ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Τετάρτη 22 Ιούνη 2016
Σελ. /24
Ερευνα, Ανάπτυξη, Καινοτομία: Για επιχειρηματική εκμετάλλευση ή αξιοποίηση προς όφελος του λαού;

Εκτενή αποσπάσματα από την ομιλία της Ελένης Μπέλλου, μέλους του ΠΓ, στο Φεστιβάλ ΑΕΙ - ΤΕΙ της ΚΝΕ στην Πάτρα, που πραγματοποιήθηκε στις 11 Ιούνη

Στιγμιότυπο από την εκδήλωση
Στιγμιότυπο από την εκδήλωση
Σε εκδήλωση, με θέμα «Οι φοιτητές απαντούν. Ερευνα, Ανάπτυξη, Καινοτομία: Για επιχειρηματική εκμετάλλευση ή αξιοποίηση προς όφελος του λαού;», στο πλαίσιο των φεστιβαλικών εκδηλώσεων των ΤΟ ΑΕΙ - ΤΕΙ Πάτρας της ΚΝΕ μίλησε, στις 11 Ιούνη, η Ελένη Μπέλλου, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ.

Ακολουθούν εκτενή αποσπάσματα από την ομιλία της:

Στα επιστημονικά ιδρύματα, ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα αλλά και ερευνητικά, όλο και περισσότερο, συναντάει κανείς ορισμένες έννοιες - κλειδιά, στόχους, όπως είναι οι όροι έρευνα, καινοτομία, επιχειρηματικότητα, ανάπτυξη. Βέβαια, αυτές οι έννοιες - κλειδιά δε συναντιούνται μόνο στα πανεπιστήμια, αλλά τις συναντάμε πάρα πολύ συχνά στα κυβερνητικά προγράμματα - είτε «δεξιών» είτε «αριστερών» κυβερνήσεων - στα Προγράμματα των κομμάτων, στις ενώσεις των καπιταλιστών, όπως είναι ο Σύνδεσμος Ελληνικών Βιομηχανιών, και στους στόχους και στα προγραμματικά πλαίσια της ΕΕ, παντού. Κι αυτό δείχνει, σε τελευταία ανάλυση, γιατί μπαίνουν αυτοί οι στόχοι.

Θα μου επιτρέψετε, λοιπόν, από την αρχή να κάνω δύο σχολιασμούς σε σχέση με αυτές τις έννοιες - στόχους της αστικής πολιτικής.

Το πρώτο σχόλιο είναι ότι αυτές οι έννοιες παρουσιάζονται σαν καινοτομία. Κι εδώ υπάρχει ένα ζήτημα, αν πράγματι είναι καινοτομία να μιλάς για την έρευνα σαν να είναι κάτι καινούριο, δηλαδή του 21ου αιώνα ή να μιλάς για την ανάπτυξη γενικώς. Μήπως όλα αυτά τελικά εκφράζουν το επίπεδο ανάπτυξης των παραγωγικών δυνάμεων, του ίδιου του ανθρώπου, της ικανότητάς του στη γνώση, της ικανότητάς του να εφαρμόζει στη ζωή ό,τι γνωρίζει, να παρεμβαίνει δηλαδή στο φυσικό κόσμο και στην ίδια την εξέλιξη του ανθρώπου; Και αυτό είναι που τον χαρακτηρίζει σε όλη του την ιστορία, αυτό που χαρακτηρίζει δηλαδή την ανθρώπινη κοινωνία.

Για παράδειγμα, σήμερα μας φαίνεται πολύ πρωτοπόρο - και είναι, αν θέλετε - να έχεις μια καινούρια ιδέα ή μια καινούρια εφαρμογή στον τομέα της πληροφορικής, σ' ένα συγκεκριμένο επιστημονικό τομέα. Αλλά, ας σκεφτούμε, πόσο καινοτόμο ήταν στην εποχή του να περνάς από το χειρόγραφο γράψιμο στην τυπογραφία ή πόσο καινοτόμο ήταν να περνάς από την κίνηση των μέσων μεταφοράς με ατμό σε άλλες μορφές όπως στον ηλεκτρισμό, στην πυρηνική ενέργεια κ.λπ.; Δεν είναι καινοτομία όλα αυτά για την εποχή τους ως προς τις ιδέες, ως προς την έρευνα, ως προς τις ανακαλύψεις, ως προς τις εφαρμογές; Οπότε πρέπει να ξεφύγουμε από αυτό που προσπαθούν να μας πουν ότι σήμερα ανακαλύπτουμε την έννοια της έρευνας, της καινοτομίας, της ανάπτυξης κι ότι όλα αυτά μπορούν να γίνουν αποκλειστικά και μόνο στις συνθήκες της καπιταλιστικής οργάνωσης της παραγωγής και της οικονομίας, δηλαδή αποκλειστικά μέσα στην καπιταλιστική κίνηση της κοινωνίας.

Το δεύτερο σχόλιο είναι ότι όλα αυτά παρουσιάζονται σαν πανάκεια, σαν φάρμακο για καθετί στραβό που υπάρχει στην κοινωνία. `Η, όπως συμπεραίνουν και ορισμένες έρευνες, ότι μπορούμε να λύσουμε το ζήτημα μιας σχετικά συγκριτικής καθυστέρησης της ελληνικής οικονομίας, που μπορεί να αφορά τον τομέα της έρευνας ή και της εκπαίδευσης ακόμα, σε σχέση με άλλες καπιταλιστικές κοινωνίες. Βέβαια, δεν συγκρίνουν την Ελλάδα με τις ΗΠΑ, αλλά με τη Σουηδία, την Ελβετία, τη Φινλανδία. Αυτά τα συναντάμε σε πολύ συγκεκριμένες έρευνες που πραγματοποιούνται και για την καινοτομία, και για το ζήτημα της επιχειρηματικότητας, και για τη σχέση της επιχειρηματικότητας με την ανάπτυξη, και με την καινοτομία, ιδιαίτερα στα Πανεπιστήμια σε συνεργασία με μεγάλες επιχειρήσεις, αλλά και Επιμελητήρια.

Στην «καρδιά» του ζητήματος βρίσκονται οι σχέσεις ιδιοκτησίας

Τι προσπαθούν να δώσουν αυτές οι έρευνες; Προσπαθούν να πουν ότι το πλαίσιο με το οποίο κάνουν την έρευνα ή επιδιώκουν να βγάλουν τα συμπεράσματά τους είναι η σύνδεση, η διαλεκτική δηλαδή ενότητα, μεταξύ της εκπαίδευσης, της έρευνας και της οικονομίας. Επίσης, πάνε να δείξουν ότι είναι αντικειμενικό να συνδέεται το εκπαιδευτικό ίδρυμα ή το ερευνητικό ίδρυμα με τις επιχειρήσεις, δηλαδή με την οικονομία. Να συνδέεται η γνώση με την καινοτομία και την επιχειρηματικότητα και σε τελευταία ανάλυση με την οικονομική ανάπτυξη. Θα μου πείτε, δε συνδέονται; Συνδέονται, γι' αυτό λέω ότι πάνε να πατήσουν σ' ένα βάθρο επιστημονικό, να δείξουν ότι έχουν μια επιστημονικότητα. Ομως είναι 100% επιστημονική προσέγγιση; Θα μου επιτρέψετε να πω όχι. Γιατί λένε τη μισή αλήθεια και κρύβουν την άλλη μισή, η οποία είναι όμως καθοριστική. Δηλαδή, τι κρύβουν; Να το πω με μια παρομοίωση: Μιλάνε για το κυκλοφορικό σύστημα, αλλά δε μιλάνε για την καρδιά. Κρύβουν ότι στην καρδιά όλων αυτών των ζητημάτων βρίσκεται το ζήτημα της σχέσης ιδιοκτησίας στα μέσα παραγωγής. Αυτό είναι που καθορίζει και την έρευνα, και την οργάνωση της παραγωγής και της οικονομίας, και την οργάνωση όλης της κοινωνίας γενικότερα. Αυτό δεν πρέπει να το χάνουμε από μπροστά μας.

Για παράδειγμα, λένε διάφορες έρευνες ότι είναι πλεονέκτημα για ένα νέο να συνδέσει το ενδιαφέρον του για την καινοτομία, δηλαδή την επινόηση καινούργιων ιδεών που θα 'χουν μια δυνατότητα εφαρμογής στην παραγωγή, στις υπηρεσίες, στην οργάνωση της εργασίας κ.λπ., με την επιχειρηματικότητα. Αν, λοιπόν, το ενδιαφέρον του για την καινοτομία συνδεθεί με την επιχειρηματικότητα, έχουμε τις λεγόμενες startup επιχειρήσεις, δηλαδή τις επιχειρήσεις που στηρίζονται στο ότι αυτός που πάει να τις οργανώσει βάζει την καινούρια ιδέα με μια τάση εφαρμογής της, δεν βάζει κεφάλαια, αλλά ψάχνει και βρίσκει κεφάλαια από άλλες πηγές. Ετσι μπορεί να εξελιχθεί και να δώσει διέξοδο, και στη δημιουργική εργασία, μέσω της επιχειρηματικότητας. Αυτό είναι πραγματικό; Ολο αυτό που περιγράψαμε είναι η μισή αλήθεια. Οντως, μπορεί να γίνει αυτό, κι έγινε, ιδιαίτερα στον τομέα της πληροφορικής και όχι μόνο. Και αυτό βοηθήθηκε, υπήρχαν και τα προγράμματα, διάφορα κυβερνητικά προγράμματα των εθνικών και κοινοτικών κονδυλίων που ευνοούσαν προς αυτήν την κατεύθυνση. Ετσι είδαμε ότι για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα λειτούργησαν ορισμένες τέτοιες επιχειρήσεις startup χαρακτήρα, οι οποίες όμως συνδέθηκαν με πολύ μεγάλες επιχειρήσεις - μονοπώλια στο χώρο, όχι μόνο της Ελλάδας και της Ευρώπης αλλά και παγκόσμιας εμβέλειας. Δημιουργήθηκαν ορισμένες προϋποθέσεις να συνδεθούν άμεσα ή να απορροφηθούν στην πορεία από τα μονοπώλια ή και να σβήσουν εντελώς. Η τύχη τους αυτή είναι.

Τι δε λένε; Δε λένε ότι αυτού του είδους η ατομική επιχειρηματικότητα δεν είναι αυτή που κυριαρχεί στην ελληνική καπιταλιστική οικονομία και στην κοινωνία σε καμία περίπτωση. Δεν είναι η πιο χαρακτηριστική μορφή ιδιοκτησίας, ούτε η πιο χαρακτηριστική μορφή επιχειρηματικότητας. Η χαρακτηριστική μορφή είναι η μεγάλη καπιταλιστική ιδιοκτησία και επιχείρηση, το μονοπώλιο, όπου ο μέτοχος δεν έχει καμία σχέση ούτε με την οργάνωση της παραγωγής ούτε με τη διεύθυνσή της.

Η έρευνα και η καινοτομία συνθλίβονται από το κίνητρο του κέρδους

Ας δούμε, όμως, τι συμβαίνει στην ίδια τη ζωή όσον αφορά τον επιστήμονα. Στοιχεία της ελληνικής στατιστικής υπηρεσίας λένε ότι οι μισθωτοί πτυχιούχοι των ΑΕΙ και ΤΕΙ που προσεγγίζουν το 1.000.000 αποτελούν το 33% του συνόλου των μισθωτών. Οπότε καταλαβαίνουμε ποια είναι η τύχη που περιμένει το μεγαλύτερο μέρος των πτυχιούχων. Είναι να γίνουν μισθωτοί εργαζόμενοι, δηλαδή να υπαχθούν στη σχέση μισθωτής εργασίας - κεφαλαίου, να υποστούν την εκμετάλλευση του κεφαλαίου. Αυτή είναι η τύχη τους. Επειδή μιλάνε για ατομική εργασία, που σημαίνει αυτοαπασχόληση, είναι μόλις 200.000 οι αυτοαπασχολούμενοι πτυχιούχοι και αποτελούν το 22% του συνόλου των αυτοαπασχολούμενων. Αυτή είναι η κοινωνική πραγματικότητα.

Αλλά ακόμα και οι επιστήμονες που δουλεύουν στον τομέα της έρευνας, είτε στον ιδιωτικό τομέα σ' ένα τμήμα ενός μονοπωλίου είτε σ' ένα σχετικά κρατικό τομέα, έχουν μεγάλα περιθώρια δημιουργικής εργασίας; Ετσι όπως είναι οργανωμένη η εργασία σ' αυτούς τους τομείς, όπου αυτοί οι επιστήμονες μπορεί και να συμβάλουν στην παραγωγή νέων ιδεών ή εφαρμογών, αυτές δεν γυρνάνε στους ίδιους. Αν ψάξετε τι συμβαίνει με τις πατέντες, θα δείτε ότι στις μέρες μας πλέον δεν κατοχυρώνονται στα άτομα, αλλά το μεγάλο ποσοστό τους κατοχυρώνεται στις επιχειρήσεις.

Αλλά υπάρχει και η άλλη πλευρά: Είναι έτσι οργανωμένη η εργασία που πολλές φορές σ' έναν τομέα ξέρεις ένα πολύ περιορισμένο κομματάκι δουλειάς και δεν έχεις το σύνολο της εργασίας, ώστε να είναι πραγματικά δημιουργική η εργασία που κάνεις έστω κι αν είναι στον τομέα της έρευνας.

Μπορεί καλοπροαίρετα να πείτε ότι είναι υπερβολές αυτά που λέει το ΚΚΕ γιατί σταθερά αντιπολιτεύεται το καπιταλιστικό σύστημα. Θα σας πω ένα παράδειγμα: Το Πανεπιστήμιο της Πάτρας, σε συνεργασία μ' ένα μεγάλο Πανεπιστήμιο του Ισραήλ και με μια μεγάλη αμερικανοϊσραηλινή φαρμακοβιομηχανία έχουν εκπονήσει ένα πρόγραμμα έρευνας και τεχνολογίας σχετικά με την ανάπτυξη θεραπειών με βλαστοκύτταρα. Ο σκοπός είναι να προχωρήσουν στην ανάπτυξη ενός ανοσοθεραπευτικού εμβολίου που αφορά ασθένειες όπως η σκλήρυνση κατά πλάκας, η υπέρταση, ο καρκίνος. Ο σκοπός αυτός ακούγεται καλός. Ομως, στην πράξη είναι διαφορετικά. Aκόμα κι αν υπάρχει ένας γενικά καλός κοινωνικά σκοπός, αυτός περιορίζεται όταν υποτάσσεται στο κίνητρο του καπιταλιστικού κέρδους και όχι στο κίνητρο της ωφέλειας του κοινωνικού συνόλου.

Το συμπέρασμα είναι ότι η γνώση, η έρευνα, η καινοτομία, η δημιουργικότητα, αν και αντικειμενικά απαιτούν μεγάλο βαθμό συλλογικής εργασίας, υποτάσσονται και συνθλίβονται από την ατομική ιδιοκτησία, από τη μεγάλη καπιταλιστική ιδιοκτησία, από το κίνητρο του καπιταλιστικού κέρδους ακόμα και στην περίπτωση που περικλείουν ένα μεγάλο κοινωνικό σκοπό. Από αυτή την άποψη, περιέχεται η αντίφαση, απ' τη μια, να έχεις την κοινωνική εργασία που μπορεί να φέρει ένα μεγάλο κοινωνικό αποτέλεσμα κι από την άλλη να έχεις το φρένο, λόγω του ότι η ιδιοκτησία των σύγχρονων συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής ανήκει στους λίγους.

Το δεύτερο ζήτημα που βγαίνει ως συμπέρασμα είναι ότι το κίνητρο του καπιταλιστικού κέρδους είναι αυτό που κάνει τις ιεραρχήσεις για το πού να γίνει έρευνα και πού να μη γίνει. Ενώ, για παράδειγμα, έχουμε μία ταχύτατη εξέλιξη της τεχνολογίας όσον αφορά την κινητή τηλεφωνία, ταυτόχρονα εφαρμογές που σχετίζονται με την πληροφορική και ό,τι αυτή συνεπάγεται για την οργάνωση και για την πραγματοποίηση π.χ. της προληπτικής υγείας γίνεται με το στενό κριτήριο της δαπάνης προς όφελος του κεφαλαίου, του καπιταλιστικού κράτους. Π.χ. βλέπουμε την τεχνολογική καθυστέρηση και ανεπάρκεια «κρατικών» νοσοκομείων που δεν είναι και 100% κρατικά, αφού είναι κρατικά μόνο στη μορφή και δουλεύουν για να στέλνουν τους ασθενείς στα ιδιωτικά κέντρα.

Το ζήτημα είναι σε ποια κοινωνία, με ποια ιδιοκτησία και εξουσία

Το ζήτημα, λοιπόν, δεν είναι το ερώτημα «Ερευνα, καινοτομία μέσα από ένα εκπαιδευτικό ίδρυμα ή από κάποιο ερευνητικό κέντρο ή από επιχείρηση ή από τη διασύνδεση του εκπαιδευτικού ιδρύματος με την επιχείρηση;». Αυτό είναι ένα πλαστό ερώτημα. Το πραγματικό ερώτημα είναι: «Πανεπιστήμιο, ερευνητικό κέντρο, παραγωγική μονάδα σε ποια κοινωνία, με ποια κυρίαρχη ιδιοκτησία, με ποια εξουσία;». Αυτό είναι το κοινωνικό οραματικό ερώτημα, αλλά και βαθιά ταξικό - πολιτικό, απ' το οποίο προκύπτει και το κίνητρο της διασύνδεσης εκπαίδευσης, έρευνας, παραγωγής, υπηρεσιών, οργάνωσης ολόκληρης της κοινωνίας.

Καθήκον, λοιπόν, της ΚΝΕ είναι ν' ανοίξει αυτή τη συζήτηση, όχι 3 ή 4 φορές το χρόνο, αλλά 365 μέρες το χρόνο, με όλες τις μορφές και με όλους τους τρόπους μέσα στα αμφιθέατρα και στις αίθουσες διδασκαλίας, για να μπορέσει να κατανοηθεί το ζήτημα της σχέσης εκπαίδευσης και οικονομίας και ό,τι παρεμβάλλεται ανάμεσά τους, δηλαδή η έρευνα και στοιχείο του αποτελέσματός της, η καινοτομία.

Ξέρουμε πολύ καλά πώς σκέφτονται οι φοιτητές και οι φοιτήτριες, πώς σκέφτονται οι σημερινοί και οι αυριανοί επιστήμονες. Το πώς σκέφτονται είναι αποτέλεσμα του πώς επιβάλλει η αστική εξουσία και μέσα από το Πανεπιστήμιο και με χίλιους δυο άλλους τρόπους να σκέφτονται. Για παράδειγμα, είναι θετικοί οι φοιτητές απέναντι στην επιχειρηματικότητα. Αλλά τι έχουν στο μυαλό τους άμα το δούμε και σε σύνδεση με τις άλλες ερωτήσεις της έρευνας της ΚΝΕ; Εχουν την επιχειρηματικότητα με την έννοια που είπαμε πριν ή με ορισμένα θετικά στοιχεία όπως της οργάνωσης της κοινωνικής εργασίας, της συλλογικότητας, της συνεργατικότητας σ' ένα μεγάλο πλάνο δουλειάς. Αυτό που δεν έχουν στο μυαλό τους είναι ότι η επιχειρηματικότητα δεν είναι η ατομική επιχειρηματικότητα, είναι η καπιταλιστική επιχειρηματικότητα, η σύγχρονη καπιταλιστική μετοχική επιχείρηση με όλες τις μορφές που έχει.

Οι φοιτητές λένε ως προς τη χρηματοδότηση «ας έρθει το χρήμα, η επιδότηση κι ας είναι απ' όπου να 'ναι», ακόμη και από το ΝΑΤΟ, εφόσον θα ικανοποιηθεί η έρευνα. Πάνω σ' αυτό, στην έρευνα της ΚΝΕ το 48% ήταν αντίθετο και είπε ότι πρόκειται για πολεμική μηχανή. Μακάρι αυτό το 48% να προκύπτει από αντιπροσωπευτικό δείγμα. Αν δε συνειδητοποιήσει ο αυριανός επιστήμονας ότι το ΝΑΤΟ χρηματοδοτεί με σκοπό το ποιος θα έχει το πάνω χέρι στον άγριο ανταγωνισμό για το ποιος θα βγάλει τα περισσότερα κέρδη, μπορεί να συμβάλλει στην καταστροφή κι όχι στην ανάπτυξη.

Για, παράδειγμα, η σχάση του πυρήνα αυτή καθαυτή μπορεί να σου δώσει τεχνολογικά μεγάλες δυνατότητες στις εφαρμογές. Ομως τι σου έδωσε σε πρώτο πλάνο, άκρως επικίνδυνο; Τα πυρηνικά όπλα, που φέρνουν μαζική καταστροφή. Και άλλα προγράμματα που τα χρηματοδότησε το ΝΑΤΟ, η CIA, για την εξουδετέρωση του ανθρώπινου παράγοντα με χημικό πόλεμο χωρίς να καταστραφεί τίποτα από υποδομές για να μπορούν να συνεχίσουν. Σε αυτό συμμετείχαν και μεγάλες φαρμακοβιομηχανίες που εδρεύουν στην Ελβετία. Κι έρχονται έρευνες και λένε «πώς μπόρεσε η Ελβετία - που είναι ισοδύναμη σε πληθυσμό με την Ελλάδα - και είναι μπροστά στην καινοτομία και δεν μπόρεσε η Ελλάδα;» Στην Ελβετία, οι φαρμακοβιομηχανίες δεν κάνουν έρευνα και παραγωγή μόνο για τη θεραπεία, την πρόληψη, την πρόγνωση, αλλά συνεργάζονται με την αμερικανική άμυνα που δεν είναι άμυνα αλλά ιμπεριαλιστική επίθεση.

Καθοριστική η συνειδητοποίηση της δυνατότητας και της αναγκαιότητας του σοσιαλισμού - κομμουνισμού

Οσο αναπτύσσεται η γνώση του ανθρώπου, όσο αναπτύσσεται η ικανότητά του να παρεμβαίνει στο περιβάλλον, γήινο και διαστημικό, στον ίδιο τον άνθρωπο, τόσο εξαρτάται η καταστροφή ή η δυνατότητα ν' απογειωθεί η ποιότητα ζωής του ανθρώπου από το ποιος έχει στα χέρια του όλον αυτό το μεγάλο πλούτο, πλούτο γνώσης, μέσων παραγωγής, προϊόντων, υπηρεσιών, μεθόδων εργασίας, όλων των εργαλείων που προκύπτουν από την ανθρώπινη δημιουργία. Αλλά άμα αυτά είναι συγκεντρωμένα στα χέρια των καπιταλιστών, εκτός από το ότι καταστρέφονται παραγωγικές δυνάμεις, κινδυνεύει ακόμα και να καταστραφεί μεγάλο μέρος της ανθρωπότητας.

Προκύπτει αυτό που αναλυτικά θα δείτε και στο Πρόγραμμα του ΚΚΕ, στις εκδόσεις της «Σύγχρονης Εποχής», στην «Κομμουνιστική Επιθεώρηση»: Είναι υπερώριμες οι υλικές συνθήκες για να περάσει η κοινωνία από τον καπιταλισμό σε ένα ανώτερο κοινωνικοοικονομικό σύστημα, το σοσιαλισμό - κομμουνισμό, για να αντιστοιχηθεί η έκταση και ο χαρακτήρας της παραγωγής, της κοινωνικής εργασίας με την κοινωνική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής, για να μπει σε εφαρμογή ο Κεντρικός Επιστημονικός Σχεδιασμός, για να μπει σε λειτουργία η ουσιαστικά δημιουργική εργασία από τα κάτω μέχρι τα πάνω, για να υπάρχει ο εργατικός - λαϊκός έλεγχος και στην οργάνωση της παραγωγής και σε όλες τις λειτουργίες της κοινωνίας.

Για να γίνει αυτό, χρειάζεται σύγκρουση και ανατροπή. Χρειάζονται και ορισμένες άλλες προϋποθέσεις, όχι μόνο υλικές. Χρειάζεται και η ωριμότητα στη συνείδηση, στη διάθεση της εργατικής τάξης, των εργαζομένων που δουλεύουν ως μισθωτοί υπό το κεφάλαιο - η οποία ωριμότητα δεν υπάρχει αυτή τη στιγμή. Χρειάζεται ο υποκειμενικός παράγοντας, η στάση του εργαζόμενου ανθρώπου και ό,τι αυτό συνεπάγεται στο εργατικό - λαϊκό κίνημα, στο φοιτητικό κίνημα απ' τη σκοπιά των φοιτητών που προέρχονται από εργατικές - λαϊκές δυνάμεις και που αύριο στη συντριπτική πλειοψηφία τους θα γίνουν εργατική δύναμη. Αυτό το ζήτημα είναι καθοριστικό, η συνειδητοποίηση της δυνατότητας και της αναγκαιότητας του σοσιαλισμού - κομμουνισμού. Είναι καθοριστική η συνειδητοποίηση ότι ο καπιταλισμός ο ίδιος με τη δική του οικονομική ανάπτυξη βάζει φρένο στην αξιοποίηση της επιστήμης και της έρευνα για την ικανοποίηση των κοινωνικών αναγκών.


ΤΟΜΕΑΚΗ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΑΕΙ ΒΟΛΟΥ ΤΗΣ ΚΝΕ
Μπροστά στο μεγάλο καθήκον που υπαγορεύει η εποχή μας

Με επιτυχία πραγματοποιήθηκε έξω από το κτίριο της Αρχιτεκτονικής Σχολής του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, την περασμένη Παρασκευή, η φεστιβαλική εκδήλωση της Τομεακής Οργάνωσης ΑΕΙ Βόλου της ΚΝΕ.

Στην ομιλία του, ο Κώστας Αγγελίνας, Γραμματέας του ΤΣ ΑΕΙ Βόλου της ΚΝΕ, ανάμεσα στ' άλλα, κάλεσε κάθε νέο που τα όνειρα και οι ελπίδες του δεν χωράνε στο σάπιο κόσμο του καπιταλιστικού συστήματος, «να αφουγκράζεται τον παλμό της Ιστορίας, να ακολουθεί το βηματισμό της. Οχι σαν απλός παρατηρητής ή σαν συνοδοιπόρος, αλλά με τη ματιά στραμμένη στο πιο όμορφο και πιο μεγάλο καθήκον που μας υπαγορεύει η εποχή μας, το καθήκον της επαναστατικής αλλαγής της κοινωνίας, της πάλης για την ανατροπή του καπιταλισμού, για την οικοδόμηση της νέας κοινωνίας, του σοσιαλισμού - κομμουνισμού».

Η αυλαία του Φεστιβάλ άνοιξε με βιντεοπροβολή για τα 70 χρόνια από την ίδρυση του ΔΣΕ, ενώ μετά την ομιλία ακολούθησε λαϊκό γλέντι από κομπανία της ΚΝΕ και cocktail party.

Στο χώρο υπήρχε έκθεση αφιερωμένη στον ΔΣΕ και τη σημερινή ανάγκη ανασύνταξης του κινήματος, ενώ λειτούργησε βιβλιοπωλείο της «Σύγχρονης Εποχής».



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ