- Τρέχουσα
- Προηγούμενη
- Επόμενη
- Μόνο κείμενο
- Σύνθετη αναζήτηση
- Πολιτική
- Κόσμος
- Οικονομία
- Εργαζόμενοι
- Κοινωνία
- Νεολαία
- Πολιτισμός
- Αθλητισμός
- Η άποψή μας
- Από μέρα σε μέρα
- Σαν σήμερα
- Αρθρα
- Σχόλια
- Τετρασέλιδα
- Ολες οι στήλες
- Σκίτσα
- Ιστορική διαδρομή
- Ενθετα ιστορίας
- Ειδικές εκδόσεις
- International
- Νέα του site
- Επικοινωνία
Feeds- Οδηγίες
- Υπεραστικοί Αριθμ.
- Διαφορές ώρας
Πορεία και συγκέντρωση απολυμένων του Δημοτικού Βρεφοκομείου Αθηνών έξω από το δημαρχείο
Απολυμένοι του Βρεφοκομείου είχαν συγκεντρωθεί έξω από το δημαρχείο, την ώρα της συνεδρίασης του Δημοτικού Συμβουλίου, κρατώντας πανό με το οποίο ζητούσαν «Οχι στις απολύσεις - Μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους». Είχε προηγηθεί πορεία από το Δημοτικό Βρεφοκομείο, φωνάζοντας συνθήματα όπως «Τσίπρα και Καμμένε, ακούστε το καλά, οι συμβασιούχοι θα μείνουν στη δουλειά», «Οχι στις απολύσεις, στους ταξικούς αγώνες βρίσκονται οι λύσεις».
Σχολιάζοντας την απόφαση της δημοτικής πλειοψηφίας, που πετάει στο δρόμο 83 εργαζόμενους, ο Ν. Σοφιανός τόνισε ότι είναι απαραίτητοι. Και ανέφερε χαρακτηριστικά ότι την προηγούμενη βδομάδα καταγράφηκαν δύο εργατικά «ατυχήματα» σε εργαζόμενες στην καθαριότητα, εξαιτίας της έλλειψης προσωπικού. «Πρέπει και με τον ορίζοντα που υπάρχει και με τη δυνατότητα που δίνει η ερμηνεία του νόμου περί ανταποδοτικών από την κυβέρνηση - η οποία έριξε το μπαλάκι στους δήμους, κι εσείς το πήρατε - να παραταθούν οι συμβάσεις τους έως το τέλος του Μάρτη, όπως έγινε και με τους εργαζόμενους στην καθαριότητα», υπογράμμισε.
Τόνισε τέλος, με αφορμή δηλώσεις του δημάρχου Γ. Καμίνη για άσκηση βίας στην πόλη (με αφορμή τους βανδαλισμούς σε καταστήματα της Ερμού), ότι «ξέχασε να εντάξει στην άσκηση βίας την πιο σοβαρή κατά τη γνώμη μας πίεση, τη σωματική, ψυχική, οικογενειακή, που είναι η απόλυση. Και αυτή η δημοτική πλειοψηφία βαρύνεται με την άσκηση βίας σε 83 οικογένειες εργαζομένων του Δημοτικού Βρεφοκομείου, τους οποίους απέλυσε. Αυτό δεν είναι κοινωνική πολιτική». Θύμισε δε ότι η πλειοψηφία αποτελείται από πολιτικούς χώρους «που ξαναθυμήθηκαν - μιλάω για το ΠΑΣΟΚ - την κοινωνική ευαισθησία και ταυτόχρονα έχουν ψηφίσει την απόλυση 83 εργαζομένων». Η στάση της δημοτικής πλειοψηφίας, που προσπέρασε το αίτημα της «Λαϊκής Συσπείρωσης» να επανεξετάσει τη θέση της, επιμένοντας στις απολύσεις, επιβεβαιώνει την κοινωνική ευαισθησία στα λόγια και τη βαρβαρότητα στην πράξη.
Χαρακτηριστικές είναι επίσης οι δηλώσεις του Γ. Καμίνη χτες, με αφορμή τις καταστροφές σε καταστήματα της Ερμού το βράδυ της Δευτέρας, ο οποίος έκανε λόγο για βία που ασκείται στους ανθρώπους της πόλης τόσο από τέτοιες ενέργειες όσο και από «συνδικαλιστές που παρεμποδίζουν τους καταστηματάρχες να ανοίξουν τα καταστήματά τους την Κυριακή. Είναι κι αυτό μια μορφή βίας».
Σχολιάζοντας την τοποθέτηση του δημάρχου, ο Ν. Σοφιανός σημείωσε ότι είναι «απαράδεκτη η ταύτιση των κινητοποιήσεων τη μέρα της απεργίας στο χώρο του Εμπορίου και των εμποροϋπαλλήλων, με τις ενέργειες, τους τραμπουκισμούς, τα σπασίματα, τους βανδαλισμούς της επόμενης μέρας στην Ερμού». Θύμισε ότι τα μαγαζιά στην Αθήνα, στην πλειοψηφία τους, ήταν κλειστά και στις γειτονιές και στο κέντρο. «Τον προβληματίζει αυτό τον δήμαρχο, που υπεραμύνθηκε να είναι ανοιχτά τα μαγαζιά τις Κυριακές στην Αθήνα;», είπε ο Ν. Σοφιανός και συμπλήρωσε: «Τα καταστήματα ήταν κλειστά από τους ίδιους τους επαγγελματίες, που καταλαβαίνουν ότι αυτή η ιστορία με τις ανοιχτές Κυριακές βοηθά τις αλυσίδες, τους μονοπωλιακούς ομίλους, αυτούς που έχουν τη μεγάλη "πίτα" του εμπορίου στην Αθήνα. Γι' αυτούς δουλεύει η διοίκηση Καμίνη όταν βγαίνει "στα κάγκελα" για τις Κυριακές».
Οπως ανακοίνωσε χτες ο Γ. Καμίνης, ο δήμος και ο Εμπορικός Σύλλογος Αθηνών θα καταθέσουν την ερχόμενη Τρίτη μηνυτήρια αναφορά για τις καταστροφές σε εμπορικά καταστήματα της Ερμού.
Τέλος, το Δημοτικό Συμβούλιο ενέκρινε χτες ψήφισμα, μετά από σχετική πρόταση του δημάρχου, με το οποίο ζητά να εξαιρεθούν οι δημοτικοί ραδιοφωνικοί σταθμοί από κάθε διαδικασία δημοπράτησης ή εξαγοράς αδειών, καθώς και να διατηρήσουν τις συχνότητες με τις οποίες έχουν ταυτιστεί στην 30χρονη πορεία τους.
Ο Ν. Σοφιανός υπογράμμισε τη συμφωνία της «Λαϊκής Συσπείρωσης» με το εν λόγω αίτημα, σημείωσε ωστόσο αναφορικά με τη λειτουργία του δημοτικού ραδιοφώνου της Αθήνας ότι λειτουργεί και μονόπλευρα από πλευράς παράθεσης θέσης, γνώμης αλλά και με μια λογική «να μοιάσουμε στα πετυχημένα μίντια». Κάλεσε δε να ενισχυθεί η πίεση στην κυβέρνηση για την εξαίρεση των δημοτικών ραδιοφώνων από το συνολικότερο πλαίσιο λειτουργίας των ιδιωτικών μέσων στο χώρο της τηλεόρασης και του ραδιοφώνου.
«Η ανισότητα μπροστά στον σεισμικό κίνδυνο» ήταν το θέμα της συνεδρίασης της Επιτροπής Ερευνας και Τεχνολογίας της Βουλής που έγινε την περασμένη Τετάρτη, δηλαδή περίπου ένα 24ωρο πριν τον μεγάλο σεισμό στη Κω.
Τα στοιχεία που παρουσιάστηκαν στη διάρκεια της συζήτησης, κυρίως από την πλευρά του ΚΚΕ, τα οποία ουσιαστικά επιβεβαίωσε με όσα ανέφερε ο Θεοδόσης Τάσιος, Ομότιμος Καθηγητής του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου, που ήταν και ο εισηγητής, έδειξαν ότι κάθε φορά τα θύματα αυτού του φυσικού φαινομένου είναι οι εργατικές - λαϊκές συνοικίες και υποβαθμισμένες περιοχές.
Σε μια χώρα όπως η Ελλάδα, που σύμφωνα με τον καθηγητή «γεννάει το 50% της σεισμικής ενέργειας, κατά μέσο όρο μέσα στην πεντηκονταετία, που βγαίνει στην Ευρώπη κάθε χρόνο», ο κανονισμός για το χτίσιμο των κτιρίων που προβλέπει τα ελάχιστα για την αντισεισμική θωράκιση τροποποιήθηκε το 1985. Ωστόσο το 80% των κτιρίων της χώρας, δηλαδή περίπου 4.000.000 κτίρια, είναι κατασκευασμένα πριν το 1985. Πρόκειται στη συντριπτική τους πλειοψηφία για σπίτια που μένουν οι εργατικές - λαϊκές οικογένειες.
«Ο σεισμός έχει ταξική συνείδηση», ανέφερε ο Θ. Τάσιος, «διότι διεθνώς, ποια σπίτια είναι εκείνα τα οποία θα γκρεμίσει; Τα σπίτια των φτωχών. Γιατί τα σπίτια των φτωχών; Διότι αυτά είτε είναι αυθαίρετα, είτε δεν έγιναν με μελέτες, είτε είναι τα παλαιότερα από όλα». «Η διακινδύνευση, που είναι το ρίσκο που λέμε, δηλαδή οι κοινωνικές και οικονομικές συνέπειες από την εκδήλωση του κινδύνου, είναι μεγάλες ή μικρές, ανάλογα με τη θέση, με τον πλούτο, με το σπίτι όπου μένεις», πρόσθεσε, για να καταλήξει: «Είναι βέβαιο ότι έχουμε μπροστά μας μια ανθρωπογενή ανισότητα ενώπιον της τεχνολογίας, ενώπιον του προσδόκιμου ζωής».
Σημείωσε ότι η αντισεισμική προστασία είναι «πολιτικό θέμα», αν και «έχουμε τεχνικούς και οικονομικούς ειδικούς», ωστόσο «χωλαίνει ο έλεγχος, χωλαίνουν οι προτεραιότητες των αξιών», «σε ποιο βαθμό χρηματοδοτείς ορισμένα πράγματα ή ενθαρρύνεις τη δανειοδότηση».
Ο βουλευτής του ΚΚΕ Σταύρος Τάσσος, παίρνοντας το λόγο, παρουσίασε τα εξής στοιχεία: «Είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα ότι μετά το σεισμό της Αθήνας του 1999 (της Πάρνηθας) αποφασίστηκε να γίνουν πρωτοβάθμιοι ταχείς οπτικοί έλεγχοι σε 80.000 με 90.000 δημόσια κτίρια, δηλαδή σχολεία, νοσοκομεία κ.λπ. Είναι γνωστό ότι 17 χρόνια μετά δεν έχουν ελεγχθεί παρά μόνο το 15% αυτών των κτιρίων. Από αυτά που ελέγχθηκαν, το 30% βρέθηκε ότι είχε ανάγκη άμεσων επεμβάσεων. Αυτές δεν έχουν γίνει παρά σε ελάχιστες περιπτώσεις». Εδώ θα πρέπει να προστεθεί ακόμα ότι από τις περίπου 14.500 σχολικές μονάδες σ' όλη τη χώρα, οι 4.440 έχουν χτιστεί πριν από το 1959 και οι 3.880 έχουν χτιστεί πριν από το 1985! Το 50% των νοσοκομειακών κτιρίων, δηλαδή περίπου 300 ανεξάρτητα από στατικής πλευράς κτίρια. Παρόμοια εικόνα επικρατεί και για τους χώρους δουλειάς.
Σχολιάζοντας τα στοιχεία αυτά, ανέφερε για την αντισεισμική θωράκιση ότι «όπως πολύ σωστά ανέφερε ο κ. καθηγητής, πρόκειται για πολιτική απόφαση» και γι' αυτό «δεν είναι δυνατόν κανείς να πιστεύει ότι μπορεί πραγματικά στο πλαίσιο αυτού του συστήματος να μειωθεί η ανισότητα. Δεν γίνεται. Είναι λειτουργικό στοιχείο. Οι δαπάνες για αντισεισμική θωράκιση είναι πολιτική απόφαση να μην είναι επιλέξιμες από την Ευρωπαϊκή Ενωση και για τη χώρα μας, για τον απλούστατο λόγο ότι δεν φέρνουν τα επιθυμητά κέρδη στους επιχειρηματικούς ομίλους που δραστηριοποιούνται στον τομέα των κατασκευών». Και εδώ φαίνεται καθαρά η βαρβαρότητα του καπιταλιστικού συστήματος: «Στο κόστος και το όφελος», στο βωμό δηλαδή της κερδοφορίας του κεφαλαίου, θυσιάζεται «η προστασία της ανθρώπινης ζωής».
Προς επιβεβαίωση αυτών, αρκεί να αναφερθεί ότι την ώρα που χιλιάδες παιδιά πηγαίνουν σε σχολεία ετοιμόρροπα, στον κρατικό προϋπολογισμό του 2017 της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, όπως και στους προηγούμενους των άλλων αντιλαϊκών κυβερνήσεων, δεν υπάρχει σαφής πρόβλεψη για την αντισεισμική θωράκιση. Το ίδιο και στους προϋπολογισμούς των 13 Περιφερειών, όπου πλειοψηφούν οι δυνάμεις ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ. Την ίδια ώρα βέβαια πέφτουν «βροχή» τα δισεκατομμύρια για την ενίσχυση της κερδοφορίας των επιχειρηματιών.
Αν κάτι επιβεβαιώνεται είναι πως η «ανισότητα απέναντι στο σεισμό» δεν είναι καθόλου φυσικό φαινόμενο, γι' αυτό και η θωράκιση από φυσικές καταστροφές, τα μέτρα προστασίας και πρόληψης, είναι υπόθεση της πάλης της εργατικής τάξης συνολικά του λαού.
Κυρίως όμως επιβεβαιώνεται και σε αυτή την περίπτωση ότι καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής και προστασία της ζωής των λαϊκών στρωμάτων είναι μεγέθη ασυμβίβαστα. Μόνο ο σοσιαλισμός, η εργατική εξουσία και οικονομία, που δεν θα αντιμετωπίζει τη γη ως εμπόρευμα, αλλά ως κοινωνικό αγαθό που ανήκει στο λαό και που - με «όπλο» τον κεντρικό σχεδιασμό - θα σχεδιάζει υποδομές και προγράμματα λαϊκής στέγης, παρέχοντας στους εργάτες και τις οικογένειές τους ασφαλείς χώρους κατοικίας, εργασίας, άθλησης, ψυχαγωγίας, μπορεί να λύσει οριστικά το πρόβλημα, να αξιοποιήσει και εδώ όλες τις σύγχρονες επιστημονικές και τεχνικές δυνατότητες προς όφελος των λαϊκών αναγκών και όχι με γνώμονα τις «προτεραιότητες» και τα περιθώρια της καπιταλιστικής κερδοφορίας.
