Ξεκινώντας από τέσσερα διαφορετικά σημεία, με τις σημαίες του ΚΚΕ ψηλά, χιλιάδες νέοι - ΚΝίτες, φίλοι και οπαδοί του Κόμματος - κυκλώνουν, το βράδυ του περασμένου Σαββάτου, το Θησείο. Κόντρα στη μοιρολατρία των καιρών στέλνουν μήνυμα ανυπότακτης ζωής. Αποφασισμένοι να μη μείνουν με την πλάτη στον τοίχο και αφουγκραζόμενοι τη θύελλα που έρχεται, στέλνουν μήνυμα αισιοδοξίας: Πιο δυνατό ΚΚΕ, πιο δυνατός λαός.

Στη συγκέντρωση ήταν ιδιαίτερα μαζική η συμμετοχή των νέων της ΕΔΟΝ, ενώ παραβρέθηκε ο Ινγκαρς Πούρλακς, γραμματέας της Νεολαίας του Σοσιαλιστικού Κόμματος Λετονίας, αλλά και εργαζόμενοι συνδικαλιστές από άλλες χώρες που βρίσκονταν στην Αθήνα για το συνέδριο της Παγκόσμιας Συνδικαλιστικής Ομοσπονδίας.

Στο βήμα η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα, ξεκαθαρίζει ότι οι κομμουνιστές μετρούν τα πράγματα «με τις αρχές του 21ου αιώνα. Ε! Λοιπόν σας λέμε ότι ο σοσιαλισμός και η λαϊκή εξουσία είναι περισσότερο αναγκαία από ποτέ».

Τι ακούμε όλα τα χρόνια; Τι ακούμε τώρα μπροστά στις εκλογές και στις διάφορες συζητήσεις; Τι ακούν, μάλλον, οι νέοι και οι νέες; Οτι οι νέοι θέλουν "φρέσκες ιδέες", "πρακτικές λύσεις", "φρέσκα συνθήματα", "φρέσκα πρόσωπα". Φρέσκος και φρέσκα κυριαρχούν. Και κάθε φορά κοιτάνε πονηρά προς τα εμάς, προς το "γερασμένο" - τάχα - "πεπαλαιωμένο", "παλαιοκομματικό" ΚΚΕ.

Βεβαίως, δεν αποτελεί τίποτα το καινούριο, πάντα οι νέοι άνθρωποι ψάχνουν το καινούριο και το φρέσκο, γιατί όχι να μην το υιοθετήσουμε και εμείς. Οι νέοι και οι νέες δεν μπορούν, δεν είναι κοντά στο παρελθόν, δεν μπορούν να δουν βαθιά τη μακρινή ιστορική πείρα του κινήματος. Εμείς, όμως, θέλουμε να τους πούμε ότι, όπως και εμείς οι μεγαλύτεροι, οι μεσήλικες, οι πιο μεγάλοι, όταν χάσουμε την πυξίδα, κινδυνεύουμε να μπούμε μέσα στο στατικό να μιμούμαστε το κυρίαρχο και οι νέοι και οι νέες διατρέχουν έναν τέτοιο κίνδυνο. Πολύ περισσότερο που η αστική προπαγάνδα και όχι μόνο, η αστική εξουσία με όλους τους μηχανισμούς της είναι σε θέση να πλασάρει το πολύ παλιό, το πραγματικά ξεπερασμένο σαν "νέο" και να το ντύνει με ένα πραγματικά ελκυστικό περιτύλιγμα.

Πώς είναι δυνατόν το μισοπαράνομο, το παράνομο ΚΚΕ (που μας στόλιζαν τότε με τις πιο φρικτές και βεβαίως ανυπότακτες κατηγορίες. Μέχρι ότι θα πάρουμε τα σπίτια των ανθρώπων, θα αρπάξουμε και τις γυναίκες τους και θα τις κάνουμε λαϊκή περιουσία. Τα πιο απίθανα πράγματα έλεγαν!) πώς εξηγείται, όμως, αυτό το κόμμα το χιλιοβασανισμένο και το κυνηγημένο να γίνεται ο καθοδηγητής αγώνων και να επηρεάζει βαθιά τους αγώνες. Πώς εξηγούν την τελευταία εικοσαετία, όταν πραγματικά το ΚΚΕ και γενικότερα το κομμουνιστικό κίνημα βρεθήκαμε κυριολεκτικά με την πλάτη κολλημένη στο τοίχο, πώς έγινε δυνατό να ανασυγκροτηθούμε να επηρεάζουμε αγώνες, να πρωτοστατούμε σε αγώνες, όταν είχαμε να αντιμετωπίσουμε "θεριά μεγάλα" και όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και σε παγκόσμιο επίπεδο.

Και όταν μιλάμε για τα προβλήματα του νέου, σκεφτόμαστε και το εξής πράγμα (το σκεφτόμαστε και το ζούμε, η ΚΝΕ τα ζει τα προβλήματα, δεν κάνει αφ' υψηλού αναλύσεις): Πώς αισθάνεται, αλήθεια, ο νέος και η νέα που γυρνάει απ' το σχολείο και μαθαίνει ότι ο πατέρας του βρήκε την πόρτα του εργοστασίου κλειστή; Δεν είναι μελό ιστορία αυτή. Είναι η πραγματικότητα της ζωής όταν βλέπει ότι οι γονείς του δυσκολεύονται να τα βγάλουν πέρα, όταν ξέρει ότι ο πατέρας του, ο παππούς του ο αγρότης, προτιμάει να μη μαζέψει τα προϊόντα είτε απ' τα δέντρα, είτε απ' τα χωράφια γιατί θα τα πουλήσει σε εξευτελιστικές τιμές. Οταν ξέρει ότι ο πατέρας του και η μάνα του έχουν να αντιμετωπίσουν τις συνάφειες, τη φοροεπιδρομή στους μικρούς επιχειρηματίες και όταν βλέπουν ότι ο τζίρος πηγαίνει στα πολυκαταστήματα...

Και το μεγάλο δράμα δεν είναι μόνο οι ταξικοί φραγμοί που αυτοί δεν ξεριζώνονται από πουθενά. Το μεγάλο δράμα είναι των νέων ανθρώπων που μέχρι τα 18 τους χρόνια δεν έχουν ίχνος ελεύθερου χρόνου. Τι φρέσκες ιδέες πλασάρουν όλοι αυτοί; Κι ας μας εξηγήσουν πώς φτάσαμε στο σημείο το παιδί του δημοτικού, το παιδί του γυμνασίου, του λυκείου να τρέχει πάνω - κάτω στα φροντιστήρια, να πηγαίνει σε χίλιες μεριές, να μαθαίνει λίγα απ' όλα και να έχει άγχος, θα μπει ή δε θα μπει κι όταν βγει τι θα κάνει.

Αυτή η άποψη που έχουμε εμείς ότι τα παιδιά όχι μόνο μέχρι τα 18, αλλά και μέχρι να τελειώσει το πανεπιστήμιο, μέχρι να τελειώσει το μεταπτυχιακό, το διδακτορικό, όλα αυτά πρέπει να μπορούν να τα βγάζουν και σε υψηλό σύγχρονο επίπεδο περιεχομένου - εδώ είναι μια μεγάλη κουβέντα που σηκώνει πολλή συζήτηση - δωρεάν, ανεπηρέαστα απ' την τσέπη και απ' το οικογενειακό ταμείο. Αυτή η ιδέα είναι "παλαιοκομματική" και "δογματική"; Και μάλιστα να μη δουλεύει και να έχει και ελεύθερο χρόνο, ένα σχολείο, όχι δέκα σχολεία. Εκεί θα προετοιμάζεται και για τα ΤΕΙ και για τα ΑΕΙ, εκεί θα μαθαίνει τη γλώσσα, εκεί θα τα τελειώνει. Αυτή είναι "παλιά, ξεπερασμένη" ιδέα;

Ο δικός τους "φρέσκος" λόγος και ιδιαιτέρως ο νόμος - πλαίσιο της ΝΔ (αλλά και το ΠΑΣΟΚ λέει τα ίδια) εφηύρε το εξής πράγμα: Τα δάνεια απ' τις τράπεζες για τη φοιτητική κατοικία, για τα έξοδα των φοιτητών! Να μπορούν να παίρνουν δάνεια! Εμείς δε δεχόμαστε τα δάνεια, ούτε χαμηλότοκα, ούτε τα άτοκα. Τι θα πει δηλαδή δανείζεται η οικογένεια ή ο φοιτητής; Εφηύραν επίσης και τη δουλειά μέσα στο πανεπιστήμιο. Αντί να δουλεύει, λέει, έξω απ' το πανεπιστήμιο, να πηγαίνει να κάνει εθελοντική δουλειά μέσα στο πανεπιστήμιο και να πληρώνεται. Εμείς δε δεχόμαστε να δουλεύει κανένας μέχρι να τελειώσει τις σπουδές του, όσο ψηλά κι αν φτάνει αυτή η οροφή. Και το εννοούμε και το παλεύουμε βεβαίως, μέσα στις συνθήκες που ζούμε, έχουμε και θέσεις και συνθήματα και αιτήματα, που παίρνουν υπόψη ότι ο συσχετισμός δεν αλλάζει με συνθήματα, αλλά με ισχυρή ταξική και νεανική πάλη.

Εμείς, για παράδειγμα, ζητάμε λιγότερες ώρες δουλειάς για το σπουδαστή και το φοιτητή, αλλά να παίρνει ολόκληρο μεροκάματο και μισθό, να παίρνει άδεια χωρίς να χάνει μεροκάματα, μισθούς και ασφάλιση, για να προετοιμάζεται να δίνει εξετάσεις. Αφού εσείς θέλετε να δουλεύει ο φοιτητής, τότε ας τα πληρώσει η εργοδοσία και το κράτος. Βεβαίως, ξαναλέμε, εμείς παλεύουμε για να έχει μια Παιδεία δωρεάν, που το λιγότερο που μπορεί να πει κανείς είναι ότι οι ταξικοί φραγμοί - που σε αυτή την κοινωνία δεν καταργούνται - δεν πρέπει να αποτελούν δαμόκλειο σπάθη για να προχωρήσει, όσο κι αν προχωρήσει.

Για δείτε τι "φρέσκες" ιδέες εισπράττουμε, τόσο απ' τη ΝΔ, όσο και απ' το ΠΑΣΟΚ που, τι να σας πω, τη φρεσκάδα έφτασε να την πει πράσινη ανάπτυξη, πράσινη οικονομία, εν πάση περιπτώσει. Τώρα λέει, η ΝΔ μοίρασε ηλεκτρονικούς υπολογιστές - αυτούς τους μικρούς, της τσέπης - στη νεολαία. Τι να κάνουμε; Εμείς προ πολλού έχουμε αφήσει την ηλικία της αθωότητας και την αντίληψη της αθωότητας. Δεν υπάρχει για εμάς καμία αθώα παροχή που δεν κρύβει κάτι. Για να ψάξουμε λοιπόν τι είναι αυτά που μοίρασε; Αυτά που οι εταιρείες τα βάζουν τώρα στην άκρη, γιατί μέσα σε ένα - δύο μήνες θα πλασάρουν τα καινούρια και θα αρχίσει, άντε πάλι, αντικατάσταση.

Ο κύριος Παπανδρέου, το αναγνωρίζουμε, έκανε ένα βήμα πιο μπροστά, ένα άλμα: Ηλεκτρονικό βιβλίο. Με ένα ηλεκτρονικό βιβλίο θα μπορείς να σπουδάζεις, να μη βαραίνει και η τσάντα των παιδιών. Ηλεκτρονικό βιβλίο, ηλεκτρονική διακυβέρνηση, θα πατάς το κουμπί, θα μπαίνεις στο διαδίκτυο και θα μπορείς να μαθαίνεις τι αποφάσισε η Βουλή, τι αποφάσισε το κάθε υπουργείο, θα μπορείς από πρώτο χέρι να μαθαίνεις, λες και τώρα δεν μπορούσες να μάθεις, αν ήθελες...

Μακριά από εμάς ο φόβος στη νέα τεχνολογία και τις ραγδαίες εξελίξεις σ' αυτόν τον τομέα. Εχει περάσει προ πολλού η εποχή, πολύ παλιά, στα πρώτα βήματα της εργατικής τάξης, όταν έσπαγε τις μηχανές γιατί τις φοβότανε, γιατί τις εχθρευόταν. Εμείς σήμερα λέμε άλλο πράγμα: Ολη η τεχνολογία στα χέρια του λαού, στα χέρια της εργατικής τάξης.Εμείς αυτό που θέλουμε να κάνουμε στις εκλογές, είναι να σπάσουμε τα μούτρα εκείνων που χρησιμοποιούν την τεχνολογία για να ανεβάζουν την εκμετάλλευση, για να μειώνουν τις θέσεις εργασίας και για να ταΐζουν το διαδίκτυο με οπισθοδρομικές, κούφιες, κοσμοπολίτικες, εθνικιστικές, αναχρονιστικές απόψεις, ανακατεμένες και με πραγματικές, βεβαίως, γνώσεις και με ορισμένες επιστημονικές αλήθειες. Οχι, κύριοι, δεν τη φοβόμαστε, ακριβώς επειδή κι εμείς παρακολουθούμε τις εξελίξεις, βλέπουμε πώς μπορεί οι αποφάσεις να μηδενιστούν με το διαδίκτυο, πώς είναι δυνατόν με τη συμβολική γνώση να πηγαίνει παντού, πώς είναι δυνατόν τα επιτεύγματα της επιστήμης, της ιατρικής να μπορούν να χρησιμοποιούνται, να γίνονται και εγχειρήσεις κι από μακριά. Ολα αυτά τα πράγματα τα βλέπουμε με κομμένη την ανάσα, τα χειροκροτούμε, συγκινούμαστε για το πού μπορεί να φθάσει το ανθρώπινο μυαλό, η ανθρώπινη διορατικότητα, πού μπορεί να φθάσει η επιστήμη, όλα αυτά εμάς όμως μας οδηγούν κάπου αλλού, στο μεγάλο ζήτημα.

Οχι μόνο πια δε δεχόμαστε να παίρνουν κατακτήσεις των γονιών σας, αλλά και δικές σας, αυτές τις κατακτήσεις τις υπερασπιστήκαμε, αλλά φαίνεται και για μας, αυτά που κατακτήθηκαν με αίμα και ιδρώτα, με απολύσεις, με εκτελέσεις στον 20ό αιώνα, αυτές τις κατακτήσεις τις θεωρούμε πια ξεπερασμένες, αλλά αυτοί τις ανατρέπουν για να πάμε πιο πίσω. Εμείς, λοιπόν, συνειδητοποιούμε ότι η επιστήμη και η τεχνική και ο συσσωρευμένος πλούτος πρέπει πια να μας οδηγήσουν σε αιτήματα ριζοσπαστικά και προωθημένα, σε πλαίσια και στόχους πάλης που πάνε μπροστά, που εκφράζουν τις σύγχρονες ανάγκες, τις σύγχρονες απαιτήσεις.

Οχι, δε θέλουμε να συγκρίνουμε με το χτες και το προχτές. Συγκρίνουμε με αυτό που δικαιούμαστε σήμερα, και πολύ περισσότερο με αυτό που δικαιούμαστε αύριο. Εάν θέλετε, οι κυβερνοχώροι, οι ηλεκτρονικές διακυβερνήσεις, το ηλεκτρονικό βιβλίο μάς οδηγεί να μιλάμε και στην κάλπη για το σοσιαλισμό, για τη λαϊκή εξουσία. Μας οδηγεί να πούμε στο λαό: Γιατί ΚΚΕ; Και γιατί είμαστε παντού στα προβλήματά σου και γιατί στηρίξαμε τους αγώνες και γιατί πήραμε πρωτοβουλία και γιατί πριν αλέκτορα λαλήσαι, σου είπαμε την αλήθεια, όταν τα πρώτα συννεφάκια μαζεύονταν στον ορίζοντα και δεν περιμέναμε να έρθει η καταιγίδα και να γίνουμε εκ των υστέρων προφήτες, όπως κάνουν αριστεροανανεωτικοί και οι διάφοροι που έχουν βάλει πολύ νερό στο κρασί τους.

Ακριβώς, έλα μαζί μας, ακόμα κι αν διαφωνείς, ακόμα και αν, χωρίς να το καταλάβεις, υιοθετείς προκαταλήψεις για "γερασμένους", για "δογματικούς", για "παλαιοκομματικούς". Ελα μαζί μας, μόνο και μόνο γιατί σου λέμε ένα πράγμα: Δε μας αρκεί να γίνει μία κυβερνητική αλλαγή. Δε μας αρκεί να αντιπαλέψουμε την καταστροφική εναλλαγή του δικομματισμού. Ελα μαζί μας, γιατί μιλάμε για λαϊκή εξουσία.

Και από εκεί, έλα να το συζητήσουμε μέσα στους αγώνες, ξαναζωντανεύοντας, αναγεννώντας το εργατικό, το νεολαιίστικο, το γενικότερο λαϊκό κίνημα. Αναγεννώντας τα πρωτοβάθμια ταξικά σωματεία, τους σπουδαστικούς και φοιτητικούς συλλόγους, τις μαθητικές κοινότητες, τα σωματεία των αυτοαπασχολούμενων, τους αγροτικούς συλλόγους και όπου χρειάζεται να ξεκινήσουμε από την αρχή. Επειδή εμείς σου μιλάμε για πόλεμο απ' τα κάτω και απ' τα πάνω, επειδή εμείς δε θέλουμε να αλλάξουμε το πολιτικό σκηνικό, δε θέλουμε να αλλάξουμε το θίασο, εμείς θέλουμε να αλλάξουμε εκ βάθρων τα πράγματα.

Το φοβάσαι, έχεις ερωτηματικά, δεν το πιστεύεις; Και μόνο που δε μιλάμε μόνο για κυβερνητική εξουσία, αλλά για ανατροπή της πολιτικής εξουσίας, εσείς οι νέοι έχετε λόγο να ακουμπήσετε σ' αυτά τα συνθήματα, να ψάξετε περισσότερο, να τολμήσετε, να δοκιμάσετε.

Για να δούμε όλες αυτές τις "φρέσκες" ιδέες. Φρέσκες ιδέες ήταν η μερική απασχόληση, τα Τοπικά Σύμφωνα Απασχόλησης, η εργασιακή περιπλάνηση, η απασχολησιμότητα, η οδηγία Μπολκεστάιν είναι εδώ στα "φρέσκα"; Στα "φρέσκα προϊόντα" της Ευρωπαϊκής Ενωσης εντάσσονται! Είναι νέες μορφές της παλιάς ταξικής εκμετάλλευσης, που βεβαίως υπάρχει και θα υπάρχει, όσο υπάρχει ο καπιταλισμός.

Ναι, είναι αλήθεια, τα αστικά κόμματα, η αστική εξουσία, οι καπιταλιστές, ο ιμπεριαλισμός, βρίσκουν πράγματα, το μυαλό τους τρέχει μπροστά, για να σώσουν αυτό το ξεπερασμένο και σάπιο σύστημα. Και αναγκάζονται να βρίσκουν νέους τρόπους, νέες ιδέες, νέες μορφές, μόνο που αυτές οι νέες ιδέες, οι νέες μορφές - ορισμένες από αυτές είναι πραγματικά και πολύ εντυπωσιακές - ένα στόχο έχουν: Να ανεβάσουν στα ύψη την ταξική εκμετάλλευση και πάνω απ' όλα να μετατρέψουν το μυαλό της νεολαίας σε μία αλοιφή, να μην μπορεί να σκέφτεται, να μην μπορεί να προσανατολίζεται.

Για σκεφτείτε, μέχρι πού αναγνωρίζουν την πολιτική δράση; Μέχρι την κάλπη. Αλλά ας σκεφθούμε και κάτι άλλο. Και εδώ απευθυνόμαστε και στους γονείς σας, και στους παππούδες και τις γιαγιάδες σας και σε σας τους ίδιους. Ξέρετε τι γίνεται μετά από κάθε εκλογική αναμέτρηση; Ολες οι εκλογικές αναμετρήσεις που είχαμε, να το πούμε καθαρά, το έχουμε πει άλλωστε και με εκτιμήσεις, ανεξάρτητα απ' το γεγονός ότι οδήγησαν σε μία σταθερή, δυναμική άνοδο του Κόμματος, όταν είχε φθάσει σχεδόν στον πάτο στις αρχές του '91 - και αυτό είναι σημαντικό, δεν πρέπει να χάνεται -, αλλά ορατές, σημαντικές διεργασίες δεν είχαμε. Η καταστροφική, επικίνδυνη δικομματική εναλλαγή καλά κρατεί.

Κι ας γελάσουμε τώρα. Ο "φρέσκος" ΣΥΡΙΖΑ, με τα "φρέσκα" πρόσωπα, ανακάλυψε ότι ο δικομματισμός πέθανε τον περασμένο Δεκέμβρη και τώρα ψάχνει να πιάσει το 3% και έχει πρώτο στόχο το δικομματισμό! Αυτές είναι οι "φρέσκες" ιδέες, που εμείς δεν υιοθετούμε. Με συγχωρείτε γι' αυτή την τοποθέτηση, αλλά, όταν η συζήτηση γίνεται πάνω στο φρέσκο, το πρακτικό και αποτελεσματικό, δεν μπορεί να μην απαντήσουμε σε τέτοιες προκλήσεις.

Για να δούμε όμως τι γίνεται μετά από κάθε εκλογική αναμέτρηση; Πότε βγαίνει η ΝΔ και πότε το ΠΑΣΟΚ. Και την άλλη μέρα, κυριολεκτικά, πριν ακόμα γίνει η ορκωμοσία της Βουλής, βροχή τα υπομνήματα στον Περισσό ή στα τοπικά γραφεία. Υπόμνημα από έναν τοπικό σύλλογο ή φορέα, μέχρι τριτοβάθμιες συνδικαλιστικές οργανώσεις. Να πάτε στη Βουλή αυτό το ζήτημα, να πάτε το άλλο, διεκδικήστε, κι από πάνω χτυπήστε το χέρι σας, να σας ακούσουν, να πονέσει το χέρι σας στα έδρανα της Βουλής. Πρώτη φορά έχει γίνει αυτό. Κάθε μέρα παίρνουμε υπομνήματα με κλειστή τη Βουλή, με διαλυμένη μάλλον τη Βουλή, για να τα υποβάλουμε μόλις γίνει η καινούρια Βουλή.

Μα και βέβαια, αγαπητοί φίλοι απ' τα λαϊκά στρώματα, αυτό θα το κάνουμε, οι βουλευτές βεβαίως θα το κάνουν μέσα στη Βουλή. Αλλά πάλι τα ίδια θα υπάρχουν στις 5 Οκτώβρη; Θα καθίσει καλά, ας πούμε, το ΠΑΣΟΚ; Θα κάτσει και η ΝΔ που χτυπιόταν να μην έχει το χάσμα; Θα ξαναρχίσει η δικομματική αντιπαράθεση μέχρι τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας; Από τις 5 Οκτώβρη θα γίνει η συζήτηση αν η ΝΔ θα ψηφίσει για τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και αν θα πάμε σε νέες εκλογές. Σωρεία τα υπομνήματα, και τι θα περιμένει η εργατιά, τι θα περιμένει η νεολαία που ανήκει στα λαϊκά στρώματα; Να υποβάλουμε την Ερώτηση, την Επερώτηση, την προ ημερήσιας διάταξης, τα υπομνήματα και άντε να περιμένω τις απαντήσεις των υπουργών. Θα τα κάνουμε κι αυτά, αλλά τι το καινούριο μπορεί να γεννηθεί τη Δευτέρα; Για να πάψουμε να συζητάμε και να στοιχηματίζουμε τι θα γίνει με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας ή ενδεχομένως πόσες εκλογικές μάχες είναι μπροστά.

Ε! λοιπόν το ΚΚΕ, χωρίς αντιφάσεις, με σταθερότητα, δίνει απάντηση: Στις 5 Οκτώβρη πρέπει να 'χει γίνει κάτι που δεν έγινε σε όλες τις προηγούμενες αναμετρήσεις: Και οι δύο κάτω και το ΚΚΕ ψηλά.

Μη σκεφτείτε, βεβαίως, ότι ονειρευόμαστε ότι αν λειτουργήσει αυτός ο συνδυασμός, τη Δευτέρα θα δοκιμάζουμε κοστουμάκια για συγκυβέρνηση ή ότι θα 'μαστε εμείς κυβέρνηση. Το έχουμε καθαρό: Αντιπολίτευση θα είμαστε. Λαϊκή αντιπολίτευση, εργατική, αγροτική, νεανική αντιπολίτευση. Αυτό το 'χουμε καθαρό.

Αυτό που θα μετρήσει όμως είναι το εξής: Αν μετρώντας τα κουκιά και τους βουλευτές και πέρα από τα διάφορα χαμόγελα τα "μικρά", τα έτσι, τα αλλιώς, μέσα τους τρέμουν γιατί το ΚΚΕ, όχι μόνο βεβαίως παρέμεινε τρίτο, αλλά πήγε ψηλά. Για ποιο λόγο; Γιατί θα ξέρουν ότι αυτό το εκλογικό ποσοστό θα το εισπράξουν σε δυναμικότερο, αποφασιστικότερο λαϊκό κίνημα. Εμείς εκεί θα μετρήσουμε τα αποτελέσματα των εκλογών.Τη γροθιά θα τη χτυπήσουμε στο έδρανο της Βουλής. Αλλά αν δεν έχουν γίνει διεργασίες, τότε θα μας λέει ο επόμενος πρωθυπουργός "ο λαός ψήφισε, η δημοκρατία νίκησε" και η ΝΔ θα μας λέει "ε, λοιπόν, και τι κερδίσατε, ποιος σας άκουσε;".

Δεν πρόκειται για ηττοπαθή τοποθέτηση. Πρόκειται για τοποθέτηση φιλόδοξη, αισιόδοξη και ευαίσθητη. Κι αυτή την απευθύνουμε στο λαό: Αν θέλεις κάτι διαφορετικό, φύγε κι από τους δύο στην κάλπη, τρομοκράτησέ τους, φόβισέ τους.

Δεν ιδρώνει το αυτί τους από τις φωνές μέσα στη Βουλή. Κι αν θέλετε, δεν ιδρώνει το αυτί τους κι από τουφεκιές στον αέρα. Για δείτε τον περασμένο Δεκέμβρη, πραγματικά ένα ρωμαλέο νεολαιίστικο κίνημα που όμως κατάφεραν αυτό το κίνημα να το καναλιζάρουν εκεί που ήθελαν. Εργατικές κινητοποιήσεις είχαμε. Αλλά αυτές οι εργατικές, αγροτικές κινητοποιήσεις δεν μπόρεσαν να μετεξελιχθούν σε ένα ποτάμι, σ' ένα ισχυρό κίνημα που αποσπά, που ματαιώνει, πανελλαδικά. Γιατί ποιος θα εκπλήρωνε αυτό το ρόλο; Η ΓΣΕΕ και η ΑΔΕΔΥ; Μήπως ο κ. Παπανδρέου σαν αξιωματική αντιπολίτευση έδωσε την άδεια σε αυτές τις συνδικαλιστικές οργανώσεις, στα στελέχη του, "να γίνει ένα μεγάλο κίνημα γιατί ήρθαμε να αντιμετωπίσουμε τη δεξιά πολιτική"; Τίποτα. Εκαναν τόσα, όσα για να έχουμε τη ΓΣΕΕ να λέει σήμερα θέλουμε την αναδιανομή του 1981! Αυτές είναι οι "φρέσκες" και "εκσυγχρονιστικές" ιδέες! Εκαναν τόσα, όσα για να διευκολύνουν να ξαναγυρίσουμε πίσω.

Το χρέος των ανθρώπων που έχουν συνειδητοποιήσει ότι ανάμεσα στα δύο κόμματα δεν υπάρχουν διαφορές είναι μεγάλο σε αυτή τη μάχη. Μας χρεώνουν κι εμάς να γίνουμε πιο μαχητικοί, πιο αποφασιστικοί, να φωνάζουμε περισσότερο. Εμείς θα το εκπληρώσουμε το χρέος μας, αλλά έχετε κι εσείς χρέος και οι γονείς σας, όσων οι γονείς σας δεν έχουν αποφασίσει ακόμη. Εχουν χρέος απέναντι σε εσάς, αλλά έχουν κι αυτοί χρέος. Από τη στιγμή που σήμερα πάνω από το 60% των εργαζομένων έχουν καταλήξει ότι ανάμεσα στα κόμματα δεν υπάρχουν διαφορές, τότε το χρέος τους είναι να μην πονοκεφαλιάζουν αν ο ένας διαφέρει περισσότερο στο ένα ή ο άλλος διαφέρει περισσότερο στο άλλο. Οταν η ΝΔ παρέλαβε την κυβέρνηση υπήρχαν, με την επίσημη στατιστική - που εμείς δεν την παραδεχόμαστε - καταγεγραμμένοι 532.000 άνεργοι. Η ΝΔ έχει πολλαπλασιάσει τις θέσεις Stage και παραδίδει - με μια στατιστική που εμείς δε τη δεχόμαστε - 432.000 ανέργους. Επί ΠΑΣΟΚ το μεροκάματο ήταν 20 ευρώ και κάτι, με τη ΝΔ έχει γίνει 30 ευρώ και κάτι, βεβαίως με αγοραστική ικανότητα ακόμη μειωμένη, μην κοιτάμε τους απόλυτους αριθμούς. Θα διαλέξεις; Ο Καραμανλής λέει θα παγώσω τους μισθούς, ο Παπανδρέου λέει θα δώσει 40 λεπτά τη μέρα αύξηση.

Θα μπούμε ανάμεσα σε αυτές τις δύο επιλογές; Αδύνατον, λέμε εμείς. Δεν είναι δυνατόν. Η εναλλαγή των δύο κομμάτων είναι καταστροφική και θα είναι καταστροφική γι' αυτό που έρχεται μπροστά. Δεν είναι οποιεσδήποτε εκλογές, είναι βαθιά κρίση και βεβαίως το καπιταλιστικό σύστημα περιοδικά περνάει κρίση και από αυτή την κρίση θα ανακάμψει. Η ανάκαμψη προετοιμάζεται και στην Ευρώπη και στην Ελλάδα. Προετοιμάζεται από τη ΝΔ με τα 50 δισ. που έδωσε στους επιχειρηματίες, προετοιμάζεται και από το ΠΑΣΟΚ με τα αντίστοιχα δισ. που θα δώσει στους επιχειρηματίες και με το πολύ πλατύ πεδίο της "πράσινης ανάπτυξης".

Κι εμείς ρωτάμε: Οι "πράσινοι επενδυτές" θα δώσουν 1.400 ευρώ κατώτατο μισθό; Θα καταργήσουν την εργασιακή περιπλάνηση των νέων; Οι "πράσινοι επενδυτές" θα δώσουν περισσότερες ασφαλιστικές εισφορές για να βελτιωθούν τα ταμεία τα ασφαλιστικά; Θα επιστρέψουν τα δισεκατομμύρια που χρωστάνε στα ασφαλιστικά ταμεία; Τίποτα απ' όλα αυτά. Θα είναι το ίδιο και χειρότεροι. Και μάλιστα οι "πράσινες επενδύσεις" χρειάζονται πολύ λιγότερο ανθρώπινο δυναμικό. Τα αιολικά πάρκα που λένε στα νησιά, τι είναι, που θέλουν μέχρι και στη Μακρόνησο και τα Γιούρα να κάνουν! Χρειάζονται πολύ προσωπικό για να λειτουργήσουν τα αιολικά πάρκα; Κοροϊδεύουν. Και εν πάση περιπτώσει τι δουλειά έχει η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ; Αυτές οι επενδύσεις θα γίνουν και στην Ελλάδα, και στα Βαλκάνια, δεν υπάρχουν σύνορα για το κεφάλαιο.

Είμαστε εμείς "ξεπερασμένοι" που μετράμε τα πράγματα με το Μάαστριχτ, που μετράμε τα πράγματα με τη Λισαβόνα, με την Μπολόνια (που την ξέρουν πολύ καλά οι φοιτητές και οι σπουδαστές); Μετράμε τα πράγματα, όχι με το 1917 όταν έγινε η Οκτωβριανή Επανάσταση, μετράμε τα πράγματα με τις αρχές του 21ου αιώνα. Ε, λοιπόν σας λέμε ότι ο σοσιαλισμός και η λαϊκή εξουσία είναι περισσότερο αναγκαίο από ποτέ!

Η κάλπη στις 4 Οκτώβρη δε θα είναι επαναστατική, δεν υπάρχει κάλπη επαναστατική. Οταν θα 'ρθει εκείνη η ώρα θα έχουν προκύψει πολύμορφες διεργασίες, πολύ πιο επαναστατικές από μια επαναστατική κάλπη. Αλλά η κάλπη της 4ης Οκτώβρη κρίνει την ικανότητα του λαϊκού και νεολαιίστικου κινήματος να απειθαρχήσει, να αψηφήσει εκβιασμούς, να αντισταθεί και να αντεπιτεθεί. Για να δούμε, λοιπόν, σε ποιες "ξεπερασμένες και παλαιολιθικές" ιδέες καλούμε εμείς τη νεολαία. Εμείς λέμε π.χ. ότι πρέπει να καταργηθεί η επιχειρηματική δραστηριότητα στην Παιδεία και την Υγεία. Δεν κρύβουμε ότι εμείς θέλουμε η καπιταλιστική ιδιοκτησία και οι καπιταλιστές να φύγουν από τη μέση, να χάσουν την περιουσία τους, δε μας νοιάζει. Λέμε εδώ και τώρα να καταργηθεί κάθε επιχειρηματική δραστηριότητα στον τομέα της Παιδείας και της Υγείας, διαφορετικά θα διεισδύουν, θα διεισδύουν διαρκώς. Εμείς λέμε ότι δεν πρέπει να υπάρχουν κολέγια, παρακολέγια και όλα αυτά τα μεσοβέζικα πράγματα, και τα δημόσια και τα ιδιωτικά μεσοβέζικα.

12χρονο ενιαίο σχολείο, μεταλυκειακά για την επαγγελματική εκπαίδευση, και τα πανεπιστήμια. Εμείς δεν υιοθετήσαμε και δε χαϊδέψαμε αυτιά για... κάθε χωριό κι ένα ΤΕΙ, κάθε πόλη κι ένα πανεπιστήμιο και τώρα τα κλείνουν, μισοπανεπιστήμια, μισόΤΕΙ, ψεύτικες λύσεις. Δε χαϊδέψαμε αυτιά. Και είπαμε όχι στην ψευτοανωτατοποίηση των ΤΕΙ. Δικαιωθήκαμε ή όχι;

Εμείς, π.χ., λέμε όχι στον εμπορευματοποιημένο αθλητισμό, έξω οι επιχειρηματίες κι από το ποδόσφαιρο και από το μπάσκετ και από τον κλασικό αθλητισμό. ΟΧΙ στον αθλητισμό και το ποδόσφαιρο των μεταγραφών, αυτό το σημαντικό λαϊκό άθλημα. Πέφτουν όχι μόνο εκατομμύρια, ξεπλένεται και χρήμα. Χάνει μια ομάδα, φταίει και ο προπονητής, κάνει μεταγραφή. Πού είναι ο λαϊκός αθλητισμός όπου τα παιδιά από μικρά θα μαθαίνουν και το ποδόσφαιρο και την τέχνη του ποδοσφαίρου και πάνω εκεί να αναπτυχθεί και ο πρωταθλητισμός;

Πού είναι οι "ξεπερασμένες" ιδέες; Η φοβερή κατάσταση που υπάρχει - και είναι και η ιδεολογική, πολιτική και κοινωνική διάβρωση - με τις "νέες" εκσυγχρονιστικές αντιλήψεις για τα ναρκωτικά... Αυτό το μεγάλο κοινωνικό πρόβλημα - που ο πυρήνας του βρίσκεται μέσα στο ίδιο το κοινωνικό σύστημα - ιατρικοποιείται, γίνεται ψυχιατρικό πρόβλημα, το θύμα του καπιταλισμού γίνεται θύμα ψυχασθένειας, διαχωρισμοί σε "μαλακά" και "σκληρά" ναρκωτικά, τώρα θα συνταγογραφούν τα υποκατάστατα και οι ιδιώτες, στην πρόληψη και την αποκατάσταση μπαίνουν οι εταιρείες... Ε, αυτές θα θέλουν να αυγατίζει η ναρκομανία, να αυγατίζουν τα υποκατάστατα, ο θάνατός σου η ζωή μου, εδώ θα βγει πολύ χρήμα. ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ανανεωτές και όλοι, μας προσφέρουν και το "ολλανδικό μοντέλο" το αποτυχημένο και δεν λένε και την αλήθεια πού κατάντησε...

Μα δεν υπάρχει τομέας που δεν εκσυγχρονίστηκε ο αντίπαλος και δεν έγινε πιο επικίνδυνος για τη νεολαία και το λαό.

Τι ζητάμε εμείς: Δουλειά για όλους τους νέους. Εν πάση περιπτώσει, όσο υπάρχει ανεργία στους νέους να παίρνουν υψηλά επιδόματα, να παίρνουν ένσημα στην ανεργία και να έχουν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Λέμε 5ήμερο δουλειάς, 7ωρο. Οταν στο τέλος του 19ου αιώνα μάτωνε η εργατιά - γυναίκες και άντρες - για το 8ωρο, στις αρχές του 21ου αιώνα θεωρείται το 7ωρο πολυτέλεια! Βεβαίως δίνουν το 4ωρο είναι αλήθεια, αλλά είναι μισοδουλειά, μισοανεργία.

Εχοντας συναίσθηση των ευθυνών μας, έχοντας συναίσθηση μιας μεγάλης ιστορίας που έχει το Κόμμα, αλλά και έχοντας συναίσθηση τού σήμερα και τού αύριο, θα πούμε για άλλη μια φορά: Ερχονται χειρότερα, θύελλες. Γιατί η ανάκαμψη από την κρίση προϋποθέτει πιο κάτω τα δικαιώματα της νεολαίας, πιο κάτω τα δικαιώματα της εργατιάς, πιο κάτω τα δικαιώματα και των συμμάχων των λαϊκών στρωμάτων. Τέρμα λοιπόν οι εκβιασμοί, τέρμα "να δοκιμάσω κάτι άλλο", τέρμα το "δεν έχω καθαρό τι θα κερδίσω αν ψηφίσω ΚΚΕ». Τέρμα! Δεν απαγορεύουμε σε κανέναν να το λέει και να το υποστηρίζει. Μας ξέρεις, είσαστε πολλοί που μας εκτιμάτε, μας συμπαθείτε. Τι στην ευχή, γιατί στην κάλπη θα πας με κρύα καρδιά ξανά να ψηφίσεις ΝΔ ή να επιστρέψεις στο ΠΑΣΟΚ ή με κρύα καρδιά, ξανά ΠΑΣΟΚ; Αυτή η δυσαρέσκεια πού θα φανεί στις 4 Οκτώβρη;

Ενα παράδειγμα: στις ευρωεκλογές ένα μεγάλο κύμα πολιτικά δυσαρεστημένων - υπήρχε κι ένα κομμάτι του ωχαδελφισμού και της αδιαφορίας - θεώρησε ότι τιμωρεί τα δύο κόμματα με την αποχή, κι εκεί συμπαρασύρθηκαν και φίλοι του Κόμματος σε αυτή τη διαδικασία. Στράφι πήγε η αποχή. Ποιος τη μετράει την αποχή, ποιον τον νοιάζει για την αποχή; Τους πείραξε μεν, αλλά ξέρουν πάρα πολύ καλά ότι η αποχή σημαίνει "μένω στη γωνία" στο όνομα της διαμαρτυρίας. Αυτόν που μένει στη γωνία ή αυτούς που κάνουν πολύ αργά και βασανιστικά βήματα, μπορούν να τους ενσωματώσουν.

Αντεπίθεση εδώ και τώρα, να κερδίσουμε χρόνο. Την άλλη μέρα μετά τις εκλογές, όταν εκείνοι θα ξανασκέφτονται ποιος θα ψηφίσει τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, εμείς θα πρέπει μαζί με όλο το λαό - όχι μόνο εμείς οι κομμουνιστές, ούτε θεωρούμε ότι έχουμε το μονοπώλιο του ριζοσπαστισμού - πρέπει να βγούμε με αιτήματα συγκεκριμένα. Μισθοί, συντάξεις, να καταργηθούν οι εισφορές στον τομέα της Υγείας.

Πρέπει να βγούμε με αιτήματα τεκμηριωμένα. Πάνω στον πλούτο που παράγουν οι άνθρωποι, πάνω στην κερδοφορία και έχουμε απόλυτη δυνατότητα να τεκμηριώσουμε. Να τους ξεκαθαρίσουμε: Ούτε μισό ευρώ δεν καταθέτουμε εμείς στο δικό σας το ταμείο για να ανακάμψετε εσείς και να ξαναβρεθούμε πάλι στον πάτο. Την κρίση θα την πληρώσετε εσείς και την κρίση πρέπει να την πληρώσουν πολιτικά στις 4 Οκτώβρη.

Οταν θα συζητάνε και θα μετράνε τις έδρες, όταν άλλοι θα είναι δυσαρεστημένοι γιατί δεν έγιναν υπουργοί και θα αρχίσει το κους κους, όταν άλλοι θα συζητάνε αν θα παραμείνει αρχηγός στο ένα κόμμα, όταν άλλοι θα οργανώνουν συνέδρια για να δουν ποια φυσιογνωμία θα έχουν οι Συριζαίοι - θα κάνουν συνέδριο για να δουν εάν θα έχουν έντεκα αρχηγούς ή έναν - εμείς ένα πράγμα θα πρέπει να έχουμε στο νου μας, Κόμμα και ΚΝΕ: Οργάνωση της ταξικής πάλης, συμμαχία με τα μικροαστικά λαϊκά στρώματα - δεν το λέμε υποτιμητικά - κοινωνική συμμαχία, ξανά συζήτηση για τη συγκρότηση του Μετώπου, ξανά συζήτηση για τη λαϊκή εξουσία και τη λαϊκή οικονομία.

Εμείς δεν έχουμε τέτοιους πονοκεφάλους, να βρούμε τη φυσιογνωμία μας, υπαρξιακά προβλήματα. Εμείς έχουμε εργαλεία και όπλα στα χέρια μας, την πείρα μας, τους αγώνες, κατακτήσεις, αυτές που έγιναν σε χώρους δουλειάς, ανακλήθηκαν απολύσεις, χάρη στη δράση των ταξικών δυνάμεων. Εχουμε και νίκες, σε περιορισμένους χώρους, αλλά εκεί που ήταν ισχυρό το ΚΚΕ και η ΚΝΕ, εκεί είχαμε και νίκες. Για σκεφτείτε λοιπόν αν ήμασταν νικητές με τα σημερινά δεδομένα, πανελλαδικά, θα έχουμε πολύ περισσότερες. Εχουμε πολύ δουλειά να κάνουμε. Εχουμε ντοκουμέντα, έχουμε τις αποφάσεις του Συνεδρίου, έχουμε εκτιμήσεις για το σοσιαλισμό, έχουμε θέσεις για τον ιμπεριαλισμό, για τον πόλεμο, για το τι θα γίνει με το Αιγαίο, με το Κυπριακό, για το όνομα της γειτονικής χώρας. Δεν έχουμε ούτε κοστούμια να φορέσουμε, ούτε γιατί κάποιος μας άφησε έξω από το υπουργείο και ήμαστε στεναχωρημένοι, ούτε τι θα γίνει με τους αρχηγούς, ούτε με τα συνέδρια φυσιογνωμίας. Τίποτα απ' όλα αυτά. Είμαστε έτοιμοι να αντιδράσουμε, είμαστε έτοιμοι να αντεπιτεθούμε. Να μη χαθεί χρόνος.

Σύντροφοι και συντρόφισσες, αν κάποιος έχει δέκα λόγους να ψηφίσει ΚΚΕ, να ψηφίσει, αν κάποιος έχει 100 λόγους βεβαίως θα ψηφίσει. Αν τώρα έχει και ένα λόγο, να μας ψηφίσει. Και ένα λόγο. Γιατί δεν έχει κανένα λόγο ο νέος που ανήκει στην εργατική λαϊκή οικογένεια να ψηφίσει τα κόμματα των αφεντικών. Δεν έχει κανένα λόγο να δώσει το προβάδισμα στο κόμμα που η πλουτοκρατία το θέλει να νικήσει: Το ΠΑΣΟΚ. Δεν έχει κανένα λόγο να ψηφίσει ΝΔ, γιατί και η πλουτοκρατία θέλει να μην κουτσαθεί εντελώς, να μη σπάσει το πόδι της εντελώς η ΝΔ, τη θέλει να κοντύνει λίγο αλλά να σταθεί. Δεν έχει κανένα λόγο να ψηφίσει τα κόμματα εκείνα που εναλλάξ τα εμπιστεύεται η πλουτοκρατία και τα εμπιστεύεται όχι μόνο γιατί παίρνουν μέτρα κατά των εργαζομένων, αλλά διαλέγει καμιά φορά κι εκείνο το κόμμα που ξέρει να κοροϊδεύει και να εξαπατά καλύτερα τους εργαζομένους. Και είναι γεγονός, στην κούρσα του δικομματισμού, τώρα τερματίζει πρώτο το ΠΑΣΟΚ, ενώ το 2004 στην παραπλάνηση, την κούρσα την κέρδισε η ΝΔ.

Ας τα σκεφτεί καλά ο νέος άνθρωπος κι αυτός που θέλει τον κυβερνοχώρο και την ηλεκτρονική διακυβέρνηση κι αυτός που θέλει τις νέες τεχνολογίες. Για μας τα πάντα ξεκινάνε και τελειώνουν: Κερδίζει ο εργάτης; Κερδίζει ο αγρότης; Κερδίζει ο νέος που ανήκει στην εργατική λαϊκή οικογένεια; Και πάνω απ' όλα, δε θα 'ρθει η ώρα πια, η εργατική τάξη και οι σύμμαχοί της, να γίνουν οι πρωταγωνιστές; Αυτοί θα είναι οι πρωταγωνιστές, γι' αυτό δουλεύουμε και τότε πραγματικά θα μπούμε σε έναν άλλο δρόμο, αλλά δεν μπορούμε να έχουμε καμία χαμένη μάχη. ΚΚΕ, και πείστε τους γονείς σας, αν ταλαντεύονται, αυτούς τους γονείς που τσακίζονται πραγματικά για να σας δώσουν ένα καλύτερο μέλλον, αλλά να τους πείτε καθαρά: "Φιλώντας... ποδιές", δε λύνονται τα προβλήματα. Πυγμή, δύναμη, να τους φοβίσουμε»!