Οσο κι αν ο ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί να ξεπλύνει την ΕΕ, παρουσιάζοντας την αυριανή αντικομμουνιστική φιέστα στην Εσθονία σαν «παραφωνία» στις «αρχές» και τις «αξίες» της, η διακηρυγμένη στρατηγική της Ευρωένωσης δεν μπορεί να κρυφτεί, αφού η βρώμικη και αντιεπιστημονική «γραμμή» εξίσωσης του ναζισμού με τον κομμουνισμό αποτελεί επίσημη πολιτική της.

Η ΕΕ κουβαλάει από τα γεννοφάσκια της τον αντικομμουνισμό και φροντίζει με κάθε ευκαιρία να το υπενθυμίζει στους λαούς. Οχι τυχαία άλλωστε, στο πλαίσιο ξαναγραψίματος της Ιστορίας, η ΕΕ δεν δίστασε να βαφτίσει «μέρα της Ευρώπης» την 9η Μάη, τη μέρα δηλαδή της Αντιφασιστικής Νίκης, που οι λαοί, με εμπροσθοφυλακή τον Κόκκινο Στρατό, σήκωναν την κόκκινη σημαία με το σφυροδρέπανο στο Ράιχσταγκ, σηματοδοτώντας τη συντριβή του φασισμού.

Απ' αυτήν τη σκοπιά, ξεχωρίζει το ψήφισμα που εγκρίθηκε στο Ευρωκοινοβούλιο στις 2/4/2009, ανακηρύσσοντας την 23η Αυγούστου πανευρωπαϊκή Μέρα Μνήμης «για τα θύματα όλων των ολοκληρωτικών και αυταρχικών καθεστώτων», το οποίο χαρακτηρίζει τον κομμουνισμό «ολοκληρωτικό καθεστώς» και κατηγορεί τις κυβερνήσεις στα πρώην σοσιαλιστικά κράτη για «εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας».

Ούτε λίγο ούτε πολύ, το Ευρωκοινοβούλιο θεωρεί τις χώρες όπου οικοδομήθηκε ο σοσιαλισμός «απότοκο» του φασισμού, υποστηρίζοντας ότι «η ευρωπαϊκή ενοποίηση υπήρξε εξαρχής μια απάντηση στα δεινά που επέφεραν δύο παγκόσμιοι πόλεμοι και η ναζιστική τυραννία που οδήγησε στο Ολοκαύτωμα και στην επιβολή ολοκληρωτικών και αντιδημοκρατικών κομμουνιστικών καθεστώτων στην Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη».

Ακόμα, ξεκαθαρίζει ότι στόχος ήταν και παραμένει το ξαναγράψιμο της Ιστορίας, σημειώνοντας ότι «η Ευρώπη δε θα ενωθεί ποτέ αν δεν μπορέσει να καταλήξει σε κοινή θεώρηση της Ιστορίας της, να αναγνωρίσει το ναζισμό, το σταλινισμό και τα φασιστικά και κομμουνιστικά καθεστώτα ως μέρος της κοινής Ιστορίας της και αν δεν διεξαγάγει τίμιο και ουσιαστικό διάλογο για τα εγκλήματα των καθεστώτων αυτών κατά τον περασμένο αιώνα».

Το επόμενο βήμα προς την ίδια αντιδραστική κατεύθυνση έγινε στο Ευρωκοινοβούλιο, με τη σύσταση, στις 21/4/2010, μιας «άτυπης» ομάδας ευρωβουλευτών με τον τίτλο «Συμφιλίωση των Ευρωπαϊκών Ιστοριών», που έχει διακηρυγμένο στόχο: «Να αναπτύξουμε μια κοινή προσέγγιση σχετικά με τα εγκλήματα των ολοκληρωτικών καθεστώτων, μεταξύ άλλων του κομμουνιστικού καθεστώτος της ΕΣΣΔ, για να διασφαλιστεί η συνέχεια της διαδικασίας της αξιολόγησης των ολοκληρωτικών εγκλημάτων και η ίση μεταχείριση και μη διάκριση των θυμάτων ολοκληρωτικών καθεστώτων».

Ακολούθησαν κείμενα, όπως έκθεση της Κομισιόν, με θέμα «Η μνήμη των εγκλημάτων που διαπράχθηκαν από τα ολοκληρωτικά καθεστώτα στην Ευρώπη» (δημοσιεύτηκε στις 22/12/2010). Στην έκθεση η Κομισιόν καταγράφει τα βήματα που έχουν γίνει σε επίπεδο ΕΕ και κρατών - μελών για προώθηση της αντικομμουνιστικής εκστρατείας.

Μάλιστα, καλεί τα κράτη - μέλη να προχωρήσουν ενιαία σε αυτήν την κατεύθυνση, σημειώνοντας καθυστερήσεις και καταγράφοντας «θετικά» βήματα που έχουν κάνει ορισμένα κράτη - μέλη στον τομέα αυτό (π.χ. θεσμική απαγόρευση κομμουνιστικών συμβόλων, καθιέρωση ως ποινικού αδικήματος της άρνησης των εγκλημάτων των σοσιαλιστικών καθεστώτων κ.λπ.).

Ετσι, φτάσαμε σε χώρες της ΕΕ, όπως της Βαλτικής, να απαγορεύονται τα κομμουνιστικά σύμβολα, να αποθεώνονται οι συνεργάτες των ναζί. Στην Ουγγαρία, να απαγορεύεται η χρήση κομμουνιστικών συμβόλων, το Κοινοβούλιο να ψηφίζει τροπολογίες στον ποινικό κώδικα, βάσει των οποίων τα «εγκλήματα του κομμουνισμού» ταυτίζονται με το Ολοκαύτωμα των Εβραίων. Οποιος δημόσια αρνηθεί ότι υπήρξαν «εγκλήματα του κομμουνισμού» να φυλακίζεται. 'Η στην Τσεχία, να απαγορεύεται από την κυβέρνηση η δράση της Κομμουνιστικής Ενωσης Νεολαίας.

Επιπλέον, «εκδηλώσεις μνήμης» σαν την αυριανή στην Εσθονία, γίνονται κάθε χρονιά σε διαφορετικές ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, ενώ γενικεύονται τα «προγράμματα» σε δήμους, σχολεία, πανεπιστήμια και κάθε λογής ιδρύματα, που με τον πακτωλό χρημάτων της ΕΕ επιχειρούν να ξαναγράψουν την Ιστορία στα μέτρα των καπιταλιστών, με στόχο να ρίξουν λάσπη στο σοσιαλισμό και την εργατική εξουσία, την προοπτική των λαών.

Στην Εσθονία, σε μια χώρα όπου 275.000 Σοβιετικοί στρατιώτες και παρτιζάνοι έδωσαν τη ζωή τους για την απελευθέρωσή της από το ναζιστικό ζυγό, γίνεται μεγάλη προσπάθεια από τις αστικές κυβερνήσεις των τελευταίων δεκαετιών, με τη στήριξη της ΕΕ και των ΗΠΑ, να κατοχυρωθεί η ηρωοποίηση όσων πολέμησαν στο πλευρό των ναζί κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Ενδεικτικό είναι ότι το εσθονικό Κοινοβούλιο, το Φλεβάρη του 2012, ενέκρινε απόφαση σύμφωνα με την οποία και επίσημα το κράτος αναγνωρίζει τους Εσθονούς ναζί ως «αγωνιστές της ελευθερίας»...

Στη χώρα αυτή ξηλώνονται αντιφασιστικά μνημεία, όπως συνέβη τον Απρίλη του 2007 με το μνημείο του μπρούντζινου στρατιώτη «Αλιόσα» από την κεντρική πλατεία του Ταλίν, για την αποκαθήλωση του οποίου έγινε αιματοκύλισμα από την αστυνομία, με έναν νεκρό.

Ταυτόχρονα, στήνονται μνημεία για όσους Εσθονούς συμμετείχαν στις φασιστικές λεγεώνες των «Ες-Ες» και προς τιμήν των χιτλερικών στρατευμάτων που βρίσκονταν στη χώρα έως το 1944. Το ΚΚ και τα κομμουνιστικά σύμβολα έχουν απαγορευθεί, ενώ η περίοδος που η Εσθονία βρισκόταν στη σύνθεση της ΕΣΣΔ θεωρείται «κατοχή». Μάλιστα, στο Ταλίν λειτουργεί «Μουσείο σοβιετικής κατοχής» για την περίοδο 1940 - 1991.

Επίσης, η κυβέρνηση της Εσθονίας έχει χαρακτηρίσει, εδώ και μια δεκαετία, την 22η Σεπτέμβρη, μέρα που απελευθερώθηκε η πρωτεύουσα από το φασισμό, «μέρα πένθους», για να εμπεδωθεί από τη νέα γενιά πως η μέρα κατά την οποία ο Κόκκινος Στρατός απελευθέρωσε τη χώρα, σήμανε δήθεν την «κατοχή» της.

Θυμίζουμε ότι τη μέρα εκείνη του 1944, πρώτο στην πόλη μπήκε το 8ο Εσθονικό Σώμα, με επικεφαλής τον Εσθονό συνταγματάρχη Β. Βέρκα. Οι πάνω από 20.000 μαχητές του Εσθονικού Σώματος και οι 500 παρτιζάνοι που βραβεύτηκαν με παράσημα και μετάλλια, καθώς και οι 12 Εσθονοί στρατιώτες και αξιωματικοί στους οποίους απονεμήθηκε ο τίτλος του «Ηρωα της Σοβιετικής Ενωσης», τα κέρδισαν με το αίμα τους.

Στην αντικομμουνιστική - αντισοβιετική υστερία των αστικών κυβερνήσεων της Εσθονίας πρωταγωνιστεί η λεγόμενη «Ενωση Αγωνιστών της Ελευθερίας», που συγκεντρώνει στις γραμμές της τους βετεράνους της 20ής εσθονικής μεραρχίας των «Waffen SS», που πολέμησαν στο πλευρό της ναζιστικής Γερμανίας, και τους απογόνους τους.

Οι τιμές των αστικών κυβερνήσεων προς την ένωση αυτή είναι αλλεπάλληλες. Οπως και προς την οργάνωση «Αδελφοί του Δάσους», που ευθύνονται για χιλιάδες εγκλήματα, τόσο κατά τη διάρκεια της ναζιστικής κατοχής, όσο και κατά τα πρώτα χρόνια μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, αφού όσοι δεν εξολοθρεύτηκαν κατά την απελευθέρωση από τον Κόκκινο Στρατό, συνέχισαν την εγκληματική δράση τους κατά του σοβιετικού λαού. Ακόμη, στα σχολεία της Εσθονίας προβάλλεται η ταινία «Οι στρατιώτες της νεκροκεφαλής», η οποία αφιερώνεται στους Εσθονούς της 20ής μεραρχίας των Ες Ες.

Η ιστορική δικαίωση των ντόπιων ναζί ξεκίνησε από τις ΗΠΑ τη δεκαετία του '50, όταν για να βρουν «φίλιες δυνάμεις» στο εσωτερικό της ΕΣΣΔ, δημόσια ανακήρυξαν πως όσοι εντάχθηκαν στις λεγεώνες των Ες Ες στις χώρες της Βαλτικής ήταν «αγωνιστές της ανεξαρτησίας». Τη γραμμή, που χάραξε τότε η Ουάσιγκτον, ακολουθούν σήμερα όχι μόνο οι αρχές της Εσθονίας, αλλά και η ίδια η ΕΕ.

Η προσπάθεια της ιστορικής δικαίωσης του ναζισμού στη Βαλτική δεν είναι ένα απλό «καπρίτσιο» των αστικών κομμάτων μετά την παλινόρθωση του καπιταλισμού. Εχει να κάνει μ' έναν «κοινό παρονομαστή», που έχουν διαμορφώσει τα πολιτικά κόμματα της ντόπιας άρχουσας τάξης και που δεν είναι άλλος από τον αντισοβιετισμό και τον αντικομμουνισμό και την ανάγκη λήψης μέτρων περιορισμού της δράσης των κομμουνιστών. Στη βάση αυτή:

• Εχουν απαγορευτεί το ΚΚ Εσθονίας και κάθε οργάνωση που στήριξε τη διατήρηση της ΕΣΣΔ.
• Διαστρεβλώνεται συστηματικά και με κάθε τρόπο η ιστορική αλήθεια, που αφορά την εθελοντική ένταξη της Εσθονίας στη σύνθεση της ΕΣΣΔ.
• Περίπου 300.000 άνθρωποι (σε συνολικό πληθυσμό 1,3 εκατομμυρίων, που έχει η Εσθονία) έχουν στερηθεί την ιθαγένεια και όλα τα πολιτικά δικαιώματά τους!