ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Κυριακή 21 Μάρτη 2010
Σελ. /40
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΕΝΩΣΗ 'Η ΔΝΤ;
Ο λαός να τσακίσει τα ψευτοδιλήμματα

Τα κρατικά ταμεία πάντα τροφοδοτούσαν το κεφάλαιο με επιδοτήσεις και προνόμια, για να απολύει και να εκμεταλλεύεται. Το ίδιο επιδιώκει και τώρα η κυβέρνηση, αναζητώντας φτηνότερο δανεικό χρήμα
Τα κρατικά ταμεία πάντα τροφοδοτούσαν το κεφάλαιο με επιδοτήσεις και προνόμια, για να απολύει και να εκμεταλλεύεται. Το ίδιο επιδιώκει και τώρα η κυβέρνηση, αναζητώντας φτηνότερο δανεικό χρήμα
Ενα επικίνδυνο παζάρι στις πλάτες των λαϊκών στρωμάτων έχει στήσει η κυβέρνηση, τροφοδοτώντας και ενισχύοντας ποικίλα σενάρια γύρω από τη «δανειοδότηση» της Ελλάδας που εδράζονται στο κάλπικο για το λαό δίλημμα: Δάνειο από την Ευρωπαϊκή Ενωση ή το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.

Την ίδια ώρα που τα αντιλαϊκά μέτρα μπαίνουν στη ζωή και στην καθημερινότητα εκατομμυρίων ανθρώπων του μόχθου, αφαιμάσσοντας εισοδήματα και καταργώντας δικαιώματα, η κυβέρνηση φροντίζει να διατηρεί στην επιφάνεια το «σχέδιο δανεισμού» που θα επιλέξει για να διασωθεί η χώρα.

Τα κυβερνητικά στελέχη, ο ίδιος ο πρωθυπουργός σε κάθε δημόσια εμφάνισή τους αναφέρονται στις προσπάθειες που καταβάλλει η κυβέρνηση για να «εξασφαλίσει φτηνό δανεισμό». Ο Γ. Παπανδρέου δηλώνει ότι η Ελλάδα επιζητά «να δανείζεται όπως οι υπόλοιπες χώρες της ευρωζώνης από τις αγορές» και ότι επιδιώκει «μια ευρωπαϊκή λύση», αλλά ταυτόχρονα φροντίζει να αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο της προσφυγής στο ΔΝΤ, που βρίσκεται υπό την επιρροή των ΗΠΑ και προσφέρει τα χαμηλότερα επιτόκια.

Υπουργοί της κυβέρνησης διαρρέουν ότι οι επαφές είναι προχωρημένες με το ΔΝΤ, ενώ άλλοι σημειώνουν ότι τη λύση θα τη δώσει η «ευρωζώνη». Μόλις την προηγούμενη Πέμπτη ο υπουργός Οικονομικών δήλωσε ότι θα «υπάρξει μεικτός δανεισμός και από χώρες της Ευρώπης και από το ΔΝΤ».

Ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Μ. Μπαρόζο μετά την συνάντηση με τον Γ. Παπανδρέου μέσα στη βδομάδα υποστήριξε ότι «υπάρχει ευρωπαϊκό σχέδιο στήριξης της Ελλάδας, αρκεί να υπάρξει η σύμφωνη γνώμη όλων των κρατών - μελών». Την Παρασκευή επανήλθε, λέγοντας ότι «δεν υπάρχει πρόβλημα στην Ευρωζώνη αν η Ελλάδα προσφύγει στο ΔΝΤ».

Ο εκπρόσωπος του υπουργείου Οικονομικών της γερμανικής κυβέρνησης δήλωσε ότι «η Γερμανία είναι ανοιχτή στην παροχή βοήθειας του ΔΝΤ προς την Ελλάδα». Σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες, κλιμάκιο του ΔΝΤ βρέθηκε μέσα στη βδομάδα στην Ελλάδα και είχε επαφές με εκπροσώπους ελληνικών τραπεζών, ενώ ο Γ. Παπακωνσταντίνου - σύμφωνα με ομολογία της Λ. Κατσέλη - «είχε επαφές στην Ουάσιγκτον με εκπροσώπους του ΔΝΤ» κατά τη διάρκεια της επίσκεψης του πρωθυπουργού στις ΗΠΑ. Στη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ την επόμενη βδομάδα (25-26 Μάρτη), αλλά κυρίως μετά από αυτή, όλες οι αντιθέσεις και τα σενάρια θα κορυφωθούν.

Η αλήθεια πίσω από τα παζάρια

Ποια είναι όμως η αλήθεια πίσω από τις δηλώσεις, τις επαφές και τα σενάρια; Σε ποιον αφορούν τα δεκάδες δισ. που αναζητάει η κυβέρνηση με χαμηλότερο επιτόκιο από αυτό που σήμερα της δίνουν οι καπιταλιστικές αγορές; Γιατί καίγεται να δανειστεί φτηνότερα;

Η κυβέρνηση δεν καίγεται να εξασφαλίσει φτηνότερο χρήμα για να υπηρετήσει τις ανάγκες του λαού. Δεν αναζητάει λεφτά για να αυξήσει τους μισθούς, να κάνει προσλήψεις σε νοσοκομεία και σχολεία, να φτιάξει αντιπλημμυρικά έργα, να αυξήσει τις συντάξεις, να φτιάξει λαϊκές κατοικίες. Το αντίθετο ακριβώς συμβαίνει. Αναζητά φτηνό χρήμα για να εξασφαλίσει μεγαλύτερες επιδοτήσεις για το μεγάλο κεφάλαιο.

Ξέρει καλά ότι όσο μεγαλύτερα είναι τα επιτόκια του δανεισμού, τόσο μεγαλύτερα είναι τα ποσά του κρατικού προϋπολογισμού που διοχετεύονται στην αποπληρωμή τους και τα στερείται το μεγάλο κεφάλαιο. Γι' αυτό παράλληλα με το φτηνότερο χρήμα, η κυβέρνηση πετσοκόβει δικαιώματα. Το ένα έχει σαν προϋπόθεση το άλλο. Γι' αυτό και η συζήτηση για την ΕΕ και το ΔΝΤ σαν πηγές δανεισμού καμιά σχέση δεν έχει με την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών.

Ο λαός πρέπει να ξέρει ότι:

α) Η «εγγύηση» για τη χορήγηση των δανείων είτε από τους Ευρωπαίους εταίρους είτε από το ΔΝΤ είναι η επιβολή από την κυβέρνηση των προαποφασισμένων ταξικών μέτρων που ληστεύουν το λαϊκό εισόδημα και ξεθεμελιώνουν εργασιακά και συνταξιοδοτικά δικαιώματα.

β) Οι «δανειστές», με πρόσχημα την εξασφάλιση της «ικανότητας» της Ελλάδας να αποπληρώσει τα χρέη, θα απαιτήσουν τη λήψη ακόμα πιο σκληρών δημοσιονομικών μέτρων, αλλά και την εφαρμογή νέου πακέτου διαρθρωτικών ανατροπών σε βάρος του εργαζόμενου λαού. Εξάλλου τόσο η ΕΕ όσο και το ΔΝΤ στις κατά καιρούς εκθέσεις τους για την ελληνική οικονομία ζητούν περικοπές μισθών, ανατροπές στις εργασιακές σχέσεις, αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης και μείωση των συντάξιμων αποδοχών, τα οποία έχει συνυπογράψει η ελληνική κυβέρνηση.

γ) Οι εργαζόμενοι και τα φτωχά λαϊκά στρώματα θα κληθούν να ξαναπληρώσουν τους τόκους και τα κεφάλαια για τα δανεικά, προκειμένου να «γεμίσουν» τα κρατικά ταμεία που αδειάζουν εξαιτίας των προκλητικών προνομίων προς το μεγάλο κεφάλαιο (οικονομικές ενισχύσεις στους επιχειρηματικούς και κατασκευαστικούς ομίλους, πληθώρα επιδοτήσεων σε εφοπλιστές και βιομήχανους, το πακέτο των 28 δισ. στις τράπεζες και συνολικά φοροαπαλλαγές σε όλους τους κεφαλαιοκράτες).

δ) Τα νέα δάνεια, 20 με 25 δισ. ευρώ άμεσα και άλλα τόσα μέχρι το τέλος του 2010, δε θα χρησιμοποιηθούν για να καλύψουν τη μισθοδοσία και τις συντάξεις εργαζομένων και συνταξιούχων - όπως προπαγανδιστικά ισχυρίζεται η κυβέρνηση - αλλά για να «τονώσουν» τη ρευστότητα στην αγορά και την ενίσχυση των επενδύσεων, δηλαδή των επιχειρηματικών ομίλων.

ε) Η φθηνότερη δανειοδότηση έχει σαν όρο και τη βαθύτερη εμπλοκή της χώρας στους ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς.

Τρομοκρατούν και εκβιάζουν

Δε χρειάζεται καμία ιδιαίτερη ανάλυση για να συνειδητοποιήσουν οι εργαζόμενοι ότι είτε με την προσφυγή στο ΔΝΤ, είτε με τη δήθεν «στήριξη» από την ευρωζώνη, θα έρθουν μόνο δεινά για τον ελληνικό λαό, ενώ σε κάθε περίπτωση κερδισμένο θα είναι το μεγάλο κεφάλαιο, που στο όνομα της ενίσχυσης της «ανταγωνιστικότητάς» θα αποσπάσει νέες φοροαπαλλαγές και ζεστό χρήμα από τα κρατικά ταμεία για τις επενδύσεις του.

Η αναφορά λοιπόν του πρωθυπουργού την προηγούμενη Παρασκευή από το συνέδριο της ΓΣΕΕ ότι «αναγκαστήκαμε να πάρουμε τις πιο δύσκολες αποφάσεις που πήρε ποτέ κυβέρνηση σε αυτή τη χώρα, γιατί ο κόμπος έφτασε στο χτένι (...) βρισκόμασταν ένα βήμα πριν από την αδυναμία δανεισμού», εντάσσεται στην κυβερνητική προπαγάνδα που επιδιώκει να δημιουργήσει στους ανθρώπους του μόχθου ψυχολογία υποταγής στην άγρια αντιλαϊκή πολιτική.

Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, στο όνομα της «δημοσιονομικής εξυγίανσης» και της εξασφάλισης «ευνοϊκών συνθηκών» για το δανεισμό της χώρας από τις καπιταλιστικές αγορές, προωθεί το σύνολο των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων που επιζητά τα μεγάλο κεφαλαίο με στόχο να γίνει ακόμα πιο φτηνή η εργατική δύναμη. Το μπαράζ των αντιλαϊκών νομοσχεδίων στο Ασφαλιστικό, τις εργασιακές σχέσεις, την Παιδεία και την Υγεία ανοίγει το δρόμο για να ξεζουμίσουν οι μεγάλοι επιχειρηματίες ακόμα περισσότερο τους εργαζόμενους και παράλληλα να επενδύσουν σε νέους κερδοφόρους τομείς.

Αυτή η στρατηγική κατεύθυνση, η ένταση και οι ρυθμοί της επέλασης της κυβέρνησης έχουν - μέχρι στιγμής - αφήσει απόλυτα ικανοποιημένη την άρχουσα τάξη της χώρας. Αυτό που σήμερα απαιτούν οι πλουτοκράτες από το πολιτικό προσωπικό τους είναι να διαμορφώσουν τις δημοσιονομικές συνθήκες που θα τους επιτρέψουν στα πλαίσια της κοινής ευρωπαϊκής καπιταλιστικής αγοράς και τηρουμένων των περιορισμών που προκύπτουν από την ανισόμετρη ανάπτυξη να διασφαλίσουν την «ανταγωνιστικότητά» τους.

Η μόνιμη επωδός του πρωθυπουργού ότι «η Ελλάδα το μόνο που ζητάει είναι να δανείζεται με τους ίδιους όρους με τους Ευρωπαίους εταίρους της» αντανακλά ακριβώς τους στόχους και τις επιδιώξεις της ντόπιας πλουτοκρατίας.

Μέσα ακριβώς σ' αυτό το πλαίσιο εντάσσονται και επικίνδυνοι ελιγμοί της κυβέρνησης ανάμεσα στην ΕΕ και το ΔΝΤ. Για λογαριασμό της άρχουσας τάξης, η κυβέρνηση επιδίδεται σε ένα πολιτικό παιχνίδι, προσπαθώντας να ισορροπήσει ανάμεσα στις ιμπεριαλιστικές αντιθέσεις που εκδηλώνονται μέσα στην «Ευρωζώνη», την ΕΕ, αλλά και ανάμεσα στις ισχυρές ευρωπαϊκές καπιταλιστικές χώρες και τις ΗΠΑ.

Στόχος της κυβέρνησης, συμμετέχοντας ενεργά στις ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις και τους γεωστρατηγικούς σχεδιασμούς, είναι να εξασφαλίσει για τους εγχώριους επιχειρηματικούς ομίλους καλύτερες συνθήκες για τη διείσδυσή τους στις αγορές των Βαλκανίων και στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο. Μπροστά στη διασφάλιση των επιχειρηματικών συμφερόντων, η κυβέρνηση δε διστάζει να εντάξει και το σύνολο της εξωτερικής πολιτικής της χώρας θέτοντας σε άμεσο κίνδυνο τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας και του λαού.

Τα συμφέροντα της χώρας λοιπόν, που προκλητικά επικαλείται ότι «υπερασπίζεται» η κυβέρνηση, δεν αφορούν τα συμφέροντα του λαού και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων. Μονόδρομος για το λαό είναι ο αγώνας για ανατροπή των μέτρων, των αντιλαϊκών σχεδιασμών, συνολικά του συστήματος που υπηρετεί την ανάπτυξη για το κεφάλαιο.


Παναγιώτης ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ