Να, τι λέει η κυβέρνηση: Είμαστε η κοινοβουλευτική πλειοψηφία, έχουμε την έγκριση του ελληνικού λαού, ψηφίσαμε ένα νόμο και δεν τον αποσύρουμε, αφού, συνεπαγωγικά με τα ανωτέρω, τον εγκρίνει η πλειοψηφία του λαού!

Εδώ πια, "μωραίνει Κύριος". Μια απλή παρατήρηση του τι συμβαίνει στη χώρα, τους τελευταίους τρεις μήνες, δικαιώνει τη θέση ότι οι κύριοι της ηγετικής ομάδας του κυβερνώντος κόμματος βρίσκονται εκτός τόπου και χρόνου.***

1ον. Μήνες ολόκληρους, τα μεγαλειώδη συλλαλητήρια του εκπαιδευτικού κινήματος - παρά τους εισαγγελείς, τους ασφαλίτες, τους προβοκάτορες και τους "αγανακτισμένους" τραμπούκους - όχι μόνο δε "φθίνουν", αλλά γίνονται και ογκωδέστερα.

2ον. Παρά την ολομέτωπη επίθεση κατά των μορφών πάλης των μαθητών, παρά τη συκοφαντία περί "φθορών" και περί "χρήσης ναρκωτικών" στα σχολεία, παρά τη διατεταγμένη δράση των χαφιέδων στις κινητοποιήσεις, οι καταλήψεις και οι διαδηλώσεις αυξάνονται, συσπειρώνοντας την παμψηφία, σχεδόν, μαθητών, καθηγητών, γονιών και κατακτώντας τη συμπάθεια και την αλληλεγγύη της συντριπτικής πλειοψηφίας των Ελλήνων πολιτών.

3ον. Κανένα, μα κανένα πολιτικό κόμμα, πλην του κυβερνητικού, καμία, μα καμία πολιτική νεολαία - ούτε καν της νεολαίας του ΠΑΣΟΚ εξαιρουμένης (!) - κανένα, μα κανένα σωματείο, που δραστηριοποιείται στο χώρο της εκπαίδευσης, δε συμφωνεί με την "εκπαιδευτική μεταρρύθμιση" και, ανεξάρτητα από αυτό, δε συναινεί με την κυβερνητική αδιαλλαξία.

4ον. Μέσα στην ίδια την κυβέρνηση, μέσα στο ίδιο το ΠΑΣΟΚ, είναι πλέον ομολογημένη η διαφωνία του μισού στελεχικού του δυναμικού με την εμμονή του υπουργείου Παιδείας στην επιβολή του νόμου. Ο Α. Τσοχατζόπουλος καλεί το υπουργείο Παιδείας να σταματήσει την κόντρα του με τους μαθητές. Ο Στ. Μανίκας - μέλος του ΕΓ με ευθύνη στα θέματα Παιδείας - καλεί το υπουργείο να υποχωρήσει. Ο πρώην υπουργός και βουλευτής Χ. Καστανίδης ζητά "συνολική επανεξέταση" του εξεταστικού και "επανέναρξη διαλόγου επί βασικών πτυχών" του νόμου. Ο Χρ. Σμυρλής - υπεύθυνος του Τομέα Παιδείας του ΠΑΣΟΚ - έχει ταχθεί κατά του νόμου. Η Νεολαία ΠΑΣΟΚ ζητά, με χτεσινή της ανακοίνωση, αναστολή του νόμου. Ο διευθυντής (σ.σ.: πριν τον ...μετατάξει ο κ. Αρσένης) της υπηρεσίας Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης του υπουργείου Παιδείας έχει αναλύσει σε 16σέλιδο υπόμνημα το "όχι" του στο νόμο.

Ολοι αυτοί λοιπόν, ανεξάρτητα από το πώς βλέπουν την ουσία του νόμου και τις αλλαγές που πιστεύουν ότι απαιτούνται σ' αυτόν, έρχονται σε ευθεία αντίθεση με την τακτική της κυβέρνησης, προβάλλοντας το "όχι" στο συγκεκριμένο νόμο. Να προσθέσουμε κάτι ακόμα; Μέχρι και ο αρχιεπίσκοπος - γνωστός για τις παλινωδίες του, όταν τα βρίσκει "σκούρα" και μετά τους "αφορισμούς" του κατά των μαθητικών αγώνων - μόλις άκουσε στο τελευταίο συλλαλητήριο το "κάτσε καλά Χριστόδουλε", θυμήθηκε να πει, προχτές, κάτι περί "δίκαιων αγώνων" της νεολαίας. Ας περιοριστούμε εδώ...

***

Ο "λουδοβικισμός" σε όλο του το μεγαλείο! Οι "ναπολεοντίσκοι" του 41% - σκάρτο κι αυτό (!) - των εκλογών του '96 βγάζουν το συμπέρασμα (σ.σ.: τέτοια αριθμητική θα διδάσκεται με τη "μεταρρύθμισή τους", άραγε;) ότι, εκτός από"πλειοψηφία" (!), είναι και ...υπεύθυνη πλειοψηφία. Ολοι οι άλλοι είναι ανεύθυνοι και ..."λαθόβιοι"! Να, οι "αυθέντες" και οι κάτοχοι της απόλυτης αλήθειας! Γι' αυτούς τα υπόλοιπα κόμματα, που εκπροσωπούν το 60% του ελληνικού λαού, δεν υπάρχουν. Ούτε καν η πολιτική νεολαία του ΠΑΣΟΚ υπάρχει. Ούτε πρωτοκλασάτοι υπουργοί της κυβέρνησης υπάρχουν. Ούτε η ΟΛΜΕ, ούτε οι μαθητές...

Στηρίζονται σε ένα 41%, που τους έδωσε μια καλπονοθευτική πλειοψηφία, όταν είναι δεδομένο ότι κι απ' αυτό το 41%, μόνο οι "αγανακτισμένοι" τραμπούκοι των "κλαδικών" τούς χειροκροτούν. Ολη η υπόλοιπη ελληνική κοινωνία στέκεται στο πλευρό των παιδιών, αλλά αυτοί "αγρόν αγοράζουν". Εχουν φτάσει, δε, στο σημείο να χειρίζονται την υπόθεση της Παιδείας με τη μέγιστη χυδαιότητα: Να την αντιμετωπίζουν ως εσωτερικό τους πρόβλημα, που μπορεί να έχει επιπτώσεις στους εσωκομματικούς τους συσχετισμούς (!) στο Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ, εφόσον, λέει, διαταραχτούν οι σχέσεις Σημίτη - Αρσένη! Καθίσταται, δηλαδή, ολόκληρη η Ελλάδα και το μέλλον των παιδιών της, όμηρος των εσωκομματικών σχέσεων μεταξύ της εκάστοτε πτέρυγας του κυβερνητικού κόμματος!

***

Ο "ναπολεοντισμός" της ηγετικής ομάδας του ΠΑΣΟΚ έχει υποστεί το δικό της "Βατερλό". Αυτή η τραγική μειοψηφία, ηττημένη και καταρρακωμένη στα μάτια της κοινής γνώμης, ας παίξει, τουλάχιστον, τον ελάχιστο ρόλο που της αναλογεί. Το θέμα, πια, δεν είναι η εφαρμογή του νόμου. Αυτό έχει λήξει, έχει κριθεί στην πράξη από την καθολική λαϊκή αντίθεση στο νόμο. Ανεξαρτήτως της γνώμης που μπορεί να έχει κάποιος γι' αυτή τη "μεταρρύθμιση" και για τις διατάξεις της, ένα είναι βέβαιο: Βαθμολογήθηκε και "κόπηκε στον τόπο" και, άρα, δεν μπορεί να εισέλθει λαθραία στις σχολικές αίθουσες. Η έσχατη υποχρέωση, λοιπόν, της κυβέρνησης δεν είναι η επίδειξη μιας επιφανειακής αδιαλλαξίας σε μια χαμένη υπόθεση. Υποχρέωσή της είναι να διασφαλίσει τη δημοκρατική απεμπλοκή από το αδιέξοδο που η ίδια δημιούργησε. Η υποχρέωσή της είναι - το επαναλαμβάνουμε - να δώσει λύση, τώρα. Λύση αντίστοιχη με εκείνη που επιθυμεί ο ελληνικός λαός. Ποια λύση; Τη γνωρίζουν άριστα, όλοι. Από το υπουργείο Παιδείας μέχρι το τελευταίο αστυνομικό τμήμα, που κλήθηκε, ματαίως, να "σωφρονίσει" τους μαθητές.

Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

Κύριοι της κυβέρνησης, ο νόμος σας, καθώς και οι πρακτικές σας για την εφαρμογή του, έχουν χρεοκοπήσει πλήρως στη συνείδηση του ελληνικού λαού. Αυτός ο νόμος έχει καταρρακωθεί και ανατραπεί στα "μπλόκα" του αγώνα των μαθητών

- Εχετε πάρει μια νέα πρωτοβουλία για τη διοργάνωση μιας εκδήλωσης για την ειρήνη και τον αθλητισμό, με παιδιά και ολυμπιονίκες αθλητές με ειδικές ανάγκες. Τι επιδιώκετε με την εκδήλωση αυτή;

- Ως φιλειρηνικό κίνημα έχουμε συμπαρασταθεί στους αγώνες του μαζικού κινήματος της πόλης μας, αναδεικνύοντας τον αγώνα για ειρήνη ως υπέρτατη αξία ζωής. Με πολύ προσπάθεια, υπομονή και πολύμορφες πρωτοβουλίες, περάσαμε στη συνείδηση του πολίτη που αγωνίζεται μέσα από εκπολιτιστικούς συλλόγους, συλλόγους γονέων, εργατικά σωματεία, πως ο δρόμος για ένα καλύτερο αύριο περνάει μέσα από τον αγώνα για ειρήνη. Στον αστερισμό της Ολυμπιάδας του 2004, η ιδέα του αθλητισμού επιβάλλεται ως επίσημη άποψη και κουλτούρα. Είναι όμως ο αθλητισμός των λίγων, των εκλεκτών, των προνομιούχων. Είναι ο πρωταθλητισμός, μ' όλη την εμπορικότητα του όρου.

Εμείς, σε συνεργασία με τα 14 αθλητικά σωματεία της πόλης, διοργανώνουμε αύριο Κυριακή, στις 11.00 το πρωί, στο Δημαρχείο Κερατσινίου, στην αίθουσα του Δημοτικού Συμβουλίου, την εκδήλωση αυτή με στόχο αθλητές και αθλήτριες, μαχητές και μαχήτριες της ειρήνης, να βαδίζουμε πλέον στον ίδιο δρόμο αγώνα με κοινά οράματα για ειρήνη και αθλητισμό.

Επιπλέον βραβεύουμε ολυμπιονίκες αθλητές με ειδικές ανάγκες και γονείς που μεγαλώνουν παιδιά με ειδικές ανάγκες, για να αναδείξουμε το παράδειγμα ζωής, θάρρους και κουράγιου που δίνουν σε όλους εμάς. Μετά από παρεμβάσεις στα ΔΣ των φορέων, μετά από συζητήσεις και προβληματισμούς με τους αθλητές και αθλήτριες, θα απαιτήσουμε οι δαπάνες για τα στρατηγεία του ΝΑΤΟ στη χώρα μας, τα 4 δισ. για το υπερεξοπλιστικό πρόγραμμα, να δοθούν για μαζικό λαϊκό αθλητισμό.

- Τι ανταπόκριση βρίσκει η πρωτοβουλία σας σε μαθητές και γονείς της πόλης σας;

- Οι γονείς, οι μαθητές και οι αθλητές δέχτηκαν με ενθουσιασμό την πρωτοβουλία αυτής της εκδήλωσης και τη στηρίζουν με κάθε τρόπο. Ιδιαίτερα οι μαθητές και οι μαθήτριες έφτιαξαν ταμπλό με κολάζ, ζωγραφική και μηνύματα για την ειρήνη που θα εκτεθούν στο χώρο της εκδήλωσης. Επίσης αθλητές και αθλήτριες θα διαβάσουν μηνύματα με την απαίτησή τους για ειρήνη και, το σπουδαιότερο πήραν, απόφαση για αγώνες μπάσκετ, ποδοσφαίρου και ποδηλατοδρομίας μέσα στο φετινό Δεκαήμερο Ειρήνης. Ετσι ανοίξαμε το δίαυλο ενεργοποίησης - συσπείρωσης με τον κόσμο του αθλητισμού, για εξοικείωση και ευαισθητοποίηση στα ζητήματα της ειρήνης.

- Η νεολαία πόσο κοντά σας είναι στις πολύμορφες πρωτοβουλίες που αναπτύσσετε;

- Το κίνημα ειρήνης αναγνωρίζει πως το πιο ακριβό μας όνειρο είναι ένα ασφαλές και ειρηνικό μέλλον για τα παιδιά μας. Οι νέοι, με τη σειρά τους, αναγνωρίζουν το δύσκολο αγώνα του φιλειρηνικού κινήματος. Πρόσφατα διενεργήσαμε και βρίσκεται σε εξέλιξη, ένα δημοψήφισμα για την ειρήνη σε συνδυασμό με τα προβλήματα και τους αγώνες του μαθητικού κινήματος και η νεολαία το υποδέχτηκε με αγωνιστική διάθεση και ενθουσιασμό.

Οι νέοι και οι νέες έχουν δεχτεί πως το κίνημα ειρήνης τότε μονάχα θα αποκτήσει την πραγματική του σημασία, όταν μετατραπεί σε συνείδηση του καθένα μας. Σε μια συνείδηση που να αντιλαμβάνεται την αδικία στα σχολεία, στα όνειρα, στις άνισες ευκαιρίες ζωής, σε μια συνείδηση άγρυπνη, επαναστατική, έτσι ακριβώς όπως θα 'πρεπε να είναι οι συνειδήσεις όλων μας.Δ. Κ.