Στο σημερινό 4σέλιδο «Εργαζόμενοι και Λαϊκή Συμμαχία» μπορείτε να διαβάσετε τα εξής:

-- Απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου για τις ομαδικές απολύσεις: ΕΕ και κυβέρνηση μονιμοποιούν τη σημερινή εργασιακή ζούγκλα και ανοίγουν δρόμο για παραπέρα αντεργατικές ανατροπές.

-- Πρόνοια: Τα στοιχεία του κρατικού προϋπολογισμού για το 2017 επιβεβαιώνουν τη βαθιά ταξική αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης.

-- Χριστουγεννιάτικες γιορτές για τα παιδιά: Εμπρακτη έκφραση αλληλεγγύης στις εργατικές - λαϊκές οικογένειες, με πλούσιο πρόγραμμα και δημιουργική απασχόληση.

Σημ.: Λόγω της εξέλιξης με την απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου για τις ομαδικές απολύσεις η ύλη του 4σέλιδου αναμορφώνεται. Το θέμα που είχε αναγγελθεί για το ψήφισμα της σύσκεψης της Πανελλαδικής Επιτροπής των Μπλόκων δημοσιεύεται στη σελ. 10.

Το «σφαγείο» των ΚΕΠΑ αποτελεί ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα για τον αντιλαϊκό χαρακτήρα της προνοιακής πολιτικής της κυβέρνησης

Στοιχεία που, όπως και αυτά που αφορούν στην Υγεία (αναλυτική παρουσίαση των οποίων δημοσιεύτηκε στον «Ριζοσπάστη» στις 10/12/2016), επιβεβαιώνουν τη βαθιά ταξική αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης όσον αφορά τις λαϊκές ανάγκες σε Υγεία - Πρόνοια - Φάρμακο, αλλά και στους όρους και τις συνθήκες δουλειάς των εργαζομένων στις μονάδες Υγείας και Πρόνοιας όλων των βαθμίδων.

Ειδικότερα, στα στοιχεία του κρατικού προϋπολογισμού για την Πρόνοια είναι ενσωματωμένα όλα τα προηγούμενα μέτρα των περικοπών στη χρηματοδότηση των προνοιακών ιδρυμάτων και των παροχών στους αναπήρους, χρόνιους πάσχοντες, φτωχές οικογένειες, ηλικιωμένους κ.λπ. Επομένως, έχουμε να κάνουμε με χειροτέρευση της απαράδεκτης κατάστασης που ήδη υπάρχει, γιατί σύμφωνα με την πολιτική των αναδιαρθρώσεων που αποτυπώνεται και στον κρατικό προϋπολογισμό, θα συνεχιστούν και θα επεκταθούν τα μέτρα προκειμένου η κρατική στήριξη να περιοριστεί σε όσους ζουν στα όρια της εξαθλίωσης. Αυτό είναι το κριτήριο της κυβέρνησης, που διαβεβαιώνει ότι οι αλλαγές που προωθεί στοχεύουν να εξορθολογίσουν το σύστημα της Πρόνοιας και να καλύπτονται όσοι «πραγματικά έχουν ανάγκη».

Ουσιαστικά, η κυβέρνηση αναπαράγει τη φτώχεια και περιορίζει τις παροχές - ψίχουλα σε ένα όλο και μικρότερο τμήμα, αυτό της ακραίας φτώχειας. Αυτήν την αντιλαϊκή πολιτική την περιτυλίγει με τη χρυσόσκονη του Κοινωνικού Εισοδήματος Αλληλεγγύης (ΚΕΑ) και τη σερβίρει ως φιλολαϊκή, ότι «έχει ταξικό πρόσημο υπέρ των αδυνάτων».

Για να είναι κάποιος δικαιούχος του ΚΕΑ, πρέπει να βρίσκεται σε κατάσταση εξαθλίωσης. Π.χ. ένα άτομο θα παίρνει το μήνα έως 200 ευρώ. Εάν υπάρχει δεύτερο άτομο, θα παίρνει επιπλέον έως 100 ευρώ και για κάθε παιδί επιπλέον 50 ευρώ. Δηλαδή, μια τετραμελής οικογένεια με 2 παιδιά θα ενισχύεται με έως 400 ευρώ το μήνα.

Στα κριτήρια παροχής αυτού του ποσού συνυπολογίζονται τυχόν άλλα εισοδήματα, η ύπαρξη κινητής και ακίνητης περιουσίας, καταθέσεις σε τράπεζα και ανάλογα αφαιρούνται ποσά από το ΚΕΑ. Π.χ. εάν αυτή η οικογένεια μετρηθεί ότι έχει εισόδημα 1.200 ευρώ το εξάμηνο, αυτό θα αφαιρεθεί από τα 2.400 ευρώ του ΚΕΑ (6 μήνες επί 400 ευρώ) και θα πάρει 200 ευρώ το μήνα.

Στο ΚΕΑ, μάλιστα, έχουν ενσωματωθεί οι παροχές του νόμου της ανθρωπιστικής κρίσης (επιδότηση σίτισης, επιδότηση ενοικίου, επανασύνδεση και παροχή ηλεκτρικού ρεύματος), το οποίο λήγει το Δεκέμβρη του 2016, καθώς επίσης και το παλιότερο πρόγραμμα του «Ελάχιστου Εγγυημένου Εισοδήματος» που λειτούργησε σε ορισμένους δήμους το 2014.

Μάλιστα, από τη «δεξαμενή» αυτή των εξαθλιωμένων προβλέπεται ότι το 10% - στο όνομα της εργασιακής επανένταξης - θα προσφέρεται ως πάμφθηνο εργατικό δυναμικό στους επιχειρηματίες, αφού θα επιδοτείται το «κόστος» τους και ταυτόχρονα θα χάνουν και τις όποιες παροχές είχαν από το ΚΕΑ.

Αν και η προβλεπόμενη δαπάνη για το ΚΕΑ είναι 760 εκατ. ευρώ, στον προϋπολογισμό εγγράφεται ποσό χρηματοδότησης 571 εκατ. ευρώ. Αυτό σημαίνει ότι η κυβέρνηση αναζητά περίπου 200 εκατ. ευρώ επιπλέον, τα οποία θα τα βρει - όπως αναφέρεται στον προϋπολογισμό - μέσω «σημαντικών εξοικονομήσεων πόρων μόνιμου χαρακτήρα που θα προέλθουν από την αναμόρφωση του προνοιακού χάρτη».

Στην ίδια κατεύθυνση προσανατολίζεται και η σχετική μελέτη της Παγκόσμιας Τράπεζας για «την κοινωνική Πρόνοια και την κοινωνική προστασία στη χώρα», όπου γίνεται εκτενής αναφορά στο υφιστάμενο «κατακερματισμένο σύστημα» σε επίπεδο παροχών και κοινωνικών δομών και προτείνονται διάφοροι τρόποι για «τη βελτίωση της αποδοτικότητας αυτού». Ενδεικτικά αναφέρονται «ο εξορθολογισμός των παροχών» (επιδομάτων), «η ένταξή τους σε σχήμα εγγυημένου εισοδήματος» (ΚΕΑ), «η καλύτερη στόχευση σε ομάδες πληθυσμού».

Σύμφωνα με την αναπληρώτρια υπουργό Εργασίας, Θεανώ Φωτίου, σ' αυτό το πλαίσιο πρόκειται να καταργηθούν 4 επιδόματα, «ένδειας», «απροστάτευτων παιδιών», «αντιμετώπισης της σχολικής διαρροής» και για «νεοεισερχόμενους στην αγορά εργασίας» - που δίνονταν από το υπουργείο Εσωτερικών μέσω των δήμων - και τα αντίστοιχα ποσά ύψους 10 εκατ. ευρώ θα ενσωματωθούν στον προϋπολογισμό για το ΚΕΑ. Αυτά τα επιδόματα ενδεχομένως να κοπούν από αυτούς που τα έπαιρναν λόγω των αυστηρών κριτηρίων του ΚΕΑ.

Από τα στοιχεία του προϋπολογισμού, σε ό,τι αφορά αυτά τα επιδόματα, αλλά και άλλα για αναπήρους και χρόνιους πάσχοντες, υπάρχει μείωση κατά 3 εκατ. ευρώ (2016: 737 εκατ. ευρώ - 2017: 734 εκατ. ευρώ) και όχι 10 εκατ. όπως ισχυρίζεται η Φωτίου.

Ακόμα, όμως, και αυτή η μείωση πραγματοποιείται σε συνθήκες περαιτέρω επιδείνωσης των όρων ζωής μεγάλου μέρους των λαϊκών στρωμάτων σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια. Τα περισσότερα απ' αυτά τα επιδόματα είναι της τάξης των 300 ευρώ το μήνα, με την προϋπόθεση ότι οι δικαιούχοι δεν έχουν οποιοδήποτε άλλο εισόδημα και με αυτό το πενιχρό ποσό πρέπει να επιβιώσουν. Επομένως, ενώ οι ανάγκες αυξάνουν, τα ποσά που διατίθενται από τον κρατικό προϋπολογισμό είναι λιγότερα και αυτό επιδρά πολλαπλασιαστικά αρνητικά σε αυτούς τους ανθρώπους.

Ο εξορθολογισμός του συστήματος των προνοιακών παροχών σε είδος και σε χρήμα που επικαλείται η κυβέρνηση, με «εργαλείο» την καθιέρωση ενιαίων κριτηρίων, στοχεύει να περιορίσει τις κρατικές και ασφαλιστικές δαπάνες - παροχές, βάζοντας πολύ αυστηρές προϋποθέσεις για το τμήμα του πληθυσμού που βρίσκεται στα όρια της ακραίας φτώχειας και της εξαθλίωσης και προωθώντας νέο «μαχαίρι» σε άλλα προνοιακά επιδόματα (π.χ. οικογενειακό, θέρμανσης κ.λπ.), που παίρνει μέχρι σήμερα ένα μεγαλύτερο τμήμα εργαζομένων των λαϊκών οικογενειών.

Αυτήν την πολιτική παρουσιάζει η κυβέρνηση ως δήθεν «φιλολαϊκή», την πολιτική «παίρνω από τους φτωχούς για να δώσω στους φτωχότερους». Από τη μία ψίχουλα σε περιορισμένο αριθμό και κατηγορίες του πληθυσμού που ζει σε συνθήκες εξαθλίωσης και την ίδια ώρα εφαρμογή πολιτικών που φτωχοποιούν το σύνολο των εργαζομένων.

Η αρμόδια υπουργός ισχυρίζεται ότι - πέραν των όσων αναφέρονται παραπάνω - δεν πρόκειται να κοπεί κανένα επίδομα. Πρόκειται για τα γνωστά ΣΥΡΙΖΑίικα κόλπα, αφού η κυβέρνηση διαμορφώνει τέτοια αυστηρά κριτήρια, που μπορεί «στα χαρτιά» να υπάρχει το ένα ή το άλλο επίδομα, όμως να περιορίζεται δραστικά ο αριθμός των «δικαιούχων» ή και αυτοί που θα διατηρούν το δικαίωμα να παίρνουν πολύ λιγότερα σε σχέση με πριν. Π.χ. λέει η υπουργός ότι «ξεπεράστηκε η μνημονιακή πρόβλεψη για περικοπές 0,5% του ΑΕΠ από προνοιακά επιδόματα, προκειμένου να δοθεί το ΚΕΑ». Ομως, ακόμα πριν απ' αυτήν τη μνημονιακή πρόβλεψη, τα ΚΕΠΑ αποτελούν βιομηχανία περικοπής των ποσοστών αναπηρίας σε ανθρώπους που δεν μεταβλήθηκε η πάθηση που είχαν, με αποτέλεσμα είτε να χάνουν αναπηρικές συντάξεις, επιδόματα και άλλες παροχές (π.χ. φοροαπαλλαγές, μειωμένο τιμολόγιο ΔΕΗ, απαλλαγή ή μειωμένη συμμετοχή στη φαρμακευτική δαπάνη), είτε ανάλογα να τους μειώνονται δραστικά. Δηλαδή, σε ένα όλο και μεγαλύτερο μέρος των αναπήρων και χρονίως πασχόντων αφαιρείται ακόμα και αυτή η ελάχιστη στήριξη που υπήρχε για τις πρόσθετες ανάγκες τους λόγω της αναπηρίας ή της χρόνιας πάθησης.

Στα παιδιά και στα βρέφη που φιλοξενούνται στο Κέντρο Βρεφών «Μητέρα» δώσανε ΑΜΚΑ, προκειμένου να μεταφερθεί η δαπάνη λειτουργίας από το κράτος στον ΕΟΠΥΥ, δηλαδή κυρίως στις ασφαλιστικές εισφορές των εργαζομένων, όπως και με την καθιέρωση νοσηλίων στα ιδρύματα χρονίως πασχόντων, τις ψυχιατρικές κλινικές, η επιβολή τροφείων στα κέντρα Ειδικής Αγωγής.

Στην κρατική υποχρηματοδότηση οφείλεται η τεράστια έλλειψη προσωπικού στα προνοιακά ιδρύματα, στα κέντρα Ειδικής Αγωγής, η για μήνες και πάνω από χρόνο απληρωσιά των εργαζομένων, η έλλειψη δημόσιων υποδομών που έχει ως αποτέλεσμα εγκαταλειμμένα βρέφη και παιδιά να παραμένουν στα νοσοκομεία (μαιευτήρια και παιδιατρικά), η τεράστια έλλειψη δημόσιων Κέντρων Αποκατάστασης και η ανάπτυξη του ιδιωτικού επιχειρηματικού τομέα και στην περίοδο της κρίσης.

Τα παραπάνω αποτελούν ορισμένα παραδείγματα της τραγικής κατάστασης που υπάρχει σε αυτούς τους τομείς, ως αποτέλεσμα της πολιτικής των κρατικών περικοπών και της ενίσχυσης του μέρους των παροχών στη βάση των ανταποδοτικών ή και άμεσων πληρωμών από τις λαϊκές οικογένειες, πολιτική που συνεχίζει και εμβαθύνει και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ.