Την ετήσια έκθεση του ΝΑΤΟ για το 2019 έδωσε την Πέμπτη στη δημοσιότητα ο γενικός γραμματέας του, Γ. Στόλτενμπεργκ. Πρόκειται για ένα πολυσέλιδο κείμενο όπου γίνεται ο απολογισμός της δράσης της λυκοσυμμαχίας το περασμένο έτος, ενώ ταυτόχρονα δίνεται ο τόνος της κλιμάκωσης των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών για το 2020 με βάση το ξεδίπλωμα της στρατηγικής της.

Οπως τονίζεται στην έκθεση, «μαζί, οι σύμμαχοι έχουν αυξήσει την ανταπόκριση και την ετοιμότητα των δυνάμεών τους και έχουν ενισχύσει την ικανότητα της Συμμαχίας (...) Το ΝΑΤΟ έχει επίσης επενδύσει στην ενίσχυση των θέσεών του στη θάλασσα, στη βελτίωση των δυνατοτήτων, στην ενίσχυση της ανθεκτικότητας και τον εκσυγχρονισμό της Συμμαχίας, με μια νέα διαστημική πολιτική, μια προσαρμοσμένη δομή διοίκησης και νέα εργαλεία για την αντιμετώπιση των υβριδικών και επιθέσεων στον κυβερνοχώρο».

Μεγάλο κομμάτι της έκθεσης είναι αφιερωμένο στα βήματα που έγιναν στη στρατηγική περικύκλωσης της Ρωσίας, παρότι βέβαια τα σχέδια αυτά παρουσιάζονται ως ανάπτυξη των «αμυντικών δυνατοτήτων».

Ανάμεσα στα άλλα στην έκθεση σημειώνεται ότι το 2019, το ΝΑΤΟ εξακολούθησε να αναπτύσσει την «Προωθημένη Παρουσία» στο ανατολικό τμήμα της Συμμαχίας, με τέσσερις ετοιμοπόλεμους πολυεθνικούς σχηματισμούς μάχης στην Εσθονία, στη Λετονία, στη Λιθουανία και την Πολωνία, ενώ «μία πολυεθνική Ταξιαρχία - Πλαίσιο για την κατάρτιση των δυνάμεων των συμμάχων είναι εγκατεστημένη στην Κραϊόβα της Ρουμανίας».

Η λυκοσυμμαχία συνέχισε επίσης να αναπτύσσει μια «Προωθημένη Παρουσία» στην περιοχή του Εύξεινου Πόντου. Οπως λέγεται, «η Συμμαχία επένδυσε επίσης σε πρόσθετη αεροπορική εκπαίδευση και αεροπορική αστυνόμευση και ενίσχυσε την παρουσία των Ναυτικών Δυνάμεων του ΝΑΤΟ στη Μαύρη Θάλασσα για την αύξηση της διαλειτουργικότητας και των επιχειρησιακών δεξιοτήτων». Το 2019, τα πλοία του ΝΑΤΟ πέρασαν εκεί 100 μέρες, ενώ υπήρχε και ελληνική συμμετοχή με προσωπικό που στάλθηκε για την άσκηση «Sea Shield».

Ακόμη τo NATO επιτάχυνε διεργασίες για να εξασφαλίσει ότι μπορεί να μετακινήσει και να διατηρήσει τις στρατιωτικές δυνάμεις σε ολόκληρο τον Βόρειο Ατλαντικό και στην Ευρώπη χωρίς καθυστέρηση: «Το 2019, οι σύμμαχοι έλαβαν περαιτέρω μέτρα για να βελτιώσουν τη στρατιωτική κινητικότητα της Συμμαχίας διά ξηράς, αέρος και θαλάσσης. Μεταξύ αυτών περιλαμβάνονταν μέτρα για την αναβάθμιση της υποδομής μεταφορών στην Ευρώπη - όπως οι δρόμοι, οι σιδηρόδρομοι, οι γέφυρες και τα αεροδρόμια - και η απλούστευση της σχετικής νομοθεσίας και των διαδικασιών στα σύνορα για την αύξηση της ικανότητας άμεσης μεταφοράς δυνάμεων και εξοπλισμού σε όλες τις περιοχές». Ολα ώστε να διασφαλιστεί ότι μπορεί να κινηθεί τάχιστα η λεγόμενη Δύναμη Ανταπόκρισης του ΝΑΤΟ, των 40.000 ανδρών. Για τον σκοπό αυτό κατέληξε σε σχετικές συμφωνίες και με την ΕΕ.

Εχοντας μέτωπο σταθερά στη Ρωσία οι ΝΑΤΟικοί ξεκαθαρίζουν ακόμη ότι «το ΝΑΤΟ θα παραμείνει μια πυρηνική συμμαχία» και ότι «το ΝΑΤΟ δεσμεύεται να διατηρήσει μια ασφαλή και αποτελεσματική πυρηνική αποτροπή». Μια τοποθέτηση που προκαλεί ανατριχίλα στην Ελλάδα εφόσον τοποθεσίες όπως ο Αραξος έχουν φιλοξενήσει πυρηνικά στο παρελθόν και παραμένουν πάντα σε ετοιμότητα για να το ξανακάνουν.

Πέρα από τη Ρωσία, η έκθεση εστιάζει με προσεκτικές διατυπώσεις - ενδεικτικές και των διαφορετικών συμφερόντων στο εσωτερικό της λυκοσυμμαχίας - και στην Κίνα: «Το ΝΑΤΟ έχει μακρόπνοο πολιτικό και στρατιωτικό διάλογο με την Κίνα (...) Επιθυμεί να διατηρήσει μια εποικοδομητική σχέση με την Κίνα, βάσει κοινών συμφερόντων και αμοιβαίου σεβασμού. Ο συνεχιζόμενος και επικεντρωμένος διάλογος μπορεί να ενισχύσει την αμοιβαία κατανόηση και να διαλύσει τις παρανοήσεις. Κατά τη συνάντησή τους στο Λονδίνο, τον Δεκέμβριο του 2019, οι ηγέτες του ΝΑΤΟ αναγνώρισαν ότι η αυξανόμενη επιρροή και οι διεθνείς πολιτικές της Κίνας παρουσιάζουν τόσο τις ευκαιρίες όσο και τις προκλήσεις που χρειάζεται να αντιμετωπίσει το ΝΑΤΟ ως Συμμαχία», υπογραμμίζει.

Την ίδια ώρα, βέβαια, σημειώνει ότι «ενόψει των αυξανόμενων προκλήσεων που αντιμετωπίζουν η ευρωατλαντική περιοχή και η περιοχή Ασίας - Ειρηνικού, το 2019 το ΝΑΤΟ επέκτεινε τον λεγόμενο πολιτικό διάλογο με παγκόσμιους εταίρους από Ασία - Ειρηνικό. Ο γενικός γραμματέας επισκέφθηκε την Αυστραλία και τη Νέα Ζηλανδία τον Αύγουστο και το Βορειοατλαντικό Συμβούλιο συναντήθηκε τέσσερις φορές με εταίρους Ασίας - Ειρηνικού». «Η μακρόχρονη δέσμευση του ΝΑΤΟ με τους εταίρους του στην περιοχή Ασίας - Ειρηνικού έχει επικεντρωθεί στη συνεργασία σε τομείς κοινού ενδιαφέροντος, όπως η άμυνα του κυβερνοχώρου (...) η αντιμετώπιση και η διαχείριση κρίσεων και η ενεργειακή ασφάλεια. Μέσω αυτής της δέσμευσης, το ΝΑΤΟ στοχεύει να προωθήσει τη συνεταιριστική ασφάλεια και να μιλήσει με μία φωνή για να υπερασπιστεί τη διεθνή τάξη βασισμένη σε κανόνες», σημειώνει στέλνοντας μήνυμα.

Επίσης, στην έκθεση αποτυπώνεται πολύ χαρακτηριστικά πώς η αμερικανοΝΑΤΟική «τάξη και σταθερότητα» των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων και της «ειρήνης» με το πιστόλι στον κρόταφο των λαών αποτελεί την άλλη πλευρά των επιχειρηματικών και άλλων σχεδιασμών των μονοπωλίων.

Χαρακτηριστικά είναι όσα καταγράφονται στην ενότητα της έκθεσης με τίτλο «Ενεργειακή Ασφάλεια», όπου τονίζεται ότι «το 2019, το ΝΑΤΟ συνέχισε επίσης να συζητά για τις παγκόσμιες ενεργειακές εξελίξεις και τις επιπτώσεις τους στην ασφάλεια και ανέλυσε τον αντίκτυπο των ειδικών προκλήσεων που θέτουν οι ενεργειακές πολιτικές της Ρωσίας». Οτι εστίασε σε ζητήματα όπως η «προστασία κρίσιμων ενεργειακών υποδομών», οι «ενεργειακές προκλήσεις που κυμαίνονται από τη γεωπολιτική έως τις επιθέσεις στον κυβερνοχώρο ενάντια στα ενεργειακά δίκτυα» κ.ά.

Στην έκθεση υπενθυμίζεται άλλωστε ότι το Νοέμβρη του 2019, οι υπουργοί Εξωτερικών του ΝΑΤΟ ενέκριναν «συστάσεις για τον τρόπο εδραίωσης του ρόλου του ΝΑΤΟ στην ενεργειακή ασφάλεια. Οι συστάσεις αποσκοπούν στη βελτίωση της κατανόησης της κατάστασης και των κινδύνων που συνδέονται με την Ενέργεια. Να υποστηρίξει (το ΝΑΤΟ) την προστασία των υποδομών ζωτικής σημασίας, να ενισχύσει την ανθεκτικότητα της Συμμαχίας και να επιτρέψει την παροχή αξιόπιστου και βιώσιμου ενεργειακού εφοδιασμού στον στρατό».

Παράλληλα, με το βλέμμα αυτήν τη φορά στην Κίνα, η έκθεση υπενθυμίζει τις ΝΑΤΟικές αποφάσεις που πάρθηκαν τη χρονιά που πέρασε σχετικά με τα δίκτυα 5G σημειώνοντας πως «οι σύμμαχοι θα πρέπει να έχουν αξιόπιστα τηλεπικοινωνιακά συστήματα σε περιόδους ειρήνης, κρίσης και συγκρούσεων, συμπεριλαμβανομένων των δικτύων 5G» και ότι αυτό σημαίνει να έχουν σίγουρες επιλογές για την επαναφορά συστημάτων που δέχονται επίθεση, προτεραιότητα πρόσβασης για τις εθνικές αρχές σε περίπτωση κρίσης, αναλυτικά σχέδια διαχείρισης κινδύνων, επικαιροποιημένες πληροφορίες - διαμοιρασμένες με κυβερνήσεις και ιδιωτικό τομέα.

Στο φόντο των παραπάνω διάχυτες σε όλο το κείμενο είναι οι αναφορές στο πώς ολόκληρος ο μηχανισμός των κρατών - μελών προσαρμόζεται στα ιμπεριαλιστικά προτάγματα, «θολώνοντας» ακόμα περισσότερο και τις γραμμές ανάμεσα σε «εσωτερική» και «εξωτερική» ασφάλεια. Στο πλαίσιο αυτό στην έκθεση επισημαίνεται πως το 2019 το ΝΑΤΟ αναθεώρησε την Πολιτική Επιτροπή Σχεδιασμού Κινδύνου (Civil Emergency Planning Comitee), του Σώματος που, όπως χαρακτηριστικά λέγεται, «καθοδηγεί την κοινωνική προετοιμασία και συνοχή», ώστε «να βελτιώσει τον τρόπο με τον οποίο οι εθνικές αρχές και το ΝΑΤΟ δουλεύουν από κοινού για να διαχειριστούν προκλήσεις σε τομείς όπως η κυβερνητική συνέχεια, η Ενέργεια, οι μεταφορές, η τροφοδοσία και η γεωργία, οι υγειονομικές υπηρεσίες και ο τομέας των δημόσιων επικοινωνιών».

Αλλωστε, δεν περνά απαρατήρητο το γεγονός ότι το ΝΑΤΟ εστιάζει και στο ζήτημα της Πολιτικής Προστασίας, αναπτύσσοντας τη λειτουργία του σχετικού φορέα του, ως άλλου ενός εργαλείου παρέμβασής του σε ζώνες ενδιαφέροντος: «Το Ευρωατλαντικό Κέντρο Συντονισμού Ανταπόκρισης σε Καταστροφές είναι ο κύριος μηχανισμός αντίδρασης έκτακτης ανάγκης του ΝΑΤΟ για συνεργασία με εταίρους για την αντιμετώπιση φυσικών και ανθρωπογενών καταστροφών. Λειτουργεί ως μηχανισμός εκκαθάρισης για τον συντονισμό των αιτημάτων των θιγόμενων εθνών και των προσφορών βοήθειας από τα έθνη. Το Κέντρο είναι επίσης αναγνωρισμένος ηγέτης στις ασκήσεις πεδίου αντιμετώπισης καταστροφών. Το Κέντρο λειτουργεί σε στενή συνεργασία με τις στρατιωτικές αρχές του ΝΑΤΟ, το Γραφείο Συντονισμού Ανθρωπιστικών Υποθέσεων των Ηνωμένων Εθνών, καθώς και το Κέντρο Συντονισμού Επείγουσας Αντιμετώπισης της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και άλλες διεθνείς οργανώσεις».

Σημειώνει δε ότι το 2019, το Κέντρο συμμετείχε σε πολλές πολυεθνικές αστικές ασκήσεις έκτακτης ανάγκης που οργανώθηκαν από εθνικούς φορείς και από άλλους διεθνείς οργανισμούς. Αυτό περιελάμβανε ασκήσεις του Αζερμπαϊτζάν, του Μαυροβουνίου, της Ρουμανίας και της Διεθνούς Υπηρεσίας Ατομικής Ενέργειας, ενώ το Κέντρο ενεπλάκη και στην παροχή βοήθειας στην Αλβανία μετά το σεισμό του Νοέμβρη.

Στην έκθεση δεν θα μπορούσε παρά να αποτυπώνεται και η βαθιά εμπλοκή της Ελλάδας στους επικίνδυνους ΝΑΤΟικούς σχεδιασμούς.

Η Ελλάδα φαίνεται να υποστηρίζει (π.χ. με το Ακτιο) τις επιχειρήσεις των ΝΑΤΟικών AWACS στη Μέση Ανατολή κατά του ISIS, αλλά και να έχει μέχρι και το Δεκέμβρη 2019 11 στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων στο Αφγανιστάν και 111 στο Κόσοβο.

Επίσης, σημειώνεται ότι «στο Αιγαίο, η δραστηριότητα του ΝΑΤΟ συνεχίστηκε με τα πλοία του να παρέχουν τακτικά πληροφορίες σχετικά με την παράνομη διακίνηση στις ακτοφυλακές της Ελλάδας και της Τουρκίας και στην Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Συνόρων και Ακτοφυλακής Frontex», με την έκθεση να καταγράφει 14.547 ώρες επιτηρήσεων για τον έλεγχο, στην πραγματικότητα, του ρου των ρωσικών πλοίων.

Ολα αυτά φυσικά χωρίς να καταγράφονται όλες οι υπόλοιπες «συνεισφορές» στα επικίνδυνα ΝΑΤΟικά σχέδια σε όλη την περιοχή, η μετατροπή με την κατάπτυστη Συμφωνία για τις βάσεις ολόκληρης ουσιαστικά της χώρας σε αμερικανοΝΑΤΟικό ορμητήριο, οι «αρμοδιότητες» εντός του ΝΑΤΟικού καταμερισμού, όπως π.χ. για τις εναέριες περιπολίες στα Βαλκάνια κ.ο.κ.

Σε κάθε περίπτωση οι ελληνικές κυβερνήσεις έχουν διασφαλίσει ότι σταθερά ο λαός ματώνει για να καλύπτει τη ΝΑΤΟική νόρμα 2% του ΑΕΠ να πηγαίνει για στρατιωτικές δαπάνες προσανατολισμένες όπως είναι για τις ανάγκες του ΝΑΤΟ. Η Ελλάδα φιγουράρει το 2019 στην 3η θέση, πίσω μόνο από τις ΗΠΑ και τη Βουλγαρία, δαπανώντας το 2,28% του ΑΕΠ (ή 4,3 δισ. ευρώ), την ώρα μάλιστα που το όριο του 2% πιάνουν μόλις 9 χώρες.