Eurokinissi

Και αν ανέδειξε κάτι η συζήτηση στη Βουλή, αυτό ήταν το πνεύμα ομοψυχίας ανάμεσα στην κυβέρνηση, τον ΣΥΡΙΖΑ και τα άλλα αστικά κόμματα. Εδιναν και έπαιρναν τα παχιά λόγια, για την «Ελλάδα που μεγαλώνει για πρώτη φορά από το 1947», για τα «μηνύματα προς ανατολάς» που στέλνονται από την απόφαση αυτή, για τα «θετικά αποτελέσματα» της στρατηγικής συνεργασίας με τις ΗΠΑ και της «κομβικής» αυτής συμμαχίας στην περιοχή...

Τοποθετήσεις δηλαδή που όλες μαζί επιβεβαιώνουν αυτό που μόνο το ΚΚΕ ανέδειξε: Οτι η επέκταση της αιγιαλίτιδας ζώνης στο Ιόνιο, όπως και η επανέναρξη των διερευνητικών επαφών Ελλάδας - Τουρκίας, εντάσσεται στο μεγάλο παζάρι για τις ευρύτερες διευθετήσεις που «τρέχουν» στην περιοχή, πάντα με βασικό ζητούμενο τη θωράκιση της ΝΑΤΟικής συνοχής, τη διατήρηση της Τουρκίας στο ευρωατλαντικό στρατόπεδο. Και προφανώς ότι η αστική τάξη και το πολιτικό της προσωπικό βάζουν τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας σε αυτό το παζάρι, στο όνομα της περιβόητης «γεωστρατηγικής αναβάθμισης».

Ετσι, ένα αναφαίρετο δικαίωμα για κάθε κράτος με βάση το Δίκαιο της Θάλασσας, δηλαδή η ανακήρυξη αιγιαλίτιδας ζώνης στα 12 ναυτικά μίλια, γίνεται «μοχλός» για να σπρωχτούν τα παζάρια με την τουρκική αστική τάξη στο επόμενο στάδιο, με ορίζοντα αυτό που από την πρώτη στιγμή έχει επισημάνει το ΚΚΕ: Τη συνεκμετάλλευση των πλουτοπαραγωγικών πηγών του Αιγαίου και της Ανατ. Μεσογείου.

Μέσα σε αυτές τις συνθήκες, λοιπόν, αποδεικνύεται ότι η επίλυση των προβλημάτων σχετικά με την αιγιαλίτιδα ζώνη, την οριοθέτηση υφαλοκρηπίδας και ΑΟΖ προς όφελος του λαού, πρέπει να συνδέεται με τρία ζητήματα: Πρώτον, με την οικοδόμηση σχέσεων αμοιβαίου οφέλους μεταξύ γειτονικών κρατών και λαών. Δεύτερον, με την εκμετάλλευση του θαλάσσιου πλούτου, με κριτήριο τις εργατικές - λαϊκές ανάγκες. Και τρίτον, με την αποδέσμευση της χώρας από ιμπεριαλιστικές συμμαχίες, που έχουν εχθρικούς σχεδιασμούς για τους λαούς, και οπωσδήποτε ο λαός να κάνει κουμάντο στη χώρα του.

Επομένως, η πραγματικότητα είναι ότι η κυβέρνηση της ΝΔ, με την αμέριστη στήριξη του ΣΥΡΙΖΑ και των άλλων αστικών κομμάτων, αυτό που θωρακίζει δεν είναι τα κυριαρχικά δικαιώματα του λαού και της χώρας, αλλά τα συμφέροντα των μονοπωλίων, μέσα από την εκμετάλλευση των πλουτοπαραγωγικών πηγών αλλά και από την εμπλοκή στα επικίνδυνα σχέδια των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, τις ενεργειακές και άλλες στοχεύσεις τους στην περιοχή, όπως ο ανταγωνισμός με τη Ρωσία και την Κίνα, βάζοντας το λαό σε μεγάλους κινδύνους.

Δεν είναι άλλωστε τυχαία η χρονική στιγμή που επέλεξαν οι ελληνικές κυβερνήσεις - η προηγούμενη του ΣΥΡΙΖΑ και η σημερινή της ΝΔ - για την επέκταση της αιγιαλίτιδας ζώνης, αν και οι σχετικές προβλέψεις του Δικαίου της Θάλασσας έχουν επικυρωθεί στην ελληνική Βουλή από το 1995.

Τι άλλαξε λοιπόν σε σχέση με τα προηγούμενα 25 χρόνια, που με παρέμβαση των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ αυτό το κυριαρχικό δικαίωμα ήταν σε «καταστολή», εκτός από το γεγονός ότι όλο αυτόν τον καιρό η Τουρκία άνοιγε όλη τη βεντάλια των διεκδικήσεών της; Αυτό που άλλαξε είναι ότι τώρα μπαίνουν σε μια πολύ κρίσιμη φάση οι ανταγωνισμοί ανάμεσα στις ΗΠΑ, στην ΕΕ και άλλα ισχυρά ιμπεριαλιστικά κέντρα. Τώρα αυτοί οι ανταγωνισμοί, η αναβάθμιση της θέσης της Κίνας και της Ρωσίας, οι αλλαγές στους συσχετισμούς μεταξύ τους, φέρνουν στο προσκήνιο την ανάγκη για διευθετήσεις που κλείνουν «εκκρεμότητες», όπως είναι το Αιγαίο και το Κυπριακό.

Επίσης, τώρα έχουν «βγει τα μεγάλα μαχαίρια» από τους ενεργειακούς κολοσσούς, που προσδοκούν οφέλη από την οριοθέτηση των θαλάσσιων ζωνών ή συμφωνίες όπως αυτές που προετοίμασε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και υπέγραψε η κυβέρνηση ΝΔ με την Αίγυπτο και την Ιταλία, ή αυτή που ετοιμάζεται με την Αλβανία υπό ΝΑΤΟική ομπρέλα. Τώρα είναι σε εξέλιξη η «σφαγή» ανάμεσα στους επιχειρηματικούς ομίλους για τις ενεργειακές πηγές, τους δρόμους μεταφοράς και τη γεωστρατηγική αναβάθμιση αστικών τάξεων, βάζοντας στην κλίνη του Προκρούστη τα κυριαρχικά δικαιώματα των λαών, που βλέπουν να τους αρπάζουν οι πολυεθνικές τις πλουτοπαραγωγικές τους πηγές, αλλά και τον κίνδυνο να πληρώσουν αυτούς τους ανταγωνισμούς και με αίμα.

Εξάλλου, οι διαρκώς αυξανόμενοι κίνδυνοι που απειλούν το λαό φαίνονται και από το γεγονός ότι η επέκταση της αιγιαλίτιδας ζώνης γίνεται τμηματικά και μόνο στο Ιόνιο. Η άλλη ανάγνωση αυτής της επιλογής είναι ότι η ελληνική κυβέρνηση «εξαιρεί» το Αιγαίο από αυτό το δικαίωμα, κάτι που επιτρέπει στην τουρκική κυβέρνηση να το θεωρεί «ειδική περίπτωση», «εξαίρεση» από τη Διεθνή Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας, ανοίγοντας έτσι ακόμα περισσότερο την όρεξη της τουρκικής αστικής τάξης, και μάλιστα ενόψει των διερευνητικών επαφών.

Πέρα από τα παραπάνω, όμως, υπάρχει και το προηγούμενο των συμβάσεων για τον καθορισμό ΑΟΖ με την Ιταλία και την Αίγυπτο, που ψηφίστηκαν κι αυτές με ευρεία πλειοψηφία στη Βουλή και υπό την επίβλεψη των ιμπεριαλιστικών «συμμάχων», αλλά προβλέπουν μειωμένη επήρεια των νησιών, ενώ εξαιρέθηκαν από τη συμφωνία με την Αίγυπτο το Καστελόριζο και η μισή Ρόδος.

Ποια ήταν η απάντηση των ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ κ.λπ. στις παρατηρήσεις αυτές του ΚΚΕ; Κόμπαζαν για την αναβάθμιση των σχέσεων με τους «συμμάχους» ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΕΕ, για τους οποίους συνεχίζουν να αναπαράγουν το χρεοκοπημένο επιχείρημα ότι είναι τάχα «εγγυητές της ειρήνης και της ασφάλειας στην περιοχή μας», όπως και για τις «συμμαχίες» της χώρας με το κράτος - δολοφόνο Ισραήλ, με την Αίγυπτο, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και τη Σαουδική Αραβία, κράτη μπλεγμένα σε ανταγωνισμούς και πολέμους. Στο ίδιο πλαίσιο άλλωστε, της βαθιάς εμπλοκής στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, εντάσσονται και οι αποστολές ελληνικών ενόπλων δυνάμεων στο Μάλι, η αποστολή των «Patriot» στη Σαουδική Αραβία κ.ο.κ.

Τελικά, από την επέκταση της αιγιαλίτιδας ζώνης οι μόνοι που μπορούν να χειροκροτούν είναι οι ενεργειακοί όμιλοι, που ήδη έχουν θέσει υπό τον έλεγχό τους τα θαλάσσια «οικόπεδα», προσδοκώντας τεράστια οφέλη. Στον αντίποδα, ο λαός θα συνεχίσει να ανεβαίνει τον Γολγοθά του και να αντιμετωπίζει την κυβερνητική επίθεση σε βάρος της υγείας, της ζωής του, των δικαιωμάτων του.

Τα πανηγύρια για την αιγιαλίτιδα ζώνη συμπληρώνονται από εκείνα για την επανέναρξη των διερευνητικών επαφών Ελλάδας - Τουρκίας, κοροϊδεύοντας ανοιχτά το λαό ότι πρόκειται για μία ακόμα «θετική εξέλιξη». Κόντρα στον εξωραϊσμό που επιχειρείται, η αλήθεια είναι ότι ο προσανατολισμός της τουρκικής κυβέρνησης είναι για συζήτηση εφ' όλης της ύλης, με τις θέσεις της περί «αναλογικότητας», που οδηγούν σε μειωμένα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας στα νησιά του ανατολικού Αιγαίου. Εξάλλου παραμένει σε ισχύ η απόφαση της τουρκικής εθνοσυνέλευσης για casus belli (αιτία πολέμου) σε περίπτωση που η ελληνική κυβέρνηση επεκτείνει την αιγιαλίτιδα ζώνη στα 12 ν.μ. στα νησιά του Αιγαίου. Στα επικίνδυνα ζητήματα που θέτει η τουρκική κυβέρνηση προστίθεται αυτό της αποστρατιωτικοποίησης 16 εκ των 23 νησιών.

Ολες αυτές οι θέσεις «συντονίζονται» με σχέδια των Αμερικανών και της Ευρωπαϊκής Ενωσης περί συνεκμετάλλευσης του Αιγαίου και της Ανατολικής Μεσογείου, ενώ είναι γεγονός ότι το ΝΑΤΟ δεν αναγνωρίζει εθνικά σύνορα στο Αιγαίο, γιατί προσδοκά να έχει ανεμπόδιστη δική του παρουσία και να το αξιοποιεί ως πεδίο δικών του επιχειρησιακών σχεδίων.

Τι κάνουν μπροστά σε αυτές τις απαράδεκτες διεκδικήσεις οι Ευρωατλαντικοί «σύμμαχοι»; «Σφυρίζουν αδιάφορα», την ίδια στιγμή που «στρώνουν το τραπέζι» για τις διερευνητικές επαφές. Εξάλλου έχει φανεί πώς «χαϊδεύουν» την Τουρκία προκειμένου, στο πλαίσιο των ανταγωνισμών τους με τη Ρωσία, να την κρατήσουν στο «δυτικό άρμα». Για παράδειγμα, μέσα σε αυτό το περιβάλλον όξυνσης του ανταγωνισμού της ελληνικής και της τουρκικής αστικής τάξης για τη γεωστρατηγική αναβάθμιση και την κλιμάκωση της τουρκικής επιθετικότητας, η ΕΕ, για τα συμφέροντα βέβαια των ευρωπαϊκών μονοπωλίων, ενισχύει τη στρατηγική σχέση με την Τουρκία. Η Γερμανία, η Ιταλία, η Ισπανία τροφοδοτούν τις τουρκικές στρατιωτικές δυνάμεις με σύγχρονα οπλικά συστήματα. Η Γερμανία χτίζει με την Τουρκία τα υποβρύχια κλάσης 214. Η Ισπανία συμμετέχει στο χτίσιμο αεροπλανοφόρου για την Τουρκία.

Οσο για το «ευρωπαϊκό κεκτημένο» που διατυμπανίζει η κυβέρνηση, αυτό έχει αποδειχθεί με τραγικό τρόπο με το παράδειγμα της Κύπρου, που είναι κράτος - μέλος της ΕΕ, όμως διατηρείται η τουρκική κατοχή εδώ και 46 χρόνια και οδηγείται σε συνομοσπονδιακή λύση, σε διχοτόμηση.

Ακόμα και το Δικαστήριο της Χάγης, το οποίο ωραιοποιούν και προβάλλουν ως «καταφύγιο» για την Ελλάδα, είναι μπλεγμένο στους γεωστρατηγικούς ανταγωνισμούς.

Οι πυκνές εξελίξεις της περιόδου επιβεβαιώνουν όσα τονίζει το ΚΚΕ. Οτι καμία ασφάλεια για το λαό δεν προκύπτει από τη μετατροπή της χώρας σε ΝΑΤΟικό προγεφύρωμα, από τις διευθετήσεις με ευρωατλαντική σφραγίδα. Αντίθετα, εκτός από το γεγονός ότι η χώρα μετατρέπεται σε μαγνήτη επιθέσεων, τα κυριαρχικά δικαιώματα μπαίνουν στον «ντορβά» μπροστά στα ανταλλάγματα που διεκδικεί η αστική τάξη από την αναβάθμιση της θέσης της.

Τώρα είναι ώρα να δυναμώσει η πάλη για την απεμπλοκή από τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς. Για πάλη ενάντια στις αμερικανοΝΑΤΟικές βάσεις, για αποδέσμευση της χώρας από τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις. Να δυναμώσουν η αλληλεγγύη και η κοινή πάλη των λαών, ώστε να ακολουθήσουν τον δικό τους δρόμο, να πάρουν τις τύχες στα χέρια τους, και έτσι να εξασφαλιστούν όλοι οι απαραίτητοι όροι ώστε να ζήσουν αρμονικά στην περιοχή.