ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Τρίτη 22 Δεκέμβρη 2015
Σελ. /24
ΔΙΕΘΝΗ
ΙΣΠΑΝΙΑ - ΒΟΥΛΕΥΤΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ
Η χειραγώγηση του λαού προχωρά σε νέα φάση

Στη φθορά του δικομματισμού (Λαϊκό Κόμμα, Σοσιαλιστές), η αστική τάξη στήνει νέες εναλλακτικές («Ποδέμος», «Πολίτες»)

Τα νέα «άφθαρτα» πρόσωπα των «Ποδέμος», που στηρίζονται σε τμήματα του κεφαλαίου είναι το νέο «δόκανο» για τον εγκλωβισμό του λαού στην αστική διαχείριση και την καπιταλιστική βαρβαρότητα, σκορπώντας αυταπάτες ότι αυτή μπορεί να εξανθρωπιστεί
Τα νέα «άφθαρτα» πρόσωπα των «Ποδέμος», που στηρίζονται σε τμήματα του κεφαλαίου είναι το νέο «δόκανο» για τον εγκλωβισμό του λαού στην αστική διαχείριση και την καπιταλιστική βαρβαρότητα, σκορπώντας αυταπάτες ότι αυτή μπορεί να εξανθρωπιστεί
Οι βουλευτικές εκλογές της Ισπανίας, που πραγματοποιήθηκαν την Κυριακή, επιβεβαίωσαν σε γενικές γραμμές τις δημοσκοπήσεις και αναμφισβήτητα σηματοδοτούν μια νέα φάση αναμόρφωσης του αστικού πολιτικού συστήματος. Η συμμετοχή κυμάνθηκε στο 74,2% των 36,5 εκατομμυρίων ψηφοφόρων (68% το 2011) με βασικό στοιχείο την αμφισβήτηση του έως τώρα δικομματισμού και την ανάδειξη 2 νέων κομμάτων, που προετοιμάστηκαν από την αστική τάξη ως «εναλλακτικές» για την καλύτερη χειραγώγηση των λαϊκών στρωμάτων, που εδώ και μια πενταετία βιώνουν τις συνέπειες της καπιταλιστικής κρίσης. Θυμίζουμε ότι η ανεργία εξακολουθεί να βρίσκεται στο 21%, έχουν χτυπηθεί εργατικά - λαϊκά δικαιώματα, χιλιάδες έχουν χάσει τα σπίτια τους.

Τα αποτελέσματα

Με βάση τα τελικά αποτελέσματα, το κυβερνών έως τώρα Λαϊκό Κόμμα (ΡΡ) ήρθε μεν πρώτο με 28,72% , 7.215.752 ψήφους, αλλά απώλεσε σε σχέση με το 2011 16% και πάνω από 3,6 εκατομμύρια ψήφους, και έχει 123 βουλευτές στους 350 (ενώ έχουν και 124 από τους 208 γερουσιαστές). Το σοσιαλδημοκρατικό Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα (PSOE) με 22,01% και 5.530.779 ψήφους χάνει κι αυτό 6% και πάνω από 1,5 εκατομμύριο ψήφων και έχει 90 βουλευτές (47 γερουσιαστές). Τα δύο αυτά κόμματα από το 73,4% που συγκέντρωναν το 2011 και το 83% το 2008 τώρα φτάνουν το 50%.

Στην τρίτη θέση είναι το επίσης σοσιαλδημοκρατικό κόμμα «Podemos» («Ποδέμος» δηλ. «Μπορούμε») που προέκυψε πριν από 1 χρόνο από το λεγόμενο κίνημα των αγανακτισμένων και των πλατειών (το οποίο εμφανίζεται ως αδελφό κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ) πήρε 20,47%, 5.189.133 ψήφους και 69 έδρες (9 γερουσιαστές). Χρειάζεται, ωστόσο, να σημειωθεί ότι το «Ποδέμος» δεν έχει ενιαία παρουσία σε όλη τη χώρα. Αλλού καταγράφεται αυτόνομα (εκεί πήρε το 12,67%) και το υπόλοιπο είναι σε συμμαχία σε κάποιες περιπτώσεις με εθνικιστικά τοπικά κόμματα και την Ενωμένη Αριστερά. Μάλιστα, με αυτές τις συνεργασίες στη «Χώρα των Βάσκων» και την Καταλονία βγήκε πρώτο. Από τις 69 έδρες που αθροιστικά συγκεντρώνει τις 42 καταλαμβάνει μόνο του, αντίστοιχα κάποιοι επίσης γερουσιαστές εκλέγονται σε σύμμαχα σχήματα.

Στην τέταρτη θέση καταγράφεται το φιλελεύθερο κόμμα «Ciudadanos» («Πολίτες»), που προέρχεται από την Καταλονία, αλλά στηρίχτηκε από συγκεκριμένες μερίδες της αστικής τάξης, το οποίο πήρε 13,93%, 3.500.056 ψήφους και 40 έδρες (1 γερουσιαστής).

Η Ενωμένη Αριστερά - Λαϊκή Ενότητα (συμμαχία άλλων σοσιαλδημοκρατικών και οπορτουνιστικών δυνάμεων, όπου συμμετέχει και το μεταλλαγμένο ΚΚ Ισπανίας) πήρε 3,67% από 6,92% το 2011, 923.133 ψήφους και 2 έδρες, ενώ μικρότερα εθνικιστικά κόμματα παίρνουν συνολικά 28 έδρες (και πολλούς γερουσιαστές) αν και με μικρότερα ποσοστά. Αυτό συμβαίνει λόγω του εκλογικού συστήματος που εξασφαλίζουν έδρες σε τοπικό επίπεδο και με βάση τον πληθυσμό κόμματα με μικρό ποσοστό σε επίπεδο Ισπανίας. Σε αυτήν την κατηγορία συγκαταλέγονται η Ρεπουμπλικάνικη Αριστερά Καταλονίας με 9 έδρες, η Δημοκρατία και Ελευθερία Καταλονίας με 8 έδρες, οι Βάσκοι Εθνικιστές με 6 έδρες, και το πρώην βασκικό Μπατασούνα με 2 έδρες, ένα εθνικιστικό κόμμα στα Κανάρια Νησιά με 1 έδρα.

Η φθορά του Λαϊκού Κόμματος και του πρωθυπουργού Μαριάνο Ραχόι αποδίδεται στο ότι χρεώθηκε την αντιλαϊκή πολιτική και τα περί «πορείας ανάκαμψης της οικονομίας» που δεν κατάφεραν να πείσουν πολλούς. Επίσης, οι αντίπαλοί του στην αστική διαχείριση αξιοποίησαν τα σκάνδαλα (όπως αυτών με τις μίζες στο κόμμα του από δημόσια έργα) για να προβληθούν ως αυτοί που θα πατάξουν τη διαφθορά. Οι Σοσιαλδημοκράτες, με σημαντική επίσης φθορά λόγω της προηγούμενης κυβερνητικής θητείας, «Ποδέμος» και «Πολίτες» σήκωσαν ιδιαίτερα αυτό το θέμα, αφού στις στρατηγικές επιλογές, παρά τις διαφοροποιήσεις στο μείγμα διαχείρισης συμφωνούν. Και αυτές οι επιλογές είναι η συμμετοχή της χώρας στις ιμπεριαλιστικές λυκοσυμμαχίες της ΕΕ και του ΝΑΤΟ και η κοινή πίστη στην καπιταλιστική ανάκαμψη. Οι διαφοροποιήσεις αφορούν στην προβολή ζητημάτων όπως η σχέση της Ισπανίας με την ΕΕ, με διεκδίκηση μέτρων χαλάρωσης της αυστηρής δημοσιονομικής πολιτικής, τη φορολογία ή την πιο δίκαιη ανακατανομή, που δήθεν μπορεί να εξασφαλίσει ένας πιο δίκαιος και ρυθμισμένος καπιταλισμός.

ΚΚ Λαών της Ισπανίας: «Το αποτέλεσμα δεν σημαίνει βελτίωση για την εργατική τάξη»

Τη δική του μάχη στο αντίποδα κάθε αστικής διαχείρισης και οπορτουνιστικών αυταπατών έδωσε το ΚΚ Λαών της Ισπανίας, που είναι θετικό ότι αύξησε τις δυνάμεις του (30.897 από 26.254 το 2011). Το κόμμα αυτό με το σύνθημα «Η ψήφος για την εργατική τάξη - Αφού όλα τα παράγουμε, για όλα πρέπει να αποφασίζουμε» ήταν το μόνο που κάλεσε τους εργαζόμενους να δυναμώσουν το κίνημα ρήξης και ανατροπής του καπιταλισμού. Είπε ξεκάθαρα, ενάντια σε όλες τις πιέσεις και την καλλιέργεια αυταπατών, ότι για να ανοίξει φιλολαϊκή προοπτική απαιτείται πάλη για αποδέσμευση από την ΕΕ, την Ευρωζώνη και το ΝΑΤΟ, οι εργάτες να πάρουν την εξουσία με κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής σε στρατηγικούς τομείς, ώστε αυτή να μπει στην υπηρεσία των λαϊκών στρωμάτων.

Στην πρώτη του ανακοίνωση για το εκλογικό αποτέλεσμα το ΚΚ Λαών της Ισπανίας σημειώνει: «Το εκλογικό αποτέλεσμα δε σημαίνει βελτίωση για την εργατική τάξη (ε.τ). παλιά και καινούρια κόμματα θα συνεχίσουν να αναπτύσσουν παλιές πολιτικές, που επιβάλλει η δικτατορία του κεφαλαίου. Οι κυρίαρχες τάξεις, με αυτά τα αποτελέσματα, θα έχουν τη συνεργασία οπορτουνιστικών δυνάμεων νέας κοπής, για να συνεχίσουν να κάνουν νέες επιθέσεις ενάντια στις εργασιακές συνθήκες και τις συνθήκες διαβίωσης της ε.τ. και των λαϊκών στρωμάτων.

Ηδη τις τελευταίες βδομάδες, από την ΕΕ δίνονταν κατευθύνσεις στην κυβέρνηση που έμπαινε στη διαδικασία να πραγματοποιήσει νέες προσαρμογές σε κοινωνικά ζητήματα και νέες εργασιακές αναδιαρθρώσεις. Κανένας από τους πιθανούς κυβερνητικούς συνασπισμούς δεν θα αντιταχθεί σε αυτήν την επιταγή των μεγάλων μονοπωλίων, που υπαγορεύεται από τις Βρυξέλλες.

Η ε.τ. να ετοιμαστεί να παλέψει σε αυτές τις συγκεκριμένες συνθήκες, όπου η συνεργασία των οπορτουνιστών θα προσθέσει έναν παράγοντα εξαπάτησης και χειραγώγησης, ενάντια στον οποίο θα πρέπει να παλέψουμε με δυνατή ιδεολογική αντεπίθεση στις νέες μορφές της σοσιαλδημοκρατίας στην Ισπανία.

Το ΚΚ θα στηριχθεί στα εκλογικά του αποτελέσματα για να προωθήσει τους εργατικούς - λαϊκούς αγώνες ενάντια στη νέα κυβέρνηση που θα προκύψει από το νέο συσχετισμό δυνάμεων».

Τα σενάρια δίνουν και παίρνουν

Το γεγονός της στρατηγικής σύμπλευσης των αστικών κομμάτων κάνει πιθανό το σχηματισμό κυβέρνησης συνεργασίας με κάθε δυνατό συνδυασμό για την εξασφάλιση των 176 βουλευτών που απαιτούνται για τη σχετική πλειοψηφία. Οι Σοσιαλιστές εμφανίζονται να μη θέλουν «μεγάλο συνασπισμό» με το Λαϊκό Κόμμα, όμως ήδη τα σενάρια δίνουν και παίρνουν στην περίπτωση που κάνει πίσω ο Μ. Ραχόι. Επίσης, το σενάριο «αριστερής κυβέρνησης αλά Πορτογαλία», Σοσιαλιστές, «Ποδέμος», Εν. Αριστερά και μικρότερα εθνικιστικά και τοπικά κόμματα είναι μια πιθανή εξέλιξη.

Σύμφωνα με το Σύνταγμα της χώρας, ο βασιλιάς Φελίπε θα δώσει εντολή σχηματισμού κυβέρνησης σε πρόσωπο που θα πρέπει να εξασφαλίσει την απόλυτη πλειοψηφία στη Βουλή - ή έστω απλή πλειοψηφία. Ο πρωθυπουργός πρέπει να εξασφαλίσει απόλυτη πλειοψηφία στον πρώτο γύρο της ψηφοφορίας στη Βουλή, ή στους επόμενους γύρους να κερδίσει τις περισσότερες ψήφους. Ετσι οι αποχές για λόγους τακτικής μπορούν να βοηθήσουν έναν υποψήφιο να κερδίσει τη θέση του πρωθυπουργού. Αν οι διερευνητικές ή η ψηφοφορία στη Βουλή αποβούν άκαρπες, ο βασιλιάς θα πρέπει να προτείνει άλλον υποψήφιο για την πρωθυπουργία. Η νέα Βουλή θα πρέπει να οριστεί μέχρι τις 13 Γενάρη. Οταν αρχίσει η νέα βουλευτική περίοδος, οι βουλευτές έχουν στη διάθεσή τους δυο μήνες για να εκλέξουν την κυβέρνηση. Αν δεν το καταφέρουν, τότε ο υπηρεσιακός πρωθυπουργός πρέπει να κηρύξει νέες εκλογές εντός του πρώτου εξαμήνου του επόμενου έτους. Αρα και το ενδεχόμενο νέων εκλογών είναι πιθανό.

Πάντως, ο Μ. Ραχόι στις πρώτες δηλώσεις του δήλωσε ότι η διαφορά 1,6 εκατ. ψήφων από τους Σοσιαλιστές δημιουργεί «στέρεη βάση για το μέλλον», ώστε ο ίδιος να προχωρήσει στο σχηματισμό κυβέρνησης. Ο επικεφαλής των Σοσιαλιστών, Πέδρο Σάντσες, είπε ότι «η Ισπανία ψήφισε αλλαγή, αλλά ήθελε και το Λαϊκό Κόμμα πρώτο, έτσι μπαίνουμε σε μια νέα εποχή». Ο επικεφαλής των «Ποδέμος», Πάμπλο Ιγκλέσιας, που δέχτηκε και τα συχαρίκια του Ελληνα πρωθυπουργού, Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος εμφάνισε το αποτέλεσμα ως την «Ευρώπη που αλλάζει» και χαιρέτισε την «προοπτική κυβέρνησης προοδευτικής πλειοψηφίας», είπε ότι «έλειψε μια βδομάδα και ένα ντιμπέιτ για να υπάρξει καλύτερο αποτέλεσμα», ενώ μίλησε «για τη νέα εποχή, που τελειώνει την κυριαρχία των δύο κομμάτων». Βεβαίως, η εποχή δεν αλλάζει για τα λαϊκά στρώματα, αφού η εξουσία του κεφαλαίου μένει ανέπαφη.

Τους «Πολίτες» του Αλμπερτ Ριβέρα συνεχάρη ο πρόεδρος του Ποταμιού, Σταύρος Θεοδωράκης, που βρέθηκε στην Ισπανία, και μίλησε για επιτυχία, αφού οι «Πολίτες» πήγαν από το 3% στο 13%, αλλά δεν κατάφεραν «να εκτοπίσουν από τις πρώτες θέσεις τις παλιές ή τις λαϊκίστικες δυνάμεις». Και ο Αλ. Ριβέρα εμφανίστηκε «αισιόδοξος» γιατί η ατζέντα που έθεσε είναι ζητήματα ανώδυνα για το σύστημα, που θα διαπραγματευτεί για την πιθανή συμμετοχή σε κυβέρνηση.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ