Οσο για τον ισχυρισμό του υφυπουργού ότι εγκατέλειψαν τις συνταγές του παρελθόντος... Η ΝΔ και στην περίπτωση της ανεργίας δεν κάνει τίποτα άλλο παρά να αντιγράφει και να μιμείται τα τερτίπια του ΠΑΣΟΚ. Πράγματι, της αναγνωρίζουμε ότι αναδείχτηκε σε άξιο μαθητή και συνεχιστή των προκατόχων της.
Δεν πέρασαν και πολλά χρόνια από τότε που δυνάμεις του Συνασπισμού χαιρετούσαν τη νίκη της ...αριστεράς που κατά τη γνώμη τους συνιστούσε η εκλογή Κλίντον στην προεδρία των ΗΠΑ, σκορπώντας αυταπάτες του χειρίστου είδους στο λαό για το ρόλο που θα έπαιζε η τότε αμερικανική ηγεσία. Ενας ρόλος βαμμένος στο αίμα, όπως δεν άργησε και πολύ να φανεί... Χτες, ο Πάνος Τριγάζης, μέλος της ΠΓ του ΣΥΝ, έκανε την ακόλουθη δήλωση: «Η απόρριψη από τη Βουλή των ΗΠΑ, της επιλογής Μπους για μεγαλύτερη αμερικανική στρατιωτική εμπλοκή στο Ιράκ, όπου ο λαός ματώνει καθημερινά, αποτελεί ένα ακόμα ισχυρό μήνυμα στην κατεύθυνση της αναζήτησης ειρηνικής διεξόδου»!!! Το δις εξαμαρτείν μπορεί να μην ταιριάζει σε σοφό άνδρα, αλλά κατά πώς φαίνεται ο Συνασπισμός αρέσκεται να επαναλαμβάνει τις πολιτικές του «αμαρτίες».
Με βαστάζους τη γνωστή - για την ταύτισή της με τις απόψεις και τα συμφέροντα των διεθνικών μονοπωλίων στο εμπόριο και των μεγαλοεργοδοτών - πλειοψηφία της Εθνικής Συνομοσπονδίας Ελληνικού Εμπορίου (ΕΣΕΕ), προωθεί η κυβέρνηση την κατάργηση της κυριακάτικης αργίας.
Αρχή θα γίνει με το άνοιγμα των καταστημάτων τρεις Κυριακές το χρόνο, που, όπως ανακοίνωσε χτες ο υφυπουργός Ανάπτυξης, προβλέπεται σε τροπολογία που πρόκειται να κατατεθεί πριν από το Πάσχα στη Βουλή. Πρόκειται για δύο Κυριακές πριν από τα Χριστούγεννα και μία πριν από το Πάσχα, κάτι για το οποίο, σύμφωνα με τον ίδιο, «συμφώνησε η ΕΣΕΕ».
Μπορεί μέχρι στιγμής να μην τίθεται θέμα πλήρους κατάργησης της κυριακάτικης αργίας, μια και όπως τώρα ομολογεί και ο ίδιος ο υφυπουργός, δεν είναι ...ευρύτερη απαίτηση της αγοράς, αλλά ο καθένας καταλαβαίνει ότι οι εργαζόμενοι και οι μικροί έμποροι, πρέπει να βρίσκονται σε συνεχή εγρήγορση γιατί ...Κυριακή κοντή γιορτή.
Ο Στέλιος Μαστορόπουλος δεν ήταν ένας ακόμα αριθμός στα κιτάπια των αρμοδίων για την αποασυλοποίηση. Ηταν ένας 22χρονος άνθρωπος, που έχασε τη ζωή του, γιατί πνίγηκε με ένα κομμάτι τροφής σε έναν ξενώνα, στον οποίο δεν έπρεπε να βρίσκεται εξαρχής. Αντιμετώπιζε βαριάς μορφής αυτισμό και είχε ανάγκη εξειδικευμένης αυξημένης φροντίδας. Ενας άνθρωπος που αντιμετωπίστηκε σαν ένας ακόμα «αριθμός» προς διεκπεραίωση από αυτούς που βρίσκονται στις θέσεις που βρίσκονται υποτίθεται για να προστατεύουν ανθρώπους όπως ο Στέλιος.
Ο θάνατος του Στέλιου και δύο ακόμα νέων «αποασυλοποιημένων» ψυχικά πασχόντων μέσα σε ένα μήνα φέρνει μια θλιβερή πραγματικότητα στην επιφάνεια: Οτι αυτοί που πετούν ο ένας στον άλλον τις ευθύνες είναι συνυπεύθυνοι, καθώς προωθούν και υπηρετούν την εμπορευματοποίηση των υπηρεσιών της ψυχικής υγείας και μάλιστα στο όνομα της αποασυλοποίησης, που ως κομμάτι της ψυχιατρικής μεταρρύθμισης κατέληξε μέσο κερδοφορίας με δραματικά - σε ορισμένες περιπτώσεις - αποτελέσματα.
Ο καθένας μπορεί να πιστεύει ό,τι θέλει, πλην όμως μια κυβέρνηση στο σύνολό της καλό είναι να έχει και κάποια σχέση με την πραγματικότητα. Και τίποτε δεν είναι πιο πραγματικό από τις αντιδράσεις των φοιτητών, των καθηγητών, των σπουδαστών και των εργαζομένων.
Πώς να το κάνουμε. Ολοι βλέπουν τι προσπαθεί να κάνει η κυβέρνηση, όσο και αν μιλάει για «θωράκιση του δημόσιου πανεπιστημίου». Εχει ήδη βάλει πλαγίως τους ιδιώτες στα πανεπιστήμια και είναι το μόνο στοιχείο που θέλει να θωρακίσει.
Οσο για το ΠΑΣΟΚ, έχει το δικό του τρόπο να «αντιπολιτεύεται», έστω κι αν χρειάζεται... μεταφραστής για να εξηγεί τις δηλώσεις του Γιώργου Παπανδρέου, με τις οποίες υποτίθεται ότι αντιδρά στο κυβερνητικό νομοσχέδιο.
Το είπε όμως ο άνθρωπος, έστω και καλυμμένα. Θα μπορούσε η ιδιωτικοποίηση των ΑΕΙ και ΤΕΙ να επιτευχθεί μέσω των δήμων και της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Οποτε κακώς η κυβέρνηση συνεχίζει να προσπαθεί να πετύχει τον ίδιο στόχο... κατευθείαν.
ΣΧΕΔΟΝ 30 δισεκατομμύρια ευρώ η περιουσία των ασφαλιστικών ταμείων ανακοίνωσε περιχαρής ο υπουργός Εργασίας Σάββας Τσιτουρίδης. Ομολογουμένως είναι «πολλά τα λεφτά»...
Πάρα πολλά, για να αξιοποιηθούν προς όφελος των ασφαλισμένων που συνεχίζουν στην πλειοψηφία τους να ζουν με συντάξεις πείνας και υποβαθμισμένη υγειονομική περίθαλψη.
Οπως καταλαβαίνετε, όταν υπάρχουν διαθέσιμα τέτοια ποσά και τέτοιες αξίες είναι δύσκολο να μην ανοίξει περισσότερο η (ήδη ανοιχτή) όρεξη των ιδιωτών κάθε είδους, που μπορούν να βάλουν χέρι στο «ψητό».