Μονοπώλια και κυβερνήσεις της ΕΕ θέλουν να γονατίσουν τους λαούς, που δεν είπαν όμως ακόμα την τελευταία τους λέξη

«Το Βερολίνο δεν θα χαλαρώσει σημαντικά τους όρους του ελληνικού μνημονίου», δήλωσε ο υπουργός Εξωτερικών της Γερμανίας, Γκίντο Βεστερβέλε, μετά τη συνάντηση που είχε στο Βερολίνο με τον Ελληνα υπουργό Εξωτερικών, Δ. Αβραμόπουλο.«Η υλοποίηση των συμφωνηθέντων και των μεταρρυθμίσεων που θα ενισχύσουν την ανταγωνιστικότητα είναι απαραίτητη», πρόσθεσε ο Γερμανός υπουργός.

Ο ίδιος επιβεβαίωσε ότι το Βερολίνο «δεν θα λάβει οποιαδήποτε απόφαση πριν από την έκθεση της τρόικας» για το θέμα της επιμήκυνσης της δημοσιονομικής προσαρμογής, ενώ υπογράμμισε ότι «δεν είναι δυνατές αλλαγές και η ελαστικοποίηση στην ουσία των μεταρρυθμίσεων και των μέτρων».

Την αποφασιστικότητα της κυβέρνησης να επιταχύνει τη διαδικασία εξόντωσης του λαού για να σωθούν τα μονοπώλια πρόβαλε, από την πλευρά του, ο Δ. Αβραμόπουλος. Εσπευσε να διαβεβαιώσει τον ομόλογό του ότι «η Ελλάδα είναι αποφασισμένη να προχωρήσει στην πλήρη εφαρμογή και προώθηση των απαραίτητων μεταρρυθμίσεων» και τόνισε ότι «ο πρωθυπουργός πρόκειται σύντομα να ανακοινώσει νέο πακέτο δημοσιονομικών μέτρων ύψους 11,5 δισ. ευρώ, το οποίο θα επιβεβαιώσει με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο την αποφασιστικότητα της Ελλάδας να πετύχει τους στόχους».

Μάλιστα, ο Δ. Αβραμόπουλος άφησε ανοιχτό το ενδεχόμενο να μεγαλώσει κι άλλο το ύψος των μέτρων. Κληθείς να σχολιάσει το δημοσίευμα του περιοδικού «Der Spiegel» περί «ανάγκης» να εξευρεθούν επιπλέον 2,5 δισεκατομμύρια ευρώ από την ελληνική κυβέρνηση, δήλωσε ότι αρμόδιος να δώσει απαντήσεις είναι ο υπουργός Οικονομικών.

Παράλληλα, σε μια προσπάθεια να συγκαλύψει τις ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις που εντείνονται στους κόλπους της Ευρωζώνης, στο φόντο των σεναρίων για χρεοκοπία της Ελλάδας, ο Γερμανός υπουργός Εξωτερικών ισχυρίστηκε ότι «η γερμανική κυβέρνηση επιθυμεί να μείνουμε όλοι ενωμένοι στην Ευρωζώνη».

Ο ίδιος προκλητικά υποστήριξε ότι «γνωρίζουμε τι τραβάει ο απλός άνθρωπος στην Ελλάδα», αλλά έσπευσε να προσθέσει ότι «το κλειδί της επιτυχίας βρίσκεται στην Αθήνα», ζητώντας την πλήρη εφαρμογή του αντιλαϊκού προγράμματος.

Ο Δ. Αβραμόπουλος ζήτησε «αλληλεγγύη» από την ΕΕ, επειδή, όπως με νόημα είπε, «η κοινωνική αστάθεια, εφόσον προκύψει, δεν γνωρίζει σύνορα». Ουσιαστικά κάλεσε σε ενίσχυση του αντιδραστικού ευρωενωσιακού μετώπου απέναντι στους λαούς που αντιστέκονται στα βάρβαρα μέτρα.

Η Γαλλία και η Γερμανία πρέπει πρώτα να εξετάσουν την έκθεση της τρόικας για τη δημοσιονομική προσαρμογή της Ελλάδας και έπειτα να λάβουν ένα συγκεκριμένο αίτημα για βοήθεια από την Αθήνα, προτού αποφασίσουν τη στάση που θα τηρήσουν, δήλωσε ο υπουργός Ευρωπαϊκών Υποθέσεων της Γαλλίας, Μπερνάρ Καζαβέβ.

«Θέλουμε οι χώρες να τηρούν τις δεσμεύσεις τους. Είναι σημαντικό να επιτρέψουμε στους Ελληνες να εκφράσουν το αίτημά τους ξεκάθαρα, να αφήσουμε την τρόικα να αναφέρει, κι έπειτα να γίνουν διαβουλεύσεις μεταξύ των ευρωπαϊκών κρατών προκειμένου να βρούμε τη σωστή θέση», είπε σε ραδιοφωνική του συνέντευξη.

Από την πλευρά του, ο Γερμανός υφυπουργός Οικονομικών, Στέφεν Κάμπετερ, ξεκαθάρισε ότι «δεν πρόκειται να ληφθούν αποφάσεις για περαιτέρω παραχωρήσεις προς την Ελλάδα» κατά τη συνάντηση του Αντ. Σαμαρά με την Αγκελα Μέρκελ. Με τη σειρά του ο εκπρόσωπος της γερμανικής κυβέρνησης, Στέφεν Ζάιμπερτ, ανακοίνωσε ότι «η Ελλάδα θα είναι το κεντρικό θέμα των συνομιλιών» στη συνάντηση μεταξύ της Α. Μέρκελ και του Φρ. Ολάντ.

Για να πάρουν σάρκα και οστά οι φιλόδοξοι πολιτικοί σχεδιασμοί χρειάζονταν προσαρμογές στο κράτος και την κοινωνία. Το μεν πρώτο έπρεπε να «εκσυγχρονιστεί», να είναι δηλαδή σε θέση να αποσπά από την παραγωγή, από το μόχθο των πολλών, τα κεφάλαια που χρειάζονταν για να ισχυροποιηθεί η αστική τάξη και οι μηχανισμοί, τα εργαλεία εφαρμογής της πολιτικής της: τα στρατιωτικά κυρίως εργαλεία και οι υποδομές που τα συνόδευαν. Η δε δεύτερη έπρεπε να υποταχθεί και να ταπεινωθεί, έτσι ώστε να δεχτεί τα πρόσθετα βάρη χωρίς αντίσταση, χωρίς αντίρρηση, χωρίς αξιοπρέπεια, χωρίς αγώνες...

Για να γίνουν λοιπόν τα σχέδια πραγματικότητα ξεκίνησαν κυβερνητικές προσπάθιες «επιβολής και εμπέδωσης της τάξης». Η ληστεία έγινε βασικός στόχος, έτσι ώστε να μην αποτελεί εναλλακτική διέξοδο για τους φτωχούς και τους απελπισμένους. Οι ανυπότακτοι - που δεν παρουσιάζονταν στα στρατολογικά αποσπάσματα - και οι «φοροφυγάδες» - όχι οι πλούσιοι φυσικά, οι φτωχοί που δεν μοιράζονταν το λιγοστό ψωμί των παιδιών τους με την εξουσία - έγιναν στόχος όσων με στολή και με στέμμα στο πηλίκιο εκπροσωπούσαν την κατά τόπους κρατική πυγμή. Οι χωροφύλακες ανέλαβαν τον «εκσυγχρονισμό» της χώρας.

Το «κονάκι», λοιπόν, ήταν το εξής: Το απόσπασμα της Χωροφυλακής, του στρατού ή απλά των «πρόθυμων» κυνηγών επικηρυγμένων, αντί να καταδιώκει τον φυγόδικο πήγαινε στο σπίτι του και εγκαθίστατο εκεί. Εάν το σπίτι του φυγά δεν ήταν αρκετά πλούσιο και σημαντικό τότε μοιράζονταν στα σπίτια των συγγενών, των γειτόνων του ή και στο χωριό ολόκληρο. Εκεί στρατοπέδευαν και άρχισαν να κατασπαράσσουν το βιος του καταζητούμενου. Εσφαζαν και έτρωγαν τα ζώα του, άνοιγαν τα κελάρια και τις αποθήκες του, κατέστρεφαν ό,τι έβρισκαν μέσα και έξω από το σπίτι.

Η οικογένεια του φυγά υποχρεωνόταν να υπηρετεί το απόσπασμα και να υπακούει σε όλες τις εντολές του. Εάν υπήρχαν γυναίκες στο σπίτι, οι ίδιοι οι χωροφύλακες, οι στρατιώτες ή οι «πρόθυμοι» κόμπαζαν για τα παθήματα που προκάλεσαν στις πρώτες. Η τιμή των γυναικών και όλης της οικογένειας ελάχιστα ζύγιζε μετά από μια τέτοια εμπειρία. Εξυπακούεται ότι όσο περνούσε ο καιρός και ο φυγόδικος δεν παρουσιαζόταν, τόσο ολοκληρωνόταν η καταστροφή της περιουσίας του, του ίδιου και των γύρω, και η ατίμαση της οικογένειάς του. Οι χωροφύλακες, οι κληρωτοί των αποσπασμάτων ή οι εθελοντές κυνηγοί επικηρυγμένων δεν ήσαν δα και τα καλύτερα παιδιά.

Με τον τρόπο αυτό, ο λαός της Ελλάδας «εκσυγχρονιζόταν». Μάθαινε, δηλαδή, να σέβεται την εξουσία, να πληρώνει τους φόρους που του ζητούσε η τελευταία, να παρουσιάζεται πρόθυμα στα στρατολογικά γραφεία και να ακούει προσεκτικά την επιθυμία κάθε ενωμοτάρχη και κάθε λοχία.

Με τον τρόπο αυτό, η μεν δημόσια διοίκηση - της οποίας την ανάπλαση έχει αναλάβει «εκσυγχρονιστής» υπουργός καθόλα «αριστερός και δημοκράτης» - εθίζεται στην ιδέα της διά του εκβιασμού επιβολής της, οι δε «υπήκοοι» συνηθίζουν στη γενική ιδέα ότι όλο τους το βιος ανήκει, κατά προτεραιότητα, στο αστικό κράτος - αφέντη και στους όποιους τοκογλύφους και «επενδυτές» αυτό εξυπηρετεί.

Με βάση την ιστορική πείρα, μετά το «κονάκι» της τρικουπικής περιόδου, ακολούθησαν στο μεσοπόλεμο τα «περί ληστοτρόφων» μέτρα, οι απαγωγές - εκτοπίσεις, τα πενταμελή εφετεία και η συλλογική ευθύνη.... Η τρέχουσα προσπάθεια «εκσυγχρονισμού» έχει μπροστά της ένα πλούσιο σε ιδέες μέλλον!

1. Τρόπος βασανισμού αραβικής μάλλον προέλευσης που συνίσταται σε χτυπήματα στο πέλμα των ποδιών.