• ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ: Αντιλαϊκές αναδιαρθρώσεις με πατρόν τα «μνημόνια διαρκείας» της ΕΕ
• ΛΙΜΑΝΙ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥΠΟΛΗΣ: Στο επίκεντρο ισχυρών ανταγωνισμών, με το «βλέμμα» στα Βαλκάνια
• ΣΑΟΥΔΙΚΗ ΑΡΑΒΙΑ - ΡΩΣΙΑ: Συγκυριακή σύγκλιση συμφερόντων. Χαρακτηριστικές οι πρόσφατες συμφωνίες ενεργειακών μονοπωλίων
• ΓΑΛΛΙΑ: Τα αντιλαϊκά μέτρα αποδίδουν για το κεφάλαιο

Copyright 2018 The Associated

Η λεγόμενη επόμενη μέρα «φωτίζεται» από τις ανακατατάξεις σε επίπεδο Ευρωζώνης (φωτ. από το πρόσφατο Γιούρογκρουπ)

Σε αυτό το φόντο, η λεγόμενη επόμενη μέρα «φωτίζεται» από τις ανακατατάξεις σε επίπεδο Ευρωζώνης, από τους νέους και υπό διαμόρφωση μηχανισμούς χρηματοδότησης κρατών ή και τραπεζών, που θα βρεθούν αντιμέτωπα με κινδύνους χρεοκοπίας, με την αναβάθμιση των οργανισμών που διενεργούν τους εποπτικούς ελέγχους τόσο στους κρατικούς προϋπολογισμούς όσο και γενικότερα στις οικονομικές εξελίξεις, με γνώμονα βέβαια την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας των επιχειρηματικών ομίλων.

Η δέσμη των προτάσεων της Κομισιόν για την εμβάθυνση της ΟΝΕ προβλέπει την «παροχή στήριξης στα κράτη - μέλη για την υλοποίηση διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων μέσω ενός εργαλείου για την υλοποίηση μεταρρυθμίσεων και τεχνικής στήριξης κατόπιν αιτήματος των κρατών - μελών». Μεταξύ άλλων, ενδεικτικά αναφέρονται οι μεταρρυθμίσεις στις «αγορές εργασίας και προϊόντων», η «βελτίωση του επιχειρηματικού περιβάλλοντος», οι «μεταρρυθμίσεις» στη Δημόσια Διοίκηση, ζητήματα δηλαδή που έχουν τεθεί με τη μορφή των «προαπαιτούμενων» και στο πλαίσιο των «αξιολογήσεων» του μνημονίου στην Ελλάδα, τα οποία μάλιστα έχουν συμπεριληφθεί και στο «συμπληρωματικό μνημόνιο» της κυβέρνησης με την Ευρωζώνη, για την 3η «αξιολόγηση», που βέβαια θα «επικαιροποιηθεί» και «συμπληρωθεί» εκ νέου στο πλαίσιο της 4ης «αξιολόγησης», που ξεκινά στα «γεμάτα» την επόμενη βδομάδα στην Αθήνα.

Πρόκειται για ένα ακόμη εργαλείο στο πλαίσιο κλιμάκωσης της αντιλαϊκής πολιτικής, με «αντάλλαγμα» τις κεφαλαιακές ενισχύσεις για την τόνωση των επιχειρηματικών ομίλων μέσω των προϋπολογισμών και των ταμείων χρηματοδότησης της ΕΕ.

Την ίδια ώρα, κυβέρνηση και Ευρωζώνη, ως μαξιλάρι ασφαλείας, για την «επόμενη μέρα» δρομολογούν τη διαμόρφωση ενός «αποθεματικού» και μέσω των αδιάθετων υπολοίπων από τη δανειακή σύμβαση του 3ου μνημονίου. Τα ποσά αυτά θα είναι έτοιμα προς εκταμίευση σε περίπτωση που «κάτι στραβώσει» με τις εξόδους για νέα κρατικά δάνεια από τις διεθνείς χρηματαγορές. Σε κάθε περίπτωση, πρόκειται για ένα «νέο» εργαλείο «προληπτικής» χρηματοδότησης προς το ελληνικό κράτος, ενώ βέβαια ανοιχτό είναι και το ενδεχόμενο στήριξης από τους ήδη υπάρχοντες μηχανισμούς «προληπτικής» χρηματοδότησης (ECCL κ.ά.) της ΕΕ.

Παράλληλα, οι αντιλαϊκές αναδιαρθρώσεις, για κάθε κράτος - μέλος, μαζί με τις άλλες «εποπτικές» διαδικασίες (ελλείμματα, κρατικά χρέη κ.ο.κ.), θα αποτελούν στο εξής τμήμα της διαδικασίας των «ευρωπαϊκών εξαμήνων» και θα περιλαμβάνονται στις «ειδικές συστάσεις» ανά χώρα, με πρώτη περίοδο «πιλοτικής εφαρμογής» το έτος 2018, όπως αναφέρεται σε έγγραφο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.

Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι η ελληνική οικονομία εξετάζεται να ενταχτεί και πάλι στην «κανονικότητα» των (αναβαθμισμένων) «ευρωπαϊκών εξαμήνων», ενδεχομένως και από την άνοιξη φέτος, πριν από τη λήξη του τρέχοντος μνημονίου.

Πρόκειται για την «κανονικότητα» της ΕΕ και βέβαια της Ευρωζώνης, με επίκεντρο το ενισχυμένο πλαίσιο «δημοσιονομικής εποπτείας», με στόχο «την πρόληψη ή τη διόρθωση των "ανισορροπιών" που εμποδίζουν την ομαλή λειτουργία των οικονομιών των κρατών - μελών της ζώνης του ευρώ ή της ΕΕ συνολικά», όπως αναφέρει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή σε ανακοίνωσή της, στο πλαίσιο της τρέχουσας «δέσμης ευρωπαϊκού εξαμήνου».

Σύμφωνα με τις προτάσεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, η συγκρότηση του Ευρωπαϊκού Νομισματικού Ταμείου «θα βασίζεται στην καθιερωμένη δομή του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας» (ΕSM). Ουσιαστικά, πρόκειται για την αναβάθμιση του ΕSM όχι μόνο ως μηχανισμού κρατικών διασώσεων (όπως σήμερα στην περίπτωση της Ελλάδας), αλλά και ως «δανειστή έσχατης ανάγκης» για τη διάσωση προβληματικών τραπεζών. Οι «θεσμοί» της ΕΕ καλούνται να εγκρίνουν την εν λόγω πρόταση έως τα μέσα του 2019, ενώ βέβαια ο αναβαθμισμένος ESM θα αναλάβει επιτελικό ρόλο σε ό,τι αφορά και το εποπτικό πλαίσιο της αντιλαϊκής πολιτικής στην Ελλάδα για την περίοδο μετά το 2018.

Σε κάθε περίπτωση, το ζήτημα της διαχείρισης του ελληνικού κρατικού χρέους αποδεικνύεται βασικός μοχλός για την επιτάχυνση των αντιλαϊκών διεργασιών και μάλιστα σε ορίζοντα πολλών δεκαετιών, μέχρι το 2060, όπως προβλέπεται και από τη σχετική απόφαση - συμφωνία στο Γιούρογκρουπ στις 15 του Ιούνη 2017 (2η «αξιολόγηση» του 3ου μνημονίου).

Με φόντο, πλέον, την 4η «αξιολόγηση», υψηλόβαθμος αξιωματούχος της Ευρωζώνης τόνιζε τις προάλλες ότι το «εποπτικό πλαίσιο μετά το πρόγραμμα» είναι διασυνδεδεμένο με την τρέχουσα συζήτηση για την «ελάφρυνση» του κρατικού χρέους, για το οποίο, σύμφωνα με τον ίδιο, «εργαζόμαστε σε τεχνική βάση».

Αλλωστε, όπως έχει τονίσει και ο επικεφαλής του ESM, Kλ. Ρέγκλινγκ, «εάν υπάρξει επιπρόσθετη ελάφρυνση χρέους, φυσικά τα κράτη της Ευρωζώνης και ο ESM θα θέλουν να διασφαλίσουν ότι ως αντάλλαγμα οι πολιτικές θα παραμείνουν υγιείς». Οπως είπε, «η Ελλάδα θα βρεθεί υπό επίβλεψη μετά το τέλος του προγράμματος, όπως και οι άλλες χώρες που δέχτηκαν πρόγραμμα», χαρακτηρίζοντας τη συγκεκριμένη διαδικασία «φυσιολογική», αλλά «πιο σημαντική σε αυτήν την περίπτωση γιατί η Ελλάδα πήρε περισσότερα χρήματα από τον ESM σε σχέση με τις άλλες χώρες».

Σε ό,τι αφορά το κρίσιμο για τους καπιταλιστές ζήτημα της μείωσης των «κόκκινων» δανείων, σε έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, αναφορικά με την «Τραπεζική Ενωση» για την αντιμετώπιση των μη εξυπηρετούμενων δανείων (ΜΕΔ), υπογραμμίζεται ότι «η μείωσή τους είναι σημαντική για την ομαλή λειτουργία της Τραπεζικής Ενωσης και της Ενωσης Κεφαλαιαγορών, καθώς και για τη σταθερότητα και την ολοκλήρωση του χρηματοπιστωτικού συστήματος της ΕΕ». Παράλληλα, για την άνοιξη φέτος προαναγγέλλεται «μια ολοκληρωμένη δέσμη μέτρων για τη μείωση του επιπέδου των υφιστάμενων ΜΕΔ και την αποτροπή της μελλοντικής συσσώρευσης».

Χαρακτηριστικά, οι άξονες των παρεμβάσεων που δρομολογούνται για τη διαχείριση των «κόκκινων» δανείων αφορούν, μεταξύ άλλων, τη «μεταρρύθμιση των πλαισίων αναδιάρθρωσης, αφερεγγυότητας και είσπραξης οφειλών», την «ανάπτυξη δευτερογενών αγορών για επισφαλή περιουσιακά στοιχεία» και την «προώθηση της αναδιάρθρωσης του τραπεζικού συστήματος».

Βέβαια, τα παραπάνω έρχονται να «δέσουν» και με τη διαχείριση των «κόκκινων» δανείων από τους ελληνικούς τραπεζικούς ομίλους, όπως βέβαια και με το αντίστοιχο νομοθετικό πλαίσιο με το οποίο η κυβέρνηση «θωρακίζει» τη διαδικασία που οδηγεί σε μαζικούς πλειστηριασμούς λαϊκών σπιτιών. Θυμίζουμε ότι η «έκθεση συμμόρφωσης» της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, που συζητήθηκε στο Γιούρογκρουπ, αναφέρει ότι για το 2018 οι τράπεζες σχεδιάζουν 10.000 πλειστηριασμούς, με περαιτέρω διόγκωση στους 40.000 ετησίως για την προσεχή τριετία, συνολικά δηλαδή βγαίνουν «στο σφυρί» 130.000 ακίνητα.