ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Κυριακή 21 Μάρτη 2010
Σελ. /40
ΔΙΕΘΝΗ
ΜΕΣΗ ΑΝΑΤΟΛΗ
Νέα επικίνδυνη κλιμάκωση

Οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, από τη μια μεριά δήθεν κριτικάρουν το Ισραήλ, από την άλλη το σπρώχνουν να αποτελειώσει τον παλαιστινιακό λαό

Νέα καταστολή και νέος κύκλος αίματος προμηνύονται στα παλαιστινιακά εδάφη
Νέα καταστολή και νέος κύκλος αίματος προμηνύονται στα παλαιστινιακά εδάφη
Μ' ένα ακόμη ευχολόγιο, το διαμεσολαβητικό Κουαρτέτο (ΗΠΑ, ΕΕ, ΟΗΕ, Ρωσία) δημιούργησε, για μια ακόμη φορά, το κατάλληλο πλαίσιο για ένα νέο κύκλο αίματος σε βάρος του παλαιστινιακού λαού. Ενώ τα παλαιστινιακά εδάφη, και ιδιαίτερα η Δ. Οχθη και η ανατολική Ιερουσαλήμ, μοιάζουν με πυριτιδαποθήκη έτοιμη να εκραγεί, ενώ τις τελευταίες ημέρες σημειώνονται οι χειρότερες συγκρούσεις των τελευταίων χρόνων και πληθαίνουν οι φωνές που προαναγγέλλουν ξέσπασμα τρίτης Ιντιφάντα, το Κουαρτέτο προχώρησε σε μια, εν πολλοίς, αναμενόμενη ανακοίνωση αποδεικνύοντας ότι η ενδο-ιμπεριαλιστική αντιπαράθεση και ο διαγκωνισμός για την εξυπηρέτηση ιμπεριαλιστικών και περιφερειακών συμφερόντων στη γεωστρατηγικά και ενεργειακά πολύτιμη περιοχή της ευρείας Μέσης Ανατολής, παραμένουν βασικό κριτήριο επιλογών.

Πιο συγκεκριμένα, το Κουαρτέτο ζητά το «πάγωμα της ισραηλινής εποικιστικής δραστηριότητας» καταδικάζοντας την απόφαση για ανέγερση 1.600 νέων κατοικιών στην ανατολική Ιερουσαλήμ, την περασμένη βδομάδα, η οποία κοινοποιήθηκε ενώ ο Αμερικανός αντιπρόεδρος Τζο Μπάιντεν βρισκόταν στο Ισραήλ, προκαλώντας μία από τις σημαντικότερες, σε διπλωματικό επίπεδο, τριβές μεταξύ των «καλών συμμάχων» ΗΠΑ - Ισραήλ και αναδεικνύοντας ότι στις ιμπεριαλιστικές λυκοφιλίες πάντα υπάρχουν και συγκρουόμενες προτεραιότητες και σκοπιμότητες. Επίσης, το Κουαρτέτο ζητά άμεση αναθέρμανση των έμμεσων ισραηλινο-παλαιστινιακών συνομιλιών, με στόχο την επίτευξη τελικής συμφωνίας εντός 24 μηνών, καλεί σε αποφυγή της οποιασδήποτε μονομερούς κίνησης που θα μπορούσε να υποσκάψει τις προσπάθειες αυτές και εκφράζει «έντονη ανησυχία για την ανθρωπιστική κατάσταση στη Λωρίδα της Γάζας», ζητώντας «άμεση επίλυση της κρίσης». Την ίδια ώρα το Ισραήλ άρχιζε αεροπορικές επιδρομές στην Γάζα.

Συνένοχη υποκρισία

Σε πρώτο επίπεδο κανείς θα μπορούσε να συμπεράνει ότι το «ύφος» της ανακοίνωσης που διαβάστηκε από τον ΓΓ του ΟΗΕ είναι «σκληρότερο» απέναντι στο Ισραήλ από ό,τι συνήθως. Πόσο μάλιστα, που η Αμερικανίδα υπουργός Εξωτερικών Χίλαρι Κλίντον δήλωνε ότι ο Ισραηλινός πρωθυπουργός Νετανιάχου της «έδωσε εξηγήσεις και διαβεβαιώσεις» (που φυσικά δε γνωστοποιήθηκαν) σε μακροσκελή τηλεφωνική επικοινωνία, αργά το βράδυ της Πέμπτης, δεσμευόμενος σε λήψη «σειράς μέτρων οικοδόμησης εμπιστοσύνης» (τα οποία επίσης δε διευκρινίστηκαν).

Μια δεύτερη ανάγνωση, όμως, αποκαλύπτει το προφανές: Κανένα μέτρο και κανένας μηχανισμός δεν προβλέπεται έτσι ώστε να εφαρμοστούν, τουλάχιστον, τα αιτήματα που θέτει το Κουαρτέτο. Καμία νύξη δε γίνεται για το ενδεχόμενο το Ισραήλ να μην υλοποιήσει τίποτε από αυτά, όπως, άλλωστε, συνηθίζει να πράττει εδώ και χρόνια.

Δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει κάτι τέτοιο. Εδώ και πάρα πολύ καιρό, η λέξη - κλειδί του παλαιστινιακού ζητήματος, που δεν είναι άλλη από την κατοχή, εμφανίζεται ολοένα λιγότερο σε επίσημα έγγραφα και ορολογίες, αφού παρέμεινε σχεδόν πάντα απούσα από την πράξη. Γιατί οι εποικισμοί, οι αποκλεισμοί, τα σημεία ελέγχου, οι προσαρτήσεις εδάφους, οι κατεδαφίσεις σπιτιών, οι εκδιώξεις, οι δολοφονίες, το τείχος, όλα είναι εκφράσεις του ίδιου γεγονότος: Της ισραηλινής κατοχής.

Σαν να μη φτάνει αυτό, η ιμπεριαλιστική υποκρισία γίνεται ακόμη μεγαλύτερη σε αυτήν την πλέον πρόσφατη ανακοίνωση, όταν το Κουαρτέτο «εκφράζει ανησυχία» για την ανθρωπιστική καταστροφή που συντελείται στη Γάζα αναφερόμενο σε αναγκαιότητα «επίλυσης της κρίσης». Αποφεύγει, δηλαδή, ακόμη και ν' αναφέρει αυτό που οι εκεί αρμόδιοι του ΟΗΕ λένε πλέον ανοιχτά: Το εμπάργκο που έχει επιβληθεί στη Λωρίδα της Γάζας (και στο οποίο συμμετέχουν, εκτός του Ισραήλ, και η ΕΕ και οι ΗΠΑ) σκοτώνει με όλους τους δυνατούς τρόπους 1,5 εκατομμύριο Παλαιστινίους! Δεν είναι μια «διμερής» κρίση ο αποκλεισμός. Είναι φονικό όπλο που βρίσκεται και σε αμερικανικά και σε ευρωπαϊκά χέρια, τα οποία δε λένε να το εγκαταλείψουν, χύνοντας κροκοδείλια δάκρυα περί «κρίσης».

«Βράζουν» τα παλαιστινιακά εδάφη

Η προφανής «ανεπάρκεια» της νέας παρέμβασης του Κουαρτέτου είναι δύσκολο να υπερσκελιστεί ακόμη και από όσους πιθανώς να το επιθυμούσαν στους κόλπους της παλαιστινιακής ηγεσίας, με δεδομένη τη διόγκωση σε εκρηκτικά επίπεδα της δυσαρέσκειας του παλαιστινιακού λαού λόγω της σταθερής ισραηλινής προκλητικότητας και αδιαλλαξίας, που όχι μόνο καθιστά τραγική την καθημερινότητά του και αδύνατη την παραμονή του στην πατρίδα του, αλλά, τους τελευταίους μήνες, απροκάλυπτα έχει προχωρήσει σε πραγματικό διωγμό των Παλαιστινίων από την ανατολική Ιερουσαλήμ. Σε μια εμφανή προσπάθεια στοιχειώδους ελέγχου της λαϊκής οργής, ο Παλαιστίνιος διαπραγματευτής Σάεμπ Ερακάτ σημείωνε ότι όσο δεν προβλέπεται μηχανισμός που να διασφαλίζει την ισραηλινή συμμόρφωση, δεν μπορεί να υπάρξει διάλογος.

Ανάλογη θέση είχε υιοθετήσει, εμμέσως πλην σαφώς, πριν την ανακοίνωση του Κουαρτέτου και ο γγ του Αραβικού Συνδέσμου, ο οποίος, αρχικώς, είχε δώσει τις «ευλογίες» του στην αναθέρμανση των έμμεσων συνομιλιών. Μια κίνηση που τότε εκτιμήθηκε από πολλούς αναλυτές ως απόπειρα παροχής «κάλυψης» στον Παλαιστίνιο Πρόεδρο απέναντι τόσο στα μάτια του λαού του όσο και των υπολοίπων αραβικών πληθυσμών, προκειμένου να κάτσει, για άλλη μια φορά, σε ένα τραπέζι διαλόγου, όπου υπό διαπραγμάτευση θα θέτονταν οι ρητές αποφάσεις του ΟΗΕ για την ισραηλινή κατοχή, με τον θύτη, πάλι, να θέτει όρους στο θύμα.

Γνωστό «έργο»

Οπως όλα δείχνουν, η παλαιστινιακή πλευρά θα δεχτεί σημαντικότατες πιέσεις για να συμμετάσχει στις έμμεσες συνομιλίες. Ιδιαίτερα η Ουάσιγκτον αναμένεται, αποστέλλοντας εντός των επομένων ημερών τον ειδικό απεσταλμένο Τζορτζ Μίτσελ, να πιέσει σε αυτήν την κατεύθυνση, γιατί ήδη οι ισραηλινές κινήσεις της έχουν προκαλέσει «σοβαρό πονοκέφαλο» ως προς την προώθηση των σχεδίων βελτίωσης της αμερικανικής εικόνας στον ευρύτερο μουσουλμανικό κόσμο προκειμένου να διευκολυνθεί η εδραίωση των συμφερόντων και της παρουσίας του αμερικανικού ιμπεριαλισμού. Το δικό τους «χώρο» και «έρεισμα» στην περιοχή αναμφιβόλως θα αναζητήσουν προωθώντας, επίσης, «τις έμμεσες συνομιλίες» και διαφοροποιούμενες σε επιμέρους ζητήματα και άλλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, π.χ. η ΕΕ ως σύνολο ή ως ξεχωριστές δυνάμεις (Γαλλία).

Η ισραηλινή ηγεσία δεν αποκλείεται να παράσχει σε όλους τους καλοθελητές ορισμένα επιχειρήματα, προχωρώντας σε κάποιου είδους «κίνηση καλής θέλησης», όπως, π.χ., η απελευθέρωση κάποιων κρατουμένων ή η άρση κάποιων περιορισμών κίνησης στη Δ. Οχθη. Είναι, όμως, ξεκάθαρο ότι η κυβέρνηση Νετανιάχου, ακριβώς και λόγω της σύνθεσής της (συμμετέχουν ακραία θρησκευτικά και πολιτικά κόμματα), δεν πρόκειται, ξεκάθαρα, να αποδεχτεί ούτε καν «πάγωμα» της εποικιστικής δραστηριότητας, ιδιαίτερα στην ανατολική Ιερουσαλήμ.

Αυτό σημαίνει ότι, από την άλλη, με δεδομένη την πραγματική και συμβολική αξία της ανατολικής Ιερουσαλήμ για τον παλαιστινιακό λαό αλλά και την κλιμακούμενη απογοήτευση και οργή από τη διαιώνιση της απροκάλυπτης αδικίας, τα πνεύματα στα παλαιστινιακά εδάφη θα είναι εξαιρετικά δύσκολο να χαλιναγωγηθούν και να αποκλιμακωθούν. Πόσο μάλλον που οι ισραηλινές εποικιστικές και άλλες προκλήσεις συμπεριλαμβάνουν, πλέον, καθημερινά, όχι μόνο τη Λωρίδα της Γάζας αλλά και τη Δ. Οχθη.

Είναι λοιπόν ηλίου φαεινότερον ότι τις επόμενες βδομάδες και μήνες το πιθανότερο είναι να δούμε όντως μια νέα Ιντιφάντα, μια Ιντιφάντα της Ιερουσαλήμ, όπως, ήδη, ονομάζεται από πολλούς Αραβες αναλυτές. Το έδαφος, δε, είναι κατάλληλο για την καλλιέργεια και κλίματος έντονης θρησκευτικής αντιπαράθεσης, κάτι που δεν αποκλείεται να γίνει και από τις δύο εμπλεκόμενες πλευρές.

Το θρησκευτικό στοιχείο, εκτός του ότι θα ρίξει «λάδι στη φωτιά» με απρόβλεπτες διαστάσεις για όλη την περιοχή, προφανώς αποπροσανατολίζει από τα πραγματικά αίτια του προβλήματος, που είναι η ισραηλινή κατοχή και τα ιμπεριαλιστικά σχέδια και αντιπαραθέσεις, στο βωμό των οποίων αιματοκυλίζονται ο παλαιστινιακός και οι άλλοι λαοί της περιοχής εδώ και χρόνια. Αυτά τα σχέδια θα πρέπει να είναι ο στόχος οποιασδήποτε αντίδρασης, οποιασδήποτε έκφρασης αλληλεγγύης προς τον παλαιστινιακό λαό, που, για άλλη μια φορά, είναι πιο απαραίτητη από ποτέ, γιατί αυτά τα σχέδια μας αφορούν όλους.


Ελένη ΜΑΥΡΟΥΛΗ



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ