Μία από τις φωτογραφίες που κάνει, τον τελευταίο καιρό το γύρο του διαδικτύου, φέρεται να καταγράφει παλιότερη συνάντηση ανάμεσα στους τότε «καλούς» «τζιχαντιστές» ενάντια στη συριακή κυβέρνηση, μεταξύ των οποίων ο Αμπού Μπακρ αλ Μπαγκάντι, σήμερα ηγέτης του «Ισλαμικού Κράτους», με τον Αμερικανό Ρεπουμπλικάνο γερουσιαστή Τζον Μακέιν

Ενα από τα εργαλεία που θα χρησιμοποιήσει η κυβέρνηση Ομπάμα στο σχέδιό της για «συντριβή» των μισθοφόρων του «Ισλαμικού Κράτους» («ΙΚ») σε Συρία και Ιράκ είναι η εκπαίδευση και ο εξοπλισμός της λεγόμενης «μετριοπαθούς συριακής αντιπολίτευσης» δηλαδή μια άλλη «φράξια» των «τζιχαντιστών» που εδώ και χρόνια δημιουργήθηκαν, χρηματοδοτήθηκαν, εκπαιδεύτηκαν και εξοπλίστηκαν στα θερμοκήπια των αμερικανικών, ευρωπαϊκών και αραβικών μυστικών υπηρεσιών ως όργανο ανατροπής μεταξύ άλλων και της μη αρεστής κυβέρνησης του Σύρου Προέδρου Μπασάρ Ασαντ.

Η εκπαίδευση και ο εξοπλισμός των «αντικαθεστωτικών» δυνάμεων στη Συρία από τις ΗΠΑ, μεθοδεύεται μετά την έγκριση σχετικού νομοσχεδίου από τα δύο Σώματα του αμερικανικού κογκρέσου την περασμένη Πέμπτη και Παρασκευή. Ωστόσο, λίγα έχουν γίνει έως σήμερα γνωστά σχετικά με το ποιος, πώς και πού θα γίνει η νέα εκπαίδευση της «συριακής μετριοπαθούς αντιπολίτευσης» έναντι του «Ισλαμικού Κράτους».

Οι λιγοστές πληροφορίες αναφέρουν πως θα κοστίσει στον αμερικανικό λαό περίπου μισό δισ. δολάρια, θα αφορά έως και 5.000 ενόπλους (άρα θα χρειαστούν μήνες...), και θα γίνει σε μυστικά στρατόπεδα στην έρημο της Σαουδικής Αραβίας από Αμερικανούς εκπαιδευτές του στρατού και της CIA. Σε αυτό το σχήμα των «μετριοπαθών» μαχητών συμμετέχουν, όπως υπογράμμιζε την Παρασκευή σε άρθρο του στο ΒΒC ο ανταποκριτής του δικτύου στη Μ. Ανατολή Τζέρεμι Μπάουεν, θρησκόληπτοι ισλαμιστές και «τζιχαντιστές» από το «Μέτωπο Νούσρα» (την οργάνωση - παρακλάδι της «Αλ Κάιντα», που ήταν έως το τέλος του 2013 σύμμαχος του «ΙΚ» και από τις αρχές του 2014 «αντίπαλος»), οι οποίοι ουσιαστικά δεν βλέπουν το «Ισλαμικό Κράτος» ως αντίπαλο αλλά την κυβέρνηση του Προέδρου Ασαντ.

Μέχρι να ετοιμαστεί το συνονθύλευμα μαχητών της λεγόμενης «συριακής μετριοπαθούς αντιπολίτευσης» που θα κληθεί να παίξει το ρόλο μιας αμφιλεγόμενης «χερσαίας» δύναμης κατά του «ΙΚ» στο συριακό έδαφος, τα πολιτικο-στρατιωτικά επιτελεία της κυβέρνησης Ομπάμα έχουν ήδη καταστρώσει και ετοιμάζονται να υλοποιήσουν τα σχέδια έναρξης πολλαπλώς επικίνδυνων αεροπορικών βομβαρδισμών στην περιοχή, δίχως τη συγκατάθεση της κυβέρνησης του Σύρου Προέδρου Μπασάρ Ασαντ ή τη συνεργασία του Ιράν.

Γι' αυτό το λόγο, οι συγκεκριμένοι σχεδιασμοί προκαλούν επιφυλάξεις, προβληματισμούς και ανησυχίες. Τόσο εντός στελεχών του Πενταγώνου (εκ των οποίων κάποιοι σημειώνουν ότι κανένας αεροπορικός βομβαρδισμός δεν μπορεί να είναι αποτελεσματικός δίχως χερσαίες δυνάμεις). Οσο και μεταξύ παραδοσιακά στενών συμμάχων τους όπως ορισμένες δυτικοευρωπαϊκές χώρες, που ιδιαίτερα μετά την εγκληματική, καταστροφική επέμβαση των Αμερικανών το 2003 στο Ιράκ επιδιώκουν να συμμετέχουν σε ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, τηρώντας όλα τα προσχήματα και τους τύπους, είτε εξασφαλίζοντας τη συναίνεση της ηγεσίας της υπό επέμβασης χώρας, είτε την απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ.

Είναι χαρακτηριστικό ότι στις 15/9, αρθρογράφος των «Τάιμς της Νέας Υόρκης» καλούσε τον Ομπάμα, σε κεντρικό άρθρο, με τίτλο «Για να συντρίψεις το ΙΚ, κάνε συμφωνία με τον Ασαντ» να μην προχωρήσει στην «εκπαίδευση» της συριακής «μετριοπαθούς» αντιπολίτευσης, αλλά να συμμαχήσει με τη συριακή κυβέρνηση.

Θυμίζουμε ότι στην περίπτωση της Συρίας δεν έχουμε ούτε τη συγκατάθεση της κυβέρνησης Ασαντ για την πραγματοποίηση αεροπορικών βομβαρδισμών κατά θέσεων του «ΙΚ» από ξένες δυνάμεις (που όπως σημείωσε η Ρωσία συνιστά σαφή παραβίαση του «διεθνούς δικαίου») ούτε καν μια προσχηματική απόφαση από το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ. Παρ' όλα αυτά, ο Αμερικανός υπουργός Αμυνας Τσακ Χέιγκελ δήλωνε την Πέμπτη στο Κογκρέσο ότι οι στόχοι των αμερικανικών βομβαρδισμών στη Συρία έχουν αποφασιστεί και ότι σε καμία περίπτωση τα σχέδια αυτά δεν θα ανατραπούν ή περιοριστούν «από σύνορα που υπάρχουν μόνον κατ' όνομα».

Πάντως, οι «τζιχαντιστές» κυκλοφόρησαν, την ίδια περίοδο, νέο, προπαγανδιστικό τρίλεπτο βίντεο με πρωταγωνιστή το Βρετανό όμηρο δημοσιογράφο Τζον Κάντλι, ο οποίος διόλου τυχαία απήχθη λίγο μετά την άφιξή του στη Συρία το 2012. Ο Κάντλι δεν αποκεφαλίζεται, ούτε απειλείται, αλλά προβάλλεται σαν ο πρόθυμος παρουσιαστής μιας σειράς βίντεο στα οποία θα αποκαλύψει τάχα κάποιες θέσεις για το «ΙΚ». Διαφάνηκε εντούτοις η επιδίωξή του να στρέψει τους μουσουλμάνους της Δύσης κατά των «αδιάλλακτων» κυβερνήσεων σε ΗΠΑ και Βρετανία που εγκαταλείπουν τους ομήρους, αρνούμενες να δώσουν λύτρα σε μία οργάνωση που σύμφωνα με νέες εκτιμήσεις αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών (αυτές «ξέρουν») αποκομίζει καθημερινά 3.000.000 δολάρια από το λαθρεμπόριο πετρελαίου, φυσικού αερίου και το δουλεμπόριο γυναικόπαιδων σε άτυπα σκλαβοπάζαρα της Αραβικής Χερσονήσου και της Βόρειας Αφρικής.

Ενδοϊμπεριαλιστικές «δυσκολίες» διαφάνηκαν την περασμένη Δευτέρα και κατά τη διεθνή συνδιάσκεψη που πραγματοποίησε στο Παρίσι η κυβέρνηση του Γάλλου Προέδρου, Φρανσουά Ολάντ, με κεντρικό ζήτημα τα σχέδια για τη «συντριβή» του «ΙΚ» στο Ιράκ όπου έσπευσε να συμμετάσχει και η ελληνική συγκυβέρνηση διά του αντιπροέδρου της και ΥΠΕΞ, Ευάγ. Βενιζέλου, για λογαριασμό της ελληνικής πλουτοκρατίας που διεκδικεί μερίδιο από τη μοιρασιά.

Η Διάσκεψη επιβεβαίωσε τις οξύτατες αντιθέσεις που υπάρχουν ανάμεσα στους ιμπεριαλιστές, αν και τέσσερις μέρες μετά την ολοκλήρωσή της ο σοσιαλιστής Γάλλος Πρόεδρος έδωσε, προχτές, εντολή στα γαλλικά αεροπλάνα να βομβαρδίσουν θέσεις του «ΙΚ» στο βορειοανατολικό Ιράκ με αποτέλεσμα «πολλές δεκάδες νεκρούς τζιχαντιστές»... ενδεχομένως και αμάχους όπως ανακοινώθηκε.

Στο τελικό ανακοινωθέν της Διάσκεψης του Παρισιού οι αξιωματούχοι από περίπου 30 χώρες διαβεβαιώνουν πως θα πάρουν «όλα τα απαραίτητα μέτρα» κατά των ενόπλων του «Ισλαμικού Κράτους» και θα παράσχουν στο Ιράκ τη «δέουσα στρατιωτική βοήθεια». Αποφεύγεται, εντούτοις, σαφής αναφορά στο είδος της «στρατιωτικής βοήθειας» και στα «απαραίτητα μέτρα» που θα πάρει αυτή η νέα «συμμαχία των προθύμων» κατά των «τζιχαντιστών».

Ωστόσο, σε σχέση με τη συνδιάσκεψη του Παρισιού αξίζει να επισημανθούν ακόμη δύο γεγονότα: Αφενός η επιλογή της γαλλικής διπλωματίας να δημοσιοποιήσει τη διαφωνία της για την άρνηση των Αμερικανών να προσκληθεί και το Ιράν, που θεωρείται βασικός παράγοντας. Αφετέρου, η απουσία σαφούς αναφοράς στο επίμαχο ζήτημα βομβαρδισμού των «τζιχαντιστών» του «ΙΚ» στη Συρία που πηγάζει από τις επιφυλάξεις κάποιων εκ των χωρών που συμμετέχουν στην υπό συγκρότηση συμμαχία των «προθύμων», λόγω των κινδύνων που εγκυμονεί η απαίτηση των ΗΠΑ να βομβαρδίζουν δίχως να εξασφαλίσουν την άδεια των συριακών αρχών.

Παρά την άρνηση των ΗΠΑ να συμμετάσχουν Συρία και Ιράν στη συνδιάσκεψη του Παρισιού για μια νέα συμμαχία «προθύμων» κατά του «ΙΚ», στα χνάρια εκείνης που είχε κάνει ο τότε Πρόεδρος Τζ. Ου. Μπους για να εισβάλει το 2003 στο Ιράκ, αίσθηση δημιούργησε την περασμένη Τρίτη η πληροφορία συριακών ΜΜΕ, μεταξύ των οποίων και το συριακό πρακτορείο ειδήσεων ΣΑΝΑ ότι ο Φάλεχ αλ Φάγιαντ, σύμβουλος εθνικής ασφάλειας του Ιράκ, ενημέρωσε τον Πρόεδρο της Συρίας, Μπασάρ αλ Ασαντ, για τις προσπάθειες που καταβάλλονται, προκειμένου να αντιμετωπιστεί το «Ισλαμικό Κράτος». Τα συριακά μέσα ενημέρωσης σημείωναν με νόημα πως είναι η πρώτη φορά που πραγματοποιείται τέτοια συνάντηση, τουλάχιστον αφότου οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής άρχισαν τα αεροπορικά πλήγματα εναντίον του «ΙΚ» στο ιρακινό έδαφος.

Δεν είναι πάντως τυχαίο ότι ανάλογες δυσκολίες και επιφυλάξεις καταγράφηκαν στα μέσα της βδομάδας και στην υπουργική Διάσκεψη για τη Λιβύη στη Μαδρίτη, που πραγματοποίησε με δική της πρωτοβουλία η κυβέρνηση του Ισπανού πρωθυπουργού Μαριάνο Ραχόι και στην οποία συμμετείχε και ο αντιπρόεδρος της ελληνικής κυβέρνησης και υπουργός Εξωτερικων, Ευ. Βενιζέλος (για λογαριασμό της ελληνικής πλουτοκρατίας που διεκδικεί μερίδιο από την μοιρασιά), και δεκάδες άλλοι αξιωματούχοι από την ΕΕ, την «Ενωση για τη Μεσόγειο», τον Αραβικό Σύνδεσμο, την Αφρικανική Ενωση, τον ΟΗΕ.

Οι συμμετέχοντες στη Διάσκεψη της Μαδρίτης αρκέστηκαν σε ευχολόγια και αόριστες υποσχέσεις και αποσιώπησαν το γεγονός πως η ρίζα του σημερινού χάους στη Λιβύη βρίσκεται στην ιμπεριαλιστική επέμβαση των ΗΠΑ και των συμμάχων τους το 2011 και την ανατροπή της τότε κυβέρνησης του Προέδρου Μουαμάρ Καντάφι με τη βοήθεια των τότε «καλών» «τζιχαντιστών», με στόχο το ξαναμοίρασμα του πλούτου της χώρας στα δικά τους μονοπώλια.

Στην περίπτωση της Μαδρίτης (όπως προηγούμενα στο Παρίσι), οι φυσικοί και ηθικοί αυτουργοί της αποσταθεροποίησης φόρεσαν τη μάσκα του «σωτήρα» υποδυόμενοι τον «εγγυητή» της «σταθερότητας» και της «δημοκρατίας».

Οπως είναι έκδηλο, οι τρέχουσες εξελίξεις στο Ιράκ δεν μπορούν να μη συνδυαστούν με εκείνες στη Συρία ή τη Λιβύη και ευρύτερα, καθώς αποτελούν κομμάτια ενός μεγάλου γεωπολιτικού παζλ που κυοφορεί τη διαμόρφωση ενός νέου, ακόμη πιο αβέβαιου, σκηνικού με τους λαούς να πληρώνουν το τίμημα.