Πλούσια συζήτηση έγινε το βράδυ της Παρασκευής στο Στέκι Πολιτισμού για το ρόλο της Τέχνης
Η Ελένη Μηλιαρονικαλάκη, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και υπεύθυνη του Τμήματος Πολιτισμού της ΚΕ, ανάμεσα σε άλλα τόνισε: Είναι αλήθεια ότι τις τελευταίες δεκαετίες -ειδικά μετά το δραματικό πισωγύρισμα της ιστορίας με την ανατροπή του σοσιαλισμού- τα νέα δείγματα συνειδητά πολιτικοποιημένης τέχνης είναι λιγοστά και προπαντός, τα περισσότερα, είτε αναμασούν και υπηρετούν την κυρίαρχη ιδεολογία, είτε -στην περίπτωση που προσπαθούν να της αντισταθούν- το κάνουν άτολμα και συνεσταλμένα. Η τέχνη έχει ταξικότητα, που μπορεί να μην εκδηλώνεται με την ανοιχτή τοποθέτηση υπέρ της μιας ή της άλλης κοινωνικής τάξης, αλλά εκφράζεται τελικά στο καλλιτεχνικό έργο. Οπως δεν υπάρχει στην πραγματικότητα απολίτικος, αστράτευτος άνθρωπος -εκείνος που ισχυρίζεται πως δεν ασχολείται με την πολιτική για να μην «καπελωθεί», είναι αυτός που φορά και το μεγαλύτερο «καπέλο»- έτσι δεν υπάρχει κι αστράτευτη τέχνη. Η πραγματική ελευθερία στην τέχνη είναι τελικά η στράτευση στο πλευρό των δυνάμεων που προσπαθούν να ανοίξουν το δρόμο στο μέλλον και γι' αυτό αναδείχνουν την τέχνη σαν παράγοντα ανύψωσης του ανθρώπου σε όλο και πιο πολύπλευρο, σε ολοκληρωμένο άνθρωπο.
Ο δημοσιογράφος Γιώργος Μηλιώνης, που συντόνισε και τη συζήτηση, υπογράμμισε στη σύντομη παρέμβασή του δίνοντας ένα σαφές στίγμα, ότι ένας από τους μεγαλύτερουτς εργάτες της τέχνης, ο Πικάσο, είπε για την Τέχνη ότι είναι ένα όπλο.
Ακολούθησε πλούσια συζήτηση με τους παρευρισκόμενους και γόνιμος προβληματισμός. Χαρακτηριστικά, παίρνοντας το λόγο η ηθοποιός Λίλα Καφαντάρη αντιπαρατέθηκε στην αστική λογική που θέλει το στρατευμένο καλλιτέχνη ως περίπου «μη καλλιτέχνη». Υποστήριξε ότι δεν μπορεί να μην είναι στρατευμένος ο καλλιτέχνης που υπερασπίζεται την ουσία της τέχνης του. Αλλωστε, κατέληξε, η ίδια η ζωή τον φέρνει προς εμάς, καθώς ζούμε σε μια εποχή που θα είναι ή από 'δω ή από εκεί.
Στη συνέχεια, οι μαθητές που παρακολουθούσαν την εκδήλωση είχαν την ευκαιρία να συζητήσουν μέσω Skype με Ελληνες μαθητές μετανάστες στη Γερμανία, να ανταλλάξουν πείρα από την αντιμετώπιση φασιστικών ομάδων μέσα κι έξω από τα σχολεία τους. Χαρακτηριστικά είναι τα παραδείγματα που έφεραν οι μαθητές από τη Γερμανία για δολοφονικές οργανώσεις σαν τη Χρυσή Αυγή που δρουν στη Γερμανία, οι οποίες, όπως ανέφερε η Μαρία, μαθήτρια από σχολείο της Κολωνίας, επιτέθηκαν σε 10 Τούρκους πριν λίγο καιρό και τους σκότωσαν, ενώ επιτίθενται και σε εξορμήσεις που κάνει η ΚΝΕ σε σχολεία... Η συζήτηση φούντωσε όταν το λόγο πήρε ένας μαθητής από το Κερατσίνι μεταφέροντας πείρα από τα τελευταία γεγονότα και τη δολοφονία του 34χρονου νέου, αλλά και ένας μαθητής από την Καλλιθέα, ο οποίος ανέφερε παραδείγματα από τη δράση ενάντια στη Χρυσή Αυγή στο σχολείο του, που αποδεικνύουν πόσο θρασύδειλοι και γελοίοι είναι οι χρυσαυγίτες, όταν απέναντί τους βρίσκουν το οργανωμένο κίνημα των μαθητών και των εργαζομένων.
Νωρίτερα, πραγματοποιήθηκε στον ίδιο χώρο, συνάντηση των εκπροσώπων των οργανώσεων με τον Γιώργο Μαρίνο, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ. Στην συνάντηση ο Γιώργος Μαρίνος, τοποθετήθηκε για τις εξελίξεις στην Ελλάδα και το Διεθνές Κομμουνιστικό κίνημα, ενώ ενημερώθηκε από τους εκπροσώπους των νεολαιών για την κατάσταση στις χώρες τους.
Από την πλευρά του ο πρώην αθλητής και πρώην μέλος της τεχνικής επιτροπής ΣΕΓΑΣ Νίκος Γεωργόπουλος, μίλησε για τη σημερινή πραγματικότητα του εμπορευματοποιημένου αθλητισμού ενώ ο Ν. Πετρίδης, πρώην μέλος του ΣΕΓΑΣ, μίλησε για το σημείο που έφθασε σήμερα ο ερασιτεχνικός αθλητισμός που φυτοζωεί.
δίνω μαχαίρι σ' ολουνούς
καθώς το μπήγω μες στο χώμα
γίνεται φως γίνεται νους»
Στίχοι, τραγούδια, απαγγελίες, video wall, όλα άρρηκτα δεμένα μεταξύ τους να προσφέρουν ένα άρτιο αποτέλεσμα και να συνθέτουν το «Τέκνο της ανάγκης και της οργής». Μια πρωτότυπη μουσικοθεατρική παράσταση βασισμένη σε ποιήματα και τραγούδια μεγάλων ποιητών και μουσικοσυνθετών, επιστολές αγωνιστών, αφιερωμένη στα 45 χρόνια της ΚΝΕ.
Από τον πρώτο χτύπο στη σκηνή, εκατοντάδες επισκέπτες του Φεστιβάλ καθηλώνονται. Και μπορεί η παρουσίαση της παράστασης να σταμάτησε απότομα λόγω της ξαφνικής βροχής, όμως ακόμη κι αυτό το λίγο ήταν μεστό.
Με εικόνες από τη δράση της ΕΠΟΝ και τον ύμνο της. «Μαλτέζος, Παπαγεωργίου, Μπακόλα, Φωτόπουλος...». Αυταπάρνηση και ηρωικές πράξεις εκατοντάδων ΕΠΟΝιτών να μπαίνουν στα μητρώα της Ιστορίας.
Εικόνες από τους μαρτυρικούς τόπους εξορίας, τραγούδια για εκείνες τις χιλιάδες αγωνιστών που «περπάτησαν τον θάνατο δίχως να σκοντάψουν». Εξόριστοι στη Μακρόνησο, στη Γιούρα να γίνονται πιο σύντροφοι σύντροφε. «Κείνες τις ώρες σφίγγεις τις ώρες του συντρόφου σου, το τσιγάρο κομμένο στη μέση, γυρίζει από στόμα σε στόμα, όπως ένα φανάρι που ψάχνει το δάσος». Το μπόλιασμα με εκείνες τις όμορφες ιδέες που επιβάλλουν μοιρασιά, λεβεντιά και αυτοθυσία. «Σύντροφε, πάρε τα δυο τελευταία τσιγάρα μας. Το ένα για σένα το άλλο για τον χάροντα. Θα το ανάψετε με το ίδιο σπίρτο. Το ξέρεις, σύντροφε, τίποτα δεν χάνεται. Οι σύντροφοι θα συνεχίσουν την καρδιά σου»...
Στη μουσική παράσταση της Μάρθας Φριντζήλα και των «Kubara Project» ακούστηκαν τραγούδια των σπουδαιότερων Ελλήνων και ξένων συνθετών των δύο τελευταίων αιώνων, καθώς και παραδοσιακά τραγούδια της Ελλάδας και του κόσμου. Από την παραδοσιακή «Ανδρονίκη» από την Κύπρο και τον «Τζώνυ τον Μπόγια» του Χατζιδάκι μέχρι τη ναπολιτάνικη «Μαρουτσέλα», τη γαλλική εκδοχή του «Σουραμπάγια Τζόνι» του Kurt Weil και τα δικά της τραγούδια όπως τα «360 χλμ», την «Περσεφόνη» του Θανάση Παπακωνσταντίνου κ.ά. Σημαντική στιγμή του προγράμματος -από το δίσκο «Αϊ-Λαός» του Δημήτρη Λάγιου σε ποίηση Μιχάλη Μπουρμπούλη- η ερμηνεία της Μάρθας Φριντζήλα του τραγουδιού «Θα με δικάσει ο κούκος και το αηδόνι» που πρωτοτραγούδησε η Σωτηρία Μπέλλου. Μαζί της οι Βασίλης Μαντζούκης - τύμπανα,. Αντώνης Μαράτος - μπάσο, Κώστας Νικολόπουλος - κιθάρες, Παναγιώτης Τσεβάς - πιάνο, ακορντεόν και Αντώνης Ανδρέου - τρομπόνι.