ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Τρίτη 21 Ιούνη 2022
Σελ. /32
Με το ΠΑΜΕ η εργατική τάξη μπορεί να τα καταφέρει μπροστά στις μεγάλες μάχες

Αποσπάσματα από την κεντρική εισήγηση στην Πανελλαδική Σύσκεψη

Την κεντρική εισήγηση στην Πανελλαδική Σύσκεψη έκανε ο Γιώργος Πέρρος, περιγράφοντας τη σημασία αυτής της πρωτοβουλίας του ΠΑΜΕ, την ανάγκη προετοιμασίας του εργατικού κινήματος για τις ακόμα πιο σκληρές μάχες που έρχονται, τη διαπάλη με τον εργοδοτικό - κυβερνητικό συνδικαλισμό, αλλά και τη συμβολή του ΠΑΜΕ στους εργατικούς αγώνες, τη δράση στο πλαίσιο της κοινωνικής συμμαχίας και την ανάγκη ενίσχυσής του.

Σήμερα ο «Ριζοσπάστης» δημοσιεύει μια μικρή σύνοψη της εισήγησης, ενώ εκτεταμένα αποσπάσματά της θα δημοσιευθούν στο φύλλο του Σαββατοκύριακου.

Ενα μεγάλο γεγονός για την εργατική τάξη

«Η Πανελλαδική Σύσκεψη του ΠΑΜΕ είναι ένα μεγάλο γεγονός για την εργατική τάξη της χώρας μας», τόνισε ο Γ. Πέρρος. «Η συζήτηση έχει ανοίξει πιο πλατιά στους εργαζόμενους για το πώς το εργατικό κίνημα και με ποιες προϋποθέσεις μπορεί να περάσει στην αντεπίθεση. (...) Για την υπόθεση της ανασύνταξης του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος σήμερα μιλούν περισσότεροι, με διαφορετικούς σκοπούς και αφετηρίες.

Η επίθεση που δεχτήκαμε την περίοδο της πανδημίας, αλλά και πιο πριν, σε όλη τη διάρκεια της καπιταλιστικής κρίσης, κλόνισε παγιωμένες αντιλήψεις σε μεγάλα τμήματα εργαζομένων, αμφισβήτησε δεδομένα που υπήρχαν στη στάση και στη δράση συνδικάτων και συνδικαλιστών. Δοκιμάστηκαν "σωτήρες", κυβερνήσεις άλλαξαν, προσδοκίες διαψεύστηκαν. Η γραμμή του κοινωνικού εταιρισμού και της ταξικής συνεργασίας, που κυριαρχεί στο εργατικό κίνημα με ευθύνη των ηγεσιών της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ, οδήγησε σε μεγαλύτερες απώλειες για τους εργαζόμενους, νομιμοποίησε και αποδέχτηκε την άγρια αντεργατική πολιτική.


(...) Σ' αυτές τις δύσκολες συνθήκες, το ΠΑΜΕ σήκωσε ψηλά τη σημαία του ταξικού αγώνα για την υπεράσπιση των εργατικών και λαϊκών συμφερόντων. Μπήκε μπροστά στην οργάνωση των αγώνων και στήριξε με συνέπεια τις αγωνιστικές κινητοποιήσεις συνδικάτων.

(...) Ολα τα παραπάνω δυνάμωσαν τον προβληματισμό και τις διεργασίες, δυνάμωσαν τη συζήτηση για το πώς το κίνημα θα περάσει στην αντεπίθεση. Είναι σημαντικός ο αριθμός των συνδικαλιστικών οργανώσεων που ξεκίνησαν από διαφορετική συνδικαλιστική αφετηρία και σήμερα προβληματίζονται, βρίσκονται ανάμεσά μας, παρακολουθούν τις εργασίες της Σύσκεψής μας».

Μεγάλες μάχες μπροστά μας

Αναφερόμενος στο επόμενο διάστημα, σημείωσε ότι «μπροστά μας έχουμε να δώσουμε μεγάλες μάχες. Θα επανέλθουν με νέα μορφή τα εκβιαστικά διλήμματα και η προσπάθεια χειραγώγησης των εργαζομένων (...).

Ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος, όπως και η πανδημία την προηγούμενη διετία, συμβάλλουν ως καταλύτης ώστε να εκφραστούν ακόμα πιο επιθετικά και οξυμένα οι ίδιες οι αντιφάσεις και τα αδιέξοδα της καπιταλιστικής παραγωγής, η όξυνση της σχέσης κεφαλαίου - εργασίας, η ένταση της εκμετάλλευσης.

(...) Η "εθνική ομοψυχία", που διαλαλούν κατά καιρούς τα αστικά κόμματα, είναι για τον λαό μας θανάσιμη παγίδα. Οι πολεμικές αναμετρήσεις είναι η αναπόφευκτη συνέχεια των ίδιων των ανταγωνισμών, των κρίσεων που γεμίζουν την καθημερινότητα αυτού του σάπιου και άδικου εκμεταλλευτικού συστήματος.

Απαιτείται να δυναμώσει αποφασιστικά η πάλη των συνδικάτων και των εργαζομένων ενάντια στον πόλεμο, η αλληλεγγύη στους πρόσφυγες. Να απεμπλακεί η χώρα μας από τον πόλεμο (...)».

Οι αγώνες και η συμβολή του ΠΑΜΕ

Μιλώντας για τους αγώνες του προηγούμενου διαστήματος και τη συμβολή του ΠΑΜΕ σε αυτούς, είπε ότι κάθε αγώνα που άνοιξε με πρωτοβουλία των δυνάμεων του ΠΑΜΕ τον διαπερνούσε «η αντίληψη της υπεράσπισης των σύγχρονων αναγκών των εργαζομένων απέναντι στην αντιλαϊκή πολιτική των αστικών κυβερνήσεων και των επιχειρηματικών ομίλων. Ηταν το στοιχείο που ενοποιούσε τους αγώνες, δυνάμωνε την κοινή δράση και την αλληλεγγύη, φώτιζε την προοπτική του κινήματος».

Τα μεγάλα μέτωπα ήταν: Η μάχη για Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας και αυξήσεις στους μισθούς, για την ΕΓΣΣΕ. Οι αγώνες για την υπεράσπιση της Κοινωνικής Ασφάλισης. Η δράση του ΠΑΜΕ την περίοδο της πανδημίας, «με δράσεις που κορυφώθηκαν με την οργανωμένη απειθαρχία των συνδικάτων που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ την - ιστορική πλέον - Πρωτομαγιά και στο Πολυτεχνείο το 2020. Δράσεις που έγιναν γνωστές σε όλο τον κόσμο, έδειξαν τη δύναμη της οργανωμένης εργατικής τάξης και του ταξικού αγώνα, σκόρπισαν ελπίδα και αισιοδοξία. Εστειλαν το μήνυμα της "οργανωμένης απειθαρχίας"». Η δίκη της Χρυσής Αυγής και η πάλη να μη ριζώσει ο φασισμός στους χώρους δουλειάς και στα συνδικάτα. Η δράση ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, η αλληλεγγύη στους πρόσφυγες και μετανάστες. Η προσπάθεια που γίνεται με τους μετανάστες σε μια σειρά κλάδους, όπως στα Τρόφιμα - Ποτά και στον Ιματισμό - Δέρμα. Η κομβική μάχη ενάντια στην ψήφιση του νόμου Χατζηδάκη, η οποία συνεχίζεται για να μείνει αυτός ο νόμος - έκτρωμα στα χαρτιά. Οι μάχες που δίνουν τα συνδικάτα μαζί με όλο τον λαό για την υπεράσπιση της ζωής και της λαϊκής περιουσίας, για την προστασία από φυσικές καταστροφές.

Ξεχωριστό, αλλά σημαντικό κεφάλαιο «αποτελεί η διεθνής αλληλεγγύη που δέχτηκαν το ΠΑΜΕ και τα συνδικάτα που συσπειρώνονται σε αυτό, σε σημαντικούς αγώνες σε επιχειρήσεις όπως η COSCO και η "e-food", την περίοδο της πανδημίας και ιδιαίτερα με την Πρωτομαγιά του 2020, που έκανε γνωστή σε όλο τον κόσμο την οργανωμένη απειθαρχία των συνδικάτων στην Ελλάδα. Σημαντικό ρόλο σε όλα αυτά έπαιξε και η δράση της Παγκόσμιας Συνδικαλιστικής Ομοσπονδίας, στην οποία το ΠΑΜΕ συμμετέχει δραστήρια, στηρίζει όλες τις πρωτοβουλίες».

Η διαπάλη σε ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ

Σημαντική προϋπόθεση για μια πορεία ανασύνταξης και αναζωογόνησης του εργατικού κινήματος, επεσήμανε, είναι «να κλείσουμε την πληγή που δημιουργεί στο σώμα των εργαζομένων ο κυβερνητικός και εργοδοτικός συνδικαλισμός, οι δυνάμεις που βρίσκονται στις ηγεσίες σε ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ. Είναι ηγεσίες που θέλουν το κίνημα δεμένο με χειροπέδες, αιχμάλωτο στα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων».

Αναφερόμενος στις μάχες που δόθηκαν ενάντια σε αυτές τις δυνάμεις, είπε ότι χωρίς αυτές «δεν θα είχαν ανέβει τα αντανακλαστικά και δεν θα είχε καλλιεργηθεί η αντίσταση στη νέα επίθεση ενάντια στα κατοχυρωμένα συνδικαλιστικά δικαιώματα, στον ίδιο τον χαρακτήρα των συνδικάτων (...).

Αποδείχθηκε ότι η ηγεσία της ΓΣΕΕ δεν στηρίζεται στη ζωντανή, ενεργή συμμετοχή εργαζομένων. Χρειάστηκε τη συνδρομή της κυβέρνησης και της αστυνομίας για να στρογγυλοκαθίσει στις καρέκλες της, δίνοντας ως αντάλλαγμα την αμέριστη στήριξη στην κυβέρνηση και στους επιχειρηματικούς ομίλους, για να φέρουν σε πέρας τις χρόνιες επιδιώξεις τους και να τις επιβάλουν με νόμο μέσα σε συνθήκες πανδημίας και με περιορισμό της κοινωνικής, πολιτικής, συνδικαλιστικής μαζικής δράσης».

Αναδεικνύεται η ανάγκη ενίσχυσης του ΠΑΜΕ

Συνεχίζοντας τόνισε ότι είναι επιζήμιο για το εργατικό κίνημα να μετατρέπεται σε χειροκροτητή των κυβερνητικών επιλογών, σε μοχλό πίεσης για την κυβερνητική εναλλαγή. Αλλωστε «η εμπειρία της κυβερνητικής εναλλαγής, της αποκαλούμενης "πρώτη φορά αριστεράς", αποδείχθηκε οδυνηρή για τους εργαζόμενους». Επομένως, ο αγώνας για μια αξιοπρεπή ζωή «πρέπει να συνδυάζεται με την πάλη για την ανάπτυξη που έχει στόχο την ικανοποίηση των δικών μας ζωτικών σύγχρονων αναγκών στη δουλειά και τη ζωή, και όχι τα κέρδη μιας χούφτας ομίλων. Τέτοια ανάπτυξη δεν μπορεί να υπάρξει όσο η αστική τάξη κρατάει στα χέρια της το τιμόνι της εξουσίας και έχει στην ιδιοκτησία της τα μέσα παραγωγής».

Γι' αυτό, είπε, σήμερα χρειάζεται ένα εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα που θα αγωνίζεται ενάντια στην εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Θα ανατρέπει τις γραφειοκρατικές, κυβερνητικές, φιλοεργοδοτικές ηγεσίες και διαδικασίες. Θα είναι κίνημα αντεπίθεσης, όχι ηττοπάθειας και συμβιβασμού. Θα προβάλλει αιτήματα «που να καλύπτουν τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες και τις δυνατότητες που αναδύονται με βάση την επιστήμη και την τεχνολογία». Θα βρίσκεται «πλάι στους όπου Γης κατατρεγμένους, με γνήσια διεθνιστική αλληλεγγύη, κόντρα στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους που φέρνουν αιματοκυλίσματα αμάχων, δημιουργούν φτώχεια, δυστυχία και προσφυγιά».

Το πλαίσιο πάλης του ΠΑΜΕ, συνέχισε, «θέλουμε να αποτελέσει κριτήριο για την οργάνωση και τον αγώνα των εργαζομένων (...). Επιδιώκουμε κάθε Ομοσπονδία, Εργατικό Κέντρο, Σωματείο να έχει τη δική του ευθύνη στην επεξεργασία στόχων, αιτημάτων. (...) Επιδιώκουμε τα πλαίσια πάλης να γίνονται αντικείμενο συζήτησης των ίδιων των εργαζομένων, με τις ανοιχτές, μαζικές, δημοκρατικές διαδικασίες των συνδικάτων. Οι εργαζόμενοι να έχουν λόγο, να κάνουν προτάσεις, να γίνεται ουσιαστική αντιπαράθεση ιδεών και θέσεων, να συναποφασίζουν και να υλοποιούν τις αποφάσεις τους».

Και όπως είπε, «κριτήριο για τις διεκδικήσεις μας είναι οι σύγχρονες εργατικές - λαϊκές ανάγκες και η δυνατότητα της εποχής μας να τις υλοποιήσει, και όχι τα κέρδη των αφεντικών.

Αναδεικνύουμε τις αιτίες που εμποδίζουν την κοινωνική πρόοδο, αποτελούν βαρίδι στην κοινωνική εξέλιξη, που είναι η κυριαρχία της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας, το κυνήγι του κέρδους, οι ιμπεριαλιστικές ενώσεις τους και τα κόμματά τους. Η ίδια η ζωή, η πλούσια πείρα, κυρίως των τελευταίων ετών, αποδεικνύει περίτρανα ότι στο πλαίσιο της ΕΕ, της εξουσίας των μονοπωλίων, δεν μπορεί να υπάρξει φιλολαϊκή κυβερνητική λύση.

Προβάλλουμε στόχους πάλης και αιτήματα, πώς αξίζει σήμερα να ζούμε και να δουλεύουμε με βάση την ανάπτυξη της επιστήμης και των παραγωγικών μέσων. Σήμερα υπάρχουν όλες οι δυνατότητες για σταθερή δουλειά με δικαιώματα, μείωση του εργάσιμου χρόνου, καθολική Κοινωνική Ασφάλιση, υψηλού επιπέδου δωρεάν υπηρεσίες Υγείας και Πρόνοιας, για προστασία της υγείας και ασφάλεια στους χώρους δουλειάς, για Εκπαίδευση, κοινωνική προστασία της μητρότητας, ώστε να μην αναγκάζεται η γυναίκα να δουλεύει με μερική απασχόληση ή εποχικά ή να μη δουλεύει για κάποια χρόνια».

Μιλώντας για το τι είναι το ΠΑΜΕ, ανέφερε πως «αποτελεί το πιο συγκροτημένο και μαχητικό τμήμα του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος, προσβλέπουν σε αυτό και στις πρωτοβουλίες του αρκετά ακόμα σωματεία και πολλοί εργαζόμενοι που διατηρούν κάποιες επιφυλάξεις.

(...) Σήμερα αναδεικνύεται η αναγκαιότητα της ισχυροποίησης του ΠΑΜΕ και της διεύρυνσής του με νέα σωματεία, με νέες δυνάμεις. Καλούμε σε συμπόρευση με το ΠΑΜΕ όλα εκείνα τα σωματεία που παρά τις επιφυλάξεις τους προσβλέπουν στην ισχυροποίηση του εργατικού κινήματος και κατανοούν τη σημασία δυνατού ταξικού πόλου.

Ξεκαθαρίζουμε για άλλη μια φορά ότι το Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο είναι συσπείρωση Ομοσπονδιών, Εργατικών Κέντρων, Σωματείων, Επιτροπών Αγώνα και συνδικαλιστών με ταξική γραμμή πάλης, κόντρα στην ταξική συνεργασία και στην εκμετάλλευση. Δεν είναι παράταξη κάποιου κόμματος, ούτε μια οργάνωση πάνω και έξω από τα συνδικάτα».

Προώθηση της Κοινωνικής Συμμαχίας στην πράξη

Κλείνοντας αναφέρθηκε στις προσπάθειες του ΠΑΜΕ τα τελευταία 12 χρόνια για κοινή δράση με σωματεία και μαζικούς φορείς των αυτοαπασχολούμενων και της φτωχής αγροτιάς, με βάση κοινό πλαίσιο πάλης: «Τα σημαντικά κοινωνικά προβλήματα είναι η βάση για να αναπτυχθεί πιο σταθερά η κοινή πάλη από εργατικά σωματεία, αγροτικούς συλλόγους, φορείς αυτοαπασχολούμενων, συλλόγους και ομάδες γυναικών της ΟΓΕ, φορείς επιστημόνων - αυτοαπασχολούμενων, καλλιτεχνών, να συσπειρωθούν μαθητές, φοιτητές - σπουδαστές, να προωθηθεί η Κοινωνική Συμμαχία στην πράξη.

Αυτός είναι ο δρόμος για να δυναμώσει η πάλη ενάντια σε όσους καταπιέζουν τον λαό μας: Τους μεγάλους μονοπωλιακούς ομίλους και το αστικό κράτος που τους υπηρετεί. Είναι ο δρόμος για τις μεγάλες κοινωνικές ανατροπές, που βάζουν προτεραιότητα τις σύγχρονες κοινωνικές ανάγκες όλου του λαού».



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ