτικό πεδίο. Από τη μια το ΚΚΕ και η φιλολαϊκή διέξοδος που προτείνει, με τη συγκρότηση ενός πλατιού κοινωνικού μετώπου που θα εκμεταλλευτεί την κρίση και θα προκαλέσει ρήγματα στο αστικό πολιτικό σύστημα, βάζοντας ισχυρά θεμέλια στην πάλη για την ανατροπή του καπιταλιστικού συστήματος και της πολιτικής του εξουσίας.

Από την άλλη, το σύνολο των κομμάτων που αποτελούν πυλώνες ή κινούνται στα όρια του αστικού πολιτικού συστήματος και τα οποία είτε στηρίζουν τη γενική γραμμή πλεύσης της κυβέρνησης, όπως κάνουν ΝΔ και ΛΑ.Ο.Σ., είτε δεν την αμφισβητούν, όπως κάνει ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, προτείνοντας μερεμέτια στο σύστημα της ταξικής εκμετάλλευσης. Εξίσου αποκαλυπτική ήταν η στάση του πρωθυπουργού και απέναντι στο αίτημα της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, να δοθούν απαντήσεις σχετικά με τις δεσμεύσεις που έχει αναλάβει η ελληνική κυβέρνηση σε σχέση με το Αιγαίο και τα άλλα μέτωπα της εξωτερικής πολιτικής.


ΑΛΕΚΑ ΠΑΠΑΡΗΓΑ
Σε περίοδο κρίσης αναδεικνύεται το ζήτημα «αστική εξουσία ή εργατική - λαϊκή εξουσία»

Η πρωτολογία της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ στη χτεσινή συζήτηση στη Βουλή

Χιλιάδες εργάτες παλεύουν μέσα από τα ταξικά τους συνδικάτα για να πληρώσουν την κρίση αυτοί που την προκάλεσαν
Χιλιάδες εργάτες παλεύουν μέσα από τα ταξικά τους συνδικάτα για να πληρώσουν την κρίση αυτοί που την προκάλεσαν
«Κύριε πρόεδρε, κυρίες και κύριοι βουλευτές,

Ξέρετε πολύ καλά ότι διαφωνούμε ριζικά, οριζοντίως, καθέτως με την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Ωστόσο, εμείς δε φερόμαστε σαν απατημένοι σύζυγοι, δεν προσδιορίζω το φύλο του συζύγου. Με την έννοια την εξής: Το ΠΑΣΟΚ τηρεί το προεκλογικό του πρόγραμμα. Βεβαίως, υπάρχουν κάποιες τροποποιήσεις. Αν είχε υπόψη του να πάρει τα μέτρα σε ένα χρόνο, ενάμιση χρόνο, σε δύο, ορισμένα μέτρα τα παίρνει σε πέντε μήνες, σε τέσσερις. Αν είχε υπόψη του μέσα στην τετραετία να ολοκληρώσει ορισμένα αντιλαϊκά - αντεργατικά βάρβαρα μέτρα, τα παίρνει σε μικρότερο χρονικό διάστημα. 'Η, εν πάση περιπτώσει, υπάρχουν ορισμένα συν και πλην.

Και δε θα συμφωνήσω με την αυτοκριτική που πολλές φορές έχει κάνει ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και λέει ότι "ξέρετε, αυτά τα μέτρα αναγκαζόμαστε να τα πάρουμε και είναι έξω απ' τα ιδεολογικά μας πλαίσια". Καθόλου έξω δεν είναι. Και για άλλη μια φορά θα σας πούμε ότι αυτή η πολύκροτη και σημαντική για την εποχή της, την περίοδο, Διακήρυξη της 3ης Σεπτέμβρη, ούτε καν στο οστεοφυλάκιο δεν υπάρχει. Μέσα στα ιδεολογικά σας πλαίσια είναι και τα μέτρα που παίρνετε, προσαρμοσμένα βεβαίως στη φάση της κρίσης και στη συγκεκριμένη συγκυρία.

Εμείς είμαστε ριζικά αντίθετοι με όλα τα λεγόμενα "αντικρισιακά" μέτρα που παίρνει η κυβέρνηση. Οχι γιατί είναι βάρβαρα αντιλαϊκά - βεβαίως γι' αυτό - αλλά και στην όλη γραμμή, στη στρατηγική της. Και μ' αυτή την έννοια, δεν πρόκειται να σταθούμε σε ένα ένα μέτρο που παίρνει, για τον 13ο και 14ο μισθό, για τα εργασιακά κ.λπ. Αλλωστε, δεν είναι πρωτόγνωρα μέτρα. Απλώς, να πούμε με μια φράση ότι ορισμένα απ' αυτά που παίρνετε αγγίζουν και τα όρια της πολιτικής διαστροφής. Κυριολεκτικά. Δεν είναι απλώς βάρβαρα και αντιλαϊκά. Είναι πρωτότυπα και δείχνουν κι ένα είδος πολιτικής διαστροφής.

Η κρίση δεν είναι θέμα διαχείρισης

Ούτε ένα ευρώ για την πλουτοκρατία είναι η απάντηση από τη σκοπιά των λαϊκών συμφερόντων στους εκβιασμούς του κεφαλαίου και των κομμάτων του
Ούτε ένα ευρώ για την πλουτοκρατία είναι η απάντηση από τη σκοπιά των λαϊκών συμφερόντων στους εκβιασμούς του κεφαλαίου και των κομμάτων του
Δεν πρόκειται να μπούμε στη λογική "σταθεροποίηση - ανάπτυξη", "ΔΝΤ ή ευρωενωσιακή λύση". Δεν πάμε σε λογική ευρωενωσιακή λύση ή ΔΝΤ ή να βρούμε το "παραγωγικό μοντέλο", να αλλάξει το παραγωγικό μοντέλο της Ελλάδας ή όπως άκουσα τον κ. Τσίπρα ότι η κρίση γεννήθηκε μέσα στη στρατηγική και το παραγωγικό μοντέλο της 20ετίας. Βεβαίως υπάρχουν ειδικοί λόγοι για την 20ετία, για την όξυνση της κρίσης ή τη μορφή που εκδηλώθηκε η κρίση. Αλλά εδώ εμείς το έχουμε ξεκαθαρίσει - και είναι θέμα θεμελιακό αυτό - ότι είναι μέσα στο DNA του ίδιου του καπιταλιστικού συστήματος η κρίση αυτή και τουλάχιστον τρεις είχαμε πριν απ' αυτήν.

Αρχές της δεκαετίας του '90, ύφεση υπήρχε στην Ελλάδα. Ηταν παραμονές κρίσης, όχι μ' αυτή την οξύτητα που είχε τώρα, και υπήρχε και σε άλλες καπιταλιστικές χώρες. Ομως, εκείνη την περίοδο είχε διέξοδο να μεταφερθεί η κρίση που δεν την έχει τώρα. Γιατί αυτή είναι η πορεία του καπιταλιστικού συστήματος. Από κρίση σε κρίση θα βγαίνει με πολύ χαμηλότερη ανάκαμψη, με πολύ χειρότερες συνθήκες. Οχι μόνο εναντίον των εργαζομένων, αλλά και ως καπιταλιστικό σύστημα.

Πώς δόθηκε διέξοδος στις αρχές της δεκαετίας του '90; Με τις ιδιωτικοποιήσεις. Τις ξεκίνησε η κυβέρνηση Μητσοτάκη. Τις συνέχισε η κυβέρνηση Παπανδρέου. Εδωσε μια διέξοδο στην ύφεση. Δεύτερον. Με τις νέες αγορές που προέκυψαν απ' τις πρώην σοσιαλιστικές χώρες. Με την καπιταλιστική παλινόρθωση. Τα ελληνικά κεφάλαια βρήκαν διέξοδο στα Βαλκάνια, έφτασαν μέχρι την Αρμενία και αλλού. Διέξοδος ήταν αυτή. Με την ανατροπή των εργασιακών σχέσεων. Την απελευθέρωση αγοράς που συμπεριελάμβανε την απελευθέρωση εργασίας κλπ., με τις νέες εργασιακές σχέσεις. Αυτά ήταν τα νέα πρότυπα που έφερε η ΕΕ.

Η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ στη χθεσινή προ ημερησίας διάταξης συζήτηση στη Βουλή

Eurokinissi

Η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ στη χθεσινή προ ημερησίας διάταξης συζήτηση στη Βουλή
Αυτά τώρα εξαντλούνται σε συνθήκες καπιταλισμού. Αλλη λύση δεν υπάρχει. Και εδώ που τα λέμε, αυτά που προτείνει η κυβέρνηση, αυτά που προτείνονται σε όλη την ΕΕ και παγκόσμια, με διαφορές από χώρα σε χώρα - γιατί κάθε χώρα δε βρίσκεται στο ίδιο επίπεδο ή στην ίδια θέση στο παγκόσμιο καπιταλιστικό σύστημα και στο ευρωπαϊκό, αν πάρουμε και ιδιαιτερότητες που μπορεί να υπάρχουν, αλλά είναι δευτερεύουσας σημασίας οι εθνικές ιδιομορφίες - αυτά τα μέτρα είναι λογικά για τη διέξοδο απ' την κρίση, απ' τη σκοπιά των μονοπωλίων, του κεφαλαίου. Δεν είναι παράλογα.

Εδώ ακούστηκε το εξής πράγμα: Η διαχείριση φταίει; Η διαχείριση που κάνει το ΠΑΣΟΚ ή η ΝΔ; Η κρίση, η παγκόσμια, η καπιταλιστική και με τέτοια όξυνση όπου στην κορυφή της βρίσκεται η πιο υπερχρεωμένη χώρα, οι ΗΠΑ, δηλαδή η πρώτη τη τάξει χώρα ηγεμονική στα πλαίσια του παγκόσμιου καπιταλισμού; Δηλαδή δημιουργείται κρίση από κακή διαχείριση; Η καλή ή κακή διαχείριση μπορεί να αμβλύνει επιμέρους ζητήματα ή αν θέλετε να βοηθήσει την αργοπορία της εκδήλωσης της κρίσης.

Εν πάση περιπτώσει, εντάξει, καλοί είναι και οι υψηλοί τόνοι, καλή και η κριτική αλλά στοιχειώδη πράγματα δεν μπορεί να τα αγνοούμε. Μπορεί να είσαι με το καπιταλιστικό σύστημα - με γεια σου με χαρά σου - μπορεί να μην είσαι, αλλά δεν μπορεί να λες ότι η κρίση είναι αποτέλεσμα διαχείρισης. Η διαχείριση καθορίζεται ανάλογα με το σύστημα. Να το πούμε καθαρά. Ηθελε η ΝΔ την κρίση; Θέλει το ΠΑΣΟΚ την κρίση; Οχι. Με την πολιτική του βοηθάει να εκδηλωθεί. Αλλά, βεβαίως, όλα τα κόμματα και τις πτέρυγες της Βουλής βοηθάει αυτό το πράγμα να πάμε στη διαχείριση, για να αθωώσουμε το καπιταλιστικό σύστημα, τα μονοπώλια και την ΕΕ.

Εμείς εδώ δε φάσκουμε και αντιφάσκουμε. Εμείς δεν καταψηφίσαμε απλώς τη Συνθήκη του Μάαστριχτ. Εμείς είπαμε και το λέμε και τώρα και το βροντοφωνάζουμε: Η Ελλάδα, η Γαλλία, όλες οι χώρες, ανεξάρτητα του μεγέθους αγοράς ή ιεραρχίας μέσα στο σύστημα, μπορεί να σταθεί μόνη της χωρίς την ΕΕ. Απ' τη σκοπιά του λαϊκού συμφέροντος. Γιατί είναι γεγονός ότι δεν μπορεί να σταθεί μόνη της απ' τη σκοπιά της κυρίαρχης τάξης, των συμφερόντων των μονοπωλίων. Και το μόνη της δε σημαίνει περιχαράκωση από διεθνείς συνεργασίες. Κάθε άλλο.

Η ανάπτυξη που λέτε σημαίνει ξεζούμισμα του λαού

Σήμερα παραδόθηκε στον κ. Πετσάλνικο η Εκθεση της Τράπεζας της Ελλάδας, πολυσέλιδη όσο μπόρεσα να διαβάσω. Θα σταθώ σε δύο σημεία: Λέει: Το 2009 το έλλειμμα της γενικής κυβέρνησης, - όπως εγκαίρως είχε προειδοποιήσει η ΤτΕ και έχουμε κάθε λόγο να πιστεύουμε ότι είχε προειδοποιήσει και το ΠΑΣΟΚ, αλλά δεν έχει σημασία, εμείς δε θα του κάνουμε κριτική αν ήξερε ή δεν ήξερε, ήξερε αλλά αφήστε το αυτό, δεν μπορούμε να το αποδείξουμε αν και τα ήξερε, δεν μπορεί δηλαδή γιατί κόμμα εξουσίας είναι, εμάς δεν μας επισκέφτηκε ο κ. Προβόπουλος να μας δώσει τα στοιχεία, αλλά με το ΠΑΣΟΚ είχε συνάντηση προεκλογικά.

Το 2009 το έλλειμμα της γενικής κυβέρνησης όπως εγκαίρως είχε προειδοποιήσει η ΤτΕ έφτασε το 12,9 και το δημόσιο χρέος της το 115% του ΑΕΠ. Παρακάτω. Τα δημόσια ελλείμματα και το χρέος βεβαίως είναι υψηλά και σε άλλες χώρες του κόσμου σε αντίθεση όμως απ' την Ελλάδα εκεί χρηματοδοτούνται κυρίως από εγχώριους αποταμιευτικούς πόρους.

Η χαμηλή αποταμίευση δεν επιτρέπει να χρηματοδοτηθεί από εγχώριες πηγές το δημόσιο χρέος, με αποτέλεσμα να διογκώνεται το εξωτερικό χρέος και να διευρύνεται το έλλειμμα ισοζυγίου συναλλαγών. Παρακάτω: Μετά από μια δεκαετία θετικών επιδόσεων το ΑΕΠ το 2009 μειώθηκε κατά 2%, επηρεαζόμενο κυρίως απ' τη μεγάλη πτώση των επενδύσεων αλλά και της ιδιωτικής κατανάλωσης και των εξαγωγών.

Εδώ τι βγαίνει; Διαβάζοντας αυτές τις γραμμές, που εμείς πιστεύουμε ότι αποτυπώνουν την αντικειμενική πραγματικότητα, ανεξάρτητα από ποια ιδεολογική και πολιτική οπτική στέκεται ο διοικητής της ΤτΕ. Δεν έχουμε εσωτερική αποταμίευση. Δηλαδή, μια εξήγηση είναι, οι επιχειρηματίες επενδύουν και μέσα στην Ελλάδα και εκτός Ελλάδας. Και μάλιστα εξαγωγές κεφαλαίων έχουμε. Κερδοφορία έχουμε. Το ΑΕΠ αναπτύσσεται, δυναμώνει στην Ελλάδα η τάση πάνω απ' τον μέσο όρο της ΕΕ. Αρα έγιναν επενδύσεις, το λέω γι' αυτούς που λένε σταθεροποίηση - ανάπτυξη, να δώσουμε βάρος σε επενδύσεις. Αυτή η πολιτική έχει δοκιμαστεί. Επεσε η ιδιωτική, η λαϊκή αποταμίευση.

Παρακάτω για να μην το διαβάσω αναλυτικά, ο κ. Προβόπουλος λέει γιατί το έριξε ο λαός στον καταναλωτισμό. Καλά, με συγχωρείτε, εδώ μειώθηκε η αγοραστική ικανότητα ενός μεγάλου μέρους των εργαζομένων, γιατί ανέβηκαν τα δάνεια και οι πιστωτικές κάρτες; Είναι παλαβό και τρελό, με συγχωρείτε, να μπορείς να αποταμιεύσεις, είτε κάτω απ' το μαξιλάρι σου - που κανείς δεν κάνει τέτοια αποταμίευση - είτε στην τράπεζα και να πηγαίνεις να κάνεις δάνεια καταναλωτικά είτε στεγαστικά, για επισκευές ή για άμεσες καταναλωτικές ανάγκες.

Αρα, λοιπόν, γιατί έπεσε η λαϊκή αποταμίευση; Γιατί δεν περίσσευε. Επομένως, εδώ απαντά και επιβεβαιώνει τις δικές μας εκτιμήσεις που λέμε ποιος είναι ο χαρακτήρας της κρίσης. Και εν πάση περιπτώσει αυτό το ερώτημα, πρώτα θα σταθεροποιήσουμε, πρώτα θα κλείσουμε τα ελλείμματα ή πρώτα θα αναπτύξουμε για να βγάλουμε χρήματα για να κλείσουμε τα ελλείμματα είναι πλαστό δίλημμα. Οχι γιατί η κάθε φάση δεν έχει αντικειμενικά χαρακτηριστικά. Αλλά γιατί για να γίνει ανάπτυξη πρέπει να ξεζουμιστεί ο λαός ακόμα περισσότερο.

Να μη φοβηθεί ο λαός

Δεύτερον. Για να γίνει σταθεροποίηση το ίδιο. Είτε στο ένα σκέλος πας, είτε στο άλλο, είτε και συνδυασμένα. Και εν πάση περιπτώσει, η κρίση τι σημαίνει; Η κρίση έρχεται ύστερα από υπερσυσσώρευση κεφαλαίων, είτε σε μορφή χρηματική, είτε εμπορευμάτων. Κι αυτό επιβεβαιώνεται στην Ελλάδα και παγκόσμια. Δεν έχει σημασία από ποιο κρίκο ξέσπασε η κρίση, αν είναι η "Λίμαν" και τα στεγαστικά δάνεια ή κάπου αλλού, κάτι άλλο.

Σημαίνει υπερσυσσώρευση κεφαλαίων, όπου ακριβώς αυτή περιέχει και πλασματικό κεφάλαιο μέσα. Αυτό είναι σύμφυτο με τον καπιταλισμό, αφού έχεις αναρχία, ανισόμετρη ανάπτυξη, χρηματαγορές και όλα αυτά που είναι μέσα στη λογική του συστήματος, από τότε που ο Μαρξ έγραψε το "Κομμουνιστικό Μανιφέστο" και το "Κεφάλαιο". Αλλο ότι τώρα η όξυνση και η μεγέθυνση είναι τεράστια. Επομένως, πρέπει ένα μέρος του κεφαλαίου να απαξιωθεί, να έρθει στα ίσα του.

Απαξίωση κεφαλαίου σημαίνει επιχειρήσεις θα κλείσουν, μεγάλες, θα εξαγοραστούν, θα φύγουν απ' την αγορά. Αλλά σημαίνει και την υποτίμησή του, σημαίνει ότι τα αναπασχόλητα κεφάλαια δεν μπορούν να ξαναμπούν στην παραγωγική διαδικασία, γιατί θα έχουν χαμηλότερη κερδοφορία. Αρα η μανούβρα αυτή δε λύνεται με το θέμα ανάπτυξη. Εδώ υπάρχει απελευθέρωση αγοράς. Ανάπτυξη σημαίνει ότι θα οξυνθεί ο ανταγωνισμός, ο ένας θα διώχνει τον άλλο, σε κρατικό επίπεδο, σε επίπεδο κυβερνητικό και βεβαίως ανάμεσα σε επιχειρηματικούς ομίλους.

Η κυβέρνηση, η αναπτυξιακή προοπτική που έχει, η "πράσινη ανάπτυξη", παραγωγή τεχνολογιών, είναι σε τομείς όπου από χέρι η ανταγωνιστικότητα είναι μειωμένη, ακόμα κι αν βελτιωθεί η ανταγωνιστικότητα και παραγωγικότητα, γιατί εδώ είναι κολοσσοί. Επομένως, το θέμα είναι ένα και μοναδικό. Οχι σταθεροποίηση - ανάπτυξη ή ποιος ιμπεριαλιστικός οργανισμός ή ποιες χώρες θα μας δώσουν λεφτά.

Το θέμα είναι το εξής: Ο πλούτος που παράγεται σ' αυτό τον τόπο, λίγος, πολύς, μεσαίος, υπάρχει ένας πλούτος, όχι πως διανέμεται. Πού είναι η ιδιοκτησία; Απ' τη στιγμή που είναι στα μονοπώλια, στους επιχειρηματίες, στο κεφάλαιο και η σταθεροποίηση και η ανάπτυξη και τα ελλείμματα θα έχουν συγκεκριμένη τροχιά.

Κι αν θέλετε σε περίοδο κρίσης αναδεικνύεται το ζήτημα "αστική εξουσία ή εργατική λαϊκή εξουσία". Ακριβώς τώρα ο λαός ούτε πρέπει να φοβηθεί, ούτε να είναι αμέτοχος, ούτε απαθής. Ούτε να καταδικάζει γενικώς όλα τα κόμματα εξουσίας, δεν φτάνει αυτό. Τώρα πρέπει να ανασυνταχθεί. Κι ανεξάρτητα αν σήμερα μπορεί να γίνει ριζική αλλαγή - δεν μπορεί να γίνει σήμερα με την τρέχουσα έννοια, μπορεί να γίνει στην πορεία -, πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι προς τα εκεί πρέπει να τείνει. Να διεκδικεί, να αντιδρά, να δυσκολέψει τη λήψη μέτρων. Δε σημαίνει ότι δεν πρέπει ο λαός να έχει άμεσες διεκδικήσεις, αλλά πρέπει να τείνει εκεί.

Ο καθένας κοιτάζει το συμφέρον του

Και να βάλουμε και μια άλλη πλευρά. Λέει, φταίνε οι πιστωτές. Ενα θέμα είναι γιατί έχουμε ελλείμματα και χρέη. Κι αυτά έχουν να κάνουν ακριβώς με την κερδοφορία. Η κερδοφορία έκανε αυτή την αφαίμαξη, αυτή τα δημιούργησε. Και ένα δεύτερο: Λέει, οι δανειστές είναι κακοί. Μα είναι τράπεζες, διάφοροι επιχειρηματικοί όμιλοι και οίκοι, οι οποίοι ακόμα κι αυτοί που κάνουν την αξιολόγηση και την εκτίμηση βάζουν εγγύηση τα κεφάλαιά τους. Δεν μπορούν να μην παρακολουθήσουν τι γίνεται με την εξόφληση.

Και μάλιστα, όσο μεγαλώνει το δάνειο, όσο μεγαλώνουν οι δανειοδοτήσεις, τόσο μεγαλώνουν και τα εισοδήματα αυτών των ιδρυμάτων. Οταν όμως φτάσουν σε ένα σημείο όπου καταλαβαίνουν και βλέπουν ότι δε θα τα πάρουν πίσω, τότε βεβαίως παρεμβαίνουν. Οχι γιατί είναι ανθέλληνες, όχι γιατί η Ελλάδα είναι μαύρο πρόβατο, αλλά γιατί ενδιαφέρονται για την πάρτη τους.

Ο κ. Σαρκοζί έγινε φιλέλληνας; Οχι. Θέλει τη συμμαχία της Ελλάδας γιατί τον ενδιαφέρει η ένωση των μεσογειακών χωρών, να μπει στις μεσογειακές χώρες και θέλει βοηθό την Ελλάδα. Η Γερμανία θέλει να αυτονομηθεί, να γίνει αποκλειστικός ηγεμόνας, έχει άλλα ενδιαφέροντα, παίζει σε παγκόσμιο επίπεδο. Θέλει να υποτιμηθεί το ευρώ γιατί τη βολεύει για τις εξαγωγές για να ανταγωνιστεί το γουάν. Ο καθένας σκέφτεται για πάρτη του. Κι αυτή είναι η συμμαχία της ΕΕ που μας "σώζει".

Θα σας διαβάσω μια πραγματικά αποκαλυπτική περιγραφή από άρθρο της "Ουάσιγκτον Ποστ", και το δημοσίευσε η "Καθημερινή". Δεν το αλίευσα απ' τον "Ριζοσπάστη", όχι ότι θα ήταν κακό αλλά γιατί μπορεί να πείτε ότι το αλλάξαμε.

Γράφει: "Καθώς παρακολουθώ το σάλο που έχει δημιουργηθεί γύρω απ' τον ρόλο της Γουόλ Στριτ στην ελληνική κρίση, ένα απ' τα πράγματα που με εκπλήσσουν είναι το γεγονός ότι κάποιοι εκπλήσσονται με τη συμπεριφορά της Γουόλ Στριτ. Είστε εξοργισμένοι που η Γουόλ Στριτ βοήθησε την Ελλάδα να κρύψει μέρος του χρέους της και μετά άρχισε να βάζει στοιχήματα ότι το χρέος δεν θα ξεπληρωθεί. Καλώς ήρθατε στον πραγματικό κόσμο των αγορών το 2010". Αυτή είναι η αγορά, αγορά ίσον καπιταλισμός. Αυτά είναι δικά μου, αυτή τη φράση, δεν τη γράφει το άρθρο.

Η Γουόλ Στριτ δεν προσπαθεί να βλάψει την Ελλάδα. Θέλει απλώς να βγάλει χρήματα. Αν υπήρχε δυνατότητα να βγει κέρδος με τη δημιουργία επενδυτικών εργαλείων που θα έκαναν την Ελλάδα πιο εύπορη και λιγότερο χρεωμένη, η Γουόλ Στριτ θα τα δημιουργούσε με χαρά. Αυτή είναι η ουσία.

Φοροαπαλλαγές και επιδοτήσεις

Παρακάτω, άλλα στοιχεία, επειδή ανακάλυψε η ΝΔ ότι φταίει το ΠΑΣΟΚ στους πέντε μήνες και το ΠΑΣΟΚ ανακάλυψε ότι φταίει η πενταετία της ΝΔ - το γνωστό δίδυμο της αντιπαράθεσης για να εγκλωβίζεται ο λαός: Οι τόκοι εξυπηρέτησης του δημοσίου χρέους μόνο την τελευταία δεκαετία έχουν ως εξής: 1999, 9.7 δισ. ευρώ. 2000, 10.2 δισ. ευρώ. 2002 9.5 δισ. ευρώ. Να πάω παραπέρα. 2006 9.5 δισ. ευρώ. 2007, 9.8 δισ. ευρώ. 2008, 11.2 δισ. ευρώ. 2009, 12.3 δισ. ευρώ. Μιλάμε για ένα ποσό 110,5 δισ. ευρώ που αντιστοιχούν στο ΑΕΠ ενός εξαμήνου. Δε μιλάμε για σταθεροποίηση και ανάπτυξη.

Για να δούμε και κάτι άλλο: Η Συνθήκη του Μάαστριχτ, που την ψηφίσατε όλοι, έβαζε ζήτημα ότι ο δανεισμός πρέπει να γίνεται από τράπεζες; Αυτό είναι μέσα στη Συνθήκη του Μάαστριχτ. Οι τράπεζες, οι οποίες έχουν τα πλεονάσματα, τα συσσωρευμένα κεφάλαια των επιχειρήσεων, των βιομηχάνων, των εφοπλιστών κ.ά., αποκτούν έτσι και μια σχετική αυτονόμηση στο σύστημά σας. Τι θα κάνουν με αυτό το πλεονασματικό κεφάλαιο; Θα το φυλάνε εκεί αναπασχόλητο; Δανείζουν. Δανείζουν κράτη, δανείζουν χώρες, δανείζουν επιχειρηματίες.

Και το λένε οι επιχειρηματίες, "όλο το ποσό μου δεν το βάζω σε παραγωγική επένδυση. Ενα μέρος θα το κάνω παραγωγική επένδυση, ένα μέρος θα αγοράσω μετοχές γιατί γρήγορα θα κερδοσκοπήσουν". Ολα αυτά για να έχουν περισσότερα κεφάλαια να τα ξαναβάλουν στην παραγωγή, διότι κάνουν ταμιευτήριο από την υπεραξία και την ηλικία των εργαζομένων. Αυτά είναι μέσα στο σύστημά σας. Τώρα τα ανακαλύψατε;

Και πώς θέλετε δηλαδή εμείς, που είμαστε πολέμιοι του καπιταλιστικού συστήματος, να τα ανεχθούμε όλα αυτά και να λυπηθούμε και να πούμε "πω πω, χρέος, ελλείμματα, κάτι πρέπει να γίνει, να περικόψουν οι εργαζόμενοι". Ούτε ένα ευρώ!

Και τέλος, είναι βρώμικο αυτό που γίνεται, όπου τα παπαγαλάκια, καθοδηγημένα από τα κόμματα εξουσίας, βγαίνουν στην τηλεόραση και αρχίζουν: Πόσα έχει φάει ο υδραυλικός, πόσα έχει φάει ο μηχανικός, πόσα έχει φάει ο ηλεκτρολόγος, πόσα έχει φάει ο γιατρός κ.λπ.

Ναι, υπάρχει φοροδιαφυγή στα ενδιάμεσα στρώματα. Υπάρχει σε ένα σημαντικό σχετικά μέρος. Ομως, να πούμε και φοροαπαλλαγές και φοροδιαφυγή. Στην ουσία, η κυβέρνηση της ΝΔ κατέβασε από το 45% στο 25% τη φορολόγηση του μεγάλου κεφαλαίου, το ΠΑΣΟΚ το πήγε στο 24% και σταδιακά στο 20%. Στην πραγματικότητα, με όλα όσα δίνει στο κεφάλαιο, η πραγματική του φορολόγηση είναι 12-13%. Και φορολογεί τώρα μέχρι και τους τόκους των στεγαστικών δανείων, τους βγάζει μάλλον και τους θεωρεί τεκμήριο καλής διαβίωσης.

Ομως, να ξεκαθαρίσουμε το εξής: Αν δεν αφήνατε τη φοροδιαφυγή, ξέρετε ότι και αυτούς από τα ενδιάμεσα στρώματα θα τους είχατε απέναντί σας. Αναφέρομαι σε όλα τα κόμματα εξουσίας. Θα τους είχατε απέναντί σας. Ηταν ένας τρόπος εξαγοράς ή ένας τρόπος να τους κλείσετε το στόμα να μη φωνάζουν. Εμείς έχουμε καθαρή θέση. Λέει, "μα θα αφήσουμε τους ταξιτζήδες να θεωρείται ότι το αφορολόγητο εισόδημά τους το χρόνο είναι 16.000 ευρώ;". Εμείς λέμε, καταρχήν, 20.000 ευρώ το χρόνο. Το ζευγάρι 40.000 ευρώ και από 5.000 ευρώ για κάθε παιδί. Και από εκεί και πέρα, βεβαίως, ό,τι παραπάνω φορολόγησέ το.

Ο καπιταλισμός δεν μπορεί χωρίς «ενδιάμεσους»

Αλλά, ας βάλουμε και μια άλλη πλευρά. Αυτό το σύστημα, το καπιταλιστικό μπορεί να κάνει χωρίς ενδιάμεσους; Οι ενδιάμεσοι πρέπει να βγάλουν ποσοστό κέρδους. Διαφημιστικές εταιρείες, επιτροπές μελέτης, εργολαβίες. Μέχρι να φτάσει το προϊόν από την παραγωγή στον καταναλωτή, θα περάσει από 40 κύματα. `Η θα έχεις κοινωνικοποιημένη παραγωγή και κρατικό εμπόριο ή δεν καταργούνται οι ενδιάμεσοι. Και οι ενδιάμεσοι δε θα βγάλουν χρήμα; Από πού τα παίρνουν οι ενδιάμεσοι; Ενα μέρος θα επιβαρύνει τον καταναλωτή. Οι ενδιάμεσοι, οι αόρατοι.

Εδώ υπάρχουν πλασιέ φαρμάκων. Αφού η παραγωγή είναι στα χέρια των πολυεθνικών, δε θα κάνουν ένα δίκτυο πωλητών; Ορισμένα από τα επαγγέλματα στις συνθήκες του καπιταλισμού - και εμείς δεν τα βάζουμε με τον πωλητή και τον υπάλληλο, κάποιο επάγγελμα πρέπει να βρει, τι να κάνει; Ναρκέμπορος θα γίνει; - ορισμένα επαγγέλματα είναι παρασιτικά και χρειάζονται μόνο μέσα στο καπιταλιστικό σύστημα.

Δε θα υπάρχει ο ανταγωνισμός; Ολο αυτό το διαφημιστικό όργιο; Πραγματικά, χιλιάδες παιδιά του λαού δουλεύουν στον τομέα της διαφήμισης, ενώ θα έπρεπε να δουλεύουν σε άλλους τομείς πιο παραγωγικούς, πιο ουσιαστικούς, με περισσότερο κοινωνικό χαρακτήρα. Δημιουργείτε, λοιπόν, παρασιτικές υπηρεσίες, παρασιτικά ενδιάμεσα επαγγέλματα.

Ενα μέρος των μεσαίων στρωμάτων, ναι, φοροδιαφεύγει. Και δεν πρόκειται να πάψει. Με όλους τους τρόπους, θα επιβιώνει σαν πλασιέ των μονοπωλίων. Αλλά ένα μεγάλο μέρος αυτών των "ελευθεροεπαγγελματιών" - όπως τους λέτε - θέλετε να τους ξεπαστρέψετε. Εμείς τουλάχιστον τους το λέμε: Εμείς θέλουμε να σας κάνουμε κρατικούς υπάλληλους. Με σταθερό χρόνο εργασίας, με καλό μισθό και με όλα τα κοινωνικά προβλήματα λυμένα. Αυτή είναι η θέση μας. Δε χρειάζεται να είναι αυτοαπασχολούμενοι και ελευθεροεπαγγελματίες. Κρατικός υπάλληλος - κοινωνικός, δημόσιος, πείτε το όπως θέλετε.

Αλλά θέλετε να τους ξεπαστρέψετε - και αυτή είναι η γραμμή και παγκόσμια και στην ΕΕ και ιδιαίτερα αφορά χώρες με μεγάλο αριθμό μεσαίων στρωμάτων - για να έρθουν οι εταιρείες. Να έρθει εταιρεία όπου ο υδραυλικός θα είναι μισθωτός και θα τον έχουν με μπλοκάκι. `Η να εμφανιστούν οι μεγάλες δικηγορικές εταιρείες, οι εταιρείες των υδραυλικών, οι εταιρείες των ηλεκτρολόγων, οι μεγάλες εταιρείες ταξί ή εταιρείες που συνδέουν πάρα πολλά επαγγέλματα. Θέλετε να τους ξεπαστρέψετε.

Επομένως, εμείς τους λέμε καθαρά: Ενα μέρος από εσάς δε χρειάζεται να είσαστε αυτοαπασχολούμενοι. Ας γίνετε δημόσιοι υπάλληλοι με ωράριο 8-3 και με λυμένα όλα τα προβλήματά σας. Κάποιοι μικροϊδιοκτήτες χρειάζεται να μείνουν. Συνεταιρισμός. Λαϊκός συνεταιρισμός, όχι αυτοί οι συνεταιρισμοί που υπάρχουν. Και τώρα λοιπόν, βάζετε τους υδραυλικούς και λέτε "καλά, εσείς οι κομμουνιστές θέλετε να...". Οχι δε θέλουμε να φοροδιαφεύγουν. Γιατί όταν φοροδιαφεύγουν, αλλοιώνεται και η συνείδησή τους.

Αλλά δεν μπορούμε να μπούμε στο ίδιο στρατόπεδο με εσάς για να εφαρμόσουμε την οδηγία Μπολκεστάιν - γιατί εκεί πάει το πράγμα - ή να κρύψουμε από πού γίνεται η μεγάλη ληστεία και η νόμιμη κλοπή, και να κρύψουμε τους συνεταίρους της νομιμοποιημένης και ανοιχτής και επίσημης κλοπής. Και ελπίζουμε και αυτοί οι αυτοαπασχολούμενοι να καταλάβουν ότι δεν μπορεί να θέλουν να συντηρούν αυτήν την κατάσταση. Πρέπει να κάνουν επιλογή: `Η με τον έναν δρόμο ανάπτυξης ή με τον άλλο.

Δώστε απαντήσεις για τα ανταλλάγματα

Τελειώνω, λέγοντας το εξής: Ενα ζήτημα κεντρικό. Δεν είναι μόνο οι συνέπειες οι οικονομικές. H κυβέρνηση είναι στο παρά πέντε συμφωνίας για τη διχοτόμηση του Αιγαίου. Και προσέξτε: Οταν λέμε διχοτόμηση του Αιγαίου, δεν είναι διανομή του Αιγαίου. Παραχωρεί η κυβέρνηση. Κι αν θέλει, ας το διαψεύσει και να το διαψεύσει στις λεπτομέρειες. Υπάρχει δημοσίευμα της κυρίας Κύρας Αδάμ στην "Ελευθεροτυπία". Το διέψευσε ο κ. Βενιζέλος και η κ. Αδάμ είπε ότι όχι μόνο ισχύει, αλλά είναι και χειρότερο.

Δηλαδή, τι γίνεται; Ολη η περιοχή των γκρίζων ζωνών, που έχει επιβάλει η Τουρκία και το ΝΑΤΟ, η περιοχή εκείνη που ζητάει η Τουρκία να αποστρατιωτικοποιηθεί, Λέσβος, Σάμος, Ικαρία και άλλα νησιά, η περιοχή αυτή κηρύσσεται ουδέτερη. Δηλαδή πετάνε μόνο ΝΑΤΟικά αεροπλάνα, απαγορεύεται να περάσουν ελληνικά και τουρκικά, με εξαίρεση κάποια ζητήματα αεράμυνας.Το επόμενο βήμα είναι η αποστρατιωτικοποίηση.

Και κοιτάξτε να δείτε εδώ τι σημαίνει: Οτι η άμυνα της χώρας συρρικνώνεται μαζί και η προστασία των συνόρων. Δηλαδή, μέχρι τον 25ο παράλληλο και δεν πάει πιο αριστερά. Και εδώ είναι σοβαρό. Δεν είναι απλώς εκχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων. Εδώ πρόκειται για υπονόμευση της αμυντικής ικανότητας της χώρας.

Για να μην πω τι έχει ήδη συμφωνηθεί μέσα στα πλαίσια της ένταξης των δυτικών Βαλκανίων στην ΕΕ, που θα οξύνει την πάλη των αγορών. Εχει συμφωνηθεί να λυθεί το θέμα της ένταξης της FYROM χωρίς να μπει σαν όρος να φύγουν τα αλυτρωτικά και το όποιο όνομα πάρει - εσείς ξέρετε τη θέση μας για το όνομα - να θεωρείται γεωγραφικός όρος. Για να μην πούμε ότι έχει ενταχθεί και το Κυπριακό, ένα νέο σχέδιο Ανάν, και βεβαίως να λυθεί όπως πάει να λυθεί το θέμα του Αφγανιστάν.

Η Ελλάδα, σε αυτή την περίπτωση, δεν είναι θύμα. Εμπλέκεται πιο βαθιά στους ανταγωνισμούς και τις αντιθέσεις και στην πολιτική, στρατιωτική και οικονομική διαπάλη για τις αγορές. Και τίποτα δεν αποκλείει αύριο να είναι θύμα. Εμείς δεν την αντιμετωπίζουμε σαν θύμα. Η επίσημη πολιτική είναι συμμετοχή σε όλα αυτά τα παιχνίδια. Κι εμείς έχουμε βάλει ερώτηση δύο φορές στη Ωρα του Πρωθυπουργού. Τη μια σωστά αναβλήθηκε η συζήτηση, γιατί ήταν η ορκωμοσία του Προέδρου της Δημοκρατίας. Την περασμένη Παρασκευή δεν ήρθε ο πρωθυπουργός. Εμείς θέλουμε στον πρωθυπουργό να βάλουμε το ζήτημα. Δεν μας εφησυχάζει η διάψευση του κ. Βενιζέλου, είναι θέμα πρωθυπουργού και αναπληρωτή υπουργού.

Αυτά λύθηκαν όπως λύθηκαν στις ΗΠΑ. Και αν δεν έχει υπογραφεί αυτή η συμφωνία επίσημα, είναι πρώτον γιατί ίσως κάποια αμερικάνικα συμφέροντα συγκρούονται μεταξύ τους. Ισως οι επιχειρήσεις για το πετρέλαιο. Γιατί θα πάρει 20% η Ελλάδα, 20% η Τουρκία και 60% οι αμερικάνικες εταιρείες. Κι εκεί ίσως κάποια διχογνωμία υπάρχει ανάμεσα στους Αμερικανούς, αλλά ψάχνουν και το περιτύλιγμα. Να πάρουμε το δάνειο και μετά να πούνε, "μα δεν θέλετε να κάνουμε συνεκμετάλλευση του Αιγαίου με την Τουρκία;". Δεν είναι το θέμα της συνεκμετάλλευσης. Το θέμα είναι η αποστρατιωτικοποίηση των νησιών. Θέλουμε απάντηση σήμερα».



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ