Τους είχε ακόμα ενημερώσει για την πρόθεσή τους να εφαρμόσουν ένα «εθνικό σχέδιο ανόρθωσης», προσθέτοντας ότι «δεν αρνούμεθα την ανάγκη για δημοσιονομική εξυγίανση, αντιθέτως την επιδιώκουμε». Φυσικά, ούτε λέξη για το ΝΑΤΟ, απεναντίας διαβεβαιώσεις ότι μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ θα επιδιώξει την αναβάθμιση και την «ενεργητική παρουσία της χώρας σε διεθνές οργανισμούς και πρωτοβουλίες». Μάλιστα, σύμφωνα με πληροφορίες απ' τη συζήτηση που ακολούθησε με τους πρέσβεις, όταν ρωτήθηκε σχετικά με το ΝΑΤΟ, δήλωσε πως η αποδέσμευση της χώρας απ' αυτό δεν αποτελεί προτεραιότητα.

Είπαμε να τα θυμίσουμε, μιας και τις τελευταίες μέρες πυκνώνουν οι επαφές στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ και με πρεσβευτές διαφόρων κρατών, εκτός από την ομάδα επαφής με διάφορα ιμπεριαλιστικά κέντρα και οργανισμούς που άλλωστε έχει.

Τώρα βέβαια, αν το 2012 τα διαπιστευτήρια ήταν τόσο ξεκάθαρα, ο καθένας μπορεί να αντιληφθεί πόσο κρυστάλλινα είναι σήμερα, έπειτα από δύο χρόνια απόλυτης προσαρμογής και φραστικής ακόμα στα προτάγματα της καπιταλιστικής οικονομίας και στις ανάγκες της.

Διαμαρτύρεται ο Καρτερός στη χτεσινή «Αυγή» για την τοποθέτηση του Δ. Κουτσούμπα σε συνέντευξή του σε ρ/σ, ότι με τον ΣΥΡΙΖΑ δεν υπάρχει προϋπόθεση σύγκλισης «ούτε στα μεγάλα ούτε στα μικρά», γιατί «τα μικρά καθορίζονται από τα μεγάλα, από το τι έχεις στο μυαλό σου ως κοινωνική οργάνωση, ως οικονομία». Αλήθεια, γιατί διαμαρτύρεται ο Καρτερός, αφού ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ έχει προσδιορίσει με σαφήνεια τα όρια της δικής του πολιτικής: ισοσκελισμένοι προϋπολογισμοί, αντοχές της οικονομίας (βλέπε του κεφαλαίου), στήριξη της καπιταλιστικής ανάκαμψης, αδιαμφισβήτητη η συμμετοχή σε ΕΕ και ΝΑΤΟ, άλλο μείγμα διαχείρισης, στον ίδιο όμως αντιλαϊκό καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης κλπ; Πώς λοιπόν να συγκλίνεις, όταν όχι απλώς έχεις διαφορές, αλλά κινείσαι σε διαφορετικό δρόμο; Πώς να συγκλίνει η πάλη για αποδέσμευση από την ΕΕ, με τις διαβεβαιώσεις ότι η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ δεν αμφισβητεί την ΕΕ και την Ευρωζώνη; Πώς να συγκλίνει το κάλεσμα ο λαός να πάρει την υπόθεση στα χέρια του, να αρνηθεί τη ζωή με ψίχουλα, να οργανωθεί, να παλέψει σε αντιμονοπωλιακή - αντικαπιταλιστική κατεύθυνση, να διαμορφωθεί μια ισχυρή εργατική - λαϊκή δύναμη, μια λαϊκή συμμαχία που να βάλει σήμερα εμπόδια στην αντιλαϊκή επίθεση και να διεκδικήσει αύριο την εξουσία, με τις αυταπάτες ότι όλα θα τα λύσει η κυβερνητική εναλλαγή, με την απάθεια, την αναμονή, το σαμποτάρισμα των όποιων αγωνιστικών πρωτοβουλιών, του πανελλαδικού συλλαλητηρίου χτες, της απεργίας στις 27 Νοέμβρη σήμερα;