Eurokinissi

Στο τραπέζι της συναίνεσης και του αντεργατικού διαλόγου στις 18 Φλεβάρη, ΓΣΕΕ και εργοδότες κατέληξαν σε 11 σημεία - φωτιά για τα εργατικά συμφέροντα

Διαμορφώνει με τον ΣΕΒ και τις άλλες εργοδοτικές Ενώσεις και την κυβέρνηση κλίμα συναίνεσης, προπαγανδίζοντας ότι εργάτες και εργοδότες θίγονται εξίσου από την κρίση και άρα πρέπει να συστρατευτούν για την αντιμετώπιση των συνεπειών της. Στους ίδιους ακριβώς σχεδιασμούς εντάσσεται και η παρουσίαση την περασμένη Πέμπτη από την ΟΚΕ της «Εθνικής Κοινωνικής Αναπτυξιακής Συμφωνίας», η οποία κωδικοποιεί τα σημεία συμφωνίας των «κοινωνικών εταίρων» και αποτελεί αντιγραφή των κατευθυντήριων γραμμών και των εξειδικευμένων μέτρων της Στρατηγικής της Λισαβόνας.

Είναι χαρακτηριστικό ότι η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ ήταν αυτή που ζήτησε από τον ΣΕΒ συνάντηση, προκειμένου να διαμορφωθεί ένα κοινό πλαίσιο αιτημάτων συνδικαλιστών και εργοδοτών για την «αντιμετώπιση» της κρίσης, σαν να πρόκειται τα μέτρα που ευνοούν τους μεγαλοβιομήχανους να είναι ταυτόχρονα και υπέρ των συμφερόντων των εργατών. Οπως ήταν αναμενόμενο, οι μεγαλοεργοδότες δεν άφησαν την ευκαιρία να πάει χαμένη. Συναντήθηκαν με τη ΓΣΕΕ στις 18 Φλεβάρη και σε συνέχεια των όσων είχαν συνομολογήσει κατά την υπογραφή της τελευταίας Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας, κατέληξαν σε «11 σημεία σύγκλισης για τη διαμόρφωση κοινού μετώπου των κοινωνικών εταίρων προς αντιμετώπιση των συνεπειών της κρίσης».

Τα 11 αυτά, βαθιά αντεργατικά, σημεία σύγκλισης αποκαλύπτει ο ΣΕΒ σε επιστολή που παρέδωσε στη ΓΣΕΕ στις 26 Φλεβάρη, ζητώντας νέα συνάντηση στο πλαίσιο του Μόνιμου Βήματος Διαλόγου που έχουν καθιερώσει οι «κοινωνικοί εταίροι». Τα 11 σημεία σύγκλισης, τα οποία σήμερα παρουσιάζει ο «Ρ», πρέπει να πεταχτούν στο καλάθι των αχρήστων. Ορος αναγκαίος, για να βρεθούν οι εργαζόμενοι σε καλύτερη θέση στην αντιπαράθεση με το κεφάλαιο, είναι να δεχτεί σοβαρό, ανεπανόρθωτο πλήγμα η συνδικαλιστική πλειοψηφία και τα κόμματα που τη στηρίζουν. Να ενισχυθεί η ταξική γραμμή πάλης με τα μονοπώλια, πίσω από την οποία υπάρχει μόνο η ενσωμάτωση και η ήττα για τους εργαζόμενους και τα άλλα λαϊκά στρώματα.

ΓΣΕΕ και βιομήχανοι προκαλούν με το δήθεν ενδιαφέρον τους για τις συνέπειες που θα έχει η κρίση στα λαϊκά εκείνα στρώματα που ζουν κάτω από το στατιστικό όριο της φτώχειας. Σύμφωνα με τα ευρωενωσιακά κριτήρια καταγραφής, το Ταμείο που θεσμοθέτησε η κυβέρνηση της ΝΔ, όταν λειτουργήσει, θα παρέχει «βοήθεια» ύψους 238 ευρώ το χρόνο ή αλλιώς 0,66 ευρώ την ημέρα (!) σε 2,1 εκατομμύρια πολίτες, που θεωρείται ότι ζουν κάτω από το επίσημο όριο φτώχειας. Αυτό συμφώνησε η ΓΣΕΕ με τους βιομήχανους. Να πιέσουν την κυβέρνηση να αποδεσμεύσει τα κονδύλια που έχει νομοθετήσει, για να πάρουν τα πιο εξαθλιωμένα λαϊκά στρώματα την ελεημοσύνη των 0,66 λεπτών την ημέρα!

Το κοινό αίτημα ΓΣΕΕ - εργοδοτών για συνδιαχείριση του ΟΑΕΔ έχει να κάνει με την προσπάθεια να κατανείμουν, με πιο ευέλικτες και αποτελεσματικές πρακτικές, στη μεγαλοεργοδοσία τα τεράστια κονδύλια που διαχειρίζεται ο Οργανισμός, στο πλαίσιο των λεγόμενων «ενεργητικών πολιτικών για την απασχόληση». Υπενθυμίζεται ότι το επιχειρησιακό σχέδιο του ΟΑΕΔ προβλέπει 700 «ζεστά» εκατομμύρια για προγράμματα επιδοτούμενης απασχόλησης των ανέργων (βλέπε τζάμπα εργασία) στο όνομα της κρίσης, στα οποία οι μεγαλοεργοδότες θέλουν άμεσα να βάλουν χέρι με τη σύμπραξη των «κοινωνικών εταίρων», που βέβαια καμιά αντίρρηση δεν έχουν. Πρόκειται για λεφτά των Ελλήνων εργαζομένων, αφού τα έσοδα του ΟΑΕΔ κατά 90%, περίπου, προέρχονται από τις εισφορές τους. Αυτά τα λεφτά έχουν βάλει στο μάτι οι εργοδότες και για την καταλήστευσή τους βάζει πλάτη η ΓΣΕΕ. Η στήριξη που παρέχει η ΓΣΕΕ στο κεφάλαιο είναι πολύτιμη, αν συνυπολογήσει κανείς την εντεινόμενη προσπάθεια εργοδοτών - κυβέρνησης να μετατρέψουν το επίδομα ανεργίας σε «επίδομα απασχόλησης», που σημαίνει νέα τεράστια κέρδη για τις μεγαλοεπιχειρήσεις, μέσα από την εκμετάλλευση τζάμπα - στην κυριολεξία - εργατικών χεριών.

Το ενδιαφέρον του ΣΕΒ και της ΓΣΕΕ για το πρόβλημα της λαϊκής κατοικίας είναι πέρα για πέρα υποκριτικό και εκ του πονηρού. Ο ΟΕΚ, με ευθύνη της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, έχει μετατραπεί σε προθάλαμο των τραπεζών και των μεγαλοκατασκευαστικών εταιρειών, που αφειδώς και με το αζημίωτο προσφέρουν δάνεια για την αγορά κατοικίας, απομυζώντας τεράστια ποσά από τα εργατικά λαϊκά νοικοκυριά. Είναι χαρακτηριστικό ότι με βάση τον ετήσιο προϋπολογισμό του ΟΕΚ, το 93% πάει στο δανειοδοτικό πρόγραμμα, που βγάζει αποκλειστικά κερδισμένες τις τράπεζες και τους μεγαλοκατασκευαστές και μόλις το 7% στο κατασκευαστικό πρόγραμμα! ΓΣΕΕ και ΣΕΒ δε ζητάνε, φυσικά, να στερέψει η κάνουλα της πελατείας προς τις τράπεζες και τους μεγαλοκατασκευαστές, αλλά να αυξηθεί ελάχιστα αυτό το 7% των κονδυλίων που κατευθύνονται στο κατασκευαστικό πρόγραμμα του Οργανισμού. Ακόμα και σ' αυτήν την περίπτωση όμως, είναι δεδομένο ότι διπλά κερδισμένοι θα βγουν οι κατασκευαστικές εταιρείες που αναλαμβάνουν την ανέγερση των εργατικών κατοικιών και όχι οι δικαιούχοι, που ούτως ή άλλως πληρώνουν διπλά και τρίδιπλα το όνειρο να αποκτήσουν ένα κεραμίδι πάνω από το κεφάλι τους.

Και σ' αυτήν την περίπτωση, η αφετηρία των «κοινωνικών εταίρων» είναι ίδια. Ουδόλως νοιάζονται για την ψυχαγωγία, την αναψυχή και τη δημιουργική αξιοποίηση του ελεύθερου χρόνου των χιλιάδων εργαζομένων που δεν έχουν τη δυνατότητα να κάνουν διακοπές. Απλώς, προσπαθούν με «ξένα κόλλυβα», δηλαδή με λεφτά των εργαζομένων που κατά κανόνα χρηματοδοτούν την Εργατική Εστία, να ενισχύσουν την τουριστική κίνηση, δηλαδή την κερδοφορία των τουριστικών επιχειρήσεων, σε περιόδους κρίσης. Για ποιους νοιάζονται πραγματικά ΓΣΕΕ και ΣΕΒ; Για εκείνους που μόνο το 2007 (παίρνοντας ενδεικτικά μόνο την κερδοφορία των 20 μεγαλύτερων ομίλων του κλάδου) είχαν καθαρά κέρδη 127,9 εκατ. ευρώ, ποσό αυξημένο κατά 103% σε σχέση με το 2006. Οι 20 αυτοί επιχειρηματικοί όμιλοι πραγματοποίησαν το 20% του συνολικού τζίρου του κλάδου και απέσπασαν το 40% των συνολικών κερδών. Τη σκοπιμότητα, άλλωστε, της συγκεκριμένης κοινής πρότασης την αποκαλύπτει ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ στην από 18/3 επιστολή του προς τον πρόεδρο της Εργατικής Εστίας, με την οποία του ζητάει «αύξηση των προβλεπόμενων στον Προϋπολογισμό του ΟΕΕ δαπανών αποκλειστικά για το πρόγραμμα Κοινωνικού Τουρισμού κατά 20 εκατ. ευρώ». Ο λόγος; «(...) να περιοριστεί όσο είναι δυνατόν το πρόβλημα που είναι πιθανό να αντιμετωπίσει ο τουρισμός (...) να διατηρηθεί σε υψηλά επίπεδα η ξενοδοχειακή πληρότητα και να διατηρηθεί το επίπεδο απασχόλησης στον τουρισμό».

Εδώ ΓΣΕΕ και ΣΕΒ εκφράζουν όχι μόνο τη μεταξύ τους ομοθυμία στο συγκεκριμένο μέτρο, αλλά και τη συμφωνία τους με ό,τι αποφάσισαν οι υπουργοί Απασχόλησης της ΕΕ στο πρόσφατο Συμβούλιο στις 9 Μάρτη. Στη θέση 7.3 των συμπερασμάτων του Συμβουλίου, οι υπουργοί Απασχόλησης συστήνουν: «Βελτίωση της πρόνοιας και της αντιστοίχησης των ικανοτήτων με τις ανάγκες της αγοράς εργασίας, έτσι ώστε να διευκολυνθούν οι μεταβάσεις προς νέες επιχειρησιακές δραστηριότητες που θα ενεργοποιήσουν εργασιακή ζήτηση. Το δρόμο αυτό πρέπει να παρακολουθούν τα εκπαιδευτικά ιδρύματα και τα κέντρα κατάρτισης, καθώς και οι δημόσιες υπηρεσίες». Τι ζητάνε με ένα στόμα ΕΕ - κυβέρνηση - βιομήχανοι - πλειοψηφία ΓΣΕΕ; Να επιταχυνθεί η συγκρότηση μηχανισμών καταγραφής των αναγκών που παρουσιάζουν οι επιχειρήσεις σε προσωπικό και ειδικότητες και ανάλογα να προσαρμοστούν η εκπαίδευση και η κατάρτιση σ' αυτές ακριβώς τις κερδοσκοπικές ανάγκες του κεφαλαίου. Αυτή είναι η συνεισφορά της ΓΣΕΕ στην «αντιμετώπιση» της κρίσης. Να βάζει πλάτη, ώστε η μεγαλοεργοδοσία να εξασφαλίζει έγκαιρα το αναλώσιμο εργατικό δυναμικό που κάθε φορά της χρειάζεται, με βάση την άναρχη παραγωγή στον καπιταλισμό.

Η ΓΣΕΕ συμφώνησε με τους βιομήχανους ότι οι ομαδικές απολύσεις είναι καθ' όλα νόμιμες και αποδεκτές, αρκεί ο εργοδότης να μπορεί να τις «δικαιολογήσει» και να παρουσιάσει ένα οποιοδήποτε σχέδιο για την απορρόφηση των αντιδράσεων και των κραδασμών που μπορεί να προκαλέσει μια τέτοια ομαδική απόλυση. Γιατί αυτό ακριβώς προβλέπει η σχετική κοινοτική οδηγία που επικαλούνται ΣΕΒ και ΓΣΕΕ. Ο εργοδότης, είτε με κρίση, είτε χωρίς κρίση, θα μπορεί να απολύει ελεύθερα, αρκεί να έχει καταφέρει να εντάξει τους απολυμένους σε κάποια προγράμματα ψευτοκατάρτισης, βραχύχρονης απασχόλησης και πάει λέγοντας. Ετσι αντιλαμβάνεται η ΓΣΕΕ την προστασία των εργαζομένων από τις απολύσεις την περίοδο της κρίσης και όχι μόνο.

Δηλαδή: Ο εργοδότης δε θα καταβάλλει για τον εργαζόμενο τις ασφαλιστικές εισφορές που αντιστοιχούν στο πραγματικό ύψος του μισθού του, αλλά στο ύψος του κατώτερου βασικού μισθού, που με βάση τα όσα έχει υπογράψει η ΓΣΕΕ κυμαίνεται σήμερα στα 701 ευρώ και από 1η Μάη 2009 θα πάει στα 740. Το πόσο «προσωρινό» θα είναι αυτό το μέτρο, που έρχεται να ενισχύσει την εισφοροδιαφυγή και να βουλιάξει ακόμα βαθύτερα τα Ταμεία, δεν είναι καθόλου δύσκολο να το αντιληφθεί κανείς. Αρκεί να ανατρέξει στις διαχρονικές απόπειρες της μεγαλοεργοδοσίας είτε να φορτώσει στο κράτος και στους εργαζόμενους το μερίδιό της στην Κοινωνική Ασφάλιση, είτε να απαλλαγεί από αυτό. Σε αυτήν την προσπάθεια δε βρίσκει αρωγό μόνο τη ΓΣΕΕ, αλλά και το ΠΑΣΟΚ, που οι προτάσεις του για την ανεργία βρίθουν μέτρων για τη μείωση και τη χρηματοδότηση από το κράτος των εργοδοτικών εισφορών.

Η φιλοσοφία του συγκεκριμένου μέτρου είναι ίδια με αυτήν του προηγούμενου. Αντί άλλου σχολίου, θυμίζουμε ότι το ΠΑΣΟΚ, παρουσιάζοντας στις 10 Μάρτη στη Βουλή τις προτάσεις του για την ανεργία εν μέσω κρίσης, ανάμεσα σε άλλα πρότεινε για τους νέους εργαζόμενους: «Να επιδοτούνται οι ασφαλιστικές εισφορές του εργοδότη και του απασχολούμενου επί μια τετραετία κατά 100% το πρώτο έτος, κατά 75% το δεύτερο, κατά 50% το τρίτο και κατά 25% το τέταρτο». Απόλυτα σύμφωνη και σ' αυτό το βαθιά αντιασφαλιστικό μέτρο η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ.

Το μέτρο έχει ως στόχο την ενθάρρυνση της κινητικότητας των εργαζομένων από επάγγελμα σε επάγγελμα, στο πλαίσιο της αντιδραστικής πολιτικής που θέλει τους εργαζόμενους να αλλάζουν διαρκώς ειδικότητες, ανάλογα με τις ανάγκες των επιχειρήσεων και να μη μένουν σταθεροί σε μια δουλειά. Το κεφάλαιο θέλει, με την ίδια ευκολία που απολύει, να προσλαμβάνει κιόλας, αίροντας κάθε δέσμευση που μπορεί να θίξει την κερδοφορία του. Με την ίδια ευκολία και με τα ελάχιστα γραφειοκρατικά προσκόμματα θέλει να δημιουργεί και νέες επιχειρήσεις, γι' αυτό και ζητάει άρση των εμποδίων με την απογραφή και τη μηχανοργάνωση. Για το ίδιο θέμα, οι υπουργοί Απασχόλησης της ΕΕ σημειώνουν στα Συμπεράσματα του Συμβουλίου: «7.1 Στήριξη της πρόσβασης σε θέσεις απασχόλησης και διευκόλυνση των συναλλαγών στην αγορά εργασίας, με στόχο τον περιορισμό των δυσκολιών και την αύξηση της συμμετοχής των ανδρών και γυναικών. Οι κοινές αρχές της ευελφάλειας παρέχουν χρήσιμη καθοδήγηση για επιπλέον εκσυγχρονισμό των αγορών εργασίας. 21. Προώθηση της ευελιξίας σε συνδυασμό με την ασφάλεια στην εργασία και τη μείωση του μερισμού της αγοράς εργασίας έχοντας κατά νου το ρόλο των κοινωνικών εταίρων».

Εδώ γελάει και ο κάθε πικραμένος. Αυτοί που ευθύνονται για το γεγονός ότι 75άρηδες οικοδόμοι πεθαίνουν στη σκαλωσιά, λόγω των αλλεπάλληλων νόμων που προβλέπουν αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης και μείωση των συντάξεων, όπως οι νόμοι Σιούφα και Ρέππα, αυτοί που θεσμοθέτησαν και διευκόλυναν νόμους για την αντιδραστική διευθέτηση του χρόνου εργασίας - όπως ο 3385/05 και άλλοι προηγούμενοι του ΠΑΣΟΚ - για την κατάργηση του 8ωρου και τη θέσπιση του 65ωρου και πάνω, αυτοί που με συμπαιγνία πέρασαν κάθε μορφής ελαστική απασχόληση, αυτοί που έχουν ταράξει τους εργαζόμενους στη «μαύρη» εργασία, αυτοί που έβαλαν τη συνδικαλιστική τους σφραγίδα σε νόμους όπως ο 2639/1998 για την εκ περιτροπής εργασία, έρχονται τώρα να ζητήσουν μαζί την «εποπτεία» της εργατικής νομοθεσίας! Η ΓΣΕΕ ξέρει ότι έχει τεράστια ευθύνη στις ανυπολόγιστες εργασιακές ανατροπές την τελευταία τουλάχιστον 15ετία. Ξέρει ότι έχει τεράστια ευθύνη για τους νεκρούς εργάτες που κάθε χρόνο στην Ελλάδα ξεπερνούν τους 130 μόνο στην επίσημη καταγραφή. Ξέρει ότι της αναλογεί μεγάλο μερίδιο ευθύνης για το γεγονός ότι στην Ελλάδα, σύμφωνα ακόμα και με την επίσημη - υποτιμημένη - εκτίμηση της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας, οι επαγγελματικές ασθένειες θερίζουν περισσότερους από 2.500 εργαζόμενους κάθε χρόνο. Και σπεύδει να δώσει άλλοθι και να βγάλει λάδι τους μεγαλοεργοδότες, για να καλύψει και τις δικές της πομπές. Γι' αυτό και συμφωνεί από κοινού με τον ΣΕΒ να βάλουν το λύκο να φυλάει τα πρόβατα.

Η πρόταση αφορά στη συμφωνία ΓΣΕΕ - ΣΕΒ για μείωση της φορολογίας των κερδών των επιχειρήσεων, την ίδια ώρα που ανοίγει παράθυρο στην προώθηση των λεγόμενων Επαγγελματικών Ταμείων, που αποτελεί και πάγια επιδίωξη του κεφαλαίου εν μέσω οικονομικής κρίσης, όπου εντείνεται και η κινδυνολογία για τη βιωσιμότητα του συστήματος της Κοινωνικής Ασφάλισης. Τα Επαγγελματικά Ταμεία είναι μια μορφή ιδιωτικής ασφάλισης και εξαρτούν τις αποδόσεις συντάξεων αποκλειστικά από την πορεία των επενδύσεων, χωρίς να υπάρχει καμιά εγγύηση γι' αυτές τις συντάξεις. Και επειδή μέχρι τώρα τα Ταμεία αυτά δεν προχωρούν, οι βιομήχανοι σπεύδουν να εξασφαλίσουν ότι σε περίπτωση δημιουργίας τους, αυτοί πρέπει να εκπίπτουν από τη φορολόγηση τυχόν εισφορών τους. Σε αυτή τους την πρόταση έχουν αποσπάσει, όπως φαίνεται, και τη συμφωνία της ΓΣΕΕ, δίνοντας από κοινού άλλη μια κλοτσιά στο σύστημα της Κοινωνικής Ασφάλισης.

Επιπλέον, σύμφωνα με τον ΣΕΒ, στη συνάντηση με τη ΓΣΕΕ αποφασίστηκε η «περαιτέρω διερεύνηση» δύο ακόμα θεμάτων:

Η υποκρισία και ο εμπαιγμός ξεχειλίζει. Αρκεί να σκεφτεί κανείς ότι οι πρώτοι που πήραν τα 28 δισ., δηλαδή οι μεγαλοτραπεζίτες, έχουν ήδη προχωρήσει σε εκατοντάδες απολύσεις και σχεδιάζουν πολλές ακόμα, κύρια στις πιο ευάλωτες κατηγορίες εργαζομένων, δηλαδή των απασχολούμενων με ιδιαίτερα ελαστικές σχέσεις εργασίας. Το ίδιο ισχύει και στον κλάδο του τουρισμού, που απέσπασε το δικό τους πακέτο επιδοτήσεων λόγω κρίσης. Εργοδότες και ΓΣΕΕ συμφώνησαν για μια ακόμη φορά να ξεχειλίσουν οι τσέπες τραπεζιτών και βιομηχάνων με δισ. ευρώ στο όνομα της κρίσης. Και τώρα έρχονται υποκριτικά να ζητήσουν όρους για τη δήθεν προστασία των εργαζομένων στις επιχειρήσεις που τσέπωσαν τις επιδοτήσεις. Το παράδειγμα του Λαναρά είναι η χαρακτηριστικότερη ίσως περίπτωση του παρελθόντος. Με το νόμο τσέπωνε τις επιδοτήσεις, με το νόμο έκλεινε τα εργοστάσια, με το νόμο απέλυε κατά εκατοντάδες τους εργάτες.

Η ιδέα δεν είναι καινούρια και η πατρότητά της ανήκει στη ΓΣΕΕ. Ζητάει να φτιαχτεί ένας κορβανάς απ' όπου, ανά πάσα στιγμή, οι επιχειρήσεις που αντιμετωπίζουν δυσκολίες στο στίβο του καπιταλιστικού ανταγωνισμού θα αντλούν κεφάλαια, για να ανακάμψουν οικονομικά. Το πώς θα γίνεται αυτό φαίνεται από τον τρόπο με τον οποίο η συνδικαλιστική πλειοψηφία χειρίζεται το θέμα του Λαναρά. Συνδέοντας άμεσα την αποπληρωμή των δεδουλευμένων με την τραπεζική δανειοδότηση, ζητάει άμεσα να δοθούν τα 35 εκατομμύρια που ζητάει ο μεγαλοεπιχειρηματίας, με στόχο να εφαρμόσει το σχέδιο εξυγίανσης της Ενωμένης Κλωστοϋφαντουργίας. Τι περιλαμβάνει όμως το σχέδιο; Νέα λουκέτα σε εργοστάσια και καινούριες απολύσεις, 250 από τις οποίες έχει ήδη ανακοινώσει ότι σκοπεύει να κάνει με την εκταμίευση του συνολικού ποσού. Ετσι αντιλαμβάνεται η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ την προστασία των θέσεων εργασίας στην περίοδο της κρίσης. Να μπουκώσει ο εργοδότης με επιδοτήσεις για να σώσει την κερδοφορία του, πετώντας στο δρόμο όσους εργαζόμενους δε χωράνε στα επιχειρησιακά του σχέδια.