ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σάββατο 21 Μάη 2022 - Κυριακή 22 Μάη 2022
Σελ. /40
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
ΝΕΟΣ ΚΛΙΜΑΤΙΚΟΣ ΝΟΜΟΣ
Πράσινα κέρδη για το κεφάλαιο - νέα βάρη για τον λαό

Ο νέος κλιματικός νόμος, η συζήτηση του οποίου ξεκίνησε στη Βουλή την περασμένη Παρασκευή, είναι μια ευκαιρία αποκάλυψης του «ποιος κερδίζει και ποιος χάνει» απ' την πολιτική της ΕΕ για τη λεγόμενη «πράσινη μετάβαση», που αποτελεί τον κοινό άξονα των προγραμμάτων διακυβέρνησης τόσο της ΝΔ όσο και του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και των υπόλοιπων αστικών κομμάτων, όπως επίσης και τον πυρήνα του Ταμείου Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας. Ο κλιματικός νόμος αποδεικνύει πως η «πράσινη μετάβαση» και η «κλιματική ουδετερότητα» μόνο ουδέτερες και φιλικές δεν είναι για τις τσέπες και τα δικαιώματα των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων.

Οι βασικές προβλέψεις του κλιματικού νόμου και ποιος τις πληρώνει

Ο κλιματικός νόμος ουσιαστικά είναι ένας ακόμα κρίκος στην πολιτική της «πράσινης ανάπτυξης», βασικός στόχος της οποίας είναι η ενίσχυση «πράσινων» επενδύσεων σε όλους τους τομείς της οικονομίας. Αφορά την Ενέργεια, τις Κατασκευές, τις Μεταφορές και τις κρατικές υποδομές ευρύτερα.

Η διαφορά είναι ότι ο κλιματικός νόμος αντικαθιστά σταδιακά το «καρότο» με το «μαστίγιο» και οι νέες πράσινες επενδύσεις πλέον γίνονται υποχρεωτικές. Δεν πρόκειται απλά για επενδύσεις που προκρίνονται και για τις οποίες υπάρχουν διάφορα «κίνητρα». Ο νέος κλιματικός νόμος προβλέπει τελικά την υποχρεωτική αντικατάσταση υποδομών και μεταφορικών μέσων με καινούργια, πιο πράσινα, φορτώνοντας φυσικά το «μπιλιέτο» στα εργατικά - λαϊκά στρώματα που θα κληθούν να τις αποπληρώσουν.

Πιο συγκεκριμένα:

- Προβλέπεται πως, σταδιακά, από το 2026 τα νέα αυτοκίνητα που θα κυκλοφορούν θα είναι αναγκαστικά ηλεκτρικά αυτοκίνητα, για να προχωρήσει με ταχύτητα η εποχή της ηλεκτρικής αυτοκίνησης μέχρι τον Γενάρη του 2030.

Ομως τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα είναι πολύ ακριβότερα, ενώ η απόκτησή τους «από δεύτερο χέρι» είναι αρκετά πιο δαπανηρή. Ουσιαστικά, οι προβλέψεις του κλιματικού νόμου καθιστούν την αυτοκίνηση ένα είδος πολυτελείας για «λίγους και εκλεκτούς», αφήνοντας εκτός τη μεγάλη πλειοψηφία των εργαζομένων.

- Η επιλογή καυσίμου θέρμανσης σταδιακά αποκλείεται. Το πανάκριβο φυσικό αέριο γίνεται σταδιακά υποχρεωτικό, με την απαγόρευση νέων καυστήρων πετρελαίου από 1η Γενάρη του 2025 και την υποχρέωση χρήσης βιοκαυσίμων, ενώ θεσπίζονται διατάξεις για υποχρεωτική εγκατάσταση συστημάτων ηλιακής ενέργειας που θα πληρώσουν ξανά οι κάτοικοι. Ουσιαστικά, με πρόσχημα την προστασία του περιβάλλοντος, εκτινάσσεται το κόστος των συστημάτων κεντρικής θέρμανσης, σπρώχνοντας τα εργατικά - λαϊκά στρώματα σε ακόμα βαθύτερη ενεργειακή φτώχεια.

- Η πολιτική της λεγόμενης απολιγνιτοποίησης, δηλαδή η εγκατάλειψη της μοναδικής πηγής Ενέργειας που μπορεί να εξασφαλίσει φθηνή Ενέργεια, μπαίνει από 1η Γενάρη του 2029 σε πλήρη εφαρμογή, ώστε να τοποθετηθούν κερδοφόρα στην αγορά Ενέργειας οι πανάκριβες ΑΠΕ και το πανάκριβο εισαγόμενο φυσικό αέριο προχωρά, με νέα χρονικά όρια. Παρά την εκτίναξη του κόστους Ενέργειας το τελευταίο διάστημα, λόγω της «απελευθέρωσης», της απολιγνιτοποίησης, γενικότερα λόγω της πολιτικής της ΕΕ για την Ενέργεια, η προώθηση αυτής της ενεργειακής πολιτικής συνεχίζεται απαρέγκλιτα.

- Ο νέος κλιματικός νόμος επιβάλλει «κλιματικά όρια» σε όλες τις επιχειρήσεις. Ουσιαστικά, με τον τρόπο αυτό, θα υποχρεωθούν οι αυτοαπασχολούμενοι και οι πολύ μικρές επιχειρήσεις, που είναι ήδη υπερχρεωμένες και λειτουργούν «στα οικονομικά τους όρια», σε πανάκριβες αντικαταστάσεις εξοπλισμού και μεθόδων παραγωγής, σε όφελος των μεγάλων επιχειρήσεων του κλάδου, που λόγω μεγέθους και κεφαλαιακής επάρκειας μπορούν να αντεπεξέλθουν πολύ καλύτερα στον ανταγωνισμό.

- Προβλέπει ότι από την 1η Γενάρη του 2025 τα νέα κτίρια που βρίσκονται σε ζώνες υψηλής τρωτότητας (δηλαδή με μεγάλη πιθανότητα πλημμύρας ή σε σημεία κοντά σε δάση με υψηλό κίνδυνο πυρκαγιάς) θα ασφαλίζονται υποχρεωτικά ως προϋπόθεση για την ηλεκτροδότηση του κτιρίου.

- Στις κρατικές υποδομές, ιδίως των δήμων, ο στόχος της «κλιματικής ουδετερότητας» ουσιαστικά περιορίζει σε βάρος εργαζομένων και λαϊκών στρωμάτων το ποιες υποδομές μπορούν να λειτουργούν, αφού για παράδειγμα τα «κλιματικά ουδέτερα» κτίρια έχουν διπλάσιο κόστος, που τελικά θα μεταφερθεί, με τα ανταποδοτικά τέλη ή την κρατική φορολογία, στις πλάτες των εργαζομένων.

- Προβλέπει επίσης ιδιώτες αναδόχους της «πράσινης μετάβασης» των νησιών, που θα προσδιορίζουν με δική τους πρωτοβουλία τα έργα που τους ενδιαφέρουν.

Κερδισμένοι και χαμένοι της «πράσινης μετάβασης»

Σε όλους τους τομείς το «μοτίβο» είναι ίδιο. Αντικατάσταση, υποχρεωτική πλέον, των υποδομών μετακίνησης, στέγασης, Ενέργειας με καινούργιες πράσινες και πανάκριβες υποδομές.

Οι εργαζόμενοι, τα λαϊκά στρώματα θα κληθούν να πληρώσουν το μάρμαρο του κλιματικού νόμου. Πολύ πιο ακριβά αυτοκίνητα, γιατί τα παλιά αποσύρονται υποχρεωτικά, νέες επενδύσεις για ακριβότερη θέρμανση των κτιρίων, πανάκριβα κρατικά κτίρια με «πράσινα» υλικά, αυτοαπασχολούμενοι και μικρές επιχειρήσεις που θα επωμιστούν την αντικατάσταση με νέο εξοπλισμό.

Παράλληλα, δεν ιεραρχούνται ως τομείς πρώτης προτεραιότητας η αντισεισμική θωράκιση και η αντιπλημμυρική προστασία, με γνώμονα την κερδοφορία του κεφαλαίου

Απ' την άλλη μεριά της εξίσωσης, οι κερδισμένοι της «πράσινης μετάβασης», οι ενεργειακές επιχειρήσεις της απελευθερωμένης Ενέργειας, οι όμιλοι παραγωγής πράσινου εξοπλισμού - παραγωγοί εξοπλισμού ΑΠΕ, ηλεκτρικά αυτοκίνητα κ.ά., οι μεγαλοκατασκευαστές που έχουν τεχνογνωσία και πιστοποιήσεις για πράσινα κτίρια.

Η προώθηση της «πράσινης μετάβασης» βρίσκει αυτό το τμήμα του κεφαλαίου πολύ κερδισμένο. Αυτός είναι άλλωστε και ο πραγματικός στόχος της «πράσινης μετάβασης»: Η ελεγχόμενη απαξίωση ενός τμήματος του κεφαλαίου - κτίρια, αυτοκίνητα, δρόμοι, μέσα παραγωγής, ενεργειακές υποδομές - ώστε να βρει κερδοφόρα διέξοδο το κομμάτι που βαφτίζεται «πράσινο». Το κλίμα και η προστασία του, τελικά, αξιοποιούνται για να πειστούν οι εργαζόμενοι, τα λαϊκά στρώματα να βάλουν βαθιά το χέρι στην τσέπη και να πληρώσουν το - βαρύ - κόστος της «πράσινης μετάβασης».

Ολοι τους είναι συνυπεύθυνοι

Η «οικονομική εξίσωση» της «πράσινης μετάβασης» και η σημασία της για την καπιταλιστική ανάπτυξη εξηγούν τελικά την πολιτική αποδοχή της από όλα τα αστικά κόμματα και την προσήλωση στην εφαρμογή της.

Ξεκινώντας απ' την Ενέργεια, η πολιτική των ΑΠΕ ξεκίνησε απ' τα τέλη της δεκαετίας του '90 αλλά επιταχύνθηκε έντονα την περίοδο μετά την κρίση του 2009. Γενικότερα, την τελευταία δεκαετία, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ χτίζουν όλοι, ο ένας μετά τον άλλον, τα θεμέλια αυτής της πολιτικής.

Η πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ, της «επεκτατικής» διαχείρισης και οι δικές του πράσινες λύσεις είναι η αφετηρία της ακρίβειας που θα είναι μεγαλύτερη το επόμενο διάστημα.

Ως κυβέρνηση, αποτέλεσε την αιχμή του δόρατος της πολιτικής της «πράσινης Ενέργειας». Διαμόρφωσε τις βασικές κατευθύνσεις του εθνικού Σχεδίου για την Ενέργεια και το Κλίμα, που εφαρμόζει σήμερα η κυβέρνηση της ΝΔ.

Σήμερα προσπαθεί να διαφοροποιηθεί απ' τη ΝΔ, να προβάλει ως εναλλακτική, πιο φιλολαϊκή λύση την «πράσινη μετάβαση με δικαιοσύνη», με «ενεργειακή δημοκρατία»! Ο,τι δηλαδή λέει ο κλιματικός νόμος της ΝΔ στο πρώτο του άρθρο.

Η «πράσινη μετάβαση» αποτελεί τον πυρήνα του ευρωενωσιακού σχεδιασμού για την «Ευρώπη της επόμενης μέρας».

Τα προγράμματα ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και ΠΑΣΟΚ - ΚΙΝΑΛ και ΜέΡΑ25, εξειδικεύουν και εφαρμόζουν τις ευρωενωσιακές κατευθύνσεις. Είναι πρακτικά «σαν δυο σταγόνες νερό» αναφορικά με την «πράσινη μετάβαση» και τη σημασία τους.

- Ολοι επιμένουν στην ανάγκη απολιγνιτοποίησης, προώθησης της πανάκριβης «πράσινης» Ενέργειας.

- Ολοι επιδιώκουν την ακόμα μεγαλύτερη πράσινη διείσδυση, τις ΑΠΕ, την καταστροφή κεφαλαίου και τη χρηματοδότηση «πράσινων» επενδύσεων.

- Ολοι αντιμετωπίζουν το περιβάλλον ως πεδίο επιχειρηματικής δράσης, ακολουθώντας τις οδηγίες του μεγάλου κεφαλαίου, του ΣΕΒ, των τραπεζών, το υποτάσσουν στις ανάγκες της καπιταλιστικής ανάπτυξης.

Η διέξοδος βρίσκεται στην οργάνωση της αντεπίθεσης

Καθημερινά, προβάλλει πιο καθαρά η δραματική αντίθεση ανάμεσα στις προσδοκίες των λαών, για σταμάτημα της εκμετάλλευσης, της καταστροφής και υποβάθμισης του περιβάλλοντος και της ζωής στον πλανήτη, από τη μια, και τα συμφέροντα των μονοπωλιακών ομίλων, των καπιταλιστικών κρατών και των ιμπεριαλιστικών συμμαχιών τους από την άλλη.

Το ΚΚΕ καταδικάζει και καταψηφίζει τον κλιματικό νόμο. Φωτίζει ότι η καπιταλιστική ανάπτυξη, που εντείνει την εμπορευματοποίηση των πάντων, «πράσινη» ή «μαύρη», της ΝΔ, του ΣΥΡΙΖΑ, του ΠΑΣΟΚ - ΚΙΝΑΛ, του MέΡA25 ή οποιουδήποτε άλλου συνδυασμού αστικών κομμάτων, είναι για τους εργαζόμενους ίδια και στην ουσία απαράλλαχτη, εκμεταλλευτική, αντίθετη με τις ανάγκες και τα δικαιώματά τους.

Οι δυνάμεις του ΚΚΕ πρωταγωνιστούν στις αγωνιστικές πρωτοβουλίες στους κλάδους και στις γειτονιές, για άμεσα μέτρα στήριξης, ενάντια στην ενεργειακή φτώχεια, απαιτώντας να πληρώσει το μεγάλο κεφάλαιο.

Προβάλλουμε τον μοναδικό δρόμο που μπορεί να αντιμετωπίσει οριστικά την εκμετάλλευση και την εξαθλίωση. Τον σοσιαλισμό.

Στο έδαφος της κοινωνικής ιδιοκτησίας και της εργατικής εξουσίας, ο επιστημονικός κεντρικός σχεδιασμός και ειδικότερα ο ενεργειακός σχεδιασμός θα αξιοποιήσει το σύνολο των εγχώριων ενεργειακών πηγών για να καλύψει συνδυασμένα όλες τις λαϊκές ανάγκες. Να διασφαλίσει ταυτόχρονα την εξάλειψη της ενεργειακής φτώχειας και της ανεργίας, τη μείωση της ενεργειακής εξάρτησης της χώρας, την προστασία του περιβάλλοντος, την ασφάλεια των εργαζομένων, την υγεία των κατοίκων.


Του
Αντώνη ΡΑΛΛΑΤΟΥ*
*Ο Αντώνης Ραλλάτος είναι μέλος της ΚΕΟΕ και υπεύθυνος του Τμήματος Περιβάλλοντος της ΚΕ του ΚΚΕ



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ