Με τη μεγάλη γενική απεργία και τις δεκάδες απεργιακές συγκεντρώσεις που οργάνωσαν την Τετάρτη οι ταξικές συνδικαλιστικές οργανώσεις, με τα συλλαλητήρια της Πέμπτης στην Αθήνα και σε όλη τη χώρα, τις απεργιακές και άλλες κινητοποιήσεις που πραγματοποιήθηκαν την ίδια μέρα, δόθηκε μαζική εργατική - λαϊκή απάντηση στο 4ο μνημόνιο που ψήφισε η κυβέρνηση για λογαριασμό του κεφαλαίου.

Σωματεία και μαζικοί φορείς, χιλιάδες εργαζόμενοι, άνεργοι, συνταξιούχοι, αυτοαπασχολούμενοι, μικρομεσαίοι αγρότες, νέοι και νέες, βρέθηκαν «στο πόδι» για δύο συνεχόμενες μέρες, σε όλη τη διάρκεια της συζήτησης και ψήφισης των νέων αντιλαϊκών μέτρων. Εκαναν πράξη το κάλεσμα του ΠΑΜΕ προς τους εργαζόμενους και το λαό να κάνουν την κυβέρνηση και την εργοδοσία να νιώσουν την αναπνοή του εργατικού - λαϊκού κινήματος, των κινητοποιήσεων, των διεκδικήσεών του για ανάκτηση των τεράστιων απωλειών και ικανοποίηση των σύγχρονων εργατικών - λαϊκών αναγκών.

Οι διήμερες αυτές κινητοποιήσεις, τα θετικά βήματα που καταγράφηκαν, όλη η δουλειά που προηγήθηκε από τις ταξικές δυνάμεις, δείχνουν το δρόμο για τη συνέχεια, για τη θέση μάχης που πρέπει να πάρουν συνδικάτα και εργαζόμενοι απέναντι σε παλιά και νέα αντιλαϊκά μέτρα, συνολικά απέναντι στο κεφάλαιο και την πολιτική που τσακίζει το λαό για τα κέρδη των μονοπωλίων.

Η απεργιακή μάχη της Τετάρτης και οι κινητοποιήσεις που ακολούθησαν την επόμενη μέρα αποτέλεσαν συνέχεια της πολύμορφης δράσης που ανέπτυξαν οι ταξικές συνδικαλιστικές οργανώσεις όλο το προηγούμενο διάστημα:

-- Με τη συστηματική αποκάλυψη των προωθούμενων μέτρων και του ταξικού τους χαρακτήρα, κόντρα στην κυβερνητική προπαγάνδα περί «επιστροφής στην κανονικότητα», κόντρα στον εργοδοτικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό που καλλιεργούσε τον εφησυχασμό, που έκανε - ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ - συναντήσεις... «υψηλού επιπέδου» στις ΗΠΑ με την Κρ. Λαγκάρντ, που ευχόταν στην υπουργό Εργασίας «καλή επιτυχία» στη διαπραγμάτευση, «για να μπορέσει όλα αυτά τα οποία μας είπε και για τα οποία παλεύει, να γίνουν πραγματικότητα», όπως δήλωνε χαρακτηριστικά η πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Πάτρας...

-- Με τη συνεχή προσπάθεια συμβολής στην ανάπτυξη εστιών αντίστασης σε κλάδους και χώρους δουλειάς, ενάντια στην κλιμάκωση της επίθεσης της εργοδοσίας, ενάντια στην απληρωσιά, τις απολύσεις, τις μειώσεις μισθών, την παραπέρα γενίκευση της δουλειάς - «λάστιχο», την εργοδοτική τρομοκρατία κ.ο.κ. Με την προσπάθεια οι εστίες αυτές να συντονίζονται, να βαθαίνουν σε περιεχόμενο και να αφήνουν πιο σταθερά αποκρυσταλλώματα.

-- Με το πολύμορφο πρόγραμμα πρωτοβουλιών που ξεδιπλώθηκε μπροστά στην Εργατική Πρωτομαγιά, με εκδηλώσεις, συζητήσεις, συσκέψεις, συγκεντρώσεις, με έμφαση στους χώρους δουλειάς και κορύφωση τις Πρωτομαγιάτικες απεργιακές συγκεντρώσεις του ΠΑΜΕ σε όλη τη χώρα, με περιεχόμενο που αναδείκνυε την ανάγκη ενιαίας απάντησης των εργαζομένων και του λαού ενάντια στην ενιαία επίθεση του κεφαλαίου εντός και εκτός συνόρων.

Πατώντας πάνω σε μια τέτοια δουλειά, οι μαζικές εργατικές - λαϊκές κινητοποιήσεις της περασμένης βδομάδας έδωσαν έμπρακτη απάντηση στους προκλητικούς ισχυρισμούς της κυβέρνησης πως ο λαός τάχα «δεν βγαίνει στους δρόμους», τάχα δείχνει «κατανόηση» και αποδέχεται να γίνεται η ζωή του κόλαση για την «ανάπτυξη» και τις «επενδύσεις» του κεφαλαίου.

Ακριβώς με μια τέτοια δουλειά πρέπει να δοθεί η συνέχεια από εδώ και πέρα από το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα, σε συνθήκες παραπέρα κλιμάκωσης της επίθεσης του κεφαλαίου.

Η αντιλαϊκή φαρέτρα του 4ου μνημονίου που συμφώνησε και ψήφισε η κυβέρνηση προς όφελος του κεφαλαίου, ξεκινάει με νέα βάρβαρα μέτρα που έρχονται να εφαρμοστούν άμεσα και φτάνει σε μέτρα που θα ξεδιπλώνονται σε ορίζοντα χρόνων, μετά το 2018, επιδεινώνοντας διαρκώς τη ζωή των εργατικών - λαϊκών στρωμάτων και στην περίοδο για την οποία προβλέπονται ρυθμοί ανάκαμψης των κερδών του κεφαλαίου.

Με τον ίδιο τρόπο που οι μαζικές κινητοποιήσεις αυτής της βδομάδας ακύρωσαν στην πράξη την κυβερνητική προπαγάνδα περί «λαϊκής κατανόησης και συναίνεσης» στην αντιλαϊκή κλιμάκωση, κάθε νέο βάρβαρο μέτρο του 4ου μνημονίου που έρχεται προς εφαρμογή θα πρέπει να συναντά κύμα εργατικής - λαϊκής αντίστασης, με κάθε δυνατή μορφή πάλης.

Δίπλα στα αντιλαϊκά μέτρα που ήδη εφαρμόζονται και δίπλα σε άλλα, ψηφισμένα σε προηγούμενες φάσεις, τα οποία «ωριμάζουν» τώρα, οι εργαζόμενοι μέσα στο επόμενο διάστημα θα έρθουν αντιμέτωποι με νέες αντιλαϊκές παρεμβάσεις προς όφελος του κεφαλαίου, όπως η ουσιαστική κατάργηση της κυριακάτικης αργίας, η απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων - σε συνθήκες μάλιστα εντεινόμενων διεργασιών για επιχειρηματικές ανακατατάξεις, εξαγορές, συγχωνεύσεις κ.ο.κ. - οι νέες ιδιωτικοποιήσεις, η δημοσίευση της απόφασης του Ελεγκτικού Συνεδρίου που ανοίγει το δρόμο για 15.000 απολύσεις συμβασιούχων και πολλά άλλα.

Πολύ περισσότερο, παράλληλα με τον αγώνα ενάντια στη νέα κλιμάκωση της επίθεσης του κεφαλαίου, είναι επιτακτικό οι εργαζόμενοι και ο λαός να περάσουν στην αντεπίθεση, να αντιτάξουν την πάλη για την ανάκτηση των τεράστιων απωλειών τους, για την ικανοποίηση των δικών τους σύγχρονων αναγκών.

Για να γίνουν αυτά πράξη, για να ενισχυθεί η εργατική - λαϊκή πάλη, για να μπουν στο επίκεντρό της οι ανάγκες των εργαζομένων και του λαού και όχι οι «εθνικοί στόχοι» του κεφαλαίου, είναι ανάγκη να υπάρχει ακόμα πιο αποφασιστική παρέμβαση των ταξικών συνδικαλιστικών οργανώσεων στους χώρους δουλειάς, να μετρηθούν βήματα στην οργάνωση των εργαζομένων, στη συμμετοχή τους στη ζωή και τη δράση των σωματείων, μέσα από κάθε μορφή που ευνοεί κάτι τέτοιο.

Μπορεί και πρέπει να είναι πιο αποφασιστική η συζήτηση με τους εργαζόμενους. Η συσσωρευμένη πείρα των εργαζομένων από τις εξελίξεις όλων των τελευταίων χρόνων μπορεί, με τη συμβολή των ταξικών δυνάμεων, να μην οδηγεί σε απογοήτευση και μοιρολατρία, αλλά να γίνεται εφόδιο στην εξαγωγή συμπερασμάτων, στην κατανόηση των εμποδίων που έχει να υπερνικήσει το εργατικό - λαϊκό κίνημα αλλά και των τρόπων για να το καταφέρει.

Είναι κρίσιμο ζήτημα μέσα από μια τέτοια ζωντανή συζήτηση στους χώρους δουλειάς, να απαντιέται άμεσα η κλιμάκωση της επίθεσης της εργοδοσίας, αλλά και η προσπάθειά της να στοιχίσει τους εργαζόμενους πίσω από τα συμφέροντα συνολικά του κεφαλαίου, όπως και του κάθε ξεχωριστού καπιταλιστή.

Είναι κρίσιμο να βγαίνουν συμπεράσματα από την τακτική της κυβέρνησης, από την προσπάθειά της να «θολώσει» τον ταξικό χαρακτήρα των μέτρων, που τάχα «δεν τα θέλαμε, αλλά μας τα επέβαλαν», από την προσπάθειά της να καλλιεργήσει τις γνωστές κάλπικες προσδοκίες ότι «όπου να 'ναι περνάμε τον κάβο», τη στιγμή που κλιμακώνεται η αντιλαϊκή επίθεση διαρκείας για λογαριασμό του κεφαλαίου.

Παράλληλα, πρέπει να βγαίνουν συμπεράσματα συνολικά για όλες τις δυνάμεις που υπηρετούν αυτήν την πολιτική, για τις δυνάμεις που δεν ψήφισαν τα νέα μέτρα αλλά δεσμεύονται να τα εφαρμόσουν αν βρεθούν στα κυβερνητικά έδρανα. Για το ρόλο των εκπροσώπων όλων αυτών των δυνάμεων μέσα στο εργατικό κίνημα, στο επίκεντρο της κριτικής και της παρέμβασης των οποίων βρίσκεται ο καβγάς για το ποιος μπορεί να υπηρετήσει καλύτερα την ανάκαμψη των κερδών του κεφαλαίου, την «ανασυγκρότηση» της καπιταλιστικής οικονομίας με βάση τις σημερινές ανάγκες του.

Μέσα από μια τέτοια αποφασιστική παρέμβαση των ταξικών δυνάμεων στους χώρους δουλειάς, παράλληλα με την ανάπτυξη πρωτοπόρας δράσης για όλα τα οξυμένα προβλήματα των εργαζομένων, μπορούν να βγαίνουν συμπεράσματα για το τι κίνημα χρειάζεται: Να γίνεται κατανοητό ότι ο ταξικός αγώνας απέναντι στην επίθεση διαρκείας του κεφαλαίου πρέπει να είναι καθημερινός, συνεχής, να βάζει στο στόχαστρό του τον πραγματικό αντίπαλο, την εργοδοσία στους χώρους δουλειάς και συνολικά το κεφάλαιο και την εξουσία του, να προτάσσει αιτήματα που χτυπούν την ίδια τη στρατηγική του κεφαλαίου, βάζοντας μπροστά τις σύγχρονες εργατικές - λαϊκές ανάγκες, την προοπτική για την ικανοποίησή τους.

Μέσα από την ενίσχυση και τον συντονισμό των εστιών αντίστασης, την ενίσχυση της αλληλεγγύης, μπορεί να κατανοείται στην πράξη η τεράστια δύναμη που μπορεί να δώσει η ανασύνταξη του εργατικού κινήματος, η οικοδόμηση της συμμαχίας των εργαζομένων με τους αυτοαπασχολούμενους της πόλης και της υπαίθρου.

Η πείρα από τις τελευταίες κινητοποιήσεις και την προετοιμασία τους έδειξε ότι μέσα στους χώρους δουλειάς υπάρχει πολύς κόσμος που εκφράζει την εκτίμησή του για την αγωνιστική δράση που αναπτύσσουν τα ταξικά συνδικάτα, για τις θέσεις του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος, χωρίς ωστόσο ο ίδιος να κάνει το βήμα. Η εξειδικευμένη δουλειά ανά χώρο εργασίας και ανά κλάδο, η γενίκευση των συμπερασμάτων, μπορούν να συμβάλουν στην καλύτερη κατανόηση των λόγων που κρατούν αυτόν τον κόσμο έξω από τη δράση, στην εξεύρεση τρόπων που μπορούν να συμβάλουν στην προσπάθεια εισόδου τέτοιων δυνάμεων στην πάλη.

Ταυτόχρονα, οι πρόσφατες κινητοποιήσεις επιβεβαίωσαν επίσης ότι υπάρχει κόσμος που ανταποκρίνεται σταθερά στα αγωνιστικά καλέσματα: Κόσμος που μπορεί να παίξει ενεργότερο ρόλο στην υπόθεση της ανασύνταξης, όχι σαν «καλεσμένος» στις αγωνιστικές πρωτοβουλίες, αλλά συμμετέχοντας ο ίδιος στην οργάνωση της πάλης.

Τους στόχους αυτούς, με οδηγό και τις αποφάσεις και το πλαίσιο πάλης της 4ης Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης του ΠΑΜΕ, πρέπει να υπηρετεί ο σχεδιασμός των ταξικών συνδικάτων για την επόμενη περίοδο.

Ηδη, η Εκτελεστική Γραμματεία του ΠΑΜΕ έχει ανακοινώσει κεντρικές πρωτοβουλίες που μπορούν να συμβάλουν σε αυτήν την κατεύθυνση, όπως η συναυλία με σύνθημα «Τραγουδάμε και αγωνιζόμαστε για έναν κόσμο χωρίς εκμετάλλευση, πολέμους και προσφυγιά», την ερχόμενη Παρασκευή 26 Μάη στο Θέατρο Πέτρας, αλλά και το Φεστιβάλ Βαλκανικής Αντιπολεμικής και Αντιιμπεριαλιστικής Δράσης Συνδικάτων, που θα πραγματοποιηθεί το Σαββατοκύριακο 24 και 25 Ιούνη στη Θεσσαλονίκη, με μεγάλη διαδήλωση στο ΝΑΤΟικό στρατηγείο της Θεσσαλονίκης στις 24/6.

Παράλληλα, ιδιαίτερη σημασία έχει η ανάπτυξη πολύμορφων πρωτοβουλιών με επίκεντρο τους χώρους δουλειάς, από τα συνδικάτα, τις επιτροπές αγώνα, τις σωματειακές επιτροπές: Μια δουλειά που ακόμα έχει να αντιμετωπίσει μεγαλύτερες δυσκολίες, όμως είναι αυτή που όπου προχωράει βοηθάει στο να συμμετέχουν περισσότεροι εργαζόμενοι, πιο σταθερά και πιο ενεργά, βοηθά να κερδίζονται δυνάμεις με τη γραμμή της αντεπίθεσης, της πάλης για την ανατροπή της καπιταλιστικής βαρβαρότητας.