Το «πηλοφόρι» πιάνει ο ΣΥΡΙΖΑ, για να «σοβατίσει» το αστικό κράτος και το πολιτικό σύστημα, συγκροτώντας ειδική Επιτροπή που θα διαμορφώσει προτάσεις για αλλαγές.

Παρεμβαίνοντας χτες στην πρώτη συνεδρίαση της Επιτροπής, ο Αλ. Τσίπρας δεν έκρυψε την αγωνία του για την απαξίωση του κοινοβουλίου και της αστικής δημοκρατίας στα μάτια ολοένα και μεγαλύτερου μέρους του λαού. Οπως δεν έκρυψε την πρόθεση του ΣΥΡΙΖΑ να αποκαταστήσει στις λαϊκές συνειδήσεις την «αξιοπιστία» του συστήματος που θέλει να διαχειριστεί, αλλά και να προσαρμόσει τους κρατικούς θεσμούς, τις δομές τους και συνολικά το αστικό πολιτικό σύστημα στα νέα δεδομένα που διαμορφώνει η καπιταλιστική κρίση.

Ομολόγησε πως στο επίκεντρο της προσπάθειάς τους βρίσκεται η δημιουργία ενός «μαζικού συμμετοχικού ρεύματος» που θα στηρίξει την προσπάθεια για «παραγωγική, θεσμική και κοινωνική ανασυγκρότηση της χώρας». Πώς, δηλαδή, θα χειραγωγηθούν λαϊκές συνειδήσεις, προκειμένου να βάλουν πλάτη ή να ανεχτούν παθητικά το μερεμέτισμα του σάπιου καπιταλισμού, προσδοκώντας μάταια ότι μέσα από το ρετουσάρισμα των θεσμών του αστικού συστήματος και αλλαγή στην κυβέρνηση, η κρίση θα ξεπεραστεί προς όφελός τους.

Σ' αυτό ακριβώς το πνεύμα, παραδέχτηκε πως «μια μέγιστη κοινωνική ενεργοποίηση» είναι «απαραίτητη ώστε κάθε βήμα ανασύνταξης της χώρας να έχει όχι απλώς μια παθητική συναίνεση, αλλά να δίνει ισχυρές προωθήσεις στο πολιτικό υποκείμενο (...) δεν πρέπει να αναζητούμε μόνο ένα "πρόγραμμα", αλλά πολύ περισσότερο ίσως μια μεθοδολογία εμπλοκής των λαϊκών τάξεων στο σχεδιασμό και την υλοποίηση αυτού του "προγράμματος"».

Ο Αλ. Τσίπρας ισχυρίστηκε ακόμα ότι η «κρίση της πολιτικής» συνίσταται στην «υποχώρηση της πολιτικής έναντι της οικονομίας», κρύβοντας ότι αυτά τα δύο αποτελούν αδιαχώριστες όψεις του ίδιου νομίσματος. Κατήγγειλε «τη συστηματική μεταφορά των αποφάσεων στην οικονομική εξουσία», αποσιωπώντας ότι οι πολιτικές αποφάσεις ήταν πάντα σύμφωνες με τα συμφέροντα και τις ανάγκες της αστικής τάξης που ασκεί την εξουσία, μόνο που στις συνθήκες της καπιταλιστικής κρίσης δεν τηρούνται ούτε καν τα προσχήματα, που τους επέτρεπαν άλλοτε να ρίχνουν στάχτη στα μάτια του κόσμου μέσα από τον κοινοβούλιο και τους άλλους αστικούς θεσμούς.

Διαμαρτυρήθηκε ότι η ...ισορροπία χάλασε και σήμερα «η πολιτική και η δημοκρατία υποχώρησαν τόσο πολύ, ώστε να αμφισβητείται ακόμα και η πρωτογενής πολιτική βούληση του ελληνικού κράτους να αποφασίζει αυτόνομα για κρίσιμα εθνικά στρατηγικά ζητήματα» και ότι «αμφισβητείται η ίδια η κυριαρχία του κράτους που, σε συνάρτηση με την υποχώρηση της δημοκρατίας, συνιστά το ευρύτερο έλλειμμα λαϊκής και εθνικής κυριαρχίας»!

Ο Αλ. Τσίπρας παρουσιάζει το κράτος σαν ουδέτερο, αταξικό μηχανισμό, διαστρεβλώνοντας πλήρως την πραγματικότητα. Ο κρατικός μηχανισμός υπηρετεί την τάξη που εξουσιάζει, τα συμφέροντα της οποίας δεν ταυτίζονται με αυτά του λαού. Επιπλέον, δική της στρατηγική επιλογή ήταν η ένταξη στην ΕΕ και η συνειδητή εκχώρηση μέρους των κυριαρχικών δικαιωμάτων στα υπερεθνικά όργανα της ΕΕ.

Προσπαθώντας να διαφοροποιηθεί απ' τους νυν διαχειριστές της αστικής εξουσίας, ο Αλ. Τσίπρας υπονόησε ότι υπάρχει και «ηθικός» καπιταλισμός, κατηγορώντας τη συγκυβέρνηση ότι η δική της «ατζέντα καθορίζεται από τις προτεραιότητες που υπαγορεύουν οι ανάγκες του πιο σκληρού, του πιο ακραίου, του πιο "γκανγκστερικού" καπιταλισμού».

Αντέταξε στη «θεσμική αποδόμηση» ένα «πρόγραμμα δημοκρατικής αναγέννησης των πολιτικών και κοινωνικών θεσμών», «μια νέα θεσμική πολιτειακή οργάνωση» και «μια ριζική δημοκρατική ανασυγκρότηση στις δομές του πολιτικού συστήματος», που όπως ισχυρίστηκε, είναι ικανά να ανακόψουν «τη διαρκή επέκταση των ορίων εξουσίας της οικονομικής ιδιωτικής εξουσίας», ακόμα και να επιβάλουν «τη δημοκρατία στους χώρους εργασίας», όπου οργιάζει η εργοδοτική τρομοκρατία, ακριβώς επειδή η προστασία της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας στα μέσα παραγωγής είναι ακρογωνιαίος λίθος κάθε αστικού Συντάγματος!

Συμπυκνώνοντας τα παραπάνω, ο Αλ. Τσίπρας υποστήριξε πως η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ «θα αποτελέσει αλλαγή καθεστώτος», μια «νέα μεταπολίτευση» που θα κριθεί και απ' το αν θα μπορέσει να «σταθεροποιήσει την οικονομία», αλλά και απ' το αν θα μπορέσει να διαμορφώσει τους θεσμούς και μηχανισμούς, έτσι που να υπηρετούν αποτελεσματικότερα την καπιταλιστική οικονομία.

Απ' την ικανότητα - όπως το έθεσε ο ίδιος - «να αντικαταστήσουμε το παλιό και το σάπιο, όλες αυτές τις αποτυχημένες και διάτρητες δομές του πολιτικού μας συστήματος, με νέες υγιείς, σταθερές και αποτελεσματικές». Είναι αποκαλυπτικός ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ, όταν λέει ότι στόχος της αλλαγής στις δομές του κράτους είναι η σταθεροποίηση της καπιταλιστικής οικονομίας, άρα και της αστικής εξουσίας, την οποία θέλει να διαχειριστεί από τη θέση της κυβέρνησης και γι' αυτό καταθέτει διαρκώς διαπιστευτήρια μέσα κι έξω από τη χώρα.