«Νόμος Βρούτση - Αχτσιόγλου» ονομάζεται, δικαίως, πλέον ο μνημονιακός νόμος που ψήφισε η ΝΔ το 2013, με τον οποίο καταργούνταν οι συλλογικές διαπραγματεύσεις για τον κατώτερο μισθό, για να καθορίζεται το ύψος του από το κράτος και την εργοδοσία.

Την ενεργοποίηση αυτού του εκτρώματος υπερψήφισαν στη Βουλή την περασμένη Πέμπτη ο ΣΥΡΙΖΑ, η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ (ΚΙΝΑΛ), οι ΑΝΕΛ και η Ενωση Κεντρώων, ενώ «παρών» ψήφισαν το Ποτάμι και η ναζιστική Χρυσή Αυγή.

Το μόνο κόμμα που καταψήφισε την τροπολογία του υπουργείου Εργασίας για την ενεργοποίηση αυτού του εμβληματικού μνημονιακού νόμου ήταν το ΚΚΕ. Μάλιστα, το ΚΚΕ κατέθεσε στη Βουλή τη μοναδική τροπολογία που προέβλεπε την άμεση επαναφορά του κατώτερου μισθού στα 751 ευρώ και την κατάργηση αυτού του νόμου. Τροπολογία που απορρίφθηκε με συνοπτικές διαδικασίες από την κυβέρνηση.

Την ίδια στιγμή που η κυβέρνηση απέρριπτε την τροπολογία του ΚΚΕ, παρουσίαζε με θράσος την πρωτοβουλία της ως «τήρηση της δέσμευσης» για «αύξηση του κατώτερου μισθού», ενώ στην πραγματικότητα πρόκειται για μια ακόμα δικαίωση του μνημονιακού οπλοστασίου, κάτι που αναγνωρίστηκε άλλωστε δεόντως από τη ΝΔ.

Το στιγμιότυπο στη Βουλή, με τον πρώην υπουργό Εργασίας Γ. Βρούτση να ευχαριστεί την κυβέρνηση για την εφαρμογή του αντεργατικού νόμου που ο ίδιος ψήφισε το 2013, και τότε ο ΣΥΡΙΖΑ είχε καταψηφίσει, χαρακτηρίζοντάς το «δολοφόνο», είναι χαρακτηριστικό.

Στο «νόμο Βρούτση - Αχτσιόγλου», στο άρθρο 103, ορίζεται σχετικά: «Το ύψος του νομοθετημένου κατώτατου μισθού και νομοθετημένου ημερομισθίου θα πρέπει να καθορίζεται λαμβάνοντας υπόψη την κατάσταση της ελληνικής οικονομίας και τις προοπτικές της για ανάπτυξη από την άποψη της παραγωγικότητας, των τιμών και της ανταγωνιστικότητας...».

Είναι φανερό ότι ο νόμος αυτός δημιουργεί το έδαφος είτε για αυξήσεις - ψίχουλα στον κατώτερο μισθό για προεκλογική χρήση, που βεβαίως θα εξανεμίζονται μέσα στο γενικότερο πλαίσιο έντασης της φοροληστείας και της εργασιακής ζούγκλας, είτε για ακαριαίες μειώσεις όταν αυτό επιτάσσουν οι ανάγκες της «ανταγωνιστικότητας», η επιβράδυνση της οικονομίας ή μια επόμενη κρίση της.

Η συζήτηση στη Βουλή και η συναίνεση όλων των αστικών κομμάτων στην εφαρμογή του αντεργατικού αυτού «πολυεργαλείου» επιβεβαιώνουν ότι ο πυρήνας των μνημονιακών αναδιαρθρώσεων «ζει και βασιλεύει» στη λεγόμενη «μεταμνημονιακή εποχή» της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ. Και ότι ο πυρήνας αυτός, που εξασφαλίζει ότι η τιμή της εργατικής δύναμης θα παραμένει στον πάτο, ότι η εκμετάλλευση θα εντείνεται για να εξασφαλίζεται η καπιταλιστική ανάπτυξη, είναι αδιαπραγμάτευτος για όλα τα αστικά κόμματα.

Η συμφωνία όλων τους στην εφαρμογή ενός καραμπινάτου μνημονιακού νόμου έβγαλε στην επιφάνεια και την πραγματική διαχωριστική γραμμή. Από τη μία, όλα τα κόμματα του κεφαλαίου που συμφωνούν στην καρατόμηση των συλλογικών διαπραγματεύσεων, και από την άλλη το ΚΚΕ, που επανέφερε στη Βουλή το δίκαιο αίτημα των εκατοντάδων συνδικάτων για επαναφορά του κατώτερου μισθού στα 751 ευρώ, όπως και των συλλογικών διαπραγματεύσεων.

Οι βουλευτές του Κόμματος μιλώντας στη Βουλή ανέδειξαν την κατάρρευση της κυβερνητικής κοροϊδίας, όπως και το γεγονός ότι για μια ακόμα φορά έγιναν σκόνη οι «διαχωριστικές γραμμές» μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ. Ο Θανάσης Παφίλης, κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΚΚΕ, τόνισε ότι «αν η κυβέρνηση ήθελε πράγματι να προστατεύσει τα συμφέροντα των εργαζομένων και όχι του κεφαλαίου, των επιχειρηματικών ομίλων, θα αποδεχόταν την τροπολογία του ΚΚΕ».

Οσο για τα περί «αντοχών της οικονομίας», σημείωσε ότι είναι άλλη μια απάτη σε βάρος των εργαζομένων και του λαού, αφού η οικονομία «αντέχει» τη μείωση των ασφαλιστικών εισφορών που δίνουν επιχειρηματίες και τα δισεκατομμύρια που πάνε στους επενδυτές κ.λπ. «Για τους επιχειρηματίες αντέχει η οικονομία, αλλά δεν αντέχει για τους εργαζόμενους», συνόψισε.

Ο βουλευτής του ΚΚΕ Χρήστος Κατσώτης, δείχνοντας με τη σειρά του το μέγεθος της κυβερνητικής κοροϊδίας, αναφέρθηκε στο αντεργατικό θεσμικό πλαίσιο που διατηρεί η κυβέρνηση και ενισχύει διαρκώς με νέα μέτρα, όπως τα παραπέρα εμπόδια στην κήρυξη της απεργίας.

Εφερε ως παράδειγμα τον απεργιακό αγώνα των εργαζομένων στην «Cosco» για την υπογραφή ΣΣΕ, που έχει χαρακτηριστεί «παράνομος» 6 φορές. Επίσης, τους εργαζόμενους στον Τουρισμό, όπου μόνο στο 10% των εργαζομένων του κλάδου εφαρμόζονται οι ΣΣΕ, αλλά και τους οικοδόμους, που δίνουν τη μάχη στα εργοτάξια για υπογραφή ΣΣΕ, κόντρα στο κλίμα που ευνοεί το κεφάλαιο από τις εφαρμοζόμενες πολιτικές.