Ο θεσμός του οικογενειακού γιατρού καλύπτει ουσιαστικά την πρωτοβάθμια φροντίδα και περίθαλψη. Οι οικογενειακοί γιατροί προσφέρουν στοιχειώδη θεραπεία, ενώ τα σοβαρά περιστατικά μετά τη διάγνωση, αποστέλλονται στις πολυκλινικές, που είναι η δεύτερη βαθμίδα, ενώ τα νοσοκομεία αποτελούν την τρίτη βαθμίδα περίθαλψης

Σε πρόσφατη επίσκεψή της στην Κούβα στα τέλη του Οκτώβρη, η γενική διευθύντρια του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (ΠΟΥ) Μάργκαρετ Τσαν εξήρε τις αξίες του δημόσιου συστήματος Υγείας, την ιδιαίτερη σημασία που δίνουν οι κουβανικές αρχές στην ανάπτυξη και την πρόληψη, σε όλους τους δείκτες στον τομέα της Υγείας. Η Τσαν εξήρε επίσης την ιδέα του Φιντέλ Κάστρο για την δημιουργία της ELAN.

Η Κούβα θέτει ως πρώτη προτεραιότητά της τη φροντίδα του ανθρώπου και τη δωρεάν και καθολική - χωρίς καμία εξαίρεση - πρόσβαση του λαού στις υπηρεσίες Υγείας όπως μαρτυρούν από μόνα τους τα επιτεύγματα του σοσιαλιστικού κράτους. Το σύστημα Υγείας δίνει έμφαση στην πρωτοβάθμια φροντίδα, στην προληπτική ιατρική, με αιχμή του δόρατος τον οικογενειακό γιατρό. Ιδιαίτερη μέριμνα υπάρχει για την πρόληψη της παιδικής θνησιμότητας και τη φροντίδα της εγκύου, με αποτέλεσμα να κατέχει το χαμηλότερο ποσοστό στη Λατινική Αμερική και το οποίο μπορεί να συγκριθεί μόνο με εκείνα των πιο ανεπτυγμένων κρατών, όπου φυσικά οι υπηρεσίες Υγείας παρέχονται επί πληρωμή. Και αυτά παρά τον απάνθρωπο και εντεινόμενο αποκλεισμό που επιβάλλουν εδώ και δεκαετίες οι ΗΠΑ, που φτάνει μέχρι και την παρεμπόδιση της επιστημονικής συνεργασίας με ερευνητές, κυρίως των ΗΠΑ.

Ο διεθνισμός του Νησιού της Επανάστασης και στον τομέα της Υγείας είχε ως αποτέλεσμα από το 1966 έως το 2004 να αποφοιτήσουν περίπου 4.000 ξένοι φοιτητές από ιατρικές σχολές της Κούβας.

Μετά το καταστροφικό «πέρασμα» του κυκλώνα «Μίτσελ» με τους 40.000 νεκρούς στις χώρες της Κεντρικής Αμερικής το 1998, ο Φιντέλ Κάστρο πρότεινε τότε την αποστολή ιατρικού σώματος για να βοηθήσει και να σώσει όσες περισσότερες ζωές γινόταν. Και αυτό παρά την ειδική περίοδο και τις δυσκολίες και τα δεινά που ακολούθησαν μετά τη διάλυση της Σοβιετικής Ενωσης. Μαζί με την ιδέα να αποσταλούν χιλιάδες γιατροί στις χώρες της Κεντρικής Αμερικής, γεννήθηκε και η ELAM με στόχο προοδευτικά να αντικατασταθεί το κουβανικό ιατρικό προσωπικό από τοπικούς γιατρούς.

Από το Νοέμβρη του 1999 η Λατινοαμερικανική Σχολή Ιατρικής άνοιξε τις πύλες της στους φτωχούς νέους φοιτητές της Λατινικής Αμερικής, της Αφρικής αλλά και των ΗΠΑ, παρέχοντάς τους εντελώς δωρεάν 6χρονες σπουδές με υποτροφίες (στέγαση, διατροφή, εγχειρίδια, στολές και μηνιαίο επίδομα). Η μόνη υποχρέωση που απορρέει από τους φοιτητές είναι, μετά τις σπουδές τους, να επιστρέψουν στις φτωχογειτονιές όπου μεγάλωσαν και να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους.

Για τη λειτουργία της Σχολής «μεταμορφώθηκαν» οι παλιές στρατιωτικές εγκαταστάσεις της παλιάς Ναυτικής Ακαδημίας «Γκράνμα». Η ELAM αποτελείται από 28 κτίρια, 80 αίθουσες διδασκαλίας, 37 εργαστήρια, 5 αμφιθέατρα με οικοτροφεία, νοσοκομείο και άλλες εγκαταστάσεις σε μια έκταση μεγαλύτερη των 1.000 στρεμμάτων.

Από το 2005, όταν αποφοίτησαν οι πρώτοι σπουδαστές της ELAM, έχουν ολοκληρώσει τις σπουδές τους 7.256 γιατροί από 45 χώρες στους οποίους συμπεριλαμβάνονται και 33 νέοι από τις ΗΠΑ. Οι τρεις χώρες που συγκεντρώνουν μέχρι σήμερα το μεγαλύτερο αριθμό αποφοίτων είναι η Ονδούρα με 569, η Γουατεμάλα με 556 και η Αϊτή με 543.

Σήμερα φοιτούν στη Σχολή 21.300 νέοι και νέες, ενώ πάνω από 2.500 απόφοιτοι κάνουν ειδικότητες ως μέρος της μεταπτυχιακής εκπαίδευσης, μέσα από το εθνικό σύστημα Υγείας. Η «ELAM» δεν αρκείται μόνο στη επιστημονική προετοιμασία των φοιτητών αλλά και ενσταλάζει ανθρωπιστικές, ηθικές αρχές και την αλληλεγγύη ανάμεσα στους φοιτητές.

Σε μια χώρα που, μετά την επικράτηση της Επανάστασης το 1959, είχαν απομείνει μόλις 3.000 γιατροί στο νησί, σήμερα υπάρχουν πάνω από 70.000 που προσφέρουν τις υπηρεσίες τους τόσο στην Κούβα όσο και στον υπόλοιπο κόσμο. Ανά 1.000 κατοίκους, στη Λατινική Αμερική υπάρχουν 1,9 γιατροί, στις ΗΠΑ 2,7 ενώ στην Κούβα 6,6 γιατροί!

Προεδρικές εκλογές διεξάγονται, σήμερα Κυριακή 22 Νοέμβρη, στη Ρουμανία, σε μια στιγμή που οι συνέπειες της διεθνούς καπιταλιστικής κρίσης έχουν πλήξει στο έπακρο το λαό. Η ρουμανική κυβέρνηση έχει προσφύγει στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο για «βοήθεια», λαμβάνοντας το «πράσινο φως» για χορήγηση 20 δισεκατομμυρίων ευρώ, αλλά με κάποιες προϋποθέσεις... Ανάμεσα στα άλλα, το ΔΝΤ απαιτεί τη δραστική περικοπή των δημόσιων δαπανών, εντολή που έσπευσε να ικανοποιήσει η κυβέρνηση «παγώνοντας» τους μισθούς και τις συντάξεις στο δημόσιο τομέα και δίνοντας υποχρεωτική άδεια άνευ αποδοχών τριών βδομάδων στους δημόσιους υπάλληλους. Ωστόσο, πρόσφατα, το ΔΝΤ ανακοίνωσε πως θα καθυστερήσει τη παροχή της τρίτης δόσης, ύψους 1,5 δισ. ευρώ από το δάνειο, μέχρι να «ομαλοποιηθεί η πολιτική κατάσταση στη χώρα».

Και αυτό γιατί από τον Οκτώβρη δεν υπάρχει κυβέρνηση στη χώρα, καθώς ο Εμίλ Μποκ δεν έλαβε την ψήφο εμπιστοσύνης από το Κοινοβούλιο, με αποτέλεσμα να καταρρεύσει η κυβέρνηση. Η σχετική ψηφοφορία επιβλήθηκε από τα κόμματα της αντιπολίτευσης, μετά την αποχώρηση του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος από την κυβέρνηση συνασπισμού. Στη συνέχεια, ο Πρόεδρος, Τράιαν Μπασέσκου, έδωσε εντολή σχηματισμού κυβέρνησης στον Λουσιάν Κροϊτόρου, ο οποίος αντιμετώπισε την αρνητική ψήφο των βουλευτών. Την ίδια μοίρα αναμένεται να έχει και ο Λίβιου Νεγκόιτα, καθώς οι υπόλοιπες πολιτικές δυνάμεις του Κοινοβουλίου έχουν εκφράσει τη στήριξή τους στον Κλάους Γιοχάνις - δήμαρχο της πόλης Σιμπίου - για πρωθυπουργό.

Η βδομάδα, όμως, που πέρασε «σημαδεύτηκε» από απεργιακές κινητοποιήσεις. Οι εργαζόμενοι στον υπόγειο σιδηρόδρομο της ρουμανικής πρωτεύουσας προχώρησαν σε απεργία, απαιτώντας αύξηση 20% στους μισθούς τους, αλλά και υπογραφή νέας συλλογικής σύμβασης, προειδοποιώντας, παράλληλα, πως θα συνεχίσουν τις απεργιακές κινητοποιήσεις μέχρι να ικανοποιηθούν τα αιτήματά τους. Η Εθνική Ενωση Εκπαιδευτικών της χώρας εξέφρασε την αντίθεσή της στα κυβερνητικά σχέδια για περικοπές στον κρατικό προϋπολογισμό, αλλά και στις σχεδιαζόμενες 19.000 απολύσεις και προειδοποίησε με διαμαρτυρίες. Ενώ η Συμμαχία των Δημόσιων Υπαλλήλων κάλεσε τα μέλη της να εντείνουν τις διαμαρτυρίες τους το επόμενο διάστημα και αποφάσισε να μην υπογράψει τις ατομικές συμφωνίες που προβλέπουν μείωση κατά 15,5% των μισθών.

Μέσα σ' αυτό το κλίμα λοιπόν, διεξάγεται ο πρώτος γύρος των προεδρικών εκλογών με 12 υποψήφιους. Ανάμεσα σ' αυτούς, ο νυν Πρόεδρος της χώρας Τράιαν Μπασέσκου, ο Μίρτσεα Γκεοάνα, επικεφαλής του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος, ο Κριν Αντονέσκου, ηγέτης των Φιλελευθέρων, ο Σορίν Οπρέσκου, δήμαρχος της πρωτεύουσας κ.ά.

Παράλληλα με τις προεδρικές εκλογές, θα διεξαχθεί και δημοψήφισμα, όπου οι ψηφοφόροι καλούνται να εκφράσουν κατά πόσον επιθυμούν την αντικατάσταση των δύο νομοθετικών σωμάτων του Κοινοβουλίου (της Βουλής των Αντιπροσώπων με 346 μέλη και της Γερουσίας με 143 μέλη) με ένα Κοινοβούλιο που θα απαρτίζεται από 300 βουλευτές.

Πάντως, αξιοσημείωτα είναι τα αποτελέσματα πρόσφατης δημοσκόπησης, που δείχνουν πως οι μισοί και πάνω Ρουμάνοι αισθάνονται ότι σήμερα τα πράγματα είναι χειρότερα απ' ό,τι πριν τις ανατροπές, το 1989, ενώ πάνω από το 40% δηλώνει πως η ζωή του σήμερα έχει περισσότερες κακουχίες απ' ό,τι πριν.