Την Παρασκευή συμπληρώθηκαν έξι χρόνια από την έναρξη της επιχείρησης «Σοκ και δέος», την έναρξη του αμερικανοΝΑΤΟικού ματοκυλίσματος στο Ιράκ. Το πρόσχημα, τότε, «ο δικτάτορας Σαντάμ και η κατοχή όπλων μαζικής καταστροφής». Η αιτία, τα γεωστρατηγικά συμφέροντα και ο φυσικός πλούτος της χώρας. Σήμερα, μετά από 6 χρόνια «απελευθέρωσης», ο αριθμός των νεκρών τόσο των Αμερικανών μισθοφόρων, αλλά κυρίως των Ιρακινών απλών ανθρώπων όλο και μεγαλώνει. Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία που μάλλον υπολείπονται της πραγματικότητας, οι νεκροί Αμερικανοί στρατιώτες που σκοτώθηκαν κατά τη διάρκεια αυτών των έξι χρόνων της κατοχής έχουν ανέλθει στους 4.259. Επισήμως.

Από την άλλη πλευρά, την πολύ αιματηρή της κατοχής, 1.320.110 Ιρακινοί έχουν σφαγιαστεί κατά τη διάρκεια των έξι χρόνων, σύμφωνα με τα στοιχεία που συλλέγει η οργάνωση «just foreign policy». Αναρίθμητοι Ιρακινοί έχουν τραυματιστεί και έχουν μείνει ανάπηροι. Σχεδόν 5 εκατομμύρια είναι εκτοπισμένοι, είτε εσωτερικά, είτε στην προσφυγιά σε άλλες χώρες. Περισσότεροι από 30.000 Ιρακινοί βρίσκονται στις φυλακές, τόσο εντός του Ιράκ, όσο και στις ΗΠΑ - στην πλειοψηφία δεν έχουν αποδοθεί κατηγορίες - όπου τα βασανιστήρια συνεχίζουν να αποτελούν τη συνήθη και προσφιλή μέθοδο «ανάκρισης», με πιο χαρακτηριστικό το κολαστήριο του Γκουαντάναμο. Η καταστροφή της χώρας είναι τέτοια, δε, τόσο σε επίπεδο ανθρώπινου δυναμικού, όσο και σε επίπεδο υποδομών, που συνιστά ήδη, κατά τους ειδικούς, ένα από τα μεγαλύτερα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας για τον 21ο αιώνα.

Οι αριθμοί και οι στατιστικές είναι αποκαλυπτικές και αποδεικνύουν ότι ο πόλεμος και η κατοχή συνεχίζεται, παρά το γεγονός ότι η κυβέρνηση στις ΗΠΑ έχει αλλάξει. Ο «λαομίσητος Μπους επιτέλους έφυγε». Στο Λευκό Οίκο από τις 20 Γενάρη κατοικοεδρεύει ο νέος Πρόεδρος, ο Μπαράκ Ομπάμα, ο οποίος κατόρθωσε να φτάσει εκεί, καθώς εκλέχτηκε από τον αμερικανικό λαό που από την πρώτη στιγμή ήταν ενάντια στον πόλεμο. Εκτός της οικονομίας, που έπαιξε σημαντικό ρόλο στην εκλογή του, ένας ακόμη βασικός λόγος ήταν η δέσμευση που είχε λάβει προεκλογικά ότι θα «αποσύρει οριστικά τα στρατεύματα από το Ιράκ». Τα ραπίσματα ειδικά προς το αντιπολεμικό κίνημα των ΗΠΑ, που στήριξε αναφανδόν την υποψηφιότητα του Ομπάμα, είναι δυνατά και ηχηρά και μάλλον θα χρειαστεί χρόνο για να συνέλθει.

Στις αρχές του μήνα ο Πρόεδρος Ομπάμα, επιτέλους, ανακοίνωσε το «σχέδιο απόσυρσης», που ουσιαστικά είναι σχέδιο παραμονής και ελάχιστα διαφέρει από τη συμφωνία, στην οποία είχε καταλήξει η κυβέρνηση Μπους με την κυβέρνηση Μάλικι. Τι ανακοίνωσε ο Ομπάμα; Την απόσυρση περίπου 12.000 στρατιωτών μέσα στους επόμενους έξι μήνες. Κατά την αμερικανική κυβέρνηση, η απόσυρση αυτών των στρατιωτών αποτελεί τμήμα του σχεδίου για «πλήρη απόσυρση» από το Ιράκ μέχρι τον Αύγουστο του 2010. Τι σημαίνει η «πλήρης απόσυρση», κατά την αμερικανική κυβέρνηση; Από 30.000 έως 50.000 αμερικανικά κατοχικά στρατεύματα θα παραμείνουν. Επ' άπειρον...

Οσο για τα στρατεύματα που αποχωρούν, δεν επιστρέφουν στις ΗΠΑ, αλλά οδεύουν για το άλλο μεγάλο μέτωπο: Αυτό του Αφγανιστάν. Το Αφγανιστάν, εξάλλου, είχε αναχθεί ως το «βασικό μέτωπο του πολέμου κατά της τρομοκρατίας» από τον Ομπάμα από την αρχή της προεκλογικής του εκστρατείας για την απόσπαση του χρίσματος των Δημοκρατικών. Το μέτωπο, ωστόσο, δεν είναι μόνο το Αφγανιστάν, αλλά περιλαμβάνει και το Πακιστάν.

Εντούτοις, όπως αποδεικνύεται, το σχέδιο του Πενταγώνου, που εκπονήθηκε μετά από διαταγή του Ομπάμα και παραμένει στα συρτάρια να υπογραφεί, δεν είναι ιδιαίτερα εύκολο να υλοποιηθεί. Για την υλοποίησή του, απαιτείται, σύμφωνα με άρθρο των «Asia Times», η ανάπτυξη σχεδόν μισού εκατομμυρίου στρατιωτών, αμερικανικών, ΝΑΤΟικών και αφγανικών στρατιωτικών δυνάμεων, αλλά και δυνάμεων ασφαλείας, απαιτείται η συναίνεση και των «συμμάχων».

Οι εκκλήσεις, κατά κάποιους αναλυτές ή απειλές κατά άλλους, του αντιπροέδρου Τζο Μπάιντεν στην πρόσφατη Σύνοδο των υπουργών Αμυνας του ΝΑΤΟ περί άμεσης αντιμετώπισης της έκρυθμης κατάστασης στο Αφγανιστάν, υπογραμμίζοντας ότι η Συμμαχία αντιμετωπίζει απειλή παγκόσμιας εμβέλειας, δηλαδή αύξηση των στρατευμάτων, αν δεν έπεσαν στο κενό, τουλάχιστον δεν εισακούστηκαν.

Το γεγονός αυτό κάνει τα σχέδια αυτά να παραμένουν στα συρτάρια και τους συνεργάτες του Προέδρου Μπαράκ Ομπάμα, να αναζητούν όλες τις πιθανές εκδοχές για την αναθεώρηση της πολιτικής στο Αφγανιστάν, η οποία θα δημοσιοποιηθεί πριν από το ταξίδι του Ομπάμα στην Ευρώπη, για ευνόητους λόγους. Σύμφωνα, λοιπόν, με δημοσίευμα των «New York Times», διάφορες προτάσεις συζητούνται, όπως:

• Πλήρης αποκλιμάκωση της αμερικανικής αποστολής και επικέντρωση μόνο στην καταπολέμηση της τρομοκρατίας και την εκπαίδευση των αφγανικών ενόπλων δυνάμεων.
• Επίθεση για την καταστολή των «Ταλιμπάν» στο βόρειο και το ανατολικό τμήμα της χώρας, σε συνδυασμό με μια ευρεία εκστρατεία για την προστασία των πολιτών σε όλη τη χώρα.
• Ανάπτυξη εντός του Αφγανιστάν ενός «πολιτικού χειμάρρου» από εκατοντάδες πολιτικά στελέχη των ΗΠΑ, ανάμεσά τους και ο βετεράνος διπλωμάτης Πίτερ Γκαλμπρέιθ, ο οποίος θα είναι εκ των αναπληρωτών του ανώτατου εκπροσώπου του ΟΗΕ.
• Διεύρυνση των αφγανικών δυνάμεων ασφαλείας έως και 400.000 για να βοηθήσουν στη σταθεροποίηση της χώρας.

Πάντως, κατά την αμερικανική εφημερίδα, κάθε επιλογή προϋποθέτει διαφορετικά επίπεδα αμερικανικών στρατευμάτων, υπονοώντας ότι παρουσιάστηκαν στον Πρόεδρο σε μειούμενη κλίμακα οι πόροι που απαιτούνται για ένα εθνικό πρόγραμμα για την ασφάλεια του πληθυσμού και την καταστολή της εξέγερσης. Προσπάθεια που απαιτεί μεγάλο κόστος, σε μία περίοδο που η κυβέρνηση των ΗΠΑ καταφεύγει στο δανεισμό για να αντιμετωπίσει την κρίση. Την ίδια στιγμή, ο επικεφαλής του Πενταγώνου, Ρόμπερτ Γκέιτς, δηλώνει απρόθυμος να εμπλακεί σε μια δέσμευση χωρίς ημερομηνία λήξης στο Αφγανιστάν.

Οσον αφορά το Πακιστάν, σύμφωνα και πάλι με τους «New York Times», ο Λευκός Οίκος εξετάζει το ενδεχόμενο της επέκτασης του «μυστικού πολέμου» των αμερικανικών ειδικών δυνάμεων και των υπηρεσιών πληροφοριών στο Πακιστάν πολύ πέραν των ημιαυτόνομων περιοχών των φυλών στη μεθόριο με το Αφγανιστάν, έγραψε την Τρίτη η εφημερίδα «New York Times».

Πάντως, μέχρι να ολοκληρωθεί η «επισκόπηση για το Αφγανιστάν και το Πακιστάν που ζήτησε ο Πρόεδρος», οι ΗΠΑ θα συμμετάσχουν(!) ως «καλεσμένοι» και όχι ως μέλη ή παρατηρητές στη Σύνοδο του Οργανισμού Συνεργασίας της Σαγκάης που θα γίνει στις 27 Μάρτη στη Μόσχα για το ζήτημα του Αφγανιστάν.