ΗΤΑΝ πριν 10 χρόνια - εκείνο το «μαύρο Φθινόπωρο» του '94 - που η Θεσσαλία μετατρεπόταν σε απέραντη λίμνη. Λόγω των ισχυρών βροχοπτώσεων, τεράστιοι υδάτινοι όγκοι κατέβαιναν από τα ορεινά και πλημμύριζαν τον κάμπο. Τα ποτάμια ξεχείλιζαν και τα νερά έπνιγαν καλλιέργειες και σκέπαζαν χωριά. Οι καταστροφές ανυπολόγιστες κι ένα αίσθημα τρόμου διακατείχε τους κατοίκους της περιοχής. Η εικόνα της «βυθισμένης Μεταμόρφωσης» - ενός χωριού της Καρδίτσας που είχε θαφτεί, κυριολεκτικά, κάτω από τα λασπόνερα - έκανε το γύρο του κόσμου, θυμίζοντας ανάλογες σκηνές στην Ινδία και στο Πακιστάν.

ΤΟΤΕ όλοι υπογράμμιζαν την ανάγκη λήψης άμεσων μέτρων αντιπλημμυρικής προστασίας και θωράκισης. Κυβερνητικοί και άλλοι αρμόδιοι έφταναν «επί τόπου» και υπόσχονταν άμεσες παρεμβάσεις και «πακτωλό χρημάτων» για την κατασκευή έργων, που θα μετέτρεπαν τη Θεσσαλία σε «αντιπλημμυρικό φρούριο». Μάλιστα, ο τότε υπουργός ΠΕΧΩΔΕ Κ. Λαλιώτης, ανακοίνωσε πρόγραμμα έργων κι άλλων μέτρων, με συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα υλοποίησης και με δέσμευση ομαλής χρηματοδότησης.

ΟΙ ΠΑΝΤΕΣ παραδέχονταν ότι για να μην ξανακινδυνέψει ο θεσσαλικός κάμπος είναι αναγκαίο να γίνουν τα μεγάλα φράγματα στους ορεινούς όγκους της περιοχής, τα οποία θα κατακρατούν τα νερά του χειμώνα και, ταυτόχρονα, αναγνώριζαν την ανάγκη να προχωρήσουν άμεσα τα μικρότερα αντιπλημμυρικά έργα στον κάμπο, όπως μικροί συλλεκτήρες, διανοίξεις κι άλλες διευθετήσεις των ποταμιών, καθάρισμα των αρδευτικών καναλιών κ.ά. Επιπλέον, αίτημα ήταν να δοθούν τ' απαραίτητα κονδύλια στην Αυτοδιοίκηση, ώστε να μπορεί να παρεμβαίνει προληπτικά με την κατασκευή μικροέργων και τη λήψη άλλων προστατευτικών μέτρων, ούτως ώστε ν' αποφεύγονται πλημμύρες σε τοπικό επίπεδο, ή εν πάση περιπτώσει να λιγοστεύουν οι επιπτώσεις τους.

ΣΗΜΕΡΑ, μια ολόκληρη δεκαετία μετά, η Θεσσαλία εξακολουθεί να βρίσκεται στο έλεος του καιρού. Ο κίνδυνος πλημμυρών δεν εξέλειπε, καθότι σχεδόν κανένα από τα αναγκαία μεγάλα έργα στον ορεινό όγκο δεν προχώρησε - εκτός από το φράγμα του Σμοκόβου, το οποίο άρχισε να λειτουργεί, με πολλές ελλείψεις, μετά από 25 χρόνια που ήταν σε εκκρεμότητα - ενώ πολλά από τα μικροέργα στον κάμπο είτε δεν άρχισαν καν, άλλα δεν ολοκληρώθηκαν ακόμα κι άλλα εγκαταλείφτηκαν εντελώς.

ΜΑΛΙΣΤΑ, ενώ βρισκόμαστε στα μέσα του φθινοπώρου και η απειλή πλημμυρών εμφανίζεται, ήδη, στο θεσσαλικό ορίζοντα - προχτές ορμητικά νερά κατέκλυσαν την Αργιθέα στα ορεινά της Καρδίτσας, αποκλείοντας χωριά και προκαλώντας καταστροφές - οι κάθε λογής αρμόδιοι και «υπεύθυνοι» δε φαίνονται ν' ανησυχούν και να προβληματίζονται. Χαρακτηριστική από αυτή την άποψη είναι η «αδυναμία» των αρμοδίων υπηρεσιών της Περιφέρειας Θεσσαλίας - «αδυναμία» που οφείλεται είτε σε άγνοια, είτε σε αδιαφορία, ή και σε προβλήματα που αφορούν τον τρόπο λειτουργίας τους - να μας ενημερώσουν συγκεκριμένα για το τι προτίθεται να πράξει η κυβέρνηση και γενικότερα το κράτος προς την κατεύθυνση προληπτικής προστασίας και αντιπλημμυρικής θωράκισης της περιοχής.

ΕΙΝΑΙ, λοιπόν, φανερό ότι η κυβέρνηση της ΝΔ - όπως και οι προηγούμενες του ΠΑΣΟΚ - δεν εγγυώνται την προστασία των Θεσσαλών από τις πλημμύρες. Επομένως, εναπόκειται στους ίδιους να διασφαλίσουν την αντιπλημμυρική προστασία τους. Κι αυτό δεν μπορεί να γίνει αλλιώς, παρά μόνο με την ανάπτυξη λαϊκών αγώνων, που θα θέτουν ως απαίτηση την κατασκευή των έργων υποδομής που απαιτούνται και, ταυτόχρονα, θα αναδεικνύουν τις ευθύνες των κυβερνήσεων του δικομματισμού, ούτως ώστε να καταστεί συνείδηση όλων η ανάγκη ανατροπής της πολιτικής που αφήνει τη Θεσσαλία - κι όλη την Ελλάδα - ανοχύρωτη κι απροστάτευτη, έρμαιο των διαθέσεων της φύσης...

• Να κατασκευαστούν τα μεγάλα έργα υποδομής, (φράγματα Πύλης, Μουζακίου, Παλιοδερλί, Κρυόβρυσης, Αγιονερίου, ολοκλήρωση του φράγματος στο Σμόκοβο κ.ά.), τα οποία θα θωρακίσουν τη Θεσσαλία από τις χειμερινές πλημμύρες, θα την ανακουφίσουν από τη θερινή ανομβρία και θα βοηθήσουν στην παραγωγική ανάπτυξή της.
• Να ολοκληρωθούν γρήγορα όλα τα αντιπλημμυρικά έργα, τα οποία περιλαμβάνονταν στο λεγόμενο «πακέτο Λαλιώτη», που εξαγγέλθηκε το 1994 - μικρά εγγειοβελτιωτικά στον κάμπο, καθάρισμα ποταμιών και καναλιών, αναχώματα κλπ. - και να δρομολογηθούν τα άλλα, που είναι αναγκαία για την αντιπλημμυρική θωράκιση της περιοχής.
• Να χρηματοδοτηθούν οι δήμοι για την αποκατάσταση των ζημιών που προκλήθηκαν, την κάλυψη των εξόδων τους για τις παρεμβάσεις σωτηρίας κι αποκατάστασης, που έγιναν στη διάρκεια των πλημμυρών και για να 'χουν τη δυνατότητα προληπτικής παρέμβασης, με μικρά έργα κι άλλα μέτρα, ώστε ν' αποφεύγονται οι μεγάλες καταστροφές.

Οι κυβερνήσεις σ' όλο αυτό το διάστημα συνέχιζαν να υπόσχονται, αλλά ποτέ δεν κρατούσαν τις υποσχέσεις τους, με αποτέλεσμα η Θεσσαλία να μην έχει θωρακιστεί απέναντι στις πλημμύρες, όπως δεν είναι οχυρωμένη και απέναντι στην ανομβρία και στην ξηρασία.

Ετσι:

• Από τα 19 δισ. δρχ. που υποσχέθηκε ο τότε υπουργός ΠΕΧΩΔΕ, Κ. Λαλιώτης, ότι θα δίνονταν, αμέσως, για την αντιπλημμυρική θωράκιση της Θεσσαλίας, τελικά αποφασίστηκε να δοθούν 12,5 δισ. δρχ. Απ' αυτά, 10 ολόκληρα χρόνια μετά - και με βάση τα στοιχεία που υπήρχαν μέχρι πέρσι - έχουν απορροφηθεί μόνο γύρω στα 5 δισ. δρχ. (ποσοστό 40%).
• Από τα 24 έργα που δημοπρατήθηκαν, αποπερατώθηκαν μόνο κάποια μικρής εμβέλειας, τα οποία δε δίνουν ουσιαστική λύση στο πρόβλημα. Από τα 6 μεγαλύτερα και σημαντικά έργα, συνολικού κόστους 9 δισ. δρχ, τα 4 βρίσκονται σε εξέλιξη, καθώς δημοπρατήθηκαν πολύ αργά, - δυο το 2000 και τα άλλα δυο το 2002 - και προχωρούν με αργούς ρυθμούς απορρόφησης της χρηματοδότησης (μέχρι τέλους του 2002, από τα 5,1 δισ. δρχ. είχαν απορροφηθεί τα 640 εκατ. δρχ, ποσοστό 12,5%) και τα υπόλοιπα δυο έχουν σταματήσει, λόγω «πτώχευσης» των εργολάβων.

Αλλά, ακόμα κι αν, κάποτε, ολοκληρωθούν όλα τα έργα που περιλαμβάνονται στο λεγόμενο «πακέτο Λαλιώτη», δε θα μπορούμε να μιλάμε για αντιπλημμυρική θωράκιση στη Θεσσαλία, αν δε γίνουν τα μεγάλα φράγματα στον ορεινό όγκο της περιοχής, που θα συγκρατούν τα νερά, για ν' αποφεύγεται το πλημμύρισμα των ποταμών και του κάμπου. Και, βεβαίως, δεν μπορούμε να μιλάμε για έργα υποδομής και ανάπτυξης στη Θεσσαλία, χωρίς να συμπεριλαμβάνουμε την εκτροπή του Ανω Ρου του Αχελώου, ένα έργο πολλαπλών χρήσεων, έργο πνοής για την περιοχή.

Η κυβέρνηση, ακολουθώντας πιστά και υλοποιώντας με συνέπεια τις κατευθύνσεις και τις πολιτικές επιλογές της Ευρωπαϊκής Ενωσης, δεν προχωρεί στα έργα υποδομής που χρειάζεται η Θεσσαλία. Η κατασκευή και η χρησιμοποίηση αυτών των έργων θα βοηθήσει στην παραγωγική ανάπτυξη της περιοχής κι αυτό δεν το θέλει η Ευρωπαϊκή Ενωση, η οποία θέλει να μετατραπεί η Θεσσαλία σ' ένα διαμετακομιστικό κέντρο, εξυπηρετώντας τα συμφέροντα και τις επιδιώξεις του ευρωπαϊκού κεφαλαίου.

Η Γενική Γραμματεία της Περιφέρειας Θεσσαλίας, που υπάρχει και δρα για να εφαρμόζει, «επί τόπου», την κυβερνητική πολιτική, επιχειρεί να «διασκεδάσει» τις λαϊκές αντιδράσεις, προωθώντας την κατασκευή κάποιων έργων μικρής εμβέλειας και χρησιμότητας - «έργα ασπιρίνες» - τα οποία, αντί να λύνουν, διατηρούν και διαιωνίζουν το πρόβλημα. Ιδιαίτερες ευθύνες έχει η Περιφέρεια και για την καθυστέρηση της δημοπράτησης των αντιπλημμυρικών έργων και για το χαμηλό ρυθμό απορρόφησης της χρηματοδότησης. Ευθύνες έχουν και οι νομαρχιακές αυτοδιοικήσεις και οι δημοτικές Αρχές, που, αντί να διεκδικούν λύσεις, υλοποιούν την αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης.

Το ΚΚΕ έχει πολλές φορές ασχοληθεί με το μεγάλο ζήτημα της αντιπλημμυρικής θωράκισης και η Επιτροπή Περιοχής Θεσσαλίας του Κόμματος έχει συγκεκριμένες προτάσεις για την αντιμετώπιση του προβλήματος, οι οποίες αποτελούν και το διεκδικητικό πλαίσιο του μαζικού κινήματος.

Ταυτόχρονα, καλεί τα λαϊκά στρώματα να συσπειρωθούν στην πάλη για την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής της κυβέρνησης και της Ευρωπαϊκής Ενωσης, η οποία, όχι μόνο αφήνει απροστάτευτη στις πλημμύρες τη Θεσσαλία, αλλά ευθύνεται και για το μαζικό ξεκλήρισμα της μικρομεσαίας αγροτιάς, για τη διόγκωση της ανεργίας, για τη χρεοκοπία χιλιάδων επαγγελματοβιοτεχνών και εμπόρων, για την πείνα των συνταξιούχων, για την υποβάθμιση και την ιδιωτικοποίηση των υπηρεσιών δημόσιας υγείας και παιδείας. Καλεί, επίσης, τους Θεσσαλούς να παλέψουν για να δημιουργηθούν, μέσα από ριζικές κοινωνικές και πολιτικές ανακατατάξεις, οι προϋποθέσεις για τον ερχομό της Λαϊκής Εξουσίας και της Λαϊκής Οικονομίας, προς όφελος του λαού και του τόπου...