ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

«Συλλογική προσπάθεια» ενάντια στο λαό

Παπαγεωργίου Βασίλης

«Είναι αυτονόητο ότι ψηφίζω τον προϋπολογισμό του 2011. Σημαίνει, όμως, ότι μιλούμε για αξιόπιστο προϋπολογισμό που θα μας βγάλει από τα αδιέξοδα; Οχι (...) Στήριξη δεν σημαίνει σιωπή και στοίχιση πίσω από μία άποψη. Ορισμένα "όχι" έχουν μεγαλύτερη αξία για τη συλλογική προσπάθεια από στρατευμένα "ναι"». Τις φράσεις αυτές από την ομιλία της Βάσως Παπανδρέου αναπαρήγαγε χτες το σύνολο των ΜΜΕ, χαρακτηρίζοντας σαν «σκληρή κριτική» στην κυβέρνηση τα όσα είπε η βουλευτής του ΠΑΣΟΚ στη συζήτηση για τον προϋπολογισμό. Είναι φανερή η προσπάθεια του ΠΑΣΟΚ και των κυρίαρχων ΜΜΕ να συντηρήσουν το παραμύθι της εσωκομματικής δήθεν αντιπολίτευσης, με φωνές που ζητάνε τάχα πιο φιλολαϊκή πολιτική από την κυβέρνηση, επειδή αφουγκράζονται τις ανησυχίες του λαού. Τι ομολογεί όμως η Β. Παπανδρέου; Οτι τα «όχι» της σε πλευρές της κυβερνητικής πολιτικής, κάθε άλλο παρά αμφισβήτηση της κυβέρνησης σημαίνουν, αφού είναι και αυτά στρατευμένα στη «συλλογική προσπάθεια». Ποια είναι όμως αυτή η «συλλογική προσπάθεια»; Προφανώς, η κυρίαρχη γραμμή που εκφράζει με τη στρατηγική της η κυβέρνηση, με μέτρα και ανατροπές που κάνουν το κεφάλαιο ισχυρότερο και το λαό φτωχότερο. Αυτή την πολιτική στηρίζουν τα ανέξοδα «όχι» της Παπανδρέου και των άλλων βουλευτών που βγαίνουν αυτές τις μέρες στο βήμα της Βουλής να διακηρύξουν τις επιμέρους ενστάσεις τους σε σημεία του προϋπολογισμού, καταθέτοντας όμως εκ προοιμίου τα διαπιστευτήρια ότι θα τον υπερψηφίσουν. Τέτοιου μεγέθους είναι το θέατρο που παίζουν στο σβέρκο του λαό, προκαλώντας τη νοημοσύνη του και θέλοντας να τον κάνουν συνένοχο στη βάρβαρη στρατηγική που όλοι, με ένα στόμα, στηρίζουν.

«Κηδεμονία» βλέπει και η ΝΔ...

«Ο προϋπολογισμός είναι προϊόν έκτακτης ανάγκης, αλλά και προϊόν πολιτικού καταναγκασμού. Η χώρα είναι υπό επιτήρηση και περνάει τη δυσκολότερη συγκυρία στη νεότερη και νεότατη ιστορία της». Αυτά έλεγε τις προάλλες στη Βουλή ο εκπρόσωπος Τύπου της ΝΔ, Π. Παναγιωτόπουλος, βάζοντας κι αυτός το λιθαράκι του κόμματός του στην αποπροσανατολιστική προπαγάνδα που θέλει την κυβέρνηση αθώα του αίματος για τη σφαγή του λαού και τους «κακούς» συμμάχους της υπεύθυνους για το βάρβαρο προϋπολογισμό. Αυτό που δε λέει η ΝΔ είναι ότι και οι προηγούμενοι προϋπολογισμοί, τόσο οι δικοί της, όσο και του ΠΑΣΟΚ, το ίδιο αντιλαϊκοί ήταν, κι ας μην υπήρχε το μνημόνιο. Δεύτερον, αντιλαϊκοί και βάρβαροι είναι οι προϋπολογισμοί και στις άλλες χώρες της ΕΕ, όπου δεν υπάρχει μνημόνιο και επιτήρηση, όπως στην Πορτογαλία, την Ισπανία, την Ιταλία, ακόμα και στη Γερμανία ή τη Γαλλία. Τόσο η ΝΔ, όμως, όσο και άλλες πολιτικές δυνάμεις, από το ΛΑ.Ο.Σ μέχρι το ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και τους αυτοαποκαλούμενους «αντικαπιταλιστές», αναπαράγουν ο καθένας για τους δικούς του λόγους το ιδεολόγημα της «κατοχής» δήθεν από τους ξένους συμμάχους και της αδυναμίας (!) της κυβέρνησης να ασκήσει «εθνική» πολιτική. Πρόκειται για συνειδητή απάτη ολκής, που στόχο έχει να αποπροσανατολίσει το λαό και να κρύψει τον πραγματικό αντίπαλο: Τη στρατηγική που ενιαία υπηρετεί η κυβέρνηση με τους ντόπιους και ξένους συμμάχους της και η οποία είναι βαθιά αντιλαϊκή και σε περιόδους κρίσης και σε περιόδους καπιταλιστικής ανάπτυξης. Να συγκαλύψει πως στην Ελλάδα υπάρχει και δρα κεφάλαιο, οι ιδιοκτήτες του, αυτούς υπηρετεί η κυβέρνηση και η τρόικα. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Και είναι συνειδητή ταξική επιλογή όλων αυτών των κομμάτων, είτε να στηρίζουν με τα μπούνια τη βαρβαρότητα σε βάρος του λαού, είτε να προσπαθούν να την εξωραΐσουν, επιδιώκοντας να ανακόψουν την τάση ριζοσπαστικοποίησης πλατιών λαϊκών στρωμάτων.

Εχθρική πολιτική για αυτοαπασχολούμενους

Μηδενική ανοχή απέναντι σε αυτούς που χρωστούν στον Οργανισμό Ασφάλισης Ελεύθερων Επαγγελματιών, είναι το δόγμα της κυβέρνησης, που δεν έχει κανένα πρόβλημα να απαιτήσει από το Ταμείο να λάβει κάθε μέτρο για τις οφειλές και να δείξει ότι όποιος δεν είναι συνεπής θα υποστεί συνέπειες!

Αυτή την κατεύθυνση έδωσε ο υφυπουργός Εργασίας Γ. Κουτρουμάνης στη συνάντηση που είχε πριν από λίγες μέρες με το Σύλλογο εργαζομένων του ΟΑΕΕ, παρουσία και του διοικητή του.

Αυτή είναι γενικότερα η κυβερνητική κατεύθυνση, όταν τα φώτα της δημοσιότητας σβήνουν και δεν αναγκάζεται να βγάζει δακρύβρεχτους λόγους η κυβέρνηση για τη σωτηρία της πατρίδας.

Παρότι είναι πραγματικό και δεδομένο το πρόβλημα με τους εκατοντάδες χιλιάδες αυτοαπασχολούμενους και μικρούς ΕΒΕ που δεν έχουν να πληρώσουν τις εισφορές τους.

Και παρότι αυτό συνεπάγεται ότι οι ίδιοι και οι οικογένειές τους δεν έχουν ιατροφαρμακευτική κάλυψη, η κυβέρνηση δεν έχει κανένα πρόβλημα να κινηθεί προς τις δικαστικές διώξεις απέναντι σε αυτούς τους ανθρώπους.

Την ίδια ώρα που πριμοδοτεί το μεγάλο κεφάλαιο με κάθε τρόπο.

Μετά από όλα αυτά, είναι καιρός, για όποιον ΕΒΕ δεν το έχει κάνει, να δείξει κι αυτός μηδενική ανοχή στην φιλομονοπωλιακή κυβερνητική πολιτική. Να παλέψει μαζί με τους εργάτες και τους φτωχούς αγρότες, να την ανατρέψει, να την καταδικάσει και να εκτελέσει την ποινή της ανατροπής της. Δεν υπάρχουν άλλα περιθώρια.

Απάντηση στην ανελέητη επίθεση

Δεν πρόλαβε να ψηφιστεί το νομοσχέδιο που ενταφιάζει τις συλλογικές συμβάσεις και επιβάλλει μεροκάματα και μισθούς φτώχειας και η κυβέρνηση έσπευσε να εξαγγείλει μείωση των ασφαλιστικών εισφορών για τις επιχειρήσεις που θα φτάνει το 25%. Επί της ουσίας, εξήγγειλε ότι οι πόροι του ΙΚΑ - στο οποίο εντάχθηκε πλέον η συντριπτική πλειοψηφία των μισθωτών του ιδιωτικού αλλά και του δημόσιου τομέα - από εδώ και πέρα θα μειωθούν κατά το 1/4. Στον αντίποδα, η εργοδοσία θα εξοικονομήσει τουλάχιστον πέντε ποσοστιαίες μονάδες επί του λεγόμενου μη μισθολογικού κόστους, εξασφαλίζει ταυτόχρονα τη δυνατότητα να φορτώσει μέρος από τα βάρη της κρίσης στα Ταμεία και δημιουργεί προϋποθέσεις ανάκαμψης και κερδοφορίας μετά την έξοδο απ' αυτή.

Η μείωση των μισθών και η μείωση των ασφαλιστικών εισφορών προεξοφλούν ταυτόχρονα και νέα υπονόμευση των συντάξεων που θα λαμβάνουν οι συνταξιούχοι με το «νέο σύστημα», δεδομένου ότι οι συντάξεις αυτές θα υπολογίζονται με βάση τις εισφορές ολόκληρου του εργάσιμου βίου. Επιβεβαιώνεται, δηλαδή, η ορθότητα της εκτίμησης ότι η αντιασφαλιστική μεταρρύθμιση του περασμένου καλοκαιριού οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια σε συντάξεις στο ύψος των σημερινών προνοιακών επιδομάτων.

Το συμπέρασμα και από τις τελευταίες εξελίξεις είναι προφανές. Η επίθεση στα εργατικά και ασφαλιστικά δικαιώματα δεν έχει ημερομηνία λήξης. Τα προσχήματα και τα άλλοθι από τους κυβερνώντες μπορεί να αλλάζουν, η στόχευση όμως παραμένει η ίδια. Να πληρώσει ο λαός. Αυτή η εντολή της πλουτοκρατίας καθοδηγεί την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, τη ΝΔ και όλους τους συνοδοιπόρους τους. Πρέπει να γίνει συνείδηση: Η κατεδάφιση των εργατικών και λαϊκών δικαιωμάτων δε θα σταματήσει. Ο Γολγοθάς για τους εργαζόμενους δεν έχει τέλος. Οι μόνοι που μπορούν να σταματήσουν την ολέθρια αυτή πορεία είναι οι ίδιοι οι εργαζόμενοι με τους αγώνες τους. Και έχει μεγάλη σημασία για το περιεχόμενο αυτών των αγώνων και την τακτική του κινήματος, η σωστή και ρεαλιστική αποτίμηση του χαρακτήρα των μέτρων. Τώρα δε χωρά καμιά αυταπάτη. Σε συνθήκες κρίσης, σε συνθήκες όξυνσης όλων των ανταγωνισμών η πλουτοκρατία επιδιώκει να ισοπεδώσει τα πάντα. 'Η εμείς ή αυτοί. `Η τα μονοπώλια ή ο λαός. Αυτή είναι σήμερα η ιστορική πρόκληση που μπαίνει εκ των πραγμάτων μπροστά στους εργαζόμενους σε όλα τα λαϊκά στρώματα.

Γι' αυτό αντίστοιχη με την πρόκληση και το τι κρίνεται, πρέπει να είναι και η απάντηση των εργαζομένων. Η απάντηση του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος. Ενισχύοντας τη συσπείρωση της εργατικής τάξης, δυναμώνοντας τους δεσμούς των συνδικάτων με τους εργαζόμενους, βελτιώνοντας αποφασιστικά τη λειτουργία τους, πρέπει τώρα να γίνουν άλματα στην οργάνωση της πάλης. Οργάνωση που θα αγκαλιάζει όλες τις μορφές, θα ωθεί νέες δυνάμεις στον αγώνα. Ο εμπλουτισμός με νέες μορφές, με πρωτοβουλίες που θα καλύπτουν όλους τους χώρους που ζει και εργάζεται η εργατική τάξη, που «προκαλούν» εργατικές μάζες να συμμετέχουν, είναι σήμερα ένα από τα στοιχήματα των ταξικών σωματείων. Γιατί η ισχυροποίηση του ταξικού πόλου, η ήττα του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού, σε συνάρτηση με τη μαζικοποίηση των ταξικών συνδικάτων είναι σήμερα όρος απαράβατος, για να δοθούν με αξιώσεις οι ταξικές μάχες που είναι μπροστά μας. Για την ικανοποίηση όλων των αναγκών της λαϊκής οικογένειας, κόντρα στα μονοπώλια.