-- Να καταργηθούν οι συλλογικές συμβάσεις, γιατί: «Η ελεύθερη διαβούλευση θα δώσει κίνητρα στον εργαζόμενο να γίνει καλύτερος - Η πωλήτρια μπορεί να διαπραγματευτεί μόνη της καλύτερα και πιο εύκολα - Η παραγωγικότητα εξαρτάται από τα λεφτά, το μαστίγιο και το φιλότιμο. Το φιλότιμο πάει, μας τελείωσε».

-- «Το επενδυτικό κλίμα χρειάζεται κανόνες και σταθερότητα. Για να έρθει ένας επιχειρηματίας να επενδύσει, χρειάζεται να έρθει σε εργασιακό και φορολογικό παράδεισο. Είναι μονόδρομος. Θα έρθει μέρα που κάποιοι θα παρακαλάνε να δουλέψουν 20 ώρες και δε θα υπάρχουνε δουλειές. Πρέπει να μάθουμε να δουλεύουμε, ξεχάσαμε να δουλεύουμε».

Ο ίδιος ο Γ. Καρατζαφέρης έλεγε τις προάλλες στη Βουλή: «Εγώ χρειάζομαι σήμερα στο κανάλι δώδεκα ανθρώπους και αρνείται το λογιστήριο να τους πάρει, γιατί σου λέει "κι αν αύριο το πρωί εγώ χρειαστεί να απολύσω, θα τρέχω και δε θα φτάνω". Ετσι, λοιπόν, δώδεκα άνθρωποι δεν έχουν δουλειά. Πολύς κόσμος θέλει να πάρει ανθρώπους στη δουλειά, αλλά δεν παίρνει εξαιτίας του καθεστώτος που υπάρχει σήμερα(!)».

Με άλλα λόγια, να καταργηθεί κάθε εργασιακό δικαίωμα, ώστε να μπορεί ο εργοδότης να κάνει παστρικά τη δουλειά του και να μεγαλώνει τα κέρδη του. Το δηλητήριο που κρύβουν μέσα τους τέτοιες λαϊκίστικες περιγραφές και σενάρια είναι επικίνδυνο για την εργατική τάξη και πρέπει να πολεμηθεί.

Οσο βαθαίνει η καπιταλιστική κρίση, βαθαίνουν και όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά που διαθέτει ο ΛΑ.Ο.Σ. και τον αναδεικνύουν σε άκρως επικίνδυνη πολιτική δύναμη για τα λαϊκά συμφέροντα. Για την άμβλυνση των λαϊκών αντιδράσεων και τη δημιουργία ψυχολογίας (παραλυτικού) φόβου, έχει πάντα εύκαιρη την κινδυνολογία και τον εκφοβισμό. Μόλις προχτές ο εκπρόσωπος Τύπου του κόμματος προέβλεψε ότι «έρχονται οδυνηρές καταστάσεις, ο ιδρώτας των εργαζομένων θα αντικατασταθεί με αίμα»!

Την ίδια στιγμή φροντίζει να στηλιτεύει κάθε αντίσταση στη βάρβαρη πολιτική που υπερασπίζεται, συστήνοντας στο λαό να υιοθετήσει τη λογική του «σφάξε με αγά μου ν' αγιάσω». Οπως δήλωσε ο Γ. Καρατζαφέρης μέσα στη βδομάδα, «οι απεργίες δε βοηθούν κανέναν». Η ευρωβουλευτής του ΛΑ.Ο.Σ. Ν. Τζαβέλλα πλειοδοτούσε κάνοντας επίκληση του «πατριωτισμού των Ελλήνων ο οποίος πρέπει να φανεί και σ' αυτή την κρίση όπως και σε κάθε δύσκολη στιγμή που πέρασε η χώρα μας». Και ο Κ. Αϊβαλιώτης πρόσθετε την εξής δήλωσή του για τις απεργίες: «Οσο μαυρίζει ο ευρωπαϊκός περίγυρος, τόσο πρέπει να είμαστε πιο προσεκτικοί στο εσωτερικό της χώρας. Επιβάλλεται εξαιρετική υπευθυνότητα από όλους».

Γνωρίζοντας ωστόσο ότι τα κελεύσματά τους μπορεί να σαρωθούν απ' τη διογκούμενη λαϊκή δυσαρέσκεια, αξιώνουν παράλληλα απ' την κυβέρνηση την ενίσχυση των κατασταλτικών μηχανισμών. Μέσα στη βδομάδα ο Γ. Καρατζαφέρης, μετά από συνάντηση που είχε με συνδικαλιστές της Αστυνομίας, έκανε την εξής απόλυτα σαφή δήλωση: «Να συνειδητοποιήσουμε ότι μπρος στην απειλή που αντιμετωπίζει η κοινωνική ειρήνη, πρέπει να ξέρουμε ότι ο αστυνομικός θα κληθεί να δώσει το "παρών". Τουλάχιστον, αν μη τι άλλο, να μην αισθάνεται αδικημένος για άλλη μια φορά».

Από τα παραπάνω γίνεται καθαρό σε ποια κατεύθυνση αναζητά «εθνική συναίνεση» ο ΛΑ.Ο.Σ. Την περασμένη Παρασκευή ο πρόεδρός του συναντήθηκε με τον επίτιμο πρόεδρο της ΝΔ Κ. Μητσοτάκη και αμέσως μετά, στο όνομα της «μεγαλύτερης μεταπολιτευτικής κρίσης», πρότεινε «να γίνει μια συνάντηση των πολιτικών αρχηγών με την παρουσία των τριών πρώην πρωθυπουργών», ώστε «να αντιμετωπίσουμε όλοι μαζί την κρίση και να βρούμε μια κοινή συντεταγμένη, με ένα πρόγραμμα ουσιαστικής εξόδου της χώρας απ' αυτή την κρίση, από την οποία αντί να βγαίνουμε όλο και βυθιζόμαστε περισσότερο».

Συναίνεση όμως ανάμεσα σε θύτες και θύματα δεν μπορεί να υπάρξει. Η εργατική τάξη, τα φτωχά λαϊκά στρώματα δεν είναι δυνατόν να συναινέσουν σε μια πολιτική που τους βυθίζει στην ανέχεια και στην απελπισία. Στην πολιτική δηλαδή που όχι μόνο στηρίζει ο ΛΑ.Ο.Σ. αλλά πιέζει να βαθύνει παραπέρα σε αντεργατική - αντιλαϊκή κατεύθυνση. Στην πολιτική που με συνέπεια υπηρέτησαν οι κυβερνήσεις των πρώην πρωθυπουργών, στους οποίους σπεύδει ο Γ. Καρατζαφέρης για να αντλήσει απ' την «εμπειρία τους».

Ολοι μαζί προσπαθούν να πείσουν με εκβιασμούς το λαό ότι η βάρβαρη πολιτική τους είναι μονόδρομος. Οτι το δίκιο δεν είναι ταξικό, αλλά αταξικά «εθνικό». Προσπαθούν να συσκοτίσουν και να συκοφαντήσουν τον άλλο δρόμο ανάπτυξης, να προστατέψουν το αστικό πολιτικό σύστημα και τις διακρατικές καπιταλιστικές ενώσεις από το ξεμπρόστιασμά τους στα μάτια του λαού.

Ο λαός έχει μία επιλογή: Να συναινέσει στην ανάγκη ανάπτυξης της πάλης του στο έπακρο και σε κατεύθυνση σύγκρουσης με την πολιτική του ΠΑΣΟΚ, με τους υποστηρικτές της ΝΔ και ΛΑ.Ο.Σ. και κυρίως με την τάξη που την επιβάλλει. Στο μονόδρομο του κεφαλαίου να αντιτάξει το δικό του, τον άλλο δρόμο ανάπτυξης. Την πάλη για μια εξουσία και οικονομία κομμένη και ραμμένη αποκλειστικά στα δικά του μέτρα.