ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Κυριακή 23 Νοέμβρη 2003
Σελ. /32
ΔΙΕΘΝΗ
ΛΙΘΟΥΑΝΙΑ
Κόντρα στο ρεύμα

Επίσκεψη της αντιπροσωπείας του ΚΚΕ στις φυλακές του Βίλνιους και συνάντηση με τον Μικόλας Μπουροκιάβιτσιους - Α` Γραμματέα της ΚΕ του ΚΚ Λιθουανίας, καθηγητή Πανεπιστημίου, που είναι καταδικασμένος σε φυλάκιση 12 χρόνων και τον Γιουόζας Κουολιάλις - Γραμματέα της ΚΕ του ΚΚΛ, καταδικασμένο σε 6 χρόνια φυλάκιση

Λιθουανοί σε γυμνάσια του ΝΑΤΟ
Λιθουανοί σε γυμνάσια του ΝΑΤΟ
Η Λιθουανία είναι γνωστή το τελευταίο διάστημα για τις επιτυχίες της εθνικής της ομάδας μπάσκετ. Κοντά σ' αυτό θα μπορούσε κανείς να μάθει από τα αστικά ΜΜΕ της χώρας μας πως η Λιθουανία προήλθε από τη διάλυση της ΕΣΣΔ, και θα μπει σύντομα στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ. Οτι έχει έκταση περίπου όσο η μισή Ελλάδα και πληθυσμό λίγο πάνω από 3,5 εκατομμύρια. Ενας ίσως πιο «ψαγμένος» να ξέρει πως η σημερινή Λιθουανία έχει και μια παγκόσμια «πρωτιά»: Της χώρας με τις περισσότερες αυτοκτονίες στον κόσμο, (44,1 αυτοκτονίες σε κάθε 100 χιλιάδες κατοίκους!). Λίγοι όμως θα βρεθούν να σου πουν πως στη σημερινή Λιθουανία διεξάγεται μια πρωτοφανής διαστρέβλωση της Ιστορίας, ότι το Κομμουνιστικό Κόμμα Λιθουανίας έχει τεθεί εκτός νόμου και μάλιστα δύο επιφανή στελέχη του βρίσκονται μια δεκαετία τώρα στις φυλακές. Κι όμως το 1999, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή αποφάσισε ότι η Λιθουανία πληροί τα λεγόμενα «πολιτικά κριτήρια της Κοπεγχάγης», κι από τότε στις σχετικές εκθέσεις της σημειώνει τη σταθερή «πρόοδο» της χώρας και την ετοιμότητά της να γίνει μέλος της ΕΕ. Τελικά οι υποστηρικτές αυτών των «κριτηρίων της Κοπεγχάγης» (ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΣΥΝ) πρέπει να είναι εντελώς κοντόφθαλμοι για να μη βλέπουν πως στη Λιθουανία οι συνεργάτες των ναζί (οι λεγόμενοι «αδελφοί του δάσους») δικαιώνονται, ενώ οι κομμουνιστές διώκονται. Ή μήπως αντίθετα, ξέρουν τι συμβαίνει και σιωπούν γιατί τους βολεύει να χύνεται όλο το αντικομμουνιστικό φαρμάκι κι ο αντισοβιετικός οχετός;

Στο δρόμο για τις φυλακές του Βίλνιους

Ξεκινώντας με την αντιπροσωπεία του ΚΚΕ για το ταξίδι στη Λιθουανία θεωρήσαμε υποχρέωσή μας να προσπαθήσουμε να επισκεφτούμε τις φυλακές του Βίλνιους για να συναντηθούμε με τον Μικόλας Μπουροκιάβιτσιους - Α` Γραμματέα της ΚΕ του ΚΚ Λιθουανίας, καθηγητή Πανεπιστημίου, που είναι καταδικασμένος σε φυλάκιση 12 χρόνων και τον Γιουόζας Κουολιάλις, Γραμματέα της ΚΕ του ΚΚΛ, καταδικασμένο σε 6 χρόνια φυλάκιση. Παρακαλέσαμε τους εκπροσώπους του Σοσιαλιστικού Κόμματος Λιθουανίας (ΣΚΛ), του μόνου νόμιμου αριστερού κόμματος της χώρας, να μας βοηθήσουν. Αλλωστε ήταν κι οι «οικοδεσπότες» μας, αφού η αντιπροσωπεία του ΚΚΕ επισκεπτόταν για πρώτη φορά τη Λιθουανία μετά τη διάλυση της ΕΣΣΔ, με πρόσκληση του ΣΚΛ. Πράγματι, οι σύντροφοι του ΣΚΛ ανταποκρίθηκαν στην παράκλησή μας με μεγάλη ευχαρίστηση, άλλωστε είναι εκείνο το κόμμα που επίσημα ζητά τη νομιμοποίηση του ΚΚΛ και την απελευθέρωση των δύο κομμουνιστών ηγετών.

Οι φυλακισμένοι κομμουνιστές ηγέτες. Ο Μ. Μπουρακιάβιτσιους Α. Γραμματέας της ΚΕ του ΚΚ Λιθουανίας και ο Γ. Κουολιάλις μέλος της Γραμματείας
Οι φυλακισμένοι κομμουνιστές ηγέτες. Ο Μ. Μπουρακιάβιτσιους Α. Γραμματέας της ΚΕ του ΚΚ Λιθουανίας και ο Γ. Κουολιάλις μέλος της Γραμματείας
Σταματώντας στο δρόμο για να αγοράσουμε δύο μπουκέτα με κόκκινα γαρίφαλα, από το μυαλό μου πέρασε πως ίσως να τα αγοράζουμε τζάμπα, αφού ίσως τελικά οι αρχές να μην μας επιτρέψουν να δούμε τους φυλακισμένους Λιθουανούς συντρόφους. Λίγο αργότερα, στο γραφείο του διευθυντή της φυλακής του Βίλνιους, αυτές οι επιφυλάξεις μου διαλύθηκαν. Θα μας άφηναν! Αλλωστε φαινόταν πως ως εκείνη την ώρα δεν τους είχε κάνει την «τιμή» κάποιος άλλος ευρωβουλευτής, πέρα από το σύντροφο Στρατή Κόρακα, να περάσει το κατώφλι της φυλακής τους. Εδώ ίσως την αντιπροσωπεία μας να τη βοήθησε λιγάκι και η «ευρωλαγνία» που τρέφουν οι «νεοφώτιστοι» στην ΕΕ.

Δόθηκε μια μάχη

Δικαιολογημένα ακούγεται συχνά στη χώρα μας το παράπονο αρκετών φίλων και συντρόφων του Κόμματος, πως ο σοσιαλισμός στην ΕΣΣΔ έπεσε «χωρίς να ανοίξει μύτη». Αυτό έχει βάση, αλλά ταυτόχρονα είναι κι υπερβολικό. Γιατί στην πραγματικότητα και αντιδράσεις υπήρχαν, όπως για παράδειγμα η σαφής διαφωνία του 1/3 των αντιπροσώπων του τελευταίου Συνεδρίου του ΚΚΣΕ με την πολιτική της «περεστρόικα». Η προσπάθεια αυτών των αντιπροσώπων να οργανωθούν σε κομμουνιστικό ρεύμα, μέσα στο ΚΚΣΕ με στόχο την ανατροπή της κατάστασης στο επόμενο συνέδριο. Αν και αυτές οι αντιδράσεις δεν μπόρεσαν να αποτρέψουν την πορεία διάλυσης της ΕΣΣΔ και παλινόρθωσης του σοσιαλισμού,δεν είναι αλήθεια ότι αυτή έγινε χωρίς αντιδράσεις, χωρίς κάποιους ανθρώπους που αντιστάθηκαν. Παραδείγματα πολλά. Ζωντανοί μάρτυρες και οι δύο φυλακισμένοι Λιθουανοί σύντροφοι, όπως κι ο άλλος ένας που ελευθερώθηκε αφού εξέτισε την ποινή του κι οι άλλοι περίπου 50 φυγόδικοι, που αναζητούνται από τις Αρχές της Λιθουανίας. Κατηγορούνται για τα αιματηρά γεγονότα στο Βίλνιους στις 13 Γενάρη 1991, όπου έχασαν τη ζωή τους 13 άνθρωποι.

Στα γραφεία του Σοσιαλιστικού Κόμματος Λιθουανίας
Στα γραφεία του Σοσιαλιστικού Κόμματος Λιθουανίας
Αξίζει εδώ να θυμίσουμε ορισμένα σύγχρονα γεγονότα. Στις 10-12 Μάρτη 1990 το Ανώτατο Σοβιέτ (ΑΣ) της Λιθουανίας κηρύσσει την «ανεξαρτησία» του Λιθουανικού κράτους και την παύση της ισχύος του σοβιετικού συντάγματος στο έδαφος της Λιθουανίας. Ηταν μια απόφαση που είχαν μεθοδεύσει σοσιαλδημοκρατικές και ακραίες συντηρητικές πολιτικές δυνάμεις, που είχαν καταφέρει μέσα από τον «κουρνιαχτό» της περεστρόικα να αναρριχηθούν στην πολιτική εξουσία, ελέγχοντας αρχικά το ΚΚΛ και στη συνέχεια και το ΑΣ της Λιθουανίας. Οι εξελίξεις αυτές οδήγησαν στη διάσπαση του ΚΚΛ. Ενα κομμάτι του, με επικεφαλής τον Α. Μπραζάουσκας, δήλωσε «ανεξάρτητο» από το ΚΚΣΕ και στη συνέχεια μετονομάστηκε σε Δημοκρατικό Κόμμα Εργασίας και μεταλλάχτηκε στο σημερινό κυβερνών Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα Λιθουανίας. Ενα άλλο κομμάτι, με επικεφαλής τον Μ. Μπουροκιάβιτσιους, δήλωσε πως είναι το ΚΚΛ στη γραμμή του ΚΚΣΕ και σήμερα βέβαια είναι εκτός νόμου. Εκείνη η απόφαση «ανεξαρτησίας» της Λιθουανίας δεν αναγνωρίστηκε από την ΕΣΣΔ. Το 3ο Συνέδριο των λαϊκών βουλευτών της ΕΣΣΔ, στις 15 Μάρτη 1990, σε σχετική απόφασή του σημείωνε: «Αναγνωρίζοντας το δικαίωμα της κάθε Ενωσιακής Δημοκρατίας για ελεύθερη αποχώρηση από την ΕΣΣΔ (άρθρο 72 του Συντάγματος της ΕΣΣΔ), το Συνέδριο καταλήγει πως μέχρι την έγκριση με νόμο της διαδικασίας και των συνεπειών της εξόδου από τη Σοβιετική Ενωση, η μονομερής απόφαση του Ανωτάτου Σοβιέτ της Λιθουανικής ΣΣΔ, αντίκειται στα άρθρα 74 και 75 του Συντάγματος της ΕΣΣΔ και δεν έχει ισχύ». Και πώς θα μπορούσε να είναι διαφορετικά; Ενα παράδειγμα να αναφέρουμε μόνο: Η σημερινή πρωτεύουσα της Λιθουανίας, το Βίλνιους έγινε έδαφος της Λιθουανίας μόνο μετά την προσχώρησή της στην ΕΣΣΔ το 1940. Μάλιστα ακόμη και οι ξένοι ιμπεριαλιστές, όπως οι ΗΠΑ, άλλα μεγάλα ευρωπαϊκά κράτη, δεν τόλμησαν τότε να αναγνωρίσουν την «ανεξαρτησία» της Λιθουανίας.

Υπήρξε μια περίοδος «διαρχίας» των τοπικών αντισοβιετικών και της κεντρικής σοβιετικής κυβέρνησης, που όμως ήταν αποδυναμωμένη, εξαιτίας της προδοτικής πολιτικής της ηγεσίας του ΚΚΣΕ, των Γκορμπατσόφ, Γιάκοβλεφ, Σεβαρντνάτζε και CIA, που ουσιαστικά οδηγούσαν σχεδιασμένα τη χώρα στην καταστροφή. Στις αρχές Γενάρη η κατάσταση οξύνθηκε γύρω από το ποιος θα ελέγχει τη δημόσια ιδιοκτησία. Στις 8 και 9/1/1991 πραγματοποιήθηκαν στο Βίλνιους μεγάλες συγκεντρώσεις όσων υποστήριζαν πως η Λιθουανία πρέπει να μείνει στη σύνθεση της ΕΣΣΔ. Το εθνικιστικό «Σαγιούντις» χτύπησε τη δεύτερη συγκέντρωση.

Τα γεγονότα στο τηλεοπτικό κέντρο

Στις 13/1/1991 στο Βίλνιους μπήκαν σοβιετικά τανκς και δυνάμεις του στρατού με στόχο να καταλάβουν το τηλεοπτικό κέντρο, ενώ διεξαγόταν μεγάλη συγκέντρωση των αντισοβιετικών δυνάμεων. Οργανωμένες ομάδες φιλοσοβιετικών εργατών, από εργοστάσια της πρωτεύουσας, με προτροπή του ΚΚΛ, του τμήματος που θεωρούσε ότι ανήκε στο ΚΚΣΕ, κι άλλων φιλοσοβιετικών οργανώσεων, έτρεξαν σε βοήθεια των σοβιετικών στρατευμάτων. Στις συγκρούσεις σκοτώθηκαν 13 άτομα.

Τι έγινε τότε; Στις σχετικές έρευνες που έκαναν μετά τα γεγονότα οι σοβιετικές εισαγγελικές Αρχές (έως τη διάλυση της ΕΣΣΔ) αποδεικνυόταν ότι τα θύματα είχαν πυροβοληθεί από ψηλά, κι όχι από τις θέσεις όπου βρίσκονταν οι Σοβιετικοί στρατιώτες. Επίσης, ένα τουλάχιστον θύμα είχε χτυπηθεί από σφαίρα όπλου που δε χρησιμοποιούσε ο σοβιετικός στρατός, αλλά οι συνεργάτες των ναζί την περίοδο του Β Παγκόσμιου Πολέμου. Ηταν φανερό πως επρόκειτο για προβοκάτσια σε βάρος του σοβιετικού στρατού και της ΕΣΣΔ, με στόχο να ενισχυθούν οι εθνικιστικές - αποσχιστικές τάσεις στη Λιθουανία. Βέβαια, οι νέες Αρχές της Λιθουανίας πέταξαν στον κάλαθο των αχρήστων όλα τα πορίσματα των ερευνών, που έγιναν επί περιόδου ΕΣΣΔ. Αυτά έως το 2000. Γιατί τότε ήρθαν στο φως νέες μαρτυρίες, που αποδείκνυαν τους πραγματικούς υπεύθυνους της τραγωδίας του Βίλνιους. Πρόκειται για τη μαρτυρία του Αουντριους Μποτκιάβιτσιους, επικεφαλής το 1991 των ένοπλων παραστρατιωτικών δυνάμεων του εθνικιστικού κινήματος «Σαγιούντις». Ο τότε 30χρονος Μποτκιάβιτσιους στη συνέχεια τέθηκε επικεφαλής της λιθουανικής αντιπροσωπείας στις συνομιλίες για την αποχώρηση των ρωσικών στρατευμάτων από τη Λιθουανία και για κάποια περίοδο είχε αναλάβει και τα καθήκοντα του υπουργού Ασφαλείας. Αργότερα απομακρύνθηκε και στάλθηκε για «μετεκπαίδευση» σε στρατιωτική σχολή της Αγγλίας. Το 1998 ο ίδιος προσπάθησε να ξανάρθει στα «πράγματα», αλλά συνελήφθη και καταδικάστηκε σε 5 χρόνια φυλακή, με την κατηγορία ότι στο παρελθόν είχε δωροδοκηθεί με 15 χιλιάδες δολάρια. Αφού εξέτισε δύο χρόνια στη φυλακή, απολύθηκε λόγω «καλής συμπεριφοράς», επανεκλέχτηκε βουλευτής και το 2000, στη λιθουανική εφημερίδα «Ομπζόρ», παραδέχτηκε ότι οι παραστρατιωτικοί του «Σαγιούντις» ευθύνονται για τα θύματα της 13ης Γενάρη. Η δολοφονία των πολιτών ήταν μια προσχεδιασμένη ενέργεια του «Σαγιούντις», που υλοποιήθηκε από ελεύθερους σκοπευτές - παραστρατιωτικούς που είχαν ακροβολιστεί στις στέγες σπιτιών σε γειτονικά κτίρια. Την πληροφορία αναδημοσίευσε στις 25/04/2000 η ρωσική εφημερίδα «Νεζαβισίμαγια Γκαζέτα». Σύμφωνα με τα λόγια του, τέτοιοι ήταν τότε οι όροι του παιχνιδιού, τους οποίους έπρεπε να τηρήσουμε για τις ανάγκες του ψυχολογικού πολέμου ενάντια βέβαια στην ΕΣΣΔ. Η παραπάνω δήλωση, αποκαθιστώντας την αλήθεια μετά από σχεδόν 10 χρόνια, έσκασε σαν βόμβα στη Λιθουανία, αλλά δεν ήταν ικανή να βοηθήσει στη δικαίωση των καταδικασμένων κομμουνιστών της Λιθουανίας. Ενα χρόνο αργότερα ο ίδιος, σε άλλη συνέντευξή του στην παραπάνω ρωσική εφημερίδα, ανασκευάζει τις δηλώσεις του και υποστηρίζει πως δεν πυροβόλησαν οι «δικοί» του άνθρωποι, αλλά κάποια «τρίτη» δύναμη, που επιδίωκε τη διάλυση της σοβιετικής «αυτοκρατορίας». Εκείνο που προκύπτει όχι μόνο από αυτή τη συνέντευξη, αλλά από πολλά άλλα στοιχεία που έχουν έρθει στο φως της δημοσιότητας, είναι ο προδοτικός ρόλος του Γκορμπατσόφ, άλλων ανώτατων στελεχών του ΚΚΣΕ, που ουσιαστικά έπαιζαν διπλό ρόλο, δίνοντας κάθε σχετική πληροφορία και διευκολύνοντας τα σχέδια των εθνικιστών. Είναι χαρακτηριστικό, ότι ενώ ο Γκορμπατσόφ έδωσε εντολή για την είσοδο των τανκς στο Βίλνιους, λίγο μετά την απέσυρε, προσπαθώντας να εκθέσει τόσο το σοβιετικό στρατό, όσο και τους χιλιάδες απλούς ανθρώπους που ήθελαν να κινητοποιηθούν υπέρ της ΕΣΣΔ, αλλά αντί για σαφείς κατευθύνσεις έβλεπαν αντικρουόμενες και σπασμωδικές κινήσεις του «κέντρου». Κάτι παραπάνω από φανερή είναι επίσης η δράση της CIA, η οποία τροφοδότησε με πλειάδα στελεχών, χρήμα και όπλα τις αντισοβιετικές πολιτικές δυνάμεις, δοκιμάζοντας στη Λιθουανία τα γενικότερα σενάρια ανατροπής στην ΕΣΣΔ.

Οι αποφάσεις των δικαστηρίων

Οι αντικομμουνιστές από την πρώτη στιγμή μετά τη διάλυση της ΕΣΣΔ επιδίωξαν την καταδίκη των κομμουνιστών ηγετών. Μια ομάδα των ειδικών δυνάμεων της Λιθουανίας, σε συνεργασία με άλλες ξένες μυστικές υπηρεσίες, κατάφερε το 1993 να απαγάγει από τη Λευκορωσία, όπου κρύβονταν, τους Μ. Μπουροκιάβιτσιους, Α` Γραμματέα του ΚΚΛ και Γ. Γιερμαλάβιτσιους, μέλος της Γραμματείας της ΚΕ του ΚΚΛ. Κατά τη διάρκεια της δίκης, οικειοθελώς παραδόθηκε για να δικαστεί με τους συντρόφους του ο Γ. Κουλιάλις, επίσης μέλος της Γραμματείας της ΚΕ του ΚΚΛ.

Εννοείται πως στη βάση των σοβιετικών νόμων δεν μπορούσαν να καταδικαστούν οι ηγέτες του ΚΚΛ. Μάλιστα όταν αυτό δοκιμάστηκε, με τις κατηγορίες της «συνωμοσίας» και της «προδοσίας» το κατηγορητήριο κατέρρευσε! Για να μπορέσουν να τους καταδικάσουν, ψήφισαν νέους νόμους, όπου το ΚΚΛ και οι σοβιετικές δομές χαρακτηρίζονται «εγκληματικές οργανώσεις» και στη βάση αυτή, με νομοθεσία που έχει αναδρομική ισχύ (!) και για την περίοδο όπου υπήρχε η ΕΣΣΔ, τους καταδίκασαν. Ο Γ. Γιερμαλάβιτσιους εξέτισε ποινή φυλάκισης 8 χρόνων και αφέθηκε ελεύθερος (βρίσκεται σήμερα σε άλλη χώρα).

Πρόσφατα το περιφερειακό δικαστήριο του Βίλνιους παραδέχτηκε πως οι δύο φυλακισμένοι δεν είχαν ευθεία σχέση με την είσοδο των σοβιετικών στρατευμάτων στο Βίλνιους και θα πρέπει να μειωθεί η ποινή τους, κατά δύο χρόνια. Αυτό σημαίνει πως στις 15 Γενάρη 2004 θα πρέπει να απελευθερωθεί ο Μ. Μπουροκιάβιτσιους. Στην απόφαση αυτή αντέδρασε η Γενική Εισαγγελία της Λιθουανίας, που ζητά την παράταση της φυλάκισης του κομμουνιστική ηγέτη.

Κι όμως στη χώρα διώκονται τα στελέχη του ΚΚ, οι αντιφασίστες δημοκράτες, την ίδια στιγμή τιμές απολαμβάνουν όσοι συνεργάστηκαν με τους ναζί, οι λεγόμενοι «αδελφοί του δάσους», που συνέχιζαν να δρουν και μετά την ήττα του ναζισμού, δολοφονώντας από το 1945 έως το 1953 πάνω από 25 χιλιάδες άντρες και γυναικόπαιδα, που είχαν κάνει το «λάθος» να υποστηρίξουν τη σοβιετική εξουσία. Τώρα οι δολοφόνοι επέστρεψαν ως «θριαμβευτές» και ως «αγωνιστές της ανεξαρτησίας», απολαμβάνουν μια σειρά προνομίων.

Δύο περήφανοι άνθρωποι!

«Δεν υπάρχει κάτι για το οποίο να ζητήσουμε συγνώμη. Ο,τι κάναμε το κάναμε για το καλό του λαού της χώρας μας, χωρίς να καταπατήσουμε κανέναν νόμο που υπήρχε», μας είπε ο Μ. Μπουροκιάβιτσιους, μέσα στις φυλακές του Βίλνιους. Οι δύο Λιθουανοί σύντροφοι ζήτησαν από την αντιπροσωπεία του ΚΚΕ να μεταφέρει στον έξω κόσμο πως δεν είναι διατεθειμένοι να υπογράψουν καμία δήλωση μετανοίας, όπως τους ζητούν, για να τους αφήσουν ελεύθερους. Πως νιώθουν περήφανοι για το ότι προσπάθησαν να πράξουν το καθήκον τους. Θεωρούν πως η πολύχρονη καταδίκη τους έχει μόνο μια αιτία. Το ότι παρέμειναν πιστοί στα ιδανικά του σοσιαλισμού.

Οπως σημειώνει σε χειρόγραφο γράμμα που έδωσε στο Στρατή Κόρακα ο Μ. Μπουροκιάβιτσιους: «Η Γενική Εισαγγελία της Λιθουανίας (εισαγγελέας Κ. Μπετίνγκις), κατά παραγγελία της κρατικής εξουσίας της Λιθουανικής Δημοκρατίας (επικεφαλής ο Β. Λαντσμπέργκις) κατασκεύασαν σε βάρος μου και σε βάρος άλλων ηγετών του Κομμουνιστικού Κόμματος Λιθουανίας αυτή την πολιτική ποινική δίωξη. Ο Β. Λαντσμπέργκις ευθέως αναμείχτηκε στις εργασίες του περιφερειακού δικαστηρίου του Βίλνιους, και μάλιστα γραπτώς υπέδειξε στον πρόεδρο του δικαστηρίου το πώς να με ρωτήσει και ποιες ερωτήσεις να μου κάνει. Οι δικαστικές αρχές όλων των επιπέδων αγνόησαν τις εκκλήσεις μας με τις οποίες ζητούσαμε να γνωμοδοτήσει το Συνταγματικό Δικαστήριο της Λιθουανίας σχετικά με την παράνομη απαγόρευση της δράσης των δομών του Κομμουνιστικού Κόμματος Λιθουανίας, μια και αυτή συνδέθηκε με τη δράση μου και τη δράση και των άλλων κομμουνιστών. Οι δικαστικές αρχές δεν τόλμησαν να απευθυνθούν στο Συνταγματικό Δικαστήριο της Λιθουανίας για να μην καταρρεύσουν οι κατασκευασμένες σε βάρος μας, σε βάρος των κομμουνιστών, κατηγορίες, στην περίπτωση που το Συνταγματικό Δικαστήριο κατέληγε σε θετική απόφαση για εμάς, επιβεβαιώνοντας πως οι ενέργειες του Κοινοβουλίου της Λιθουανίας, του Σέιμ, με τις οποίες απαγορεύεται η δράση των δομών του Κομμουνιστικού Κόμματος της Λιθουανίας, είναι παράνομες. Εγώ κι οι σύντροφοί μου, τα στελέχη του Λιθουανικού Κομμουνιστικού Κόμματος έχουμε καταδικαστεί για την ιδεολογία μας, τις κομμουνιστικές μας πεποιθήσεις, την κομμουνιστική πολιτική δράση μας, την περίοδο 1990-1991»!

Απέραντος θαυμασμός

Η επίσκεψή μας, της πρώτης ξένης αντιπροσωπείας στις φυλακές του Βίλνιους, όπως μας είπαν οι δύο φυλακισμένοι κομμουνιστές, τους έδωσε κουράγιο, τους γέμισε συγκίνηση, τους έκανε να νιώσουν τη ζεστασιά της διεθνούς προλεταριακής αλληλεγγύης. Τα ίδια συναισθήματα νιώσαμε όμως κι εμείς, μαζί με έναν απέραντο θαυμασμό και σεβασμό για τους δύο αυτούς υπερήλικες συντρόφους μας, που παλικαρίσια στέκουν κόντρα στο ρεύμα, υπερασπίζοντας τα κομμουνιστικά ιδανικά και τη δράση για το σοσιαλισμό. Το παράδειγμά τους σίγουρα θα ανοίξει δρόμους. Ετσι πρόσφατα, το Σοσιαλιστικό Κόμμα Λιθουανίας πήρε την Απόφαση να ανοίξει στην κοινωνία το ζήτημα της άμεσης και χωρίς όρους νομιμοποίησης του Κομμουνιστικού Κόμματος Λιθουανίας. Ο λαός και πρώτα απ' όλα η νεολαία και εκεί αρχίζει να συνειδητοποιεί πως ο καπιταλισμός δεν μπορεί να είναι το μέλλον. Κι η αγωνιστική στάση ζωής των φυλακισμένων κομμουνιστών ηγετών της Λιθουανίας, χωρίς άλλο, δημιουργεί μέσα από τις φυλακές του Βίλνιους τις καλύτερες παρακαταθήκες για την αντεπίθεση του λαϊκού κινήματος και στις χώρες της Βαλτικής.


Ελισαίος ΒΑΓΕΝΑΣ



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ