ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Τετάρτη 22 Μάρτη 2017
Σελ. /24

Στο σημερινό 4σέλιδο «Νεολαία» μπορούμε να βρούμε:

  • Ρεπορτάζ και αποσπάσματα από ομιλίες στα Φοιτητικά Φεστιβάλ της ΚΝΕ που έγιναν τις προηγούμενες μέρες
  • Ρεπορτάζ από το Ιστορικό Διήμερο της ΚΝΕ στα χνάρια του ΔΣΕ στη Βόρεια Εύβοια

Δεν επιλέγουμε τον τρόπο σφαγής μας γιατί μπορούμε να ζήσουμε χωρίς αφεντικά

Αποσπάσματα από την ομιλία του Μάκη Παπαδόπουλου, τη δεύτερη μέρα του Φεστιβάλ της Σπουδάζουσας Αθήνας

Από τη συζήτηση με τον Μ. Παπαδόπουλο στο αίθριο της Φιλοσοφικής
Από τη συζήτηση με τον Μ. Παπαδόπουλο στο αίθριο της Φιλοσοφικής
Με σύνθημα δανεισμένο από στίχους του ποιητή της Επανάστασης Βλ. Μαγιακόφσκι «Το μέλλον δε θα 'ρθει από μονάχο του... αν δεν πάρουμε μέτρα κι εμείς», Φοιτητικά Φεστιβάλ κι άλλες εκδηλώσεις της ΚΝΕ σε πανεπιστήμια και ΤΕΙ ξεδιπλώνονται αυτό το διάστημα σε όλη τη χώρα. Ο «Ριζοσπάστης» παρουσιάζει σήμερα ρεπορτάζ από πετυχημένες τέτοιες εκδηλώσεις που έγιναν τις προηγούμενες μέρες, καθώς και το πρόγραμμα των Φεστιβάλ και των εκδηλώσεων που γίνονται μέχρι το τέλος αυτής της βδομάδας.

Σ' αυτό το πλαίσιο, με ενδιαφέρουσες εκδηλώσεις και τη συμμετοχή φοιτητών από τις πανεπιστημιακές σχολές της Αθήνας, ολοκληρώθηκε την περασμένη Παρασκευή το Φοιτητικό Φεστιβάλ της Περιφερειακής Οργάνωσης Σπουδάζουσας Αθήνας της ΚΝΕ, στους χώρους της Φιλοσοφικής.

Την αυλαία της δεύτερης μέρας άνοιξε η θεατρική ομάδα του Μαθηματικού και της Νοσηλευτικής, με το μουσικοθεατρικό δρώμενο «Το τύμπανο του πολέμου», που περιλάμβανε απαγγελίες ποιημάτων των Λειβαδίτη, Χικμέτ και άλλων, που με το έργο τους υπηρέτησαν το λαό και τους αγώνες τους. Οι εκδηλώσεις εμπλουτίστηκαν με συναυλίες από τα φοιτητικά συγκροτήματα «Dog in the Fog», «Heads or Tails», «Groovaloud» και τον ράπερ «Εξωπραγματικός», αλλά και από το γνωστό συγκρότημα «Sober on Tuxedos», ενώ η βραδιά έκλεισε με λαϊκό γλέντι.

Το πολιτικό σκέλος του προγράμματος περιελάμβανε συζήτηση στο αίθριο της Φιλοσοφικής με τον Μάκη Παπαδόπουλο, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και υπεύθυνο της Ιδεολογικής Επιτροπής και του Τμήματος Οικονομίας της ΚΕ, με θέμα: «Brexit, Grexit, Trump... δεν τσακώνονται για το λαό! Μπορούμε να βάλουμε τη δική μας σφραγίδα στις εξελίξεις». Παραθέτουμε παρακάτω αποσπάσματα από την ομιλία του:

«Σε λίγες μέρες, την 25η Μαρτίου, συμπληρώνονται 60 χρόνια απ' την ίδρυση της ΕΟΚ, με την ιδρυτική Συνθήκη της Ρώμης. Κανονικά, στο στρατόπεδο του αντιπάλου θα έπρεπε να υπάρχει γιορτινό κλίμα. Ωστόσο, όλες οι σχετικές κοινοτικές συναντήσεις και συνεδριάσεις έχουν ένα κοινό παρανομαστή: Το φόβο για το αύριο, την αγωνία τους για το αβέβαιο μέλλον της Ευρωζώνης. Εχει σημασία να εξετάσουμε πώς φτάσαμε έως εδώ, γιατί οξύνθηκαν τόσο οι αντιθέσεις στο εσωτερικό της ΕΕ.

Είναι γεγονός ότι η ΕΕ από την ίδρυσή της είχε δυναμική πορεία. Εξελίχθηκε σε μεγάλη ιμπεριαλιστική συμμαχία διαφορετικών αστικών κρατών. Τι έδινε ώθηση σ' αυτήν την πορεία; Μήπως τα ιδανικά της αλληλεγγύης των κρατών, της ειρήνης και της κοινωνικής δικαιοσύνης, όπως μας βομβαρδίζει η αστική προπαγάνδα; Ασφαλώς όχι. Ωθηση έδιναν τα κοινά συμφέροντα των αστικών τάξεων να μεγεθύνουν τα μονοπώλιά τους, να θωρακίσουν την ανταγωνιστικότητά τους μπροστά στον οξυμένο διεθνή ανταγωνισμό με άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα, να αντιμετωπίσουν ενιαία το εργατικό κίνημα, να εξουδετερώσουν το επαναστατικό, κομμουνιστικό κίνημα.

Αντίστοιχα, η συγκρότηση της Ευρωζώνης προσέφερε πλεονεκτήματα στα κράτη - μέλη της, τα οποία για μεγάλο διάστημα διασφάλισαν πιο ευνοϊκούς όρους δανεισμού, στήριξης των ιδιωτικών και δημοσίων επενδύσεων, αύξησης των εμπορικών συναλλαγών με τη διασφάλιση συναλλαγματικής σταθερότητας, αξιοποίησης ενός διεθνούς αποθεματικού νομίσματος.

Οξύνονται οι αντιθέσεις

Ωστόσο, οι κοινές στοχεύσεις των αστικών τάξεων δεν μπορούσαν να αναιρέσουν την επίδραση του νόμου της ανισόμετρης ανάπτυξης, την αλλαγή του συσχετισμού δυνάμεων μεταξύ των κρατών - μελών, τον ανταγωνισμό και τις αντιθέσεις τους. Ιστορικά αποδείχτηκε ότι η νομισματική "συγκόλληση" κρατών που έχουν διαφορετική οικονομική ισχύ, διαφορετικό επίπεδο παραγωγικότητας, όχι μόνο δεν άμβλυνε αλλά όξυνε την ανισομετρία μεταξύ τους. Αυτή η τάση της απόκλισης συμφερόντων ενισχύθηκε και φάνηκε πιο καθαρά την περίοδο που ακολούθησε τη διεθνή οικονομική κρίση 2008 - 2009, ακόμα και στο σκληρό πυρήνα της Ευρωζώνης. Μια απλή σύγκριση στην πορεία της Γερμανίας και της Ιταλίας, δύο βασικών κρατών του λεγόμενου σκληρού πυρήνα, δείχνει ανάγλυφα την τάση απόκλισης. Η Γερμανία εμφανίζει σημαντική αύξηση σε σχέση με το επίπεδό της πριν την κρίση στο ρυθμό του ΑΕΠ, στη βιομηχανική παραγωγή, στις εξαγωγές εμπορευμάτων, στη συγκράτηση του κρατικού χρέους της, ενώ αντίθετα η πορεία της Ιταλίας είναι αρνητική σε όλους τους δείκτες. Μπείτε στη θέση της ιταλικής αστικής τάξης. Θα δεχτεί παθητικά αυτήν την πορεία; Γι' αυτό δυναμώνουν στην Ιταλία οι ευρωσκεπτικιστικές δυνάμεις, όπως ο Μπέπε Γκρίλο και ο Μπερλουσκόνι. Γι' αυτό, ακόμα και οι φιλικές στην ΕΕ αστικές πολιτικές δυνάμεις στην Ιταλία πιέζουν τη Γερμανία για αλλαγή της νομισματικής και δημοσιονομικής πολιτικής».

Ο Μ. Παπαδόπουλος τόνισε πως υπάρχει διέξοδος προς όφελος του λαού, η οποία δεν έχει καμία σχέση ούτε με το παραμύθι της κυβέρνησης ότι θα μετατρέψει την ΕΕ σε «δημοκρατική και κοινωνική Ευρώπη» της αλληλεγγύης και της φιλολαϊκής ανάπτυξης, ούτε με το οπορτουνιστικό παραμύθι της σωτηρίας με την καπιταλιστική Ελλάδα της δραχμής. Αναφερόμενος στη θέση του ΣΥΡΙΖΑ για την «ΕΕ των πολλαπλών επιλογών», ο ομιλητής ανέφερε:

«Η ΕΕ δεν είναι ένα ουδέτερο γήπεδο της ταξικής πάλης, είναι ιμπεριαλιστική συμμαχία. Οι θεσμοί και οι ράγες της ΕΕ καθορίζονται και υπηρετούν την εξουσία του κεφαλαίου, όσα κι αν είναι τα τρένα, όποιοι κι αν είναι οι μηχανοδηγοί. Ακόμα κι αν τρέχουμε στην αντίθετη κατεύθυνση μέσα στα βαγόνια, στους ίδιους αντιλαϊκούς σταθμούς θα φτάσουμε. Η πολιτική που ακολουθείται στην Ελλάδα με τα μνημόνια δεν είναι ούτε ελληνική πρωτοτυπία, ούτε δογματική απαίτηση ενός Γερμανού υπουργού, του Σόιμπλε. Είναι πολιτική στήριξης του κεφαλαίου, πολιτική για την αύξηση των κερδών των μονοπωλίων. Οι βασικές της κατευθύνσεις εφαρμόζονται σε όλα τα κράτη - μέλη της ΕΕ (...)».

Δεν διαλέγουμε τρόπο σφαγής

«Στην ουσία μάς καλούν να επιλέξουμε αν θα χρεοκοπήσει ο λαός με ευρώ ή με δραχμή, με ποιον τρόπο θα γίνει η σφαγή του λαού για να συνεχίσουμε στο δρόμο της καπιταλιστικής ανάπτυξης, όπου τα κλειδιά της οικονομίας και εξουσίας θα μείνουν στα χέρια του μονοπωλιακού κεφαλαίου.

Εμείς απαντάμε ότι δεν επιλέγουμε τον τρόπο σφαγής μας γιατί μπορούμε να ζήσουμε χωρίς αφεντικά. Βγαίνουμε μαχητικά στο προσκήνιο, οργανώνουμε πρωτοπόρες εστίες αντίστασης και αντεπίθεσης σε κάθε χώρο δουλειάς, κάθε σχολή, κάθε γειτονιά. Δεν ρίχνουμε άσφαιρα πυρά. Σημαδεύουμε τον πραγματικό αντίπαλο, την άρχουσα τάξη, την εξουσία του κεφαλαίου και την ΕΕ που τη στηρίζει. Βοηθάμε να μην παγιδευτεί ο λαός στα διλήμματα της άρχουσας τάξης και του κεφαλαίου. Δε διαλέγουμε Τραμπ ή Μέρκελ, Σόιμπλε ή Λεπέν, γιατί αποτελούν δύο όψεις του ίδιου αντιλαϊκού νομίσματος. Συνδυάζουμε την πάλη για αποδέσμευση από την ΕΕ με την πάλη για την ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου, για να έρθει η εργατική τάξη στην εξουσία, για να ανοίξει ο δρόμος της λαϊκής ευημερίας».

Δεν περιμένουμε παθητικά

«Αυτόν το δρόμο τον ανοίγουμε μαχητικά, αγωνιστικά, καθημερινά. Δεν περιμένουμε παθητικά τη "μεγάλη μέρα" της επαναστατικής κατάστασης. Παλεύουμε σήμερα για να αλλάξουμε το συσχετισμό δυνάμεων, συγκρουόμαστε σήμερα με την πολιτική της ΕΕ και της άρχουσας τάξης, οργανώνουμε σήμερα την αντεπίθεση για να ικανοποιηθούν οι ανάγκες μας, με βάση τις τεχνολογικές δυνατότητες και τον πλούτο που παράγουν οι εργαζόμενοι στη χώρα μας.

Αντιπαλεύουμε καθημερινά τη στρατηγική της ΕΕ και της αστικής τάξης σε όλους τους τομείς, παλεύουμε ενάντια στην "απελευθέρωση" τομέων της οικονομίας, όπως η Ενέργεια και οι Μεταφορές, ενάντια στην εμπορευματοποίηση της Παιδείας και της Υγείας, ενάντια στις ελαστικές εργασιακές σχέσεις, ενάντια στην Κοινή Αγροτική Πολιτική της ΕΕ.

Μπαίνουμε μπροστά στις απεργίες των σωματείων, στα μπλόκα των αγροτών, στις κινητοποιήσεις των Επιτροπών Αγώνα των μισθωτών επιστημόνων, στον αγώνα και στην προσπάθεια ανασύνταξης στο φοιτητικό κίνημα.

Βαδίζουμε σ' αυτήν την κατεύθυνση αποφασιστικά, με εμπιστοσύνη στην εργατική τάξη και στο λαό, και είμαστε σίγουροι πως θα έρθουν οι μεγάλες μέρες της κατάργησης της εκμετάλλευσης, της εργατικής εξουσίας».



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ