Η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη πραγματοποιήθηκε στις 6-7 Μάρτη 2010, σύμφωνα με απόφαση του 18ου Συνεδρίου, με κύριο στόχο να προσδιορίσει την αναγκαιότητα, το περιεχόμενο, την κατεύθυνση και τις προϋποθέσεις για την ανασύνταξη του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος. Να προσδιορίσει τα αντίστοιχα καθήκοντα και προσαρμογές στην κομματική καθοδήγηση προς τις ΚΟΒ και τις Κομματικές Ομάδες στη μαζική δράση, σε συνδυασμό με τα απαραίτητα οργανωτικά μέτρα διάταξης και συγκέντρωσης δυνάμεων στις κύριες κατευθύνσεις, με πρωταρχικό στόχο την ισχυροποίηση της επιρροής και της δύναμης του Κόμματος και του ταξικού κινήματος σε όλους τους βασικούς κλάδους παραγωγής και υπηρεσιών με βάση τους τόπους δουλειάς.

Η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη υπογράμμισε ότι το καθήκον της ανασύνταξης του εργατικού και λαϊκού κινήματος έχει τεθεί από τις ίδιες τις εξελίξεις ως επιτακτική και ώριμη ανάγκη. Από την άποψη της ουσίας συνίσταται στο εξής: Να ανέβει το επίπεδο συνείδησης, οργάνωσης και πάλης της εργατικής τάξης στο ύψος των σύγχρονων απαιτήσεων της ταξικής πάλης, που έχει ως κύριο περιεχόμενό της την αναγκαιότητα και δυνατότητα του σοσιαλισμού - κομμουνισμού, που είναι η μόνη ρεαλιστική απάντηση στην καπιταλιστική οικονομική κρίση, στην εκμετάλλευση και καταπίεση, στην ιμπεριαλιστική βαρβαρότητα.

Αγώνας που απαιτεί Κόμμα και ταξικός πόλος στο συνδικαλιστικό κίνημα να είναι σε θέση να αντιπαρατεθούν μαχητικά στην επιθετική στρατηγική του κεφαλαίου και του κράτους του απέναντι στην εργατική τάξη και το κίνημά της και να διεκδικούν δυναμικά την ικανοποίηση των σύγχρονων και βασικών αναγκών των εργαζομένων, με συνδυασμένους μαζικούς αγώνες άμυνας και επίθεσης, στην κατεύθυνση της σύγκρουσης με τα συμφέροντα των μονοπωλίων και με την εξουσία τους, με ανατροπές στους συσχετισμούς δύναμης σε κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο, με σχέδιο και προοπτική για τη λαϊκή εξουσία.

Γραμμή πάλης που είναι σε συμφωνία με την Απόφαση του 18ου Συνεδρίου, η οποία υπογραμμίζει: «Σήμερα, είναι ακόμα πιο αναγκαίο και επιτακτικό να κερδίσει έδαφος η αντίληψη ότι η πάλη για τα οξυμένα προβλήματα, η πάλη κατά των συνεπειών της κρίσης, η πάλη κατά των νέων αντεργατικών και αντιλαϊκών μέτρων πρέπει να εξελιχθεί σε πάλη κατά της εξουσίας των μονοπωλίων, των ιμπεριαλιστικών ενώσεών τους».

Οι καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις και η οικονομική κρίση έφεραν μεγάλες ανατροπές σε εργατικές κατακτήσεις, ανατροπές που οδηγούν πλατιές εργατικές και λαϊκές μάζες σε συνθήκες μόνιμης, σχετικής, αλλά και απόλυτης εξαθλίωσης.

Το πρόγραμμα της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ για αντιμετώπιση της κρίσης είναι βέβαιο ότι θα έχει πολύ πιο βαριές και πιο βαθιές συνέπειες για τη ζωή, τα δικαιώματα και τις ελευθερίες του λαού, την ακόμα μεγαλύτερη και βαθύτερη καταλήστευση της εργατικής τάξης, των πλουτοπαραγωγικών πόρων της χώρας. Θα οξύνει όλες τις αντιθέσεις και πριν απ' όλα την αντίθεση κεφαλαίου - εργασίας. Η φάση ανάκαμψης οδηγεί σε νέα συγκέντρωση - συγκεντροποίηση του κεφαλαίου, σε αύξηση του βαθμού εκμετάλλευσης, της ανισομετρίας και σε επιτάχυνση ανακατατάξεων σε περιφερειακό και σε διεθνές επίπεδο. Η φάση ανάκαμψης, όταν και όπως έρθει, αφ' ενός δε θα φέρει βελτίωση στη θέση της εργατικής τάξης και ορισμένων τμημάτων των μεσαίων στρωμάτων, αφ' ετέρου θα οδηγήσει σε νέα κρίση.

Η καπιταλιστική οικονομική κρίση είναι ταυτόχρονα και περίοδος συσσώρευσης πολιτικής πείρας και επαναστατικής ενέργειας, καθώς αποκαλύπτει τα ιστορικά όρια του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής, το βαθιά αντιδραστικό, επικίνδυνο και παρασιτικό του χαρακτήρα.

Για την εργατική τάξη και τα πλατιά λαϊκά στρώματα και κυρίως για το μέλλον των παιδιών της είναι πλέον θέμα ζωής και θανάτου να συνειδητοποιήσουν την αναγκαιότητα του αγώνα για την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων, για άλλο δρόμο ανάπτυξης που θα έχει στο επίκεντρό του τις σύγχρονες και συνολικές ανάγκες της εργατικής τάξης, των λαϊκών στρωμάτων, την ισόμετρη οικονομική ανάπτυξη.

Η υλοποίηση των νέων αντεργατικών και αντιλαϊκών μέτρων, που προωθεί η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, στο όνομα της κρίσης και των ελλειμμάτων και με σημαία μια νέα διαχείριση δικαιότερης αναδιανομής του εθνικού εισοδήματος, νέο «μοντέλο» ανάπτυξης κ.ά., θα φέρνει στην επιφάνεια αγωνιστικές διαθέσεις, μαζικές αντιδράσεις και πολιτικές διεργασίες, αλλά και νέες δυσκολίες. Η ταξική πάλη θα οξυνθεί.

Το ΠΑΣΟΚ είναι βέβαιο πως θα κάνει ό,τι μπορεί για πιο βαθιά υπονόμευση και χτύπημα του κινήματος. Ανανεώνεται ως φορέας επικίνδυνου αντικομμουνισμού. Ειδικότερα, με στήριγμα τις δυνάμεις του στο μαζικό κίνημα (ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ κλπ.) και τους μηχανισμούς εξαγοράς της ΕΕ, θα επιχειρήσει να εγκλωβίσει εργατικές και λαϊκές δυνάμεις σε νέες ρεφορμιστικές αυταπάτες με τους «κοινωνικούς διαλόγους», τις διαβουλεύσεις και τις σοσιαλδημοκρατικές θεωρίες περί ρύθμισης και εξανθρωπισμού του καπιταλιστικού συστήματος. Το μέτωπο απέναντι στο ρεφορμισμό πρέπει να δυναμώσει.

Ολοι αυτοί οι λόγοι κάνουν επιτακτική ανάγκη την ανασύνταξη του εργατικού και λαϊκού κινήματος, για να βρεθεί στο απαιτούμενο ύψος ιδεολογικής και πολιτικής αντιπαράθεσης, με κεντρικό άξονα πάλης: Ανάπτυξη για το λαό και όχι για τα μονοπώλια.

Η ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος, η εμβέλειά του, η αποτελεσματικότητά του συνδέονται αναπόσπαστα με το αδυνάτισμα των συμμαχιών του μονοπωλιακού κεφαλαίου και την ισχυροποίηση των συμμαχιών της εργατικής τάξης. Η απόσπαση από την επιρροή της αστικής τάξης των αυτοαπασχολούμενων, των μικρομεσαίων αγροτών είναι μέρος της ταξικής πάλης. Το κοινό πλαίσιο πάλης που διαμόρφωσε η Συνδιάσκεψη να αποτελέσει τη βάση για τη συνολική βελτίωση και σταθεροποίηση του προσανατολισμού δράσης.