ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Κυριακή 23 Νοέμβρη 2003
Σελ. /32
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Κόντρα στη νέα (α)ταξία
Τρέχα πάνε γύρευε... τιμές

Η κυβέρνηση του «δύοντος ηλίου» αποφάσισε να πατάξει την ακρίβεια και από κοντά να αντιμετωπίσει την ποσότητα και την ποιότητα του «καλαθιού της νοικοκυράς» που όλο και αδειάζει, ενώ ανεβαίνουν ο τιμάριθμος, ο στασιμοπληθωρισμός και οι παράλληλες απώλειες. Αφού, λοιπόν, προετοίμασε το έδαφος διά του οργίλου και βλάσφημου υφυπουργού της, αποφάσισε να βγάλει ως πλανόδιος ταχυδακτυλουργός λαγούς από το μανίκι της.

Με το ένα, με το δύο, με το τρία, λοιπόν, αντί να παρέμβει στην περιβόητη «ελεύθερη αγορά» μεταθέτει την ευθύνη στους πολίτες - καταναλωτές, όπως έκανε και στην περίοδο του χρηματιστηριακού τζόγου, με την απωδό του Πόντιου Πιλάτου, «ας πρόσεχαν»!

Αυτές, λοιπόν, τις μέρες περιφέρεται στον έντυπο και ηλεκτρονικό Τύπο ένα εικαστικό «σποτάκι» του υπουργείου με την κατηγορηματική φράση: «Λέω όχι στην ακρίβεια». Μη βιαστείτε να συμπεράνετε ότι πίσω από τη φράση αυτή βρίσκεται η κυβέρνηση. Αντίθετα, οι φωστήρες - ταχυδακτυλουργοί παροτρύνουν τους πολίτες να ακολουθήσουν το ακόλουθο σχήμα: «ΨΑΧΝΩ - ΣΥΓΚΡΙΝΩ - ΕΠΙΛΕΓΩ» προϊόντα και ...τιμές.

ΩΣ ΝΟΜΟΤΑΓΗΣ πολίτης ο κυρ Ανάλαμπος αποφάσισε να ακολουθήσει τη μαγική συνταγή που δεν είχαν προφητέψει οι Ανταμς Σμιθ, Ρικάρντο και Κέινς, του οποίου οι θεωρίες ανασύρονται κατά τις περιπτώσεις ως σωσίβια του καπιταλισμού.

Ο κυρ Ανάλαμπος ανιχνεύοντας την αγορά μπαινοβγήκε σε μερικά μεγαλομαγαζιά, που «πουλάνε φτηνότερα», στη λαϊκή της γειτονιάς του και σε «ελεύθερους παραγωγούς» και κατέληξε ότι έπρεπε να συνεχίσει και την άλλη μέρα για τις «βέλτιστες» και άπιαστες τιμές, «τρέχα, πάνε γύρευε», δηλαδή και έφυγε με το σποτάκι της κυβέρνησης, των διπλών βιβλίων.


Του
Γιώργου Κ. ΤΣΑΠΟΓΑ


ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ - ΠΑΣΟΚ
Απο - χωρισμός με τις αυταπάτες

Αν βγάλουμε από τη μέση αυτούς που δήλωσαν ότι αποχωρούν όχι για κάποιον άλλο λόγο, αλλά γιατί πολύ απλά δεν πρόκειται να ξαναεκλεγούν...

Αν αφαιρέσουμε αυτούς που φεύγουν επειδή δίνουν τη θέση τους στα βλαστάρια τους, τις θυγατέρες και τους κανακάρηδές τους...

Αν παρακάμψουμε αυτούς που έχουν λόγω ηλικίας «συνταξιοδοτηθεί» και τους άλλους που ο Σημίτης τους «καρατόμησε» νωρίς, επομένως δεν τους απομένει τίποτα άλλο πέρα από το να κάνουν σημαία τους το «ό,τι δε φτάνει η αλεπού...», αλήθεια τι μένει από το κύμα του λεγόμενου «αναχωρητισμού» στο ΠΑΣΟΚ;

'Η μήπως δεν είναι αξιοσημείωτο ότι από την εικοσάδα σχεδόν των παλιών βουλευτών του ΠΑΣΟΚ που έφυγε από το κυβερνητικό κόμμα μόνο ο Παπαθεμελής ψέλλισε μια - υποτυπώδη έστω - κριτική για το «σοσιαλφιλελευθερισμό» του ΠΑΣΟΚ (όλοι οι υπόλοιποι ορκίζονται πίστη είτε στον Σημίτη, είτε στην... «Αριστερή» αντιπολίτευση του Παναγιωτακόπουλου). Μόνο αυτός θέλησε να εμφανίσει ότι συνδυάζει την αποχώρησή του με μια αιτιολόγηση προερχόμενη εξ αριστερών, δήθεν, του ΠΑΣΟΚ. Ολοι οι υπόλοιποι, ανεξαρτήτως αποχρώσεων και λεκτικών φληναφημάτων που περιέχουν οι επιστολές τους, δήλωσαν ότι δε θα κατέλθουν στις εκλογές επειδή είναι... ΠΑΣΟΚ και επειδή παραμένουν στις (ΠΑΣΟΚικές) επάλξεις...

Ολοι αυτοί οι «αναχωρητές» υμνούν την κυβέρνηση και την πολιτική της και περιορίζονται να καμουφλάρουν τις προσωπικές τους πικρίες πίσω από νεφελώδεις διακηρύξεις περί «ποιότητας της πολιτικής ζωής».

Τι μένει, λοιπόν;..

***

Αυτό που μένει είναι μια υπαρκτή κρίση στο ΠΑΣΟΚ, που οφείλεται στην αντιλαϊκή του πολιτική, αλλά που η αντανάκλασή της στο εσωτερικό του, κάθε άλλο παρά κινείται σε κατεύθυνση θετική για τα λαϊκά στρώματα. Η υποτιθέμενη «ανανέωση» που θα προκύψει μέσω των αποχωρήσεων (και της προσχώρησης... Μπίστη), είναι ένα ένα ιδιότυπο «φύγε εσύ - έλα εσύ», με κάποιους να επιλέγουν ρόλο «εφεδρείας» στο πολιτικό σκηνικό που θα προκύψει μετά τις εκλογές και που όλοι τους (και όσοι μένουν και όσοι φεύγουν) θα κάνουν τα πάντα για παραμείνει δικομματικό και «κεντροαριστεροδέξιο»...

Επομένως δε χωρά και δεν επιτρέπεται καμία αυταπάτη για τους εργαζόμενους, τους άνεργους, τους πάλαι ποτέ «μη προνομιούχους». Ολοι οι παραπάνω δε χωρούν στο «μικροαστικό όνειρο των νοικοκυραίων» (!) που εκπροσωπεί το ΠΑΣΟΚ, όπως είπε ο Θ.Πάγκαλος (σε μια εκπληκτική δήλωση - ομολογία της δεξιάς σκουριάς που κουβαλάει ο περιλάλητος «εκσυγχρονισμός»).

Το «μικροαστικό όνειρο» του ΠΑΣΟΚ είναι η παραμονή του σε θέση διαχειριστή της «κουτάλας», απ' όπου θα συνεχίζει να υπηρετεί τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας και θα εξακολουθεί να παραδίδει στους Λάτσηδες εκτός από τα πετρέλαια και την ελληνική κοινωνία. Το ΠΑΣΟΚ «υπόσχεται» ότι θα συνεχίσει να παραχωρεί το λαό σαν λάφυρο στην ολιγαρχία, αφού πρώτα θα τον παθητικοποιεί και θα τον εξαπατά, εμποτίζοντάς τον με το «ναρκωτικό» της σοσιαλδημοκρατικής «συναίνεσης».

***

Και όσοι μένουν και όσοι φεύγουν από τα κυβερνητικά ψηφοδέλτια, λοιπόν, αυτού του είδους την ιδεολογία και την πολιτική των «νοικοκυραίων» ασπάζονται. Και εν μέρει, έχει δίκιο ο Κ. Σημίτης όταν λέει για όσους φεύγουν ότι «είναι μαζί μας». Το άλλο μισό της αλήθειας είναι ότι όσοι φεύγουν δε θέλουν να είναι «μαζί του» τη στιγμή μιας πιθανής εκλογικής ήττας. Και όσοι αναχωρούν αυτοβούλως, έχουν και ένα λόγο παραπάνω. Βλέποντας τι παθαίνουν κάποιοι άλλοι, σαν τους Νεονάκη, Πανταγιά, για παράδειγμα, που αν και στενότατοι συνεργάτες του Κ. Σημίτη μετατρέπονται σε «αποδιοπομπαίους τράγους», παίρνουν τα μέτρα τους...

Στην παρούσα φάση, λοιπόν, οι εκδηλώσεις φυγής από το «τρένο» δε συνιστούν απομάκρυνση από τις ράγες του «μονόδρομου», του «ευχαριστούμε τις ΗΠΑ», του ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας, των «τρομονόμων», του αντιασφαλιστικού εκτρώματος, της ευρω-λιτότητας και της ευρω-ακρίβειας. Συνιστούν εκδήλωση κρίσης σε ένα ΠΑΣΟΚ που ορισμένοι από τους θαμώνες του το παρομοιάζουν με τον «Τιτανικό», αλλά που κανείς τους δεν αμφισβητεί το σκοπό που παίζει η «ορχήστρα». Το πολύ - πολύ κάποιοι να ποντάρουν στην αλλαγή του μαέστρου, αλλά για να συνεχιστεί ο ίδιος ρυθμός...

***

Ο λαός που καλείται να ενστερνιστεί την άποψη ότι είναι ένα «κουκί» στην κάλπη, και που η μόνη του αγωνία θα πρέπει να είναι αν θα τον «ψηφοθηρο-τρυγήσει» είτε ο «αποχωρών» Παπαδόπουλος, είτε η προσχωρούσα Αννα Ροκόφυλλου, μάλλον έχει ευρύτερες αγωνίες από το ποιος θα απαρτίσει τα ψηφοδέλτια του... «μικροαστικού ονείρου» και του μεγαλοαστικού... ξύπνιου του ΠΑΣΟΚ. Γι' αυτό και δεν πρέπει να 'χει καμιά αυταπάτη ότι οι αποχωρίσαντες μπορεί να 'ναι το αποκούμπι του στο μέλλον. Καμιά ταλάντευση ή αναστολή στο να γυρίσει εδώ και τώρα την πλάτη σ' όλους αυτούς που τον εξαπατούν. Η αποχώρηση από τα κόμματα της ολιγαρχίας είναι θετικό βήμα μόνο στο βαθμό που σηματοδοτεί αντιαμερικανικό και αντιΟΝΕ βηματισμό.

Στις εκλογές που έρχονται το ζητούμενο είναι οι μεγαλύτερες δυνατές αποχωρήσεις των λαϊκών στρωμάτων από τα ψηφοδέλτια του δικομματισμού. Ο απεγκλωβισμός όσο γίνεται περισσότερων εργαζόμενων από τη γελοιότητα «διλημμάτων» του τύπου «με τον Κώστα ή με τον... Κώστα». Η οριστική «φυγή» από την αστεία «κοκορομαχία», από τη μια μεριά των δημαγωγών της «αντιδεξιάς ρητορείας», που «έχουν ενδώσει στην κρυφή γοητεία της μπουρζουαζίας», όπως έλεγε ο Πάγκαλος για τους «συντρόφους» του (πριν γίνει ο... στρατηγός τους), και από την άλλη των δημαγωγών της ΝΔ που καμώνονται τα δήθεν «λαϊκά» παιδιά, τα οποία - φυσικά - ουδεμία σχέση έχουν με τη Δεξιά. Οπως άλλωστε και το ΠΑΣΟΚ...

Το ζητούμενο είναι να δοθεί σε αυτές τις εκλογές ένα ριζοσπαστικό μήνυμα αντίστασης, αγώνα, ελπίδας, προοπτικής. Υπάρχει τρόπος: ΚΚΕ.


Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ