Την ώρα που «δίνουν και παίρνουν» οι συζητήσεις για το επόμενο μεγάλο βήμα της ελληνικής εμπλοκής στη σύγκρουση ΝΑΤΟ - Ρωσίας, με την αποστολή S-300 στην Ουκρανία, το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης συνέχιζε τις προηγούμενες μέρες να στέλνει τόνους με ΝΑΤΟικό πολεμικό υλικό σε Ανατ. Ευρώπη και Βαλκάνια, στους «συνήθεις ρυθμούς». Ο πρόεδρος του λιμανιού πανηγύριζε μάλιστα ότι μέσα σε 19 μέρες έφυγαν σιδηροδρομικώς 19 θανατηφόρα φορτία προς Βορρά. Βέβαια, η είδηση αυτή δεν βρήκε θέση στην αντιπαράθεση των ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, που «σφάζονται» για το ποιος έχει τα μεγαλύτερα «καλάθια καπαμά» της φτώχειας και της ακρίβειας. Και πώς θα μπορούσε να βρει, αφού οι «τρεις σωματοφύλακες» της εμπλοκής από κοινού ψήφιζαν πρόσφατα στο Ευρωκοινοβούλιο το κατάπτυστο ψήφισμα για την αποστολή πρόσθετου οπλισμού στην Ουκρανία. Από κοινού ψήφιζαν και τη συνέχιση των κυρώσεων στη Ρωσία, που μεταξύ άλλων συμβάλλει στην εκτόξευση της ακρίβειας για τα νοικοκυριά. Κυρίως, όμως, από κοινού έστρωσαν τον δρόμο για τη ΝΑΤΟποίηση του λιμανιού, που βάζει στο μάτι του κυκλώνα τον λαό της περιοχής: Ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν εκείνος που το ενέταξε στον «Στρατηγικό Διάλογο» με τις ΗΠΑ και δρομολόγησε την αξιοποίησή του με κονδύλια του αμερικάνικου στρατού. Η ΝΔ ολοκληρώνει τώρα το έγκλημα, πηγαίνοντας... τρένο την πολιτική της εμπλοκής και τις συμφωνίες με τις ΗΠΑ. Οσο λοιπόν κι αν κοκορομαχούν πάνω στις ίδιες ράγες οι κυβερνητικοί «σωτήρες», από τον ολέθριο αυτό δρόμο μόνο η λαϊκή πάλη και η συμπόρευση με το ΚΚΕ μπορεί να εκτρέψει το τρένο.

Πριν από έναν μήνα, κυβέρνηση και αστικά ΜΜΕ πανηγύριζαν για τη δήθεν αποκλιμάκωση των τιμών της ηλεκτρικής ενέργειας, με αφορμή τη μείωση κατά ελάχιστα λεπτά στις τιμές που ανακοίνωναν οι πάροχοι, κι ας παρέμεναν «στον θεό» σε σχέση με πριν από έναν χρόνο. Ελεγαν τότε διάφορες μπαρούφες για τα «κυβερνητικά μέτρα που πιάνουν τόπο», για την «αποκλιμάκωση των τιμών στην ΕΕ», για τις «νέες ισορροπίες στην αγορά». Χτες, όμως, με την εκτίναξη των τιμών κατά 30%, άρχισαν το παραμύθι «απ' την ανάποδη», στο ενδεχόμενο να χρειαστεί νέα κρατική παρέμβαση για να διασφαλιστούν η εισπραξιμότητα και η κερδοφορία των ομίλων, που απειλείται από τη νέα άνοδο των τιμών. Η αλήθεια είναι όμως ότι όλων των ειδών οι κρατικές παρεμβάσεις «εντός των τειχών» και των «αντοχών» της καπιταλιστικής αγοράς έχουν δοκιμαστεί τους προηγούμενους μήνες: Και οι απευθείας επιδοτήσεις στους ομίλους, και οι επιδοτήσεις στους λογαριασμούς του ρεύματος, και το φόρτωμα της «ρήτρας αναπροσαρμογής» απευθείας στις πλάτες των καταναλωτών, και η «απορρόφησή» της από το κράτος, με χρήματα από την άλλη τσέπη του λαού.