ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Παρασκευή 21 Νοέμβρη 1997
Σελ. /32
ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ
ΝΕΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ
Μπίζνες, σφαίρες, έρωτες
"Μπίζνες στα Βαλκάνια"

Ολη η αναστάτωση των τελευταίων χρόνων στα Βαλκάνια έχει ανοίξει, βέβαια, τους "ασκούς του Αιόλου" στις χώρες της περιοχής: Ασκοί με πολέμους, ασκοί με φτώχειες, ασκοί με πολιτικές συγκρούσεις κ.ο.κ. Κι ένας ασκός που έχει προορισμό τη χώρα μας, φαίνεται πως περιέχει σεναριακό υλικό για τον ελληνικό κινηματογράφο. Καθώς ο απόηχος των γεγονότων που συντελούνται στις γειτονικές χώρες, φτάνει ως εδώ επηρεάζοντας έτσι ή αλλιώς τη ζωή μας, οι Ελληνες σκηνοθέτες ανακαλύπτουν νέες πραγματικότητες και νέες ιστορίες για τις ταινίες τους, νέα πρόσωπα που μπορούν να μετατραπούν σε κινηματογραφικούς ήρωες. Κι ακόμη μέσα από αυτές τις αλλαγές προσφέρονται κάποιες καινούριες, "φρέσκες" δυνατότητες στους κινηματογραφικούς δημιουργούς. Μια ευκαιρία είτε για να το φιλοσοφήσουν είτε για να σχολιάσουν είτε για να σατιρίσουν. Είτε στρέφοντας το φακό τους προς τη θάλασσα της ιστορίας και των ιδεών είτε προς το πεδίο της καθημερινότητας, των σχέσεων, των ηθών. Για του λόγου το αληθές μπορεί κανείς να αναφέρει κάποιους τίτλους των τελευταίων χρόνων, σαν τον "Ερωτα του Οδυσσέα" του Αγγελόπουλου και τον "Αδη" του Χαραλαμπόπουλου, το "Απ' το χιόνι" και το "Βαλκανιζατέρ" του Γκορίτσα και τώρα τις "Μπίζνες στα Βαλκάνια" του Βασίλη Μπουντούρη.

Εδώ το θεματολογικό υλικό στρέφεται στην κατεύθυνση μιας σύγχρονης, ηθογραφικής σάτιρας σε κάποιο σημείο της ελληνικής επαρχίας. Μιας σάτιρας που αντλεί τα συστατικά της από την κωμωδία, το παραδοσιακό, αλλά και παραμελημένο είδος του ελληνικού κινηματογράφου, το οποίο η ταινία υπηρετεί απροσχημάτιστα, χωρίς να προβάλλει οποιοδήποτε σοβαροφανές "άλλοθι". Ο μύθος, πρόσφορος για μια τέτοια αντιμετώπιση, τοποθετείται σε ένα χωριό του Πηλίου, όπου ο νεαρός ιδιοκτήτης (Αλέξανδρος Λογοθέτης) μιας ταβέρνας παρακινούμενος από την "οικονομική στασιμότητα" της επιχείρησής του, αποφασίζει να τολμήσει κάποια εκσυγχρονιστική επένδυση για να αυξήσει την αποδοτικότητά της. Εκεί που τα κουρεία μετατρέπονται σε κομμωτήρια, η ταβέρνα μετατρέπεται σε μπαρ. Οσο για το προφίλ του εκσυγχρονισμού, αυτό ενσαρκώνεται σε τρεις αρτίστες, τις οποίες ο ήρωάς μας εισάγει κάνοντας ένα γρήγορο ταξίδι στη σημερινή χαώδη Ρουμανία. Οι τρεις καλλονές θα ανεβάσουν, φυσικά τις εισπράξεις του μαγαζιού, αλλά ταυτόχρονα θα αναστατώσουν τη μικρή κοινωνία, αφού μαγνητίζοντας τον ανδρικό πληθυσμό θα προκαλέσουν την αγανάκτηση του αντίστοιχου γυναικείου και ύστερα από διάφορες επεισοδιακές καταστάσεις θα οδηγήσουν την ιστορία σε ένα φινάλε ηθελημένα αντίστοιχο των λύσεων που προβλέπει η πλειοψηφία των ταινιών της παλιάς ελληνικής κωμωδίας. Με τους καλούς ηθοποιούς, που ενσαρκώνουν πετυχημένα μια σειρά από χαρακτηριστικούς τύπους κι ένα σενάριο που ξέρει το στόχο του, η όλη πρόθεση του φιλμ πραγματοποιείται με επιτυχία. Και μένει στο θεατή να κρίνει πού βρίσκεται το στοιχείο της ευρηματικότητας και σε ποιο βαθμό αναπαράγεται απλά μια διασκεδαστική εκδοχή της καθημερινής πλάκας.

(ΑΣΤΥ, ΑΜΠΕΣΕ, ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ)

"Air force one"

Ο Χάρισον Φορντ πρωταγωνιστεί σε μια τυπική για τον αμερικανικό κινηματογράφο ταινία δράσης με όλα τα κλισέ του εντυπωσιασμού και της απίστευτης αναληθοφάνειας στη δράση, που επιφυλάσσει το Χόλιγουντ στις πιο προσοδοφόρες παραγωγές του. Δε θα ήταν, λοιπόν, παρά μια ακόμη κινηματογραφική περιπέτεια από την ατέρμονη σειρά των ταινιών του είδους, οι οποίες προορίζονται να εξαργυρώνουν στο ταμείο την εικονική συγκίνηση και την αδρεναλίνη που κατακλύζει το κεφάλι του... εν υπνώσει θεατή. Και δε θα υπήρχε λόγος για κάποια ιδιαίτερα εκτενή αναφορά, αν η ταινία αυτή, σε σκηνοθεσία Βόλφγκανγκ Πίτερσον,δεν εξέφραζε με τον τρόπο που ξετυλίγει την ιστορία της και με την προπαγανδιστική της σαφήνεια μια απογυμνωμένη εκδοχή των προθέσεων της αμερικανικής πολιτικής στη σημερινή εποχή της "νέας τάξης πραγμάτων". Γιατί τόσο το αμερικανικό Πεντάγωνο, όσο κι εκείνο το "στρατευμένο" τμήμα της χολυγουντιανής παραγωγής, που υπάρχει για να στηρίζει τις επιλογές του μέσα ασπό την καθιέρωση μιας ανάλογης μυθολογίας, βρέθηκαν κατά κάποιο τρόπο σε αμηχανία για ένα μικρό χρονικό διάστημα, που θέλησε να κατοχυρωθεί ιστορικά σαν το "τέλος του ψυχρού πολέμου". Η ανυπαρξία του ισχυρού παραδοσιακού αντίπαλου άφηνε τους επαγγελματίες του πολέμου χωρίς τον απαραίτητο, ακόμη και για να δικαιολογείται η ύπαρξή τους, εχθρό και την κινηματογραφική τους προέκταση χωρίς σενάρια. Και επειδή μεμονωμένοι αντίπαλοι και διαβολικές εστίες, ας πούμε σαν το Ιράκ, δεν αρκούν για να στηρίξουν τις ανάγκες μιας βιομηχανίας όπλων και τον όγκο μιας κινηματογραφικής παραγωγής, έπρεπε να βρεθεί μια νέα παγκόσμια συνωμοσία, μια νέα αυτοκρατορία του κακού, για να δώσει "τροφή" στους αμερικανικούς πυραύλους, σαν τους Ινδιάνους στο, πάντοτε έγκαιρο, ιππικό των γουέστερν. Ο νέος εχθρός λοιπόν είναι η "παγκόσμια τρομοκρατία", μια απειλή που προέρχεται από ένα πλέγμα αποτελούμενο από τα συνήθη ύποπτα "κράτη που στηρίζουν την τρομοκρατία" και διάφορους νοσταλγούς της "μητέρας Ρωσίας", που για τις ανάγκες της ταινίας εδρεύουν στο Καζαχστάν. Πρόεδρος των ΗΠΑ είναι ο Χάρισον Φορντ, ένας πρόεδρος χωρίς τις αμαρτίες και την πιθανή ενδοτικότητα του σημερινού, που στα νιάτα του είχε αποφύγει να πολεμήσει στο Βιετνάμ για την ελευθερία της πατρίδας του. Ο προτεινόμενος πρόεδρος είναι βετεράνος του Βιετνάμ και από την αρχή της ταινίας προειδοποιεί για την αλλαγή της σημερινής υποχωρητικής, καθώς φαίνεται, πολιτικής των ΗΠΑ: Στο εξής η Αμερική θα επεμβαίνει σε οποιοδήποτε σημείο του πλανήτη "παραβιάζονται τα ανθρώπινα δικαιώματα", αφού άλλος "υπερασπιστής" τους δεν υπάρχει στον κόσμο σαν κι αυτές. Η ομιλία εκφωνείται στη Ρωσία, ύστερα από μια ανάλογη επιχείρηση, που απέφερε τη σύλληψη του... αρχηγού της παγκόσμιας τρομοκρατίας στρατηγού Ράντεκ. Και, καπάκι, ενώ ο πρόεδρος παίρνει το αεροπλάνο της επιστροφής με τη γυναίκα του και την κόρη του, οι τρομοκράτες καταλαμβάνουν το σκάφος και ζητάνε την απελευθέρωση του αρχηγού τους. Αμηχανία στην Ουάσιγκτον, όμως ο πρόεδρος αντί να το σκάσει με την ειδική κάψουλα που υπάρχει γι' αυτό το σκοπό, κρύβεται στο αεροπλάνο και με την πείρα του από το Βιετνάμ κατατροπώνει τους τρομοκράτες, σώζει την οικογένειά του, τον κόσμο, το σύμπαν. Τελικά ποιο είναι το ποιο κατάλληλο προσόν για έναν πλανητάρχη; Να ξέρει τρεις νότες στο σαξόφωνο ή να αλλάζει γεμιστήρα στο αυτόματο;.. Κατά τ' άλλα ο θεατής πρέπει να προφυλάξει τον εαυτό του από μια αυθόρμητη τάση, που προκαλεί η ταινία, φανατικής και άκριτης υποστήριξης προς τον Σαντάμ Χουσεϊν, ενώ μπορεί να διασκεδάσει επευφημώντας τα θαυμαστά κατορθώματα του προέδρου, εν είδει προβολής ταινίας του Ταρζάν ή του Γκουσγκούνη.

(ΑΙΓΛΗ, ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ, ΑΣΤΡΟΝ, ΑΤΛΑΝΤΙΣ, ΑΤΤΑΛΟΣ, ΒΙΛΑΤΖ, ΕΜΠΑΣΣΥ, ΙΝΤΕΑΛ, ΚΗΦΙΣΙΑ 3, ΜΕΤΑΛΛΙΟΝ, ΟΣΚΑΡ, ΤΙΤΑΝΙΑ, ΤΡΙΑ ΑΣΤΕΡΙΑ, ΦΑΛΗΡΟ 1, ΦΟΙΒΟΣ, ΑΝΤΑΜΣ, ΑΤΤΙΚΟΝ ΠΕΙΡ.)

"Ενας αξέχαστος έρωτας"

Η κόρη μιας διάσημης σταρ του Χόλιγουντ και ενός πετυχημένου συγγραφέα παντρεύεται το γιο ενός ρεπουμπλικάνου πολιτικού, που ακολουθεί την πατρική παράδοση στο επάγγελμα. Η ηθοποιός και ο συγγραφέας είναι χωρισμένοι και ξαναπαντρεμένοι και όλα δείχνουν ότι τρέφουν ένα αμοιβαίο θανάσιμο μίσος, που μπορεί να προκαλέσει ένα σκάνδαλο επιβλαβές για την πολιτική καριέρα του γαμπρού τους. Ομως τελικά το σκάνδαλο προκαλείται από την αναζωπύρωση του παλιού τους πάθους, που δίνει την αφορμή για μια γλυκο-πικρο-χλιαρή "ρομαντική κωμωδία", όπου η ειλικρίνεια στις σχέσεις και η ανάγκη για έρωτα και διασκέδαση υπερισχύουν τελικά πάνω στην υποκριτική σεμνοτυφία και τον καθωσπρεπισμό. Και γιατί όχι; Μάλλον, όμως, πρόκειται για εσωτερική αμερικανική υπόθεση και για Αμερικανούς θεατές... Σκηνοθεσία Καρλ Ρέινερ,με την Μπέτι Μίντλερ και τον Ντένις Φαρίνα.

(ΑΕΛΛΩ, ΑΝΕΣΙΣ, ΑΣΤΕΡΙΑ, ΑΣΤΟΡ, ΒΙΛΑΤΖ, ΓΛΥΦΑΔΑ, ΕΤΟΥΑΛ, ΝΑΝΑ, ΖΕΑ)

Αγης ΜΑΡΑΓΚΟΥΔΑΚΗΣ



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ