Χαριστική βολή στην ντόπια αγελαδοτροφία θα αποτελέσει η υιοθέτηση των προτάσεων του ΟΟΣΑ για την επιμήκυνση της διάρκειας ζωής στο φρέσκο αγελαδινό γάλα. Οι εναπομείναντες, λίγο περισσότεροι από 3.500, αγελαδοτρόφοι απειλούνται με οριστικό ξεκλήρισμα ενώ παράλληλα χιλιάδες ακόμη θέσεις εργασίας θα χαθούν εξαιτίας της άμεσης επίπτωσης στις εμπλεκόμενες δραστηριότητες. Την ίδια στιγμή, το έλλειμμα στο εμπορικό ισοζύγιο τροφίμων θα αυξηθεί και μαζί του η διατροφική εξάρτηση της χώρας από τις εισαγωγές.

Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του Ελληνικού Οργανισμού Γάλακτος και Κρέατος (ΕΛΟΓΑΚ), σήμερα στη χώρα δραστηριοποιούνται 3.686 αγελαδοτρόφοι, όταν το 2001 αριθμούσαν τις 12.402, ενώ άκρως ενδεικτικό είναι το γεγονός ότι η ντόπια παραγωγή αγελαδινού γάλακτος, που το 2013 συρρικνώθηκε στους 627.481 τόνους από τους 742.452 του 2004, υπολείπεται ακόμη και αυτής της «κουτσουρεμένης» κοινοτικής ποσόστωσης των 869.589 τόνων. Η παραπάνω φθίνουσα πορεία και του αριθμού παραγωγών και της συνολικής παραγωγής είναι αποτέλεσμα της αντιαγροτικής πολιτικής της ΕΕ και των ελληνικών κυβερνήσεων. Σήμερα, ΕΕ και συγκυβέρνηση έρχονται να ολοκληρώσουν το έργο καταστροφής της εγχώριας πρωτογενούς παραγωγής, προωθώντας μέτρα όπως η επιμήκυνση της διάρκειας ζωής στο φρέσκο γάλα, ενώ ετοιμάζουν το επόμενο διάστημα ανάλογα καταστροφικά μέτρα για το λάδι και το γιαούρτι.

Το μέτρο αυτό είναι εξαιρετικά αμφίβολο εάν θα μειώσει έστω και κατά λίγα λεπτά του ευρώ την τιμή του λίτρου, ενώ είναι βέβαιο ότι θα αυξήσει τα περιθώρια κέρδους του καρτέλ της γαλακτοβιομηχανίας, των μεγάλων αλυσίδων σούπερ μάρκετ και του εμπορικού κυκλώματος που λυμαίνεται σήμερα το βιος των παραγωγών και το εισόδημα των λαϊκών οικογενειών. Πρόκειται για ένα μέτρο που οι γαλακτοβιομήχανοι και οι μεγάλες πολυεθνικές αλυσίδες σούπερ μάρκετ επιθυμούν εδώ και χρόνια.

Οπως ομολογείται στη σελίδα 46 της έκθεσης του ΟΟΣΑ, το ισχύον νομοθετικό πλαίσιο (ΠΔ 113/1999), που καθορίζει τους κανόνες παστερίωσης και διάθεσης φρέσκου αγελαδινού γάλακτος, «βλάπτει τον ανταγωνισμό» αφού «εμποδίζει τις εισαγωγές γάλακτος στην εγχώρια αγορά». Το ποσό που θα προκύψει ως μείωση στην τιμή του λίτρου δεν θα ξεπερνά τα 7,5 λεπτά του ευρώ - υπολογίζοντας το ένα λίτρο στο 1,5 ευρώ - σύμφωνα με την ίδια έκθεση (σελίδα 48). Το κόστος που σήμερα προκαλείται εξαιτίας των επιστροφών αντιπροσωπεύει μόλις το 5% της συνολικής του τιμής, ενώ το υπόλοιπο αφορά κατά 35% την τιμή παραγωγού (μαζί με το κόστος παραγωγής), το 24% το περιθώριο κέρδους της γαλακτοβιομηχανίας και το 13% τον ΦΠΑ.

Να εμφανίζεται σαν «υπηρέτης δύο αφεντάδων» προσπαθεί ο ΣΥΡΙΖΑ, υποβάλλοντας εμμέσως στο λαό την ιδέα ότι τα συμφέροντά του και του κεφαλαίου είναι κοινά απέναντι στην κυβέρνηση και την πολιτική της, την οποία φυσικά αποκόπτει αυθαίρετα απ' τη στρατηγική της ΕΕ υπέρ των μονοπωλίων. Σε χτεσινό του non paper επικρίνει την κυβέρνηση ότι το «πλεόνασμα» αφαιρέθηκε «από την οικονομία και την κάλυψη των οξύτατων κοινωνικών αναγκών», ότι «επέτεινε τη χρηματοδοτική ασφυξία των επιχειρήσεων (...) μόνο και μόνο για να πανηγυρίζει σήμερα ο κ. Σαμαράς». Φυσικά, προσπερνά το γεγονός ότι τα πρωτογενή πλεονάσματα οφείλουν την ύπαρξή τους στο χαοτικό έλλειμμα του προϋπολογισμού των εργατικών λαϊκών οικογενειών, αφού και ο ίδιος υπερασπίζεται την ανάγκη της ύπαρξής τους.

Καμώνεται πως τίποτα δεν γνωρίζει για το γεγονός ότι οι προωθούμενες σήμερα «διαρθρωτικές αλλαγές», οι καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις δηλαδή, που δεν αφήνουν πέτρα πάνω στην πέτρα για τα δικαιώματα του λαού, υπάρχουν από δεκαετίες ως κατεύθυνση στη στρατηγική της ΕΕ. Π.χ. για το θέμα των συντάξεων που ορίζουν με σαφήνεια τη μετατροπή τους σε επιδόματα πτωχοκομείου! Για τον ΣΥΡΙΖΑ, όμως, είναι πιο βολικό να κατακεραυνώνει το «μνημονιακό σχεδιασμό για πενιχρή σύνταξη από το δημόσιο σύστημα ύψους 350-400 ευρώ και από εκεί και πέρα ιδιωτική ασφάλιση, ό,τι και αν μπορέσει ο καθένας», να καταγγέλλει το μνημόνιο για τις ανατροπές στις εργασιακές σχέσεις κ.λπ.

Πελαγοδρομώντας στις αντιφάσεις του, που προκύπτουν απ' το γεγονός ότι κινείται στο ίδιο ακριβώς στρατηγικό πλαίσιο με την κυβέρνηση, ο ΣΥΡΙΖΑ ομολογεί άθελά του ότι η μνημονιακή πολιτική θα συνεχιστεί, όποιος κι αν αναλάβει το τιμόνι της διαχείρισης, όχι μόνο λόγω των δεσμευτικών αποφάσεων της ΕΕ, αλλά και γιατί - όπως αναφέρει - «αυτό προκύπτει και από το γεγονός ότι σύμφωνα με το παρόν πρόγραμμα τα δάνεια από το ΔΝΤ θα δίνονται μέχρι το 2016, προφανώς όχι χωρίς μνημόνια».

Στο διά ταύτα εγκαλεί την κυβέρνηση ότι με την πολιτική που εφαρμόζει καταδικάζει την καπιταλιστική οικονομία σε τέλμα. Αναφέρει: «Η δημοσιονομική δέσμευση του 2015 μας θυμίζει επίσης ότι οι μνημονιακές κυβερνήσεις έχουν δεσμευτεί να παράγουν από το 2016 πρωτογενή πλεονάσματα ύψους 4,5% του ΑΕΠ, δηλαδή περίπου 9 δισ. ευρώ το χρόνο, τα οποία θα κατευθύνονται αποκλειστικά και μόνο για την εξυπηρέτηση του δημόσιου χρέους. Δεν χρειάζεται να είναι κανείς οικονομολόγος για να καταλάβει ότι όταν ετησίως αφαιρείται από το δημόσιο τομέα της οικονομίας ένα τόσο μεγάλο ποσό, τότε η ανάπτυξη γίνεται όνειρο θερινής νυκτός».

Την κατηγορεί ακόμα ότι με αυτό το μείγμα πολιτικής δεν αποκαθίσταται η χρηματοπιστωτική αξιοπιστία της χώρας, άρα δεν μπορεί να δανείζεται απ' τις αγορές για να στηρίζει την ανάκαμψη της καπιταλιστικής κερδοφορίας.

Τέλος, επικαλείται την τρόικα για να ενισχύσει τη δική του θέση περί αποτυχίας στην ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, συνολικά για να δώσει υπόσταση στον ισχυρισμό ότι η εφαρμοζόμενη πολιτική είναι αποτυχημένη, αναποτελεσματική και «καταστρεπτική», λέγοντας «παρά την επικείμενη, εκ νέου ανακεφαλαιοποίηση των ελληνικών τραπεζών, η δήλωση της τρόικας αμφισβητεί εμμέσως πλην σαφώς την κεφαλαιακή τους επάρκεια».