ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Παρασκευή 21 Γενάρη 2011
Σελ. /32
Για την ανεργία στην οικοδομή

Γρηγοριάδης Κώστας

Τα στοιχεία της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής (ΕΛΣΤΑΤ), που πρόσφατα δόθηκαν στη δημοσιότητα, αναφορικά με την ανεργία στην κατασκευή, δείχνουν ένα μέρος της άθλιας κατάστασης που επικρατεί στον κλάδο. Σύμφωνα με αυτά, ένας στους πέντε οικοδόμους είναι άνεργος ή αλλιώς ποσοστό 20%! Οι απώλειες των θέσεων εργασίας από το 2008 έως το 2010 ανέρχονται σε 186.900, ενώ χιλιάδες ακόμη βρίσκονται προ των πυλών της ανεργίας. Επιπλέον, η τρομοκρατία στους χώρους δουλειάς, η ανασφάλιστη εργασία, τα ελλιπή μέτρα υγιεινής και ασφάλειας αποτελούν καθημερινά φαινόμενα.

Ολα τα παραπάνω επιβεβαιώνουν τις θέσεις της Ομοσπονδίας Οικοδόμων για την ανάπτυξη του κλάδου. Οτι, δηλαδή, όσο αυτή εξαρτάται απ' τα κέρδη των μεγάλων εργολαβικών εταιρειών, τόσο η ανεργία θα διογκώνεται, τα έργα θα μειώνονται και τα εργατικά ατυχήματα θα αυξάνονται. Οτι όσο κυριαρχούν τα μονοπωλιακά συμφέροντα, τόσο περισσότερο οι πλατιές λαϊκές ανάγκες θα αγνοούνται. Διότι, την ώρα που η ανεργία στον κλάδο εκτινάσσεται - και είμαστε ακόμη στην αρχή - την ίδια στιγμή διογκώνονται οι ανάγκες για σπίτια φτηνά, σύγχρονα και ασφαλή, για νοσοκομεία, για σχολεία, για αντισεισμική και αντιπλημμυρική θωράκιση. Συνεπώς, η ανεργία στην οικοδομή δεν αφορά μόνο τους οικοδόμους και τους άλλους εργάτες στον κλάδο, αλλά το σύνολο του λαού. Η αύξηση της ανεργίας στους οικοδόμους συνδέεται άμεσα με το «τι και πόσα» σπίτια, νοσοκομεία, σχολεία, έχουμε όλοι. Δείχνει, με απόλυτη ακρίβεια, την αναντιστοιχία ανάμεσα στις ανάγκες των εργαζομένων και τα συμφέροντα λίγων μεγαλοεργολάβων. Και, τέλος, αποδεικνύει πως αυτή η «ανάπτυξη», που μετράει την ανθρώπινη ζωή, αξιοπρέπεια και εργασία με όρους κέρδους, είναι καταστροφική για τα λαϊκά στρώματα και απαιτείται μια άλλη ανάπτυξη, ένας άλλος δρόμος, που στο κέντρο του θα έχει τον ίδιο τον εργαζόμενο άνθρωπο και τις ανάγκες του.

Εξευτελιστικές τιμές

Σε εξευτελιστικά επίπεδα έχει πέσει η τιμή παραγωγού σε πορτοκάλια και λάδι. Στα πορτοκάλια η τιμή έχει πέσει κάτω από 14 λεπτά το κιλό και μεγάλο μέρος της παραγωγής είναι στα αζήτητα, ενώ στο λάδι η τιμή έπεσε κάτω από τα 2 ευρώ το κιλό. Οι τιμές στους αγροτοκτηνοτρόφους συμπιέζονται για να κερδίζουν όλο και περισσότερα οι εμποροβιομήχανοι και τα μονοπώλια. Μπρος σ' αυτή την κατάσταση οι μικρομεσαίοι αγροτοκτηνοτρόφοι αναγκάζονται να σταματήσουν να παράγουν. Πώς να αντέξει ένας πορτοκαλοπαραγωγός ή ένας ελαιοπαραγωγός των 20 στρεμμάτων με τέτοιες εξευτελιστικές τιμές και με το κόστος παραγωγής να έχει φτάσει στα ύψη; Με μαθηματική ακρίβεια οδηγείται στη φτώχεια, στη χρεοκοπία, στο ξεκλήρισμα και την ανεργία. Οσο δε λαμβάνονται μέτρα για τιμές επιβίωσης στους αγροτοκτηνοτρόφους, για μείωση του κόστους παραγωγής και για προστασία της εγχώριας παραγωγής από τις αθρόες εισαγωγές, η κατάσταση δε θα αλλάξει προς το καλύτερο. Κανένα αγροτικό καλάθι ανά Περιφέρεια δεν πρόκειται να δώσει ούτε την ελπίδα, ούτε τη λύση. Ούτε, επίσης, θα δώσουν τη λύση τα παρατηρητήρια τιμών ή τα δημοπρατήρια. Γιατί για παράδειγμα πόσο παραπάνω θα πάει η τιμή στο λάδι ή στα πορτοκάλια αν πουληθούν τώρα μέσω δημοπρατηρίων; Τη λύση δε θα δώσει επίσης το ΕΣΠΑ, όπως δεν την έδωσαν μέχρι τώρα όλα τα προηγούμενα ΚΠΣ, ούτε επίσης το αγροτικό ΤΕΜΠΜΕ, ούτε η πιστοποίηση των αγροτικών προϊόντων. Ολα αυτά αποτελούν φτηνή κοροϊδία, φτηνή προπαγάνδα της κυβέρνησης και των κομμάτων του ευρωμονόδρομου. Οσο ακολουθείται αυτή η αντιαγροτική - αντιλαϊκή πολιτική, η φτωχομεσαία αγροτιά δεν έχει να κερδίσει τίποτα. Θα υφίσταται διαρκώς άγρια εκμετάλλευση και θα οδηγείται από το κακό στο χειρότερο. Μόνο με το συντονισμένο αγώνα και την ανατροπή της ακολουθούμενης πολιτικής και την εφαρμογή μιας άλλης φιλοαγροτικής - φιλολαϊκής πολιτικής έχει να κερδίσει μόνο!

Η φιλοκυβερνητική ΓΣΕΒΕΕ

Παρά τις συνθήκες «γενοκτονίας» που επικρατούν για τους αυτοαπασχολούμενους και τους μικρούς ΕΒΕ, η πλειοψηφία της διοίκησης της ΓΣΕΒΕΕ επιμένει σε μια τακτική συνομιλιών με την κυβέρνηση για διάφορα επιμέρους θέματα, που μπορεί να έχουν την αξία τους για τους ΕΒΕ, αλλά σε καμία περίπτωση δεν απαντούν στα ζητήματα «ζωής και θανάτου» που θέτουν η κυβερνητική πολιτική και το μνημόνιο.

Αυτόν το χαρακτήρα έχουν και οι προτάσεις της για το ΦΠΑ, προς το υπουργείο Οικονομικών, για συμψηφισμούς με οφειλές, εμπλοκή των τραπεζών κλπ., ενώ προτείνει μέχρι και κοινή επιτροπή που θα εξετάσει το ζήτημα των επαγγελματικών μισθωμάτων και το ενδεχόμενο παγώματος των εξώσεων.

Τίποτα καλύτερο δεν υπάρχει για την κυβέρνηση αυτή την περίοδο από «υπεύθυνους» συνομιλητές που καταθέτουν τις προτάσεις τους και περιμένουν να δουν τι θα γίνει και αν δεν υπάρξει πρόοδος, τότε επανακαταθέτουν τις προτάσεις τους.

Είναι μια χαρά για την κυβέρνηση να υλοποιεί ταχύτατα και χωρίς εμπόδια μια φιλομονοπωλιακή πολιτική που «σβήνει από το χάρτη» τους μικρέμπορους και τους βιοτέχνες, έτσι ώστε η καταστροφή τους να εξασφαλίζεται ακόμη κι αν αυτή δεν πάρει κανένα μέτρο που να στρέφεται ευθέως σε βάρος τους.

Γιατί τα παραπάνω μέτρα δεν είναι ούτε καν ασπιρίνες που θα ανακουφίσουν τους ΕΒΕ οι οποίοι βρίσκονται σε αδιέξοδο λόγω ανταγωνισμού με τα μονοπώλια που οδηγεί στο ξεκλήρισμά τους με δεδομένες επίσης τις συνθήκες οικονομικής κρίσης.

Η πολιτική υπέρ του μεγάλου κεφαλαίου που υλοποιεί η κυβέρνηση και τα μέτρα σε βάρος των μικρών ΕΒΕ που παίρνει, τα παίρνει ανενόχλητη από την ΓΣΕΒΕΕ και την ΕΣΕΕ, οι οποίες μάλιστα με κάθε ευκαιρία στηρίζουν αυτή την πολιτική, τη σιγοντάρουν, τη «νομιμοποιούν», τη διαχειρίζονται κόντρα στα συμφέροντα των ΕΒΕ.

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Για τα «κλειστά επαγγέλματα»

«Η ελληνική οικονομία έχει τη δυνατότητα υψηλών ρυθμών οικονομικής ανάπτυξης αν προχωρήσουν οι απαραίτητες διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις και καταργηθούν οι περιορισμοί που το Δημόσιο επιβάλλει στον ανταγωνισμό (π.χ. κλειστά επαγγέλματα, ιδιαίτερα στις μεταφορές, καμποτάζ, περιορισμοί στην αγορά Ενέργειας και Υγείας κ.λπ.), οι κατώτατες τιμές σε ορισμένα αγαθά και υπηρεσίες, η θέσπιση υποχρεωτικών αμοιβών για μια σειρά επαγγελματικές δραστηριότητες και οι γραφειοκρατικοί περιορισμοί στην επιχειρηματικότητα».

Το παραπάνω απόσπασμα είναι από τις θέσεις που σχετικά πρόσφατα διατύπωνε το ΙΟΒΕ, το θεσμικό όργανο των μεγαλοβιομηχάνων του ΣΕΒ. Μέσα σε λίγες μόνον αράδες περιγράφουν - σε όρους πλουτοκρατίας - την πολιτική που σήμερα ξετυλίγει η κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ. Στόχος η απόδοση φρέσκου ζωτικού χώρου στις μερίδες του κεφαλαίου, η συγκέντρωση κλάδων και οικονομικών δραστηριοτήτων που χαρακτηρίζονται από σχετική διασπορά, για τη σχετικά μεγάλη μάζα με τους αυτοαπασχολούμενους και τις μικρές επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται σε αυτούς τους χώρους.

Η «οικονομική ανάπτυξη» που ευαγγελίζεται η πλουτοκρατία, δεν είναι τίποτα άλλο παρά η διασφάλιση των όρων και των προϋποθέσεων για «επενδύσεις» τέτοιες που να τους διασφαλίζουν νέα πεδία κερδοφορίας, που να δίνουν διέξοδο για τα υπερσυσσωρευμένα - σήμερα λιμνάζοντα στα σεντούκια τους - κέρδη και κεφάλαια. Σήμερα ίσως όσο ποτέ άλλοτε η επιχείρηση «καπιταλιστική ανάπτυξη» έρχεται να συνθλίψει και τους αυτοπασχολούμενους, να τους δείξει την πόρτα της εξόδου από το πεδίου της «ανταγωνιστικότητας». Η δημιουργία μεγάλων επιχειρηματικών σχημάτων, η αρπαγή της πίτας από αυτά είναι ο στόχος τους. Και βέβαια, κάτι παραπάνω θα ξέρουν τα τρωκτικά του ΣΕΒ, που όπως εκτιμούν «το άνοιγμα στα κλειστά επαγγέλματα θα αποφέρει οφέλη ύψους 2,5 δισ. ευρώ, ή το 1% του παραγόμενου ΑΕΠ σε ετήσια βάση»!

Το σχέδιο «άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων» δεν είναι καινούριο. Οι επεξεργασίες και οι αξιώσεις τους είχαν ξεκινήσει ήδη από τη δεκαετία του '90, ήταν μέσα στους σχεδιασμούς και όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων της προηγούμενης φάσης, τόσο του ΠΑΣΟΚ όσο και της ΝΔ. Αποτελούν την ουσία των κοιναγορίτικων Οδηγιών που έχουν «ενσωματώσει» στο «εθνικό δίκαιο», είναι κομμάτι από την Οδηγία Μπολκενστάιν. Σήμερα, με την καπιταλιστική κρίση να θερίζει, σπεύδουν να ξεμπερδεύουν με τα «τελειώματα» των προηγούμενων πλάνων τους. Τα χειρότερα τα έχουν για μπροστά με την εφαρμογή της «επικαιροποιημένης» στρατηγικής «Ευρώπη 2020», που αποτελεί και τη «φυσική» συνέχεια του Μάαστριχτ, της Λισαβόνας κ.ά.

Η γενικευμένη επίθεση στους αυτοαπασχολούμενους τους οποίους ξεκληρίζουν βίαια προλεταριοποιώντας τους με τους χείριστους όρους δουλειάς, είναι σάρκα από τη σάρκα της εφαρμοζόμενης πολιτικής, κομμάτι από το συνολικό σχεδιασμό τους, που θέλει φτηνότερους τους εργάτες, για τα «πακέτα» δηλαδή που ενισχύουν την «ανταγωνιστικότητα» των μονοπωλίων που υπηρετούν. Την ίδια ώρα η παροχή υπηρεσιών με το άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων θα γίνει πανάκριβη. Από τη σκοπιά των λαϊκών συμφερόντων απάντηση είναι η ενιαία αντιμονοπωλιακή πάλη, η συγκρότηση του μετώπου για τη ρήξη και την ανατροπή.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ