ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Πέμπτη 21 Γενάρη 2021
Σελ. /24
Μεγαλώνει...

Περίσσεψαν ξανά χτες τα παχιά λόγια από την κυβέρνηση για το νομοσχέδιο επέκτασης της αιγιαλίτιδας ζώνης στο Ιόνιο στα 12 ναυτικά μίλια, για την «Ελλάδα που μεγαλώνει», αποτέλεσμα - όπως έλεγαν - της «εθνικής στρατηγικής» και της «σοβαρής προετοιμασίας». Το μόνο όμως που πραγματικά «μεγαλώνει» με την «εθνική» στρατηγική του κεφαλαίου, την οποία υλοποιεί η κυβέρνηση και στηρίζουν όλα τα υπόλοιπα αστικά κόμματα, είναι οι κίνδυνοι για το λαό και τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας. Γιατί αν και η επέκταση αποτελεί νόμιμο δικαίωμα της Ελλάδας και οποιαδήποτε άλλης χώρας, η χρήση του γίνεται μέσα στο πλαίσιο των ιμπεριαλιστικών σχεδίων και ανταγωνισμών. Πόσο μάλλον που η κυβέρνηση το «φωνάζει» πως η κίνηση αυτή είναι ενταγμένη στα παζάρια της αστικής τάξης -μεταξύ άλλων και με την τουρκική αστική τάξη- για την αναβάθμιση της θέσης της στην περιοχή, στα σχέδια ενεργειακών ομίλων, που είτε έχουν «καπαρώσει» θέσεις, είτε πιέζουν να λυθούν «εκκρεμότητες» για να τρέξει η «συνεκμετάλλευση», στη στρατηγική ΗΠΑ - ΝΑΤΟ για ευρωατλαντική «σταθερότητα» στην περιοχή, ώστε να επικεντρωθούν στη «μεγάλη μάχη» με Κίνα και Ρωσία.

... τους κινδύνους

Ούτε μικρά παιδιά δεν πιστεύουν λοιπόν πως μέσα σε αυτές τις συμπληγάδες μπορούν και τα ζητήματα που αφορούν την αιγιαλίτιδα ζώνη, την οριοθέτηση υφαλοκρηπίδας και ΑΟΖ να λυθούν προς όφελος του λαού μας και των υπόλοιπων λαών της περιοχής. Αυτό θα απαιτούσε την οικοδόμηση σχέσεων αμοιβαίου οφέλους μεταξύ των γειτονικών κρατών και λαών, αντί για τα «παζάρια» των αστικών τάξεων. Θα απαιτούσε την εκμετάλλευση του θαλάσσιου πλούτου με κριτήριο τις εργατικές - λαϊκές ανάγκες και όχι τα «ντιλ» και τους ανταγωνισμούς των ενεργειακών ομίλων. Επιβάλλει την αποδέσμευση της χώρας από όλες τις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες και όχι τη μεγαλύτερη εμπλοκή στα σχέδιά τους. Απαιτεί δηλαδή οικονομία και εξουσία όπου ο λαός θα κάνει κουμάντο. Αυτό κρύβουν και όλες οι άλλες αστικές πολιτικές δυνάμεις, με πρώτο τον ΣΥΡΙΖΑ, που έσπευσαν να διαβεβαιώσουν την αστική τάξη και τους συμμάχους της πως «είμαστε έτοιμοι να αναλάβουμε τις ευθύνες που μας αναλογούν», όπως έλεγε χτες ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, επικαλούμενος τη συμβολή τους στα αμερικανοΝΑΤΟικά σχέδια, όπως π.χ. με τη Συμφωνία των Πρεσπών. Τις «ευθύνες» τους αυτές αναλαμβάνουν και όταν κατηγορούν την κυβέρνηση για «αναξιοπιστία» στα θέματα της εξωτερικής πολιτικής, επειδή υποκριτικά ως αντιπολίτευση έλεγε άλλα. `Η όταν «τσακώνονται» για το πότε είναι το κατάλληλο «timing» για να προχωρήσουν τα επικίνδυνα σχέδια. Οταν δηλαδή πασάρουν στο λαό ως μονόδρομο την ιμπεριαλιστική εμπλοκή και του ζητάνε να τραβήξει κουπί στη γαλέρα επικίνδυνων σχεδιασμών, με άλλο καπετάνιο στο τιμόνι.

Ανησυχίες

Οταν φτάνει το «Bloomberg», μία από τις ναυαρχίδες των μονοπωλίων και μάλιστα σε διεθνές επίπεδο, να διατυπώνει ανησυχίες για «ενδεχόμενες ανεξέλεγκτες εκρήξεις» λόγω του ότι «οι πλούσιοι έχουν γίνει πλουσιότεροι από ποτέ στη διάρκεια της πανδημίας», μάλλον οι προβληματισμοί για την εξέλιξη της κρίσης και τους ανταγωνισμούς χτυπάνε όλο και περισσότερο «νεύρο». Είναι χαρακτηριστικά τα στοιχεία που καταθέτει ο κολοσσός και με τα οποία μετράνε τις ανισότητες τα αστικά επιτελεία. Για παράδειγμα, στις ΗΠΑ περίπου το 1/3 των ενηλίκων ζουν σε νοικοκυριά που δεν μπορούν να πληρώσουν ενοίκια ή υποθήκες, η ανεργία εκτοξεύεται, ενώ έχουν αυξηθεί κατά 28% οι ενήλικες που δεν μπορούν να προμηθευτούν ούτε τα αναγκαία για την επιβίωση. Την ίδια στιγμή, όσοι έχουν υψηλά εισοδήματα κατάφεραν μέσα στην πανδημία να «φουσκώσουν τα πορτοφόλια τους», επωφελούμενοι από διάφορα μέτρα στήριξης των επιχειρηματικών ομίλων (μηδενικά επιτόκια κ.λπ.). Μπορεί τέτοια παραδείγματα να είναι αποκαλυπτικά της σαπίλας ενός συστήματος που από τη μία αφήνει εργατόκοσμο στο έλεος της πανδημίας και από την άλλη τον τσακίζει για να συσσωρεύονται κέρδη σε μια χούφτα παράσιτα. Ομως την ίδια στιγμή αξιοποιούνται για την αναμόχλευση αυταπατών, με αφορμή την κυβερνητική εναλλαγή στις ΗΠΑ. Ετσι, διάφοροι αναλυτές, όπως και το «Bloomberg», ξαναθυμούνται συνταγές για την «άμβλυνση των ανισοτήτων», για «αυτοφορολόγηση των πλουσίων» ή για «αυξήσεις» σε κατώτατους μισθούς και επιδόματα, όπως αυτές για τις οποίες δεσμεύεται ο Μπάιντεν. Μόνο που το «θεριό», δηλαδή ο καπιταλισμός, έχει δείξει ότι όσο βαθαίνουν οι αντιθέσεις του, τόσο πιο επιθετικό γίνεται απέναντι στους λαούς. Κι αυτό το βιώνει από την καλή και από την ανάποδη ο αμερικανικός λαός, όπως και οι λαοί όλου του κόσμου, με όλα τα «μείγματα» διαχείρισης...

Προκάλυμμα

Σε δημοσκοπική έρευνα καταγράφεται η μεγάλη δυσαρέσκεια όσων απασχολούνται με τηλεργασία στον ιδιωτικό τομέα. Το 65% από αυτούς δηλώνουν ότι η τηλεργασία έχει αρνητικές επιπτώσεις στις ώρες εργασίας τους, το 54% στα εργασιακά δικαιώματά τους, το 54% στην ψυχική ισορροπία τους, το 52% στην προσωπική ζωή τους, το 40% στην αμοιβή τους κ.ά. Τα ευρήματα της έρευνας επιβεβαιώνουν ότι η τηλεργασία αποτελεί εργαλείο χειροτέρευσης των συνθηκών δουλειάς για χιλιάδες εργαζόμενους, η εκμετάλλευση των οποίων αυξάνει, καθώς τα όρια ανάμεσα στον εργάσιμο και μη εργάσιμο χρόνο «θολώνουν», το εργασιακό στρες μεγαλώνει, άδειες και άλλα δικαιώματα τίθενται σε αμφισβήτηση κ.ο.κ. Καταρρίπτεται όμως και το «αφήγημα» που παρουσιάζει την τηλεργασία περίπου ως επιλογή των εργαζομένων για πιο άνετη δουλειά, ενώ τους επιβάλλονται χειρότεροι όροι και μάλιστα στο όνομα της προστασίας της υγείας τους από την πανδημία. Το «αστείο» της υπόθεσης είναι ότι αυτήν την έρευνα την παρήγγειλε η ΓΣΕΕ, που όλους τους προηγούμενους μήνες δεν έβαλε μόνο πλάτη στα αντεργατικά μέτρα που περνάει σωρηδόν η κυβέρνηση, αλλά προσπάθησε να υπονομεύσει και οποιαδήποτε αγωνιστική πρωτοβουλία. Ακόμα και τώρα που η έρευνα επιβεβαιώνει τις καταγγελίες εργαζομένων και συνδικάτων, η ΓΣΕΕ επιδιώκει να κατοχυρώσει το ρόλο της ως «κοινωνικός εταίρος», βοηθώντας την κυβέρνηση και την εργοδοσία να διαμορφώσουν ένα «ρυθμιστικό πλαίσιο» - προκάλυμμα της βαθιάς εκμετάλλευσης που συνιστά η τηλεργασία.

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ

1924 Η καρδιά του Βλαντιμίρ Ιλιτς Ουλιάνοφ, του Λένιν, ηγέτη του προλεταριάτου της Ρωσίας αλλά και της παγκόσμιας εργατικής τάξης, παύει να χτυπά. Ο άνθρωπος που το όνομά του έγινε σύμβολο για την παγκόσμια εργατική τάξη, μαζί με αυτά των Μαρξ και Ενγκελς, είχε γεννηθεί στις 22/4/1870 στην πόλη Σιμπίρσκ στον Βόλγα. Ο Λένιν, ως θεωρητικός της επιστημονικής κοσμοθεωρίας της εργατικής τάξης, μελετώντας τα έργα των Μαρξ - Ενγκελς ανέπτυξε παραπέρα το μαρξισμό στην εποχή του ανώτατου σταδίου του καπιταλισμού, δηλαδή του ιμπεριαλισμού, και παράλληλα ανέπτυξε τις θεωρητικές βάσεις της οικοδόμησης της νέας κοινωνίας, του σοσιαλισμού. Ετσι, δίκαια ο Λένιν καθιερώθηκε μαζί με τους Μαρξ - Ενγκελς ως ένας από τους θεμελιωτές της κοσμοθεωρίας του επιστημονικού κομμουνισμού.

Ο Λένιν δεν ήταν μόνο θεωρητικός του μαρξισμού, αλλά συμμετείχε ο ίδιος άμεσα στην πρακτική δράση για την επαναστατική ανύψωση της εργατικής τάξης, επέμενε στην ίδρυση του δικού της κόμματος πάνω στις αρχές που ο ίδιος επεξεργάστηκε, τις αρχές του Κόμματος Νέου Τύπου, τις αρχές του δημοκρατικού συγκεντρωτισμού και του προλεταριακού διεθνισμού, σε συνδυασμό με την επαναστατική στρατηγική, θέτοντας στο πρόγραμμά του την κατάκτηση της εργατικής εξουσίας με την εγκαθίδρυση της δικτατορίας του προλεταριάτου. Ηταν επίμονος στην αρχή του προλεταριακού διεθνισμού και στην ενιαία πάλη των κομμουνιστικών κομμάτων ενάντια στον διεθνή καπιταλισμό, με αποφασιστική συμβολή στην ίδρυση της Γ' Κομμουνιστικής Διεθνούς το 1919.

Ηταν φανατικός πολέμιος κάθε αναθεωρητικής και ρεφορμιστικής διαστρέβλωσης της επαναστατικής θεωρίας. Θεωρούσε ως έναν από τους πιο βασικούς όρους για τη νίκη της σοσιαλιστικής επανάστασης την αδιάλλακτη πάλη ενάντια στον οπορτουνισμό. Ως ηγέτης του ΣΔΕΚΡ, επικεφαλής της Κεντρικής του Επιτροπής, καθοδήγησε την Οκτωβριανή Επανάσταση και ήταν ο ηγέτης του πρώτου στον κόσμο εργατικού κράτους.

1793 Ο βασιλιάς Λουδοβίκος ο 18ος της Γαλλίας αποκεφαλίζεται.

1898 Η εξαμελής επιτροπή που συγκροτήθηκε από τις Μεγάλες Δυνάμεις, στον απόηχο της ήττας στον Ελληνοτουρκικό Πόλεμο του 1897, συντάσσει τον σχετικό νόμο που κατόπιν θα ψηφιστεί από την ελληνική Βουλή θέτοντας την Ελλάδα υπό Διεθνή Οικονομικό Ελεγχο.

1921 Πραγματοποιείται το ιδρυτικό συνέδριο του Κομμουνιστικού Κόμματος Ιταλίας.

1938 Πεθαίνει ο πρωτοπόρος Γάλλος κινηματογραφιστής Ζορζ Μελιέ.

1941 Η βρετανική κυβέρνηση απαγορεύει την κυκλοφορία της εφημερίδας του Κομμουνιστικού Κόμματος Βρετανίας «Daily Worker».

1949 Ο ηγέτης των αστών εθνικιστών Τσανγκ Κάι Σεκ παραιτείται από Πρόεδρος της Δημοκρατίας της Κίνας, μια μέρα πριν από την είσοδο του Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού υπό τον Μάο Τσε Τουνγκ στο Πεκίνο.

1963 Πεθαίνει στις φυλακές Ιτζεδίν ο Γιώργης Ερυθριάδης, πρώην μέλος του ΠΓ και τότε μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ.

1984 Πεθαίνει ο συγγραφέας και ιστορικός Γιάννης Σκαρίμπας.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ