ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Παρασκευή 21 Απρίλη 2017
Σελ. /24
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΠΕΡΙΟΧΗΣ ΘΕΣΣΑΛΙΑΣ ΤΟΥ ΚΚΕ
«Παγίδα» για εργαζόμενους και ανέργους η «Κοινωνική Οικονομία»

Ανακοίνωση με αφορμή τη συμμετοχή της αναπληρώτριας υπουργού Εργασίας σε σχετική εκδήλωση στη Λάρισα

Η εργοδοσία τσακίζει και απολύει εργαζόμενους και στη Λάρισα, την ώρα που η κυβέρνηση προβάλλει ως διέξοδο για τους ανέργους τη δραστηριοποίησή τους στην «Κοινωνική Οικονομία»
Η εργοδοσία τσακίζει και απολύει εργαζόμενους και στη Λάρισα, την ώρα που η κυβέρνηση προβάλλει ως διέξοδο για τους ανέργους τη δραστηριοποίησή τους στην «Κοινωνική Οικονομία»
Συνεχίζεται και κλιμακώνεται η προσπάθεια της κυβέρνησης και του ΣΥΡΙΖΑ να σπείρουν αυταπάτες για το χαρακτήρα, το περιεχόμενο και τους σκοπούς της λεγόμενης κοινωνικής οικονομίας, την οποία παρουσιάζουν ως διέξοδο για τους χιλιάδες ανέργους και ως έναν τομέα της οικονομίας «ενδιάμεσο» του ιδιωτικού και του δημόσιου, καλλιεργώντας αυταπάτες ότι στον καπιταλισμό μπορεί να υπάρξει επιχειρηματική δραστηριότητα έξω από το πλαίσιο των εκμεταλλευτικών σχέσεων παραγωγής.

Στο πλαίσιο της κυβερνητικής προσπάθειας να προωθήσει την «ιδέα» της ΚΑΛΟ («Κοινωνική και Αλληλέγγυα Οικονομία»), η αναπληρώτρια υπουργός Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, Ράνια Αντωνοπούλου, περιοδεύει ανά τη χώρα και συμμετέχει σε εκδηλώσεις που οργανώνονται από δήμους και άλλους τοπικούς φορείς. Χτες Πέμπτη βρέθηκε στη Λάρισα, όπου το βράδυ μίλησε σε ημερίδα με θέμα «Κοινωνική και Αλληλέγγυα Οικονομία», την οποία οργάνωσε στο «Χατζηγιάννειο Πνευματικό Κέντρο» ο δήμος Λάρισας, στο πλαίσιο της «2ης Οικογιορτής».

Παρέμβαση για το θέμα έκανε στον τοπικό Τύπο η Οργάνωση Λάρισας του ΣΥΡΙΖΑ, η οποία, ανάμεσα στα άλλα, αναφέρει: «Η Κοινωνική Αλληλέγγυα Οικονομία (ΚΑΛΟ) μπορεί να συμβάλει στην ανάσχεση της αυξανόμενης ανεργίας και στη δημιουργία θέσεων εργασίας, ενώ παράλληλα παρέχει έμπρακτα παραδείγματα για τη δυνατότητα αναδιοργάνωσης της παραγωγής. Η ΚΑΛΟ και οι κοινωνικές επιχειρήσεις είναι ο τρίτος οικονομικός πυλώνας ανάμεσα στον ιδιωτικό κερδοσκοπικό τομέα και στον τομέα - κράτος. Ιεραρχούν τον άνθρωπο και την εργασία πάνω από τα κεφάλαια, όσον αφορά τη διανομή των εσόδων. Το μοντέλο αυτό αποτελεί μεταστροφή από τον ενεργό, ή απλήρωτο, ή κακοπληρωμένο εργαζόμενο στον εργαζόμενο κοινωνικό επιχειρηματία, όπου μόνο ο ίδιος ο εργαζόμενος καρπώνεται τα οφέλη της επιχείρησης».

Μάλιστα, ο τοπικός ΣΥΡΙΖΑ δίνει λεπτομερείς συμβουλές για τα βήματα που χρειάζεται να ακολουθήσουν όσοι θέλουν να στήσουν μια «κοινωνική επιχείρηση» και να ωφεληθούν από τα κίνητρα του «αναπτυξιακού νόμου».

Ανακοίνωση της Επιτροπής Περιοχής Θεσσαλίας του ΚΚΕ

Απάντηση δίνει η Επιτροπή Περιοχής Θεσσαλίας του ΚΚΕ, με ανακοίνωση στην οποία τονίζει: «Η προώθηση της "κοινωνικής οικονομίας" αποτελεί και στόχο της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Δηλαδή, μιας διακρατικής καπιταλιστικής ένωσης, που ξηλώνει τα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα για να θωρακίσει την ανταγωνιστικότητα του κεφαλαίου. Και μόνο αυτό φτάνει για να "ψυλλιάσει" τον καθένα για το πού στοχεύουν η κυβέρνηση και η ΕΕ.

Ετσι, στην κατεύθυνση στήριξης της "κοινωνικής οικονομίας", πάγια μέριμνα της ΕΕ αποτελεί η εξεύρεση πόρων χρηματοδότησής της. Περισσότερα από 100 εκατομμύρια ευρώ από τους πόρους του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Ταμείου προορίζονται για την προώθησή της για τη χρονική περίοδο 2014 - 2020. Ενα ακόμα κονδύλι ύψους 6,4 εκατ. ευρώ προορίζεται για την Ελλάδα από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Περιφερειακής Ανάπτυξης.

Ακόμα, στο νόμο της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ προβλέπονται μια σειρά πηγές χρηματοδότησης και χρηματοδοτικά εργαλεία. Δηλαδή, όπως και όλες οι άλλες επιχειρήσεις που δουλεύουν για το κέρδος, έτσι και οι "κοινωνικές επιχειρήσεις" θα μπορούν να χρηματοδοτούνται από το κράτος, τις τράπεζες και την ΕΕ.

Από την άλλη, οι "κοινωνικές επιχειρήσεις" σε καμιά περίπτωση δεν μπορούν αντικειμενικά να αποτελέσουν "οάσεις δημοκρατίας" μέσα στον καπιταλισμό. Μπορούν να προσλαμβάνουν εργάτες, όπως και οι καπιταλιστικές επιχειρήσεις (από τις οποίες υποτίθεται διαφέρουν), με τους χειρότερους δυνατούς όρους, με προσωρινή και μερική απασχόληση, με ελάχιστο μισθό. Υπάρχουν νομικά "παράθυρα" για συγκαλυμμένη "μαύρη εργασία" μέσω "εθελοντισμού".

Είναι μύθος ότι δεν αποσκοπούν στο κέρδος, απλώς ο νομοθέτης εύχεται (!) να μην το θέτουν ως πρώτη προτεραιότητα. Ομως, η επιδίωξη του κέρδους δεν είναι θέμα πρόθεσης, αλλά αντικειμενικό στοιχείο της λειτουργίας των επιχειρήσεων στον καπιταλισμό.

Η εφημερίδα του ΣΥΡΙΖΑ "Αυγή" σε άρθρο της, ψάχνοντας να βρει παραδείγματα πετυχημένων επιχειρήσεων που δραστηριοποιούνται στο χώρο της "κοινωνικής οικονομίας", αναφέρει ως τέτοιο τον αγροτικό συνεταιρισμό "ΘΕΣγάλα" που δραστηριοποιείται στην περιοχή μας. Μα, ο συγκεκριμένος συνεταιρισμός είναι μια από τις μεγάλες επιχειρήσεις, που ελέγχει το 10% της εγχώριας παραγωγής γάλακτος, συνεργάζεται με άλλες μεγάλες εταιρείες, και το μέσο μέγεθος των εκμεταλλεύσεων που συμμετέχουν στο συνεταιρισμό είναι 180 αγελάδες/εκμετάλλευση, τη στιγμή που ο μέσος όρος σε επίπεδο χώρας υπολογίζεται ότι δεν ξεπερνά τις 35 αγελάδες/εκμετάλλευση. Δεν πρόκειται δηλαδή για μικρούς παραγωγούς».

«Εργαλείο» στα μέτρα του κεφαλαίου

Η ανακοίνωση συνεχίζει: «Σε ιδεολογικό και πρακτικό επίπεδο, η "κοινωνική οικονομία" αποτελεί ένα από τα εργαλεία των εκπροσώπων του κεφαλαίου, στην προσπάθειά τους να διαχειριστούν την ανεργία, τη φτώχεια και την εξαθλίωση, συγκαλύπτοντας και αφήνοντας στο απυρόβλητο την αιτία που τα γεννά, τον ίδιο τον καπιταλισμό. Καλλιεργούν την αυταπάτη ότι ο εργάτης μπορεί να γίνει "συλλογικός εργοδότης" (του εαυτού του και όχι μόνο), ότι ο άνεργος γίνεται αφεντικό του εαυτού του, και ότι δεν εξαρτάται πλέον από τις ορέξεις του καπιταλιστή και τις διακυμάνσεις της καπιταλιστικής οικονομίας.

Σε πρακτικό επίπεδο, δίνεται ιδιαίτερο βάρος στην ανάπτυξη της "κοινωνικής οικονομίας" σε τομείς κοινωνικών παροχών και φροντίδας, που μέχρι πριν από λίγα χρόνια βρίσκονταν στην αποκλειστική ευθύνη του κράτους. Λειτουργούν, δηλαδή, ως ο "δούρειος ίππος" για την ιδιωτικοποίηση και την εμπορευματοποίησή τους. Ωστόσο, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ επιδιώκει να προωθήσει τη δημιουργία "κοινωνικών επιχειρήσεων" και σε άλλους παραγωγικούς τομείς και όχι μόνο (π.χ. "συνεταιρισμοί εργαζομένων" που αναλαμβάνουν κλειστά εργοστάσια, Κοινωνικές Συνεταιριστικές Επιχειρήσεις (ΚΟΙΝΣΕΠ) σε τομείς της Υγείας, Παιδείας, Πολιτισμού, Αθλητισμού κ.ά.), όπου αυτό είναι δυνατό.

Σε κάθε περίπτωση, οι "κοινωνικές επιχειρήσεις" αντικειμενικά συμβάλλουν στη συνολική αναπαραγωγή του κεφαλαίου, αφενός συμμετέχοντας οργανικά στον καπιταλιστικό καταμερισμό εργασίας που υπηρετεί το κεφάλαιο, αφετέρου παράγοντας αξίες που τελικά κατανέμονται στο κεφάλαιο αναλογικά με το μέγεθός του σ' ολόκληρη την οικονομία. Τελικά, επειδή κάθε "κοινωνική επιχείρηση" λειτουργεί μέσα στον καπιταλισμό και αντικειμενικά λειτουργεί με τους όρους της καπιταλιστικής οικονομίας, είτε θα απεκδυθεί τον κοινωνικό μανδύα της και θα γίνει καθαρά καπιταλιστική, είτε θα παύσει να λειτουργεί ως επιχείρηση, είτε θα κλείσει.

Είναι καθαρό ότι από την πλευρά της εργατικής τάξης και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων η διέξοδος δεν βρίσκεται στις παραπλανήσεις των θεωριών της "κοινωνικής οικονομίας" αλλά στην κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων, των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων, του κεφαλαίου. Μόνο σε αυτή τη βάση μπορεί να υπάρξει οικονομία που ως κίνητρο της παραγωγής θα έχει τις σύγχρονες εργατικές - λαϊκές ανάγκες και όχι το καπιταλιστικό κέρδος».

Παρέμβαση από το Εργατικό Κέντρο Λάρισας

Ανακοίνωση εξέδωσε και το Εργατικό Κέντρο Λάρισας, στην οποία, ανάμεσα στα άλλα, υπογραμμίζει: «Η κυβέρνηση από κοινού με τη δημοτική αρχή Λαρισαίων, εκμεταλλευόμενοι τη μεγάλη ανεργία που δημιουργεί το εκμεταλλευτικό σύστημα που οι ίδιοι στηρίζουν, προπαγανδίζουν ως απάντηση την απάτη της "Κοινωνικής και Αλληλέγγυας Οικονομίας", που δήθεν προχωρά σε δραστηριότητες με γνώμονα όχι μόνο το κέρδος, αλλά οξυμένες κοινωνικές ανάγκες.

Η "Κοινωνική και Αλληλέγγυα Οικονομία" είναι μηχανισμός ακόμα μεγαλύτερης μείωσης των κρατικών κοινωνικών παροχών, μεταφέροντας την ευθύνη μιας σειράς δραστηριοτήτων σε αυτή. Με βασικό όχημα τους δήμους και τις Περιφέρειες, συμβάλλει πρωταρχικά στην απενοχοποίηση της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας στα μέσα παραγωγής και της ταξικής εκμετάλλευσης.

Εκτός των άλλων, αναπτύσσεται σε τομείς κοινωνικών υπηρεσιών, αντικαθιστώντας την ανάγκη μαζικών μόνιμων προσλήψεων από το κράτος, αλλά και επιπλέον μέτρων στήριξης των ανέργων. Είναι χαρακτηριστικό ότι ενώ μοιράζουν εκατοντάδες δισ. ευρώ από τη φοροληστεία των εργαζομένων, για την επιδότηση τέτοιων επιχειρήσεων ή άλλων καπιταλιστικών επιχειρήσεων για δήθεν νέες θέσεις εργασίας, αρνούνται πεισματικά να δώσουν επίδομα ανεργίας σε όλους τους ανέργους, που σήμερα μόλις το 10% δικαιούται. Συμβάλλει, επίσης, τα μέγιστα στην αφαίρεση εργασιακών και άλλων δικαιωμάτων των εργαζομένων, αξιοποιώντας και τον "εθελοντισμό"».



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ