ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Κυριακή 22 Φλεβάρη 2004
Σελ. /32
ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ
Η «ανανεωτική Αριστερά» αυτοαποκαλύπτεται

Παπαγεωργίου Βασίλης

Προεκλογικά σηκώνει αντιδικομματικές κορόνες και χρησιμοποιεί ενίοτε και αντικαπιταλιστική φρασεολογία. Το απαιτούν οι ανάγκες της περιόδου, αν και ως κόμμα ο ΣΥΝ είναι ευπροσάρμοστος στις κάθε φορά συνθήκες προκειμένου να κάνει καλά αυτό που ξέρει. Το ανάχωμα στη ριζοσπαστικοποίηση συνειδήσεων. Του είναι χρήσιμο καθώς μπορεί έτσι και να στέλνει το μήνυμα που θέλει σε όποιον θέλει, και μετά να αρνηθεί ότι αυτό εννοούσε, αν οι εξελίξεις δεν τον ευνοήσουν. Είναι αποκαλυπτικές οι τοποθετήσεις του προέδρου του σε διάφορες άλλες περιόδους ως προς το πόσο αντιδικομματικός είναι και πόσο αντικαπιταλιστικός ο χώρος της «ανανεωτικής Αριστεράς». Τόσο ώστε να βρίσκει κοινά σημεία τόσο με στελέχη της ΝΔ, όσο και με τον όμορο χώρο του, το ΠΑΣΟΚ. Ας τον παρακολουθήσουμε.

Ο Νίκος Κωνσταντόπουλος, στις 28/2/1992, βουλευτής τότε του ΣΥΝ, παραχωρούσε συνέντευξη στην «Καθημερινή». Ερωτάται αν υπάρχουν στελέχη της ΝΔ με τα οποία αισθάνεται «συγγενής». Απαντά: «Νομίζω ότι υπάρχουν στελέχη. Είναι ο Σαμαράς, ο Εβερτ, ο Δήμας, ο Κοντογιαννόπουλος, ο Σουφλιάς και άλλα στελέχη...». Λίγους μήνες μετά ο Αντ. Σαμαράς πρωτοστάτησε στα συλλαλητήρια για το λεγόμενο Μακεδονικό. Τότε ο ΣΥΝ συμμετείχε. Λίγα χρόνια μετά το «ξέχασε» και τα αποδοκίμασε. Ο δε Βασίλης Κοντογιαννόπουλος είναι γενικώς υπουργός. Της ΝΔ ή του ΠΑΣΟΚ.

Στην ίδια συνέντευξη δήλωνε ότι αν ο Α. Παπανδρέου και ο Κ. Μητσοτάκης (τότε αρχηγοί των ΠΑΣΟΚ - ΝΔ) «πάψουν να χειραγωγούν τους πολιτικούς τους χώρους, οι δυνάμεις που θα απελευθερωθούν θα επιτρέπουν τη δημιουργία σχημάτων που θα αντιμετωπίσουν καλύτερα τα προβλήματα της χώρας». Ακολούθως ερωτάται αν θα αισθάνεται πιο άνετα ως πολιτικός αν κληθεί από στελέχη του ΠΑΣΟΚ ή της ΝΔ να μελετήσουν από κοινού κάποια θέματα. Απαντά: «Πιο κοντά αναμφισβήτητα είμαι με στελέχη του κοινωνικού ή πολιτικού χώρου που αναζητούν λύσεις με τον ίδιο προσανατολισμό και το ίδιο περιεχόμενο μ' αυτές που πιστεύουμε κι εμείς στο ΣΥΝ».

Στις 24/4/96 με αφορμή τα αποτελέσματα των ιταλικών εκλογών και τη νίκη της ιταλικής «κεντροαριστεράς» αναλύει: «Το πολιτικό μήνυμα των ιταλικών εκλογών για την Ελλάδα είναι ότι η έξοδος από την παρακμή και την καθυστέρηση προϋποθέτει και απαιτεί αλλαγή των συσχετισμών και του πολιτικού σκηνικού. Επειδή ακριβώς η κρίση και η παράλυση προέκυψαν από την αποτυχία της δικομματικής πόλωσης και εναλλαγής στο μονοπώλιο της διακυβέρνησης, πρέπει να σπάσει αυτό το πολιτικό πλαίσιο για να απελευθερωθούν εξελίξεις αναζωογόνησης της πολιτικής». Για την ιστορία: Η κυβέρνηση Ντ' Αλέμα πρωτοστάτησε στο βομβαρδισμό της Γιουγκοσλαβίας και με την πολιτική της έστρωσε το χαλί στον Μπερλουσκόνι.

«Συντρόφισσες, σύντροφοι»

Ο Ν. Κωνσταντόπουλος τέλη Ιούνη 1996 απευθύνει χαιρετισμό στο 4ο Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ: «Αποτελεί οργανική προϋπόθεση για την προοπτική της Ελλάδας η αλλαγή του γερασμένου πολιτικού συστήματος διακυβέρνησης. Το σύστημα της εναλλαγής αυτοδύναμων μονοκομματικών κυβερνήσεων». Μετά από λίγο αποκαλεί τους συνέδρους του ΠΑΣΟΚ «συντρόφισσες και σύντροφοι» και συνεχίζει: «Το σύστημα της εναλλαγής των μονοκομματικών αυτοδυναμιών, που στηρίχτηκε σε μεγάλο βαθμό στους εκλογικούς νόμους και που οδήγησε στα αρχηγικά πολυσυλλεκτικά κόμματα, δεν μπορεί να αποτελέσει το πλαίσιο μέσα στο οποίο θα επιχειρηθεί η ανανέωση της πολιτικής ζωής και ο προοδευτικός εκσυγχρονισμός της χώρας». Και ακόμα: «Ο ΣΥΝ θέλει και θα αγωνιστεί... να προκύψουν προοδευτικές εξελίξεις και νέα δεδομένα. Που σημαίνει ν' αλλάξουν οι πολιτικές. Να μην επιβιώνουν οι πολιτικές νοοτροπίες των ηγεμονικών αυτοδυναμιών και των αδιέξοδων πολιτικών».

Μαζί για τη Δαμανάκη

Μέσα Ιούλη 1996 συνεδριάζει η Κεντρική Πολιτική Επιτροπή του ΣΥΝ και (με καμία ψήφο κατά) καταλήγει σε απόφαση όπου αναφέρει: «Ο ΣΥΝ αισθάνεται σήμερα δικαιωμένος που και από το ΠΑΣΟΚ, το ένα μετά το άλλο τα κυβερνητικά στελέχη σπεύδουν να αναγνωρίσουν την ανάγκη του διαλόγου μεταξύ των δύο κομμάτων, πάνω στα κρίσιμα θέματα των μεγάλων αλλαγών που έχει ανάγκη ο τόπος. Ο ΣΥΝ είναι πάντα ανοιχτός στο διάλογο και με την κοινωνία, αλλά και με τις πολιτικές δυνάμεις. Διάλογος επί της ουσίας. Επί των ασκούμενων πολιτικών». Παρακάτω: «Ο ΣΥΝ διεκδικεί την αλλαγή του πολιτικού σκηνικού με το τέλος των αυτοδυναμιών».

Στις 25/10/1998, μια βδομάδα μετά τις δημοτικές-νομαρχιακές εκλογές, όπου για άλλη μια φορά ο ΣΥΝ συνεργάστηκε ευρέως με το ΠΑΣΟΚ με κορυφαία τους στιγμή την από κοινού στήριξη της Μ. Δαμανάκη για τη δημαρχία της Αθήνας, ο Ν. Κωνσταντόπουλος δηλώνει στο «Εθνος»: «Επίμονα χρησιμοποίησα και χρησιμοποιώ και το παράδειγμα του γαλλικού μοντέλου. Αρκετοί ειρωνεύτηκαν τις προτάσεις μου. Σήμερα όλοι προσχωρούν στη ρεαλιστική ουσία και τη διορατική δυναμική της πρότασής μου». Πάντα για την ιστορία θυμίζουμε ότι αναφερόταν στη συγκυβέρνηση Ζοσπέν - Υ, οι οποίοι κατόπιν καταποντίστηκαν στις προεδρικές εκλογές, παίρνοντας ποσοστά κατώτερα κι από τον Λεπέν. Ο Σιράκ δυο μήνες μετά κέρδισε και τις βουλευτικές εκλογές στη Γαλλία.

Στην ίδια συνέντευξη έλεγε: «Το πολυκομματικό σύστημα της χώρας νοσεί. Λύση δεν είναι η απολίτικη και αντικομματική λογική, ούτε η δικομματική διαιώνιση. Λύση είναι η ανασύνταξη του πολιτικού τοπίου, οι ριζοσπαστικές αλλαγές και ρυθμίσεις στο πολιτικό σύστημα διακυβέρνησης...».

Συνεργασίες παντού

Σε συνεντεύξεις του στις 16/11 και 21/12/1998 στα «Νέα» επιμένει στην πρότασή του για την «πολιτική αναδιάρθρωση του συστήματος» θέτοντας πάντα κάποιους όρους, όπως την αλλαγή του εκλογικού νόμου και την έναρξη «ουσιαστικού πολιτικού διαλόγου». Θα μπορούσαμε να παραθέσουμε εδώ αποσπάσματα κι άλλων συνεντεύξεών του, π.χ., στο «Παρόν» στις 13/12/1998 με τίτλο «Αυτοί είναι οι όροι μας», ή στην «Ακρόπολη» στις 20/12/1998 με τίτλο «Οι προϋποθέσεις για τη συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ». Δηλαδή κείμενα απ' όπου απεύθυνε ανοιχτό κάλεσμα στο ΠΑΣΟΚ για κυβερνητική πλέον συνεργασία. Γιατί άλλου είδους υπήρχε.

Π.χ. στη ΓΣΕΕ, όπου στήριξαν το διαβόητο και επιζήμιο για τα λαϊκά συμφέροντα «κοινωνικό διάλογο». `Η στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, όπου στήριξαν από κοινού υποψηφίους και τοπικές αρχές (π.χ. την προαναφερόμενη Δαμανάκη στην Αθήνα ή το νομάρχη Μαγνησίας Π. Σκοτινιώτη, ο οποίος επίσης εντάχθηκε στο ΠΑΣΟΚ). Επίσης, χάρηκαν από κοινού όταν δημοσιοποιήθηκε το «σχέδιο Ανάν», κατηγορώντας το ΚΚΕ (που από τότε ανησυχούσε και προειδοποιούσε για όσα ζούμε τώρα) για «εθνικιστικές κορόνες». Υπερψήφισαν τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, στήριξαν τη Συνθήκη του Αμστερνταμ, τη διεύρυνση της ΕΕ και τον ιμπεριαλιστικό Ευρωστρατό. Μαζί και η ΝΔ, με στελέχη της οποίας κάποιοι στην Κουμουνδούρου αισθάνονται «συγγενείς».

Κεντρικός στόχος: «Ενσωμάτωση»

Επίσης, θα μπορούσαμε να αναφερθούμε σε δηλώσεις πολλών άλλων στελεχών, νυν και πρώην, αλλά λόγω χώρου περιοριζόμαστε στον πρόεδρο του κόμματος και στην ΚΠΕ ως ανώτερο όργανό του. Η ουσία είναι ότι ο ΣΥΝ όλα αυτά τα χρόνια καλλιεργεί κλίμα ενσωμάτωσης στη λογική της «κεντροαριστεράς» και της διαχείρισης του συστήματος. Συνεργάζεται με το ΠΑΣΟΚ, συνδιοικεί μαζί του ΟΤΑ, Ενώσεις ΟΤΑ και σωματεία. Διαχρονικά διατυμπανίζει ότι είναι εκεί, έτοιμος και για συγκυβέρνηση.

Υπ' αυτήν την έννοια είναι λογικό στελέχη του, όταν βρίσκουν την ευκαιρία (τους), να κάνουν ένα βήμα πιο μπροστά από την ηγεσία τους, προς την κατεύθυνση που είναι συνολικά στραμμένο το κόμμα τους. Και είναι επόμενο οι προτάσεις που τώρα απευθύνει η Κουμουνδούρου περί δήθεν «συνεργασίας της Αριστεράς» να κρίνονται αβάσιμες, αφερέγγυες κι αναξιόπιστες. Κι αυτοί είναι τρεις ιδιαίτερα επιεικείς χαρακτηρισμοί.


Θανάσης ΜΠΑΛΟΔΗΜΑΣ



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ