Ακολουθούν εκτενή αποσπάσματα από την ομιλία.

Το κύριο ζήτημα που πρέπει να απασχολήσει, είναι ποια είναι η διαφορά του «Ριζοσπάστη» από τις άλλες εφημερίδες που κυκλοφορούν. Τι είναι αυτό που τον κάνει αναγκαίο καθημερινό σύντροφο για κάθε μέλος του ΚΚΕ, ΚΝίτη, οπαδό, φίλο αγωνιστή που παλεύει μέσα στο σωματείο, το συνδικάτο, το σύλλογό του.

Η διαφορά η μεγάλη είναι ότι ο «Ριζοσπάστης», ως εφημερίδα του ΚΚΕ, όργανο της Κεντρικής του Επιτροπής, αντιμετωπίζει τις εξελίξεις, την επικαιρότητα, από τη σκοπιά των «από κάτω», από τη σκοπιά της εργατικής τάξης, των φτωχών λαϊκών στρωμάτων, των παιδιών τους, της εργαζόμενης νεολαίας, των γυναικών των λαϊκών οικογενειών.

Ας δούμε τι σημαίνει στην πράξη αυτό:

-- Πρώτα απ' όλα σημαίνει παρέμβαση στη θεματολογία της επικαιρότητας. Αποτελεί αντικείμενο ιδεολογικής παρέμβασης το ποια θέματα «σηκώνονται», ιεραρχούνται, κυριαρχούν. Ο «Ριζοσπάστης» παρεμβαίνει στη θεματολογία και σηκώνει τα πραγματικά ζητήματα που πρέπει να απασχολούν πρώτα απ' όλα την εργατική τάξη, τα ζητήματα που σχετίζονται με την ένταση και τις μορφές της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης, την καπιταλιστική κρίση, τους ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς, την αναμόρφωση του αστικού πολιτικού συστήματος κ.λπ.

-- Σημαίνει, επίσης, παρέμβαση στα θέματα που κυριαρχούν στην επικαιρότητα. Δηλαδή τοποθέτηση για το πώς πρέπει να γίνονται αντιληπτά από τη σκοπιά της εργατικής τάξης.

-- Από τα παραπάνω προκύπτει ότι «πραγματικότητα από τη σκοπιά των από κάτω» σημαίνει και αντιπαράθεση με την κυρίαρχη ιδεολογία και τα διάφορα κανάλια της, είτε μέσω των αστικών ΜΜΕ, είτε μέσω των κομμάτων, των διάφορων μηχανισμών του αστικού κράτους. Αντιπαράθεση με τα ιδεολογήματα και τις αυταπάτες που διαμορφώνονται τόσο αντικειμενικά, στη βάση της κοινωνίας που ζούμε, αλλά και προβάλλονται συστηματικά. Και όλα αυτά μέσα από την αντιπαράθεση για την ερμηνεία, την εξήγηση των εξελίξεων, των γεγονότων, της αποκάλυψης της ουσίας τους.

-- Το πιο σημαντικό, όμως, η πιο μεγάλη, κολοσσιαία διαφορά του «Ριζοσπάστη» από τις άλλες εφημερίδες και τα ΜΜΕ, είναι το γεγονός ότι ο «Ριζοσπάστης» είναι η εφημερίδα που αξιοποιεί την επικαιρότητα, τις εσωτερικές και διεθνείς εξελίξεις, τις οικονομικές και κοινωνικές εξελίξεις, προκειμένου να φωτίσει την αναγκαιότητα του σοσιαλισμού - κομμουνισμού, να φωτίσει την πραγματική προοπτική των εργαζομένων και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων, τη μοναδική ολοκληρωμένη απάντηση στους αγώνες και τις αγωνίες τους. Πώς για παράδειγμα προκύπτει, μέσα από τις εξελίξεις στους κλάδους, η ανάγκη της κοινωνικοποίησης της οικονομίας, του κεντρικού σχεδιασμού και του εργατικού ελέγχου. Πώς προκύπτει, μέσα από τη σαπίλα του αστικού πολιτικού συστήματος της σημερινής εξουσίας, η ανάγκη οι εργάτες να παλέψουν για τη δικιά τους εξουσία, με τους δικούς του θεσμούς, που θα εκλέγουν και θα ανακαλούν τους δικούς τους αντιπροσώπους.

Ο «Ριζοσπάστης» δείχνει το δρόμο που πρέπει να ακολουθηθεί για να γίνει αυτή η προοπτική πραγματικότητα, ο δρόμος δηλαδή της επαναστατικής πάλης, της σύγκρουσης, της ανατροπής, του μεγάλου εργατικού - λαϊκού ξεσηκωμού, αξιοποιώντας την πείρα των αλλεπάλληλων διαψευμένων προσδοκιών και ψευδαισθήσεων ότι μπορεί να υπάρξει διέξοδος για το λαό μέσα από μια κοινοβουλευτική διαδικασία, μέσα από αλλαγή κυβέρνησης ή αλλαγής στον κοινοβουλευτικό συσχετισμό.

Επίσης, ο «Ριζοσπάστης» σηκώνει το βάρος της υπεράσπισης της σοσιαλιστικής οικοδόμησης στον 20ό αιώνα, της απάντησης στα ψέματα και τις διαστρεβλώσεις και ταυτόχρονα της ανάδειξης των επαναστατικών συμπερασμάτων σε σχέση με τις αιτίες που οδήγησαν στην αντεπανάσταση. Σηκώνει το βάρος της υπεράσπισης των πιο επαναστατικών στιγμών του εργατικού - λαϊκού κινήματος, της χώρας μας και διεθνώς.

Ομως, για να παίξει σωστά το ρόλο της η εφημερίδα της εργατικής τάξης, του ΚΚΕ, δεν μπορεί να είναι απλώς εφημερίδα αποκαλύψεων, διαφώτισης, εξήγησης. Πρέπει να είναι και εφημερίδα δράσης. Αυτό σημαίνει ότι ο «Ριζοσπάστης» γίνεται οδηγός για δράση για το εργατικό - λαϊκό κίνημα, για τους εργαζόμενους, τα φτωχά λαϊκά στρώματα. Δηλαδή απαντάει στο τι πρέπει να κάνουν μπροστά σε αυτές τις εξελίξεις, γιατί πρέπει να ακολουθήσουν το δρόμο της Λαϊκής Συμμαχίας, της ανασύνταξης του εργατικού κινήματος. Φωτίζει συγκεκριμένο προσανατολισμό και στόχους που πρέπει να έχει ο αγώνας. Αναδεικνύει, δηλαδή, την ανάγκη ο αγώνας να παίρνει χαρακτηριστικά σύγκρουσης με το κεφάλαιο και την εξουσία του, ζήτημα που προκύπτει όχι επειδή απλά λέει το ΚΚΕ ότι έτσι πρέπει να γίνει, αλλά από τα ίδια τα πράγματα.

Χωρίς μισόλογα πρέπει να πούμε ότι δεν είμαστε καθόλου ικανοποιημένοι από την κυκλοφορία που έχει σήμερα ο «Ριζοσπάστης». Είναι πολύ πίσω, όχι μόνο από τις ανάγκες αλλά και από τις δυνατότητες που έχουμε ως Κόμμα και ΚΝΕ. Η αντιστροφή αυτής της κατάστασης είναι απαραίτητος όρος για να μπορέσει να ανέβει η πολιτική επιρροή του ΚΚΕ, να συνδεθούν πολύ περισσότεροι εργάτες με την επαναστατική πολιτική του.

Μαζί με την προσπάθεια που κάνουμε, στην οποία ναι μεν έχουν γίνει βήματα, απαιτείται όμως να γίνουν πολλά περισσότερα, έτσι ώστε ο «Ριζοσπάστης» να μπορεί να παίζει από πλευράς περιεχομένου το ρόλο του, πρέπει να αντιμετωπιστεί ένα ουσιαστικό πρόβλημα που υπάρχει, όχι μόνο σε ευρύτερα εργατικά στρώματα αλλά ακόμα και σε πρωτοπόρους εργάτες. Πρέπει να αλλάξει η σχέση τους με το διάβασμα, τη μελέτη, γεγονός που η ίδια η κοινωνικοοικονομική πραγματικότητα το επιβάλλει. Η πραγματικότητα είναι πολύ πιο σύνθετη, πολύ πιο μπερδεμένη. Οι εξελίξεις πολύ πιο απαιτητικές. Απαιτείται καθημερινή επαφή με την καθημερινή παρέμβαση του Κόμματος, που βεβαίως βασικό μέσο προβολής της είναι ο «Ριζοσπάστης».

Οι δυσκολίες λόγω χρόνου, όρων ζωής που αντικειμενικά βάζουν εμπόδια στο διάβασμα, στη μελέτη, ενισχύονται από το γεγονός ότι η ειδησεογραφία στο διαδίκτυο καλύπτει το κενό της ενημέρωσης. Πρέπει να συνειδητοποιηθεί από τους εργαζόμενους και πρώτα απ' όλα τους πιο πρωτοπόρους το εξής: Οτι η καθημερινή αγορά και διάβασμα του «Ριζοσπάστη» είναι στοιχείο αναμέτρησης με τον ταξικό αντίπαλο. Οσο κι αν ακούγεται αυτό βαρύγδουπο, έτσι είναι. Γιατί, πολύ απλά όπου δεν μπαίνει ο «Ριζοσπάστης», σε όποιον εργάτη δεν φτάνει, σε όποιο σπίτι, χώρο δουλειάς, σημαίνει πολύ απλά ότι μπαίνει μόνο η κυρίαρχη αστική άποψη για τα πράγματα, ότι διαμορφώνει κολοβή αντίληψη για τις εξελίξεις και την πραγματικότητα. Οποιος εργάτης, ακόμα και ο πιο πρωτοπόρος, δεν μελετά τον «Ριζοσπάστη», χάνει τον οδηγό στη δράση του.

Είναι στοίχημα ζωτικής σημασίας αν θα αξιοποιήσουμε τον «Ριζοσπάστη» για να φτιάξουμε τη δική μας γραμμή άμυνας απέναντι στην ιδεολογική επικοινωνιακή επίθεση του αντιπάλου.

Σύντροφοι και φίλοι, σας απευθυνόμαστε ζητώντας σας να στηρίξετε με συγκεκριμένο τρόπο την προσπάθεια που κάνουμε με την εφημερίδα μας, να συμβάλετε στην ενίσχυσή της:

Εξασφαλίζοντας την καθημερινή αγορά της εφημερίδας. Βοηθώντας να φτάσει ο «Ριζοσπάστης» όσο είναι δυνατόν πιο πλατιά στους εργαζόμενους και κυρίως στους χώρους δουλειάς. Πολλαπλασιάζοντας τα μάτια και τα αυτιά του «Ριζοσπάστη» με ανταποκρίσεις από τους κλάδους και τους χώρους δουλειάς.

Για την προσπάθεια διαμόρφωσης σταθερού κύκλου συναδέλφων του που παίρνουν την εφημερίδα στο εργοστάσιο μίλησε ένας από τους συγκεντρωμένους: «Εχουμε δώσει μάχη για να τον βάλουμε μέσα στο εργοστάσιο, κάτι που δεν ήταν εύκολο κι εκεί φαίνεται η αξία του, αφού η εργοδοσία βάζει σοβαρά εμπόδια. Παρ' όλα αυτά με υπομονή κι επιμονή καταφέρνουμε να έχουμε σταθερό κύκλο που τακτικά διακινούμε την εφημερίδα. Αυτό είναι μεγάλο κατόρθωμα και δείχνει τις δυνατότητες. Τα εμπόδια που βάζει η εργοδοτική τρομοκρατία και χρειάστηκε να ξεπεράσουμε ήταν πολλά, όμως τα αντιμετωπίσαμε».

Παρόμοια είναι και η πείρα που μεταφέρει άλλος εργαζόμενος από μεγάλο χώρο δουλειάς: «Η δουλειά στην αρχή μπορεί να γίνεται με ανατυπώσεις ενός άρθρου. Το δίνουμε στοχευμένα σε συναδέλφους, ώστε να έρθουν σε επαφή με την εφημερίδα, γιατί υπάρχουν εργάτες, ιδιαίτερα νεολαίοι που δεν έχουν ιδέα για το τι είναι ο "Ριζοσπάστης". Το να πάρει ο κόσμος την εφημερίδα μας σε μεγάλο χώρο δουλειάς ισοδυναμεί με σοβαρή ιδεολογική και πολιτική δουλειά, γιατί λόγω της εντατικοποίησης της εργασίας μπορεί να μην έχουμε χρόνο ούτε για ένα τσιγάρο, να συζητήσουμε με τον συνάδελφο. Το να πάρει το φύλλο να το διαβάσει, να φέρει απορίες, είναι πολύ σημαντική δουλειά».

Αλλος εργαζόμενος, από τα ναυπηγεία, προσθέτει ότι είναι καιρός «να συγκρουστούμε με το ότι οι εργαζόμενοι, ειδικά οι νέες γενιές δεν διαβάζουν. Εχει κυριαρχήσει η αποσπασματική πληροφόρηση από τα site και "δεν μπαίνουμε στο ζουμί". Υπάρχουν περιπτώσεις νέων εργαζομένων, που ενώ παίρνουν σποραδικά την εφημερίδα δεν την μελετούν όπως πρέπει. Οσο δεν μελετάει ο νέος εργάτης την εφημερίδα δεν θα αναπτύσσει τη σχέση του με το Κόμμα...».

Ενδιαφέρουσα ήταν και η ομιλία άλλου εργαζόμενου από τα ναυπηγεία, που, με παραδείγματα, μετέφερε ότι η εργοδοσία και τα στελέχη της στα εργοστάσια παρακολουθούν αδιαλείπτως τον «Ριζοσπάστη» για να ξέρουν τι λέει το ΚΚΕ, να είναι έτοιμοι να απαντήσουν, να επιτεθούν στο Κόμμα ή να διαστρεβλώσουν όσα λέει.

Για την προσφορά της εφημερίδας στους εργατικούς αγώνες, με την καθημερινή ανταπόκριση από τη μάχη στο χώρο δουλειάς μίλησε πρόσφατα απολυμένος από την εταιρεία «Μαλτέζος», όπου είχαν γίνει πολλές κινητοποιήσεις.

Χαρακτηριστική είναι και η τοποθέτηση άλλου εργάτη, χαλυβουργού, που συμμετείχε στην ηρωική 9μηνη απεργία της «Χαλυβουργίας Ελλάδος»: «Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο "Ριζοσπάστης" είναι "πολυεργαλείο" στα χέρια της εργατικής τάξης. (...) Ετσι μας ενημέρωνε και μας καθοδηγούσε εμάς τους χαλυβουργούς κατά την 9μηνη απεργία μας. Εκεί, στην πύλη του εργοστασίου είχαμε τη δυνατότητα διαβάζοντας τον "Ριζοσπάστη" να κατανοούμε γιατί ήταν αναγκαίο να αγωνιζόμαστε για τα δικά μας δίκια και όχι του Μάνεση, για την επαναπρόσληψη των απολυμένων συναδέλφων μας χωρίς εκπτώσεις στις αποδοχές και στα δικαιώματά μας. Διαβάζοντας για τις εξελίξεις στη "Χαλυβουργία" αλλά και σε άλλους χώρους δουλειάς που εκείνη την περίοδο δέχονταν επίθεση, ήταν δυνατό να συνειδητοποιήσουν οι εργαζόμενοι ότι ήταν μέρος ενός συνόλου, μιας τάξης που δέχεται επίθεση από μια άλλη τάξη, αυτή των εργοδοτών. (...) Κάποιοι λένε ότι ο "Ριζοσπάστης" είναι δυσανάγνωστος, χρησιμοποιεί ακατάληπτη φρασεολογία, ξύλινη γλώσσα κ.λπ. Εγώ όμως στέκομαι με θαυμασμό απέναντι στους τίμιους εργάτες, όταν έρχονται και λένε "διάβασα στον Ριζοσπάστη αυτό κι αυτό, αλλά δεν πολυκατάλαβα τι σημαίνει το ένα ή τι εννοεί με το άλλο". Ετσι γίνεται εποικοδομητική συζήτηση...».