Η ψήφος κάθε συνειδητού πολίτη, κάθε νέου, κάθε εργαζόμενου, διανοούμενου, αγρότη και μικροεπαγγελματία, είναι ένα σημαντικό κομμάτι της δύναμης της στερημένης ζωής του, για την ανατροπή του άδικου καπιταλιστικού συστήματος που ζούμε.

Γι' αυτό στις τοπικές εκλογές και στις εκλογές για την ανάδειξη εκπροσώπων μας στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο πάμε στις κάλπες χωρίς δισταγμούς και ταλαντεύσεις.

Ρίχνουμε τα ψηφοδέλτια της «Λαϊκής Συσπείρωσης» με το γαρίφαλο, για να ανακουφίσουμε τη θέση μας, να βάλουμε εμπόδια και να ανατρέψουμε τους σχεδιασμούς υποδούλωσης του λαού και στην Τοπική Διοίκηση.

Στα ψηφοδέλτια για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ψηφίζουμε δαγκωτό τους υποψηφίους του ΚΚΕ, για να δυναμώσουμε τη φωνή των κομμουνιστών στο κεντρικό κοινοβούλιο του καπιταλισμού και να στείλουμε μήνυμα ελπίδας στους λαούς της Ευρώπης.

Ψήφος στο ΚΚΕ σε όλες τις κάλπες για να δώσουμε δύναμη στη δύναμή μας.

Οσο το ΚΚΕ βγαίνει ενισχυμένο από την κάθε εκλογική αναμέτρηση, τόσο και οι αγώνες του λαού δυναμώνουν, διεκδικώντας - μισθωτοί, συνταξιούχοι και άνεργοι - όσα έχουν κερδηθεί με αίμα και θυσίες. Μια και το μόνο όπλο στα χέρια του λαού που έχει απομείνει, ύστερα από την ανατροπή του σοσιαλισμού, είναι ο δρόμος του αγώνα. Και αυτό το όπλο ήταν και παραμένει το μόνο αντίπαλο δέος του καπιταλισμού.

Τα τελευταία χρόνια ζω στο όμορφο νησί της Κεφαλονιάς. Παρά το ότι κατάγομαι από την ορεινή Καρδίτσα και μεγάλωσα στην Νέα Πέραμο έχω δεθεί με αυτόν τον τόπο και ιδιαίτερα το Ληξούρι που ζω. Ενας τόπος που έβγαλε αγωνιστές που τίμησαν τον όρο κομμουνιστής με τη δράση τους ενάντια στο φασισμό και σε κάθε τυχοδιώκτη που προσπάθησε να εκμεταλλευτεί τον συνάνθρωπό μας. Από τους αντάρτες του Αίνου ως τα χωριά της Παλικής οι δυνάμεις του ΚΚΕ πάντα τάσσονταν μόνο υπέρ των συμφερόντων του απλού λαού και όχι προς τις τσέπες των λίγων που οδήγησαν την Κεφαλονιά σε μαρασμό. Βρίσκομαι δίπλα στους αγώνες της «Λαϊκής Συσπείρωσης» Ληξουρίου για να πάρει ο λαός της Παλικής τη χαμένη του αίγλη. Ας γίνει το Ληξούρι ο 6ος δήμος - παράδειγμα στη χώρα μας. Ας δυναμώσουμε αυτήν την κοινή πολιτική σε όλους τους δήμους της Ελλάδας.

Γιατί ΚΚΕ;

Η υπερψήφιση των ψηφοδελτίων του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας (ΚΚΕ) για τις δημοτικές, περιφερειακές και ευρωεκλογές της 26ης Μάη 2019 είναι ο πολιτικός όρος για να τεθεί το ζήτημα στη σωστή του διάταξη. Αυτό, επειδή ο πολιτικός - κοινοβουλευτικός αγώνας δεν μπορεί να είναι αυτοσκοπός (πολιτικός βολονταρισμός) αλλά μέσον και μέρος του κοινωνικού - ταξικού αγώνα. Το δίλημμα δεν είναι δημοκρατία ή καπιταλισμός, για να βρεθούμε - ανεξάρτητα από τις προθέσεις - εκεί που είναι σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά σοσιαλισμός ή καπιταλισμός, επειδή η ελληνική κοινωνία μπορεί πια να απαντήσει τα ερωτήματα που η ίδια η κοινωνική εξέλιξη θέτει.

Οι διαφωνίες σε επιμέρους ζητήματα με το ΚΚΕ είναι περισσότερο υπόμνηση των δυνατοτήτων που διαθέτει το λαϊκό - ταξικό κίνημα, αλλά και το ΚΚΕ ως εργατικό κόμμα να «γυρίσει» τα πράγματα. Εξάλλου η αυτοτελής πολιτική οργάνωση της εργατικής τάξης, όπως εκφράζεται στο ΚΚΕ, αποτελεί αναγκαία συνθήκη, επειδή οι κοινωνικές τάξεις ορίζονται αντικειμενικά και όχι συγκυριακά (ως πρακτικές, ως κινηματικές δράσεις κ.ο.κ.) για να συντασσόμαστε κάθε φορά με καιροσκοπισμό, με ό,τι κινείται, εγκαταλείποντας το βυθισμένο πλοίο. Σε τελική ανάλυση, το ΚΚΕ ως πολιτικός οργανισμός με τη συσσωρευμένη ταξική εμπειρία και το κοινωνικό κεφάλαιο (δίκτυα αλληλεγγύης, τεχνογνωσία οργάνωσης, αγωνιστικές παραδόσεις, πείρα στην αντιμετώπισης της καταστολής κ.λπ.) αποτελεί για την ελληνική εργατική τάξη, διαχρονικά, αναντικατάστατο πολιτικό - οργανωσιακό πόρο και ιστορικό - βιωματικό απόθεμα με όλους τους συμβολισμούς. Με αυτή την έννοια το ΚΚΕ υπερβαίνει τα κομματικά πλαίσια και αποτελεί σημαντικό πόρο για την ίδια την ελληνική κοινωνία και αφορά, εκτός από τα εργατικά και λαϊκά στρώματα, και τα μεσαία στρώματα, το μεγαλύτερο μέρος των οποίων εκφράζει επίσης ταξικές καταστάσεις της μισθωτής εργασίας.

Βεβαίως η προϊούσα κοινωνικοποίηση της εργασίας («συλλογικός εργάτης») με τη συνακόλουθη αναβάθμιση του κοινωνικο-πολιτισμικού επιπέδου της ελληνικής εργατικής τάξης ενδεχομένως να επιβάλλει, μαζί με τη μορφολογία της ταξικής αντιπαράθεσης, νέους τρόπους οργάνωσης, συμμετοχής και κοινωνικής δράσης. Ωστόσο, αυτό το «άνοιγμα» οφείλει να διαφυλάσσει και να αναπαράγει το Κομμουνιστικό Κόμμα ως πολιτικό οργανισμό και πολιτικό - οργανωσιακό πόρο. Συνεπώς η υπερψήφιση των ψηφοδελτίων του ΚΚΕ είναι εμπιστοσύνη στη συλλογική δράση, δηλαδή στην απτή δυνατότητα ο κόσμος της εργασίας να γίνει το υποκείμενο της ιστορίας.

Θέλω αλλαγή, ψηφίζω ΚΚΕ, έλεγε ένα παλιό σύνθημα.

Στα σχεδόν 46 μου δεν αυτοπροσδιορίζομαι ως «καθαρός» κομμουνιστής. Δεν διεκδικώ απόλυτη γνώση του μαρξισμού - λενινισμού και σίγουρα υπάρχουν ζητήματα στα οποία διαφωνώ με το Κόμμα.

Αυτό όμως δεν με κάνει να απομακρύνομαι από αυτό, το αντίθετο και ας ακούγεται παράξενο.

Το ΚΚΕ δεν είναι μόνο ένα σύμβολο αγώνων, μία αναφορά σε προσπάθειες κοινωνικής απελευθέρωσης. Ιστορικό παράδειγμα.

Είναι η πρόταση για έναν άλλον κόσμο. Για μία διαφορετική κοινωνία. Είναι η φωνή της προσωπικής αντίστασης, της κοινωνικής αλλαγής, πάνω σε ιδεολογική βάση. Μακριά από «μπερδεμένες» καταστάσεις και - το πιο σημαντικό - μακριά από ανθρώπους που δηλώνουν κάτι απλώς για να δηλώσουν. Από κραυγές, «κρεμάλες» και οτιδήποτε είναι αρεστό λόγω των συνθηκών.