Με τη μαζική παρουσία χιλιάδων φοιτητών πραγματοποιήθηκε την Παρασκευή και το Σάββατο το Φεστιβάλ της Οργάνωσης ΑΕΙ Αττικής της ΚΝΕ. Τις δύο αυτές μέρες, στο γνώριμο πια χώρο της Φοιτητικής Εστίας στα Ιλίσια, πραγματοποιήθηκαν ενδιαφέρουσες εκδηλώσεις και αφιερώματα, που προετοίμασαν με πολύ μεράκι φοιτητικές ομάδες.

Την κεντρική ομιλία έκανε την Παρασκευή ο Νίκος Σοφιανός, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, ο οποίος, αναφερόμενος στο ριζοσπαστικό πόλο μέσα στα ΑΕΙ και τα ΤΕΙ, το Μέτωπο Αγώνα Σπουδαστών, σημείωσε:

«Το ΜΑΣ, επτά χρόνια μετά την ίδρυσή του, μπορούμε με σιγουριά να πούμε ότι είναι αναγνωρισμένο σε πλατιά τμήματα φοιτητών και σπουδαστών σε όλη τη χώρα. Εχει συμβάλει στην αποκάλυψη του αντιλαϊκού και φιλομονοπωλιακού χαρακτήρα των αναδιαρθρώσεων στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Εχει συμβάλει στην αποκάλυψη και αντιπαράθεση με τον εκφυλισμό και τη διάλυση, στα όποια βήματα οργάνωσης των φοιτητών έχουν γίνει, στο να δυναμώνει η συμπόρευση του φοιτητικού και σπουδαστικού κινήματος με το εργατικό - λαϊκό, στο να διαμορφώνεται ένα πρωτοπόρο τμήμα στο σπουδαστικό κίνημα που δε συμβιβάζεται και δεν πέφτει στην παγίδα των αυταπατών (...).

Το ΜΑΣ δεν είναι η παράταξη της ΚΝΕ στα πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ, δεν είναι μια "ταμπέλα" που βάζουμε για να οργανωθούν αγώνες! Είναι συσπείρωση φοιτητικών - σπουδαστικών φορέων που η δράση των μελών της ΚΝΕ κάνει δυνατή τη συσπείρωσή τους με στόχους και αιτήματα που συγκρούονται με την πολιτική κυβερνήσεων - κεφαλαίου - ΕΕ».

Τη δεύτερη μέρα, το ενδιαφέρον τράβηξε η συζήτηση με θέμα «Το πανεπιστήμιο που έχουμε, το πανεπιστήμιο που θέλουμε» με ομιλητή τον Δημήτρη Κοιλάκο, μέλος του Τμήματος Παιδείας και Ερευνας της ΚΕ του ΚΚΕ, ο οποίος, ανάμεσα σε άλλα, σημείωσε:

«Η Ενιαία Ανώτατη Εκπαίδευση που προτείνει το ΚΚΕ είναι η μόνη σύγχρονη πρόταση, γιατί αφορά σε μια άλλη κοινωνία και οικονομία, όπου την εξουσία την έχουν οι πραγματικοί παραγωγοί του πλούτου. (...)

Αυτό το Πανεπιστήμιο δεν χωράει βελτιώσεις για τους φοιτητές, τις οικογένειές τους, αν δεν αλλάξει ριζικά χαρακτήρα η ανάπτυξη που υπηρετεί, αν δεν γίνει πραγματικά φιλολαϊκή.

Και αυτή ακριβώς η συζήτηση θεωρούμε ότι, μέσα από την πρωτοπόρα δράση των μελών και των φίλων του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, πρέπει να ζωντανέψει ακόμα περισσότερο σήμερα στα Πανεπιστήμια, ώστε να ισχυροποιηθεί ακόμα περισσότερο το ΜΑΣ, να ανασυγκροτηθεί το φοιτητικό κίνημα και να αναλάβει το ρόλο του στο πλαίσιο της Λαϊκής Συμμαχίας που θα βάλει πλώρη για την άλλη, τη δική μας, την εργατική - λαϊκή εξουσία».

Το χώρο κοσμούσαν εκθέσεις για την Ενιαία Ανώτατη Εκπαίδευση, τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και το Προσφυγικό. Το ενδιαφέρον τράβηξε η έκθεση που ήταν αφιερωμένη σε μεγάλους Ελληνες κομμουνιστές επιστήμονες, παιδαγωγούς, δασκάλους, γιατρούς και άλλους, που αφιέρωσαν τις γνώσεις τους, την επιστήμη τους στον αγώνα για την κοινωνική απελευθέρωση και συνδέθηκαν με τους αγώνες του λαού μας, όπως επίσης κι αυτή που ήταν αφιερωμένη στα 70χρονα του ηρωικού ΔΣΕ και κατέληγε σε κάλεσμα στο Αντιιμπεριαλιστικό Διήμερο της Οργάνωσης στο Βίτσι.

Στο πλαίσιο του Φεστιβάλ πραγματοποιήθηκε επίσης τουρνουά μπάσκετ με σύνθημα, «Μην μένεις θεατής. Πάρε θέση στον αγώνα. Πες ΟΧΙ σε όλα τα ναρκωτικά».

Και τις δύο μέρες παρουσίασαν τη δουλειά τους πολλά ερασιτεχνικά φοιτητικά συγκροτήματα. Τη πρώτη μέρα πραγματοποιήθηκε μεγάλη συναυλία με πολλή ζωντάνια και παλμό από τους Μίλτο Πασχαλίδη και Θάνο Μικρούτσικο. Τη δεύτερη μέρα τη σκυτάλη πήραν οι Λ. Παπαδόπουλος, Γ. Γιοκαρίνης, Μ. Φάμελλος και Ν. Ζιώγαλας.

Χιλιάδες νέοι έδωσαν παλμό στις διήμερες, πλούσιες εκδηλώσεις του Φεστιβάλ των ΤΕΙ Αττικής που έγιναν στο Μπαρουτάδικο (Αιγάλεω) και πραγματοποιήθηκαν στο πλαίσιο του 42ου Φεστιβάλ ΚΝΕ - «Οδηγητή».

Θεατρικές παραστάσεις, συναυλίες από σπουδαστικά συγκροτήματα, ταμπλό και εκθέσεις για τα 70 χρόνια του ΔΣΕ, την ανωτερότητα του σοσιαλισμού στην ΕΣΣΔ, το πέρασμα από τον καπιταλισμό στη σοσιαλιστική κοινωνία, τις θέσεις της ΚΝΕ για τα ναρκωτικά ήταν μερικά απ' όσα είχαν την ευκαιρία να απολαύσουν οι νέοι που επισκέφθηκαν το χώρο. Μαζί ερασιτεχνικά μουσικά σχήματα και οι Βασίλης Παπακωνσταντίνου, Γιάννης Ζουγανέλης και Βαγγέλης Κορακάκης «έντυσαν» μουσικά το διήμερο των εκδηλώσεων.

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσίασε η συζήτηση με την Κέλλυ Παπαϊωάννου από το Τμήμα Παιδείας και Ερευνας της ΚΕ του ΚΚΕ, που κινήθηκε γύρω από τις εξελίξεις για τα ΤΕΙ, το χαρακτήρα τους και τη σχέση τους με τις εξελίξεις στην οικονομία. «Ως Κόμμα, θεωρούμε ότι έχουμε ιδιαίτερη ευθύνη για το χώρο των Τεχνολογικών Ιδρυμάτων, καθώς εδώ συγκεντρώνεται ένα κομμάτι της σπουδάζουσας νεολαίας που κατ' εξοχήν προέρχεται από τα λαϊκά στρώματα, είναι πολλοί οι σπουδαστές που ταυτόχρονα εργάζονται», τόνισε η ομιλήτρια, ενώ σημείωσε: «Οι σπουδαστές πρέπει να κατανοήσουν ότι η οργάνωση της λαϊκής πάλης, που είναι μονόδρομος, για να αναχαιτιστεί η τραγική κατάσταση, δεν είναι αντικειμενικά υπόθεση μόνο των κομμουνιστών, δεν αφορά μόνο τους χώρους δουλειάς, παρά την καθοριστική σημασία τους. Αφορά, μεταξύ άλλων, και τους χώρους που μορφώνεται η νεολαία».

Την κεντρική ομιλία των διήμερων εκδηλώσεων έκανε το μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Κύριλλος Παπασταύρου, ο οποίος, αναφερόμενος στα αναρίθμητα προβλήματα των νέων που σήμερα σπουδάζουν και αύριο θα γίνουν μέρος της εργατικής τάξης, μεταξύ άλλων, είπε: «Χρειάζεται γνώση, κατανόηση της πραγματικότητας, γνώση της ιστορικής πείρας, για αγώνα που θα έχει συνέχεια, σταθερότητα και προσανατολισμό στον τελικό σκοπό, την ανατροπή του σάπιου συστήματος, με τόλμη, χωρίς φόβο μπροστά στις δυσκολίες, την επίθεση του αντιπάλου, με αντοχή που χρειάζεται σε έναν αγώνα ιδιαίτερα στις σημερινές συνθήκες, που τα αποτελέσματα της πάλης δεν γίνονται άμεσα ορατά, αλλά και αντοχή απέναντι σε κάθε προσπάθεια του συστήματος να χτυπήσει το κίνημα. Ετσι μόνο μπορούμε να ανοίξουμε το δρόμο, για να δοθεί απάντηση, διέξοδος στη σημερινή κατάσταση που βιώνει ο λαός μας και η νεολαία του (...).

Το πρόβλημα βρίσκεται στον πυρήνα του σημερινού συστήματος, στο γεγονός ότι η οικονομία λειτουργεί με κριτήριο το καπιταλιστικό κέρδος. (...) Αυτή είναι η κύρια αιτία που δεν μπορούν να λυθούν σημαντικά και οξυμένα εργατικά - λαϊκά προβλήματα, που αντίθετα δημιουργούνται νέα, που υπάρχει τόσο μεγάλη αναντιστοιχία ανάμεσα στον πλούτο που παράγεται και στο τι απολαμβάνουν οι εργαζόμενοι, ανάμεσα στις δυνατότητες της παραγωγής και την ικανοποίηση των εργατικών - λαϊκών αναγκών (...).

Υπάρχει, λοιπόν, ζωτικό συμφέρον για τις νέες γενιές να παλέψουν για έναν άλλο κόσμο σοσιαλιστικό - κομμουνιστικό όχι ως ένα ουτοπικό όραμα αλλά ως μια πραγματικότητα, μια ανθρώπινη πραγματικότητα φτιαγμένη από την ανθρώπινη δράση που είναι ικανή να φέρνει τα πάνω κάτω όταν συνειδητοποιεί, αποφασίζει και πιστεύει στη δύναμή της. Μια κοινωνία όπου τα επιτεύγματα της γνώσης και της επιστήμης θα αξιοποιούνται για την ικανοποίηση των σύγχρονων εργατικών - λαϊκών αναγκών, όπου τα μέσα παραγωγής τα εργοστάσια, οι επιχειρήσεις και ό,τι παράγεται σε αυτά θα αποτελούν περιουσία όλης της κοινωνίας. Σε μια κοινωνία όπου κεντρικά σχεδιασμένα, με επιστημονικό τρόπο, θα καθορίζονται και θα ελέγχονται οι στόχοι, η κατανομή του εργατικού δυναμικού εξαλείφοντας για πάντα την ανεργία. Σε μια κοινωνία που Υγεία, Παιδεία, Πρόνοια, Ασφάλιση δεν θα είναι εμπορεύματα αλλά καθολικά δικαιώματα για όλους (...).

Η πίστη στη δυνατότητα ότι ο κόσμος μπορεί να αλλάξει είναι πίστη στη δυνατότητα των εργατικών - λαϊκών μαζών, πίστη στην ανθρώπινη δράση, στη δυνατότητα ο εργαζόμενος άνθρωπος να μην είναι έρμαιο των κοινωνικών και οικονομικών εξελίξεων. Αυτήν την πίστη πρέπει να την ενισχύσουμε, να εμπνεύσουμε με αυτήν ευρύτερα στρώματα νέων εργαζομένων, να τη φωτίσουμε μέσα από την πείρα την κοινωνική, την πολιτική, την οικονομική που συγκεντρώνεται αντικειμενικά».